Bonepaw was niet ver van het Shadowclan territory hij moest even nog een stuk belopen, zijn ogen staarde heen en weer. Hij voelde zich al niet zo blij na de angst die hij had opgelopen toen met Ravenheart en Dauntrose, hij had zijn lichaam dicht tegen de grond gedrukt en maakte zich stiekem erg veel zorgen. Hij voelde het gras tussen zijn kussenpootjes kietelen, het voelde nog al vreemd om hier weer is te zijn. Hij voelde zich steeds meer alleen, zijn leven werd steeds meer verknald. Hij had zijn vrienden gebroken en hun hadden hem gebroken, ook zag hij ze weinig. Steeds en steeds minder, hij moest wel weer spioneren van Skinny en kon haar dan geweldige informatie brengen. Hopelijk werd ze steeds tevreden over hem, ze had namelijk ook een keer haar vriendje Cyber gestuurd. Hij bekeek zijn wonden weer, hij kon soms niet eens meer staan na de vele wonden van kwade katten. Hij had ook de laatste avonden niet meer kunnen slapen, hij schudden zijn hoofd. Hij moest bij blijven voordat er iets ergs gebeurden, zo hij begon door een bosje te sluipen zodat de meeste hem niet meer konden zien door de afdekking. Op deze manier voelde hij zich iets rustiger maar toch nog steeds angstig voor de dingen die konden gebeuren.
~eerste post voor Ashdizzle