I know the borders and I like to cross them{Sandspots}{SPT}

Silhouetteheart stapte zonder echt over na te denken de grens over en betrad het gebied van de Thunderclan. Hij bleef aan de andere kant van de grens staan en keek ongeïnteresseerd rond. Hij had geen moeite om de grenzen over te steken, al hield hij zich nu in bij de Shadowclan. Toch moest hij actief blijven en was daarom gewoon over een lijn gestapt. Zodat hij nu in een bos was. Kat. Poes. Thunderclan. Silhouetteheart draaide zich om toen de geur zijn neus bereikte. Eentje maar.

De eens zo vrolijke, zorgeloze poes. Zoveel liefde te geven en zoveel moed. Er was niks meer van over. Haar eens glanzende vacht zat verwilderd door de war, en haar ogen stonden dof. Sandspots was een poes die alles was verloren, haar partner, haar kittens. De twee kleine hoopjes, nog aan de melk.. Gegrepen door een vos. Sandspots kreeg sterk het idee dat StarClan wat tegen haar had gehad, en misschien was dat ook wel zo. Misschien was het haar straf dat Ashcloud een Medicine Cat was geweest. Doelloos en sloom sjokte ze naar de grenslijn met WindClan. De geur kwam haar neusgaten al snel tegemoet en ze keek omhoog. Een kater stond tegenover haar, hij was groot. Groter dan zij, en in deze conditie vermeed ze het conflict liever. Sand had weer iets nodig om voor te vechten, zolang ze dat niet had stond vechten dan ook niet in haar woordenboek. Het enige wat dan ook over haar lippen kwam was een simpele, "hoi."

Hij had niet verwacht om lang ongezien te blijven en zelfs door enkele sterke warriors te worden betrapt, waarbij hij zich eruit had gepraat, gezegd dat het een vergissing was of dat hij iets raars zag en eventjes dichterbij wou gaan, dan zou hij vlug weer naar zijn eigen kant van de grens zijn gegaan. Toch, diegene die hem betrapte leek niet het imago van Thunderclan te dragen. Laat staan welke clan dan ook. Alsof ze een onwetende kitten was, zei ze 'hoi' tegen hem. Het was geen grote poes, om het zo te zeggen, maar waarom zou haar dat weerhouden om hem weg te jagen. Silhouetteheart lokte liever ruzie en opschudding aan, maar nu stond hij even met zijn bek vol tanden. ''Hoi''mompelde hij kort, terwijl zijn hersenen op volle toeren leken te werken. ''Is dat het?''kwam er uit, verbaasd, maar het had ook weer zijn normale klank terug. De sluwe en achterbakse klank die hij vaak droeg in zijn stem. Een stem die uitdaagde. Zou het deze poes ook uitdagen?