To catch me like the cold

Onderwerp: To catch me like the cold di 28 apr 2015 - 10:58

Met een verwarde uitdrukking en bloed aan haar poten liep Zira naar barn one, de barn van Claw. Ze wist wel dat ze hier niet zonder uitnodiging komen mocht maar ze moest dit rechtzetten voordat Yu naar hem toe kon komen. Met een diepe frons in haar voorhoofd bedacht ze wat ze moest zeggen. Dat Yu haar had uitgedaagd, haar met opzet boos gemaakt had om een klap te krijgen... Het klonk heel ongeloofwaardig, en ze was al bijna zeker dat Claw haar niet zou geloven, maar ze moest het proberen. Toen Zira bij de barn aankwam, kuchte ze zachtjes waarna ze naar binnen liep.

[+Claw]

Hij zat midden in zijn schuur. Zijn staart lag strak om zijn middel en zijn gitzwarte haren stonden recht overeind. Hij had zijn oren in zijn nek gelegd en zijn groengele ogen stonden ijzig kalm. De tanden aan zijn halsband rinkelden toen hij even zijn kop bewoog in de richting waar de geur vandaan kwam. Het was de geur van Zira die de houding van hem meteen had uitgelokt. Het gesprek met zijn dochter stond nog vers in zijn geheugen en hij vroeg zich af waar de kattin het lef vandaan haalde om zijn schuur binnen te stormen. Ze had toch wel door hoe de spanning tussen hen op scherp stond, of was ze echt zo blind? “Ik kan mij niet herinneren dat ik jou uitgenodigd heb.” Ook zijn stem klonk vreemd kalm. “Dus ik vraag mij ten zeerste af wat jij hier in vredesnaam doet.” Zijn blik richtte zich strak op de Elite kattin, de kattin die hij niet uit kon staan. De kattin die zijn dochter verminkt had.

“Ik kan mij niet herinneren dat ik jou uitgenodigd heb.” De houding van de zwarte kater liet haar wat vreemd opkijken. Zo boos om een klein schrammetje? Toen klikte het. Yu was haar natuurlijk weer voor geweest. “Dus ik vraag mij ten zeerste af wat jij hier in vredesnaam doet.” Zira haalde haar schouders op waarna ze ging zitten. "Dat met Yu, het ging per ongeluk. Ze lokte me uit, ze deed het expres." Er klonk ietwat haat naar de dochter van Claw en haar ogen gleden naar het plafond. Dat was niet de beste manier om te beginnen.

Ooh die nonchalance, het irriteerde hem mateloos. Nou irriteerde hij zich al heel snel aan haar, simpelweg door de dingen die ze deed om hem te treiteren, tenminste zo leek het. Het feit dat ze een goede member voor de Elite was weerhield hem ervan om haar uit de Clan te schoppen, anders had hij dat allang gedaan. Daarnaast hadden ze een afspraak gemaakt, maar ze durfde wel heel ver te gaan met het op de proef stellen van zijn geduld. Hij siste zacht toen ze begon te praten en likte even langs zijn tanden. “Ik kan mij vaag herinneren dat ik je nog niet zo lang geleden de hint heb gegeven om eerst te denken voordat je iets doet. Ben je dat echt al zo snel weer vergeten Zira?” Zijn stem had nog steeds die vreemde kalme klank. Alsof hij elk moment uit zijn vel kon springen en haar aan zou vliegen.

“Ik kan mij vaag herinneren dat ik je nog niet zo lang geleden de hint heb gegeven om eerst te denken voordat je iets doet. Ben je dat echt al zo snel weer vergeten Zira?” Nu keek de Elitepoes wat verontwaardigd, maar die uitdrukking gleed al snel weer van haar gezicht af. Ze kon gewoon even niet boos zijn op dit mormel. Even, hield ze zichzelf voor. Ze liet haar oren in haar nek draaien, maar niet in vijandschap maar in overgave. Ze zou naar hem luisteren en zijn straf respecteren. Hij had immers gelijk, ze moest zichzelf is in de hand leren te houden. "Nee Claw" Antwoordde ze waarna ze zuchtend ging zitten.

Ze leek zich over te geven en daardoor werd hij iets rustiger. Als ze gewoon haar straf onder ogen zou komen dan werd het al een stuk makkelijker. “Wij hadden een afspraak en daar zal ik mij aan houden, maar ik moet zeggen dat je nu toch wel aardig te ver bent gegaan.” Zei hij naar een korte stilte. “Je mag blijven, maar ik zal je een straf moeten geven. Zulk gedrag tegen een Young One wordt niet getolereerd.” Hij knikte naar de plek voor hem. “Ga op je zij liggen.” De klank in zijn stem duldde geen tegenspraak. “En waag het niet te gaan krijsen, ik wil geen kik horen.” Vervolgde hij zonder ook maar enkele emotie in zijn stem. “Een Member moet wijzer zijn dan een Young One knoop dat heel goed in je oren.” Hij siste toch weer een beetje terwijl hij haar strak aankeek. Zijn groengele ogen stonden hard en kalm, hij wachtte totdat ze zijn ordes op zou volgen. De woorden van Yu stonden nog vers in zijn geheugen en hij kwam de belofte aan zijn dochter na. Zira zou alleen straf krijgen, maar wel een straf waar ze voor altijd aan herinnerd zou blijven worden daar zorgde hij wel voor.

“Wij hadden een afspraak en daar zal ik mij aan houden, maar ik moet zeggen dat je nu toch wel aardig te ver bent gegaan.” Rustig volgden haar rode ogen de grote kater, wachtend op wat hij ging doen. “Je mag blijven, maar ik zal je een straf moeten geven. Zulk gedrag tegen een Young One wordt niet getolereerd.” Haar ogen versmalden. Zoiets tegen een Young One werd wel getolereerd, maar zoiets tegen zijn dochter niet, verbeterde ze in haar kop, al hield ze haar bek wel dicht. Ga op je zij liggen.” Met een langzaam knikje deed ze wat haar gevraagd werd, maar ze vond het maar niets. Ze liet haar kwetsbaarste gedeelte, de buik, zomaar aan hem bloot. “En waag het niet te gaan krijsen, ik wil geen kik horen.” Zira's ogen leken wat angstiger te gaan staan, maar die angst drong ze snel weg. Ze zou niks doen, ze zou het allemaal maar ondergaan. Wat hij ook van plan was. “Een Member moet wijzer zijn dan een Young One knoop dat heel goed in je oren.” Bijna, bijna had ze haar bek opengedaan en tegen hem gezegd dat dit niet over Young Ones in het algemeen ging, maar alleen maar om zijn dochter. Als dit gebeurde met een normale Young One, gelde de regels ieder voor zich natuurlijk weer.

Er ontstond een kalm glimlachje om zijn lippen toen ze deed wat hij haar opdroeg. Hij gaf een knikje terug als teken van waardering. Ondanks alles groeiende er toch weer een beetje respect voor deze kattin, omdat ze hem niet begon uit te schelden of terug begon te krabbelen. Ze onderging zijn straf en ergens waardeerde hij dat. Ook al had ze zijn dochter gemept en was hij daar woest over, dat zou ook niet veranderen. Het bewees enkel maar weer dat het niet slim was om haar te verbannen, ze was een goede Member ook al mocht hij haar niet. Hij liet zijn nagels uit zijn hulzen glijden en stond op. Hij zette zijn grote klauw tussen haar voorpoten en trok langzaam naar beneden tot de helft van haar buik. Hij ging niet zo diep dat hij helemaal door haar huid heen prikte, maar diep genoeg dat er drie dunne littekens over zouden blijven. Toen haalde hij zijn nagels weer uit haar buik en ging zitten. Hij likte zijn klauw schoon en staarde haar toen aan. Hij zei niets terwijl zijn blik zich in die van haar boorde.

Haar ogen schoten wat nerveus heen en weer toen de zwarte kater zijn nagels uitklapte en naar haar toe liep. Ze zou niet op het laatste moment terugkrabbelen, maar ergens wilde ze dat toch graag. Heel graag. Zijn lange nagels prikten door haar huid en Zira klemde haar kiezen op elkaar. Waar had ze deze straf aan verdiend? Ze had alleen maar een Young One een mep verkocht. Tergend langzaam gleden zijn nagels verder, en een klein kreuntje ontsnapte haar lippen terwijl haar eigen nagels zich in de grond boorden. Eindelijk, eindelijk was hij klaar en vrijwel meteen krabbelde ze overeind en likte ze haar buik schoon, want uit de drie wondjes stroomde toch nog aardig wat bloed. Haar blik schoot naar die van Claw die daar zo zat, en haar aanstaarde, en haar ogen versmalden zich. "Zeg 's eerlijk," vroeg ze toen. "Zou je dit voor iedere Young One gedaan hebben?"

Hij knikte langzaam zijn kop na haar vraag, een ijzig kalme blik in zijn groengele ogen. “Ja Zira, niemand krijgt hier een voorkeursbehandeling.” Hij kon veel maken als leider, maar ook niet alles. Ze zouden hem gaan verafschuwen als hij iemand anders ging behandelen als anderen, het zou opvallen. Nee, hij was niet dom. Hij was een kater met principes en regels, maar hij was wel rechtvaardig op zijn eigen manier. Hij kon heel cru uit de hoek komen en soms leek hij totaal onredelijk, maar het kwam er altijd weer op neer dat er een verhaal aan vooraf was gegaan die hem aanleiding gaf om een maatregel te nemen. Hij deed niets zomaar. “Zoals ik al zei een Member moet wijzer zijn dan een Young One. De Young One’s moeten hard getraind worden om het imago van de Elite te verbeteren en dat moet niet worden vertraagd door verwondingen, zeker niet als die worden veroorzaakt door Clangenoten. Ik heb geen zin in onnodig oponthoud.” Hij had geen enkele keer met zijn ogen geknipperd terwijl hij haar aan bleef kijken. “Twijfel jij aan mijn leiderschap Zira?” Zijn ogen versmalden zich iets.

Claw knikte langzaam. “Ja Zira, niemand krijgt hier een voorkeursbehandeling. Zoals ik al zei een Member moet wijzer zijn dan een Young One. De Young One’s moeten hard getraind worden om het imago van de Elite te verbeteren en dat moet niet worden vertraagd door verwondingen, zeker niet als die worden veroorzaakt door Clangenoten. Ik heb geen zin in onnodig oponthoud.” Nu knikte Zira ook, als hij het zei geloofde ze hem. Ongeveer. “Twijfel jij aan mijn leiderschap Zira?” De rode blik van de Elitepoes schoot zijn kant op. "Natuurlijk niet," miauwde ze meteen en vastberaden hief ze haar kop op. "Je bent een goede leider, vele malen beter dan die Lítill." Er klonk wat van verafschuw in haar stem. Hij had de clan maar zo kort geleid, maar zo slecht. Het was een onverschillig katertje geweest in haar ogen en hij had bijna niks geregeld of gedaan. Slappe kater dat tie was. Er was nog iets wat in Zira's kop bleef branden. Had Yu haar mond voorbij gekletst en aan haar vader verteld dat Zira hem leuk vond? Ze hoopte vurig dat dit niet zo was, maar ze had zomaar een voorgevoel. Toch ging ze er niet naar vragen, bang om zichzelf te verraden en ongemakkelijk door de wonden op haar buik ging ze weer liggen, nu wat meer relaxed; ze had haar straf immers gehad.

De versmalling van zijn ogen verdween weer naar haar woorden. Hij knikte, maar keek haar nog steeds iets wat wantrouwig aan. “Mooi zo.” Zei hij toen kalm. “Waarom heb je het gedaan?” Vroeg hij naar een korte stilte. “Waarom heb je Yu gemept?” Hij klopte even geïrriteerd met zijn staart op de grond, maar daar stopte hij al snel weer mee. Hij wilde antwoord op de vraag, antwoord waarom ze het in haar kop had gehaald. Het was niet het meest verstandige wat je kon doen en hij vroeg zich af waarom ze het risico genomen had, was het impulsief geweest? Hij keek toe hoe ze ging liggen, zelfs verplaatste hij niet. Hij bleef zitten waar hij zat, zijn oren nog steeds naar achter gedraaid. Hij was ook niet van plan om te verplaatsen, hij zat daar prima.

“Mooi zo.” Zira knikte opgelucht, blij dat hij haar woorden - misschien pas voor de eerste keer - zonder moeilijkheden aannam. “Waarom heb je het gedaan?” De ogen van de poes schoten naar Claw. Nee hé. Niet die vraag. “Waarom heb je Yu gemept?” Langzaam richtte Zira haar kop op. Wat ging ze hierop antwoorden? Ze zei dat ik je leuk vond en het is waar dus gaf ik haar een klap? Daar zou 'tie vast blij mee zijn. Haar oren draaiden zich in haar nek en ongemakkelijk kwam ze overeind. Wat ging ze hem vertellen? Ze herhaalde het hele gesprek in haar kop. Ze kwam Yu tegen en kwam tevoorschijn. Zelf was ze niet onaardig geweest, ze had de Young One zelfs normaal gegroet. Yu was geschrokken dat Zira haar geheim wist en was gelijk boos op haar geworden. Toen vertelde de Elitemember over de afspraak tussen haar en Claw. Zira wilde weggaan, of tenminste een normaal gesprek aangaan, maar Yu daagde haar uit met zeggen dat ze jaloers was.
Een frons kwam op haar gezicht te staan toen ze haar leider aankeek. Eigenlijk had ze veel te snel gehandeld. "Ik kwam Yu tegen," begon ze langzaam, en ze koos haar woorden zorgzaam uit. "En toen ging ik een gesprek met haar aan. Ze vroeg waarom ik haar naam kende, en toen zei ik dat ze speciaal was. Ik zei dat ik wist dat ze jouw dochter was - we waren alleen, dus je hoeft je geen zorgen te maken dat iemand het gehoord heeft. Ik vertelde dat we een afspraak hadden, toen vroeg Yu wat ik van haar wilde waarop ik antwoordde dat ik niets van haar wilde. Toen zei ze dat ik jaloers werd. Ik ben niet jaloers, ik werd boos en ik gaf haar een klap. Uiteindelijk was dat precies wat ze wilde en ze liep met een grote grijns weg, zodat ze ervoor kon zorgen dat jij boos werd op me."

Hij zag aan haar dat ze nadacht over wat ze moest zeggen. Het duurde hem te lang, hij wilde het weten maar hij dwong zichzelf rustig te blijven. Toen Zira begon te vertellen wat er gebeurd was keek hij haar strak aan. Hij bleef een tijd stil voordat hij wat zei, omdat hij niet zeker wist of hij nou kwaad moest worden of kalm moest blijven. “Laat me raden, je hebt het niet helemaal tactisch gebracht?” Vroeg hij toen. “Je kunt toch verwachten van mijn dochter dat ze je uitdaagt Zira en jij had daar niet op in moeten gaan. Niet op de manier waarop je dat hebt gedaan.” Hij schudde even zijn kop en keek naar het dak van de schuur, voordat hij zijn blik weer op haar richtte. “Yu zei dat je verliefd op mij bent. Ik kan zo ook wel bedenken waar ze je mee heeft getreiterd en heeft gezegd waarom je jaloers was. Is het waar Zira, ben je verliefd op mij?” Hij stond op en liep wat dichter naar haar toe, scherp in de gaten houdend hoe ze reageerde. Hij wilde weten wat ze zou doen, of hij iets aan haar zou merken. Yu leek op hem, ze zocht net als hem grenzen op al draafde zij er misschien nog wat hard overheen. Hij zorgde er altijd voor dat hij niet te ver ging, enkel als hij daar zelfs zijn voordeel uit kon halen.

“Laat me raden, je hebt het niet helemaal tactisch gebracht?” Zira trok een wat zielig gezicht, dramaqueen die ze was. “Je kunt toch verwachten van mijn dochter dat ze je uitdaagt Zira en jij had daar niet op in moeten gaan. Niet op de manier waarop je dat hebt gedaan.” De poes knikte. Hij had immers gelijk, ze had het niet zo moeten doen; dan zat ze nu niet met de gebakken peren. “Yu zei dat je verliefd op mij bent.” Wat?! Ze bedwong zichzelf héél, héél erg om haar oren niet in haar nek te laten glijden. Trut die dat kind was. “Ik kan zo ook wel bedenken waar ze je mee heeft getreiterd en heeft gezegd waarom je jaloers was. Is het waar Zira, ben je verliefd op mij?” Ze wist niet wat ze moest doen. Ze wist het echt. Niet. Ja zeggen en eerlijk zijn? Nee zeggen en liegen? Wat als hij haar ook leuk vond? Maar dat wist ze sowieso zeker van niet. Ze voelde dat ze warm werd en ze vermeed zijn ogen. "I-ik, eh, ik.." Stamelde ze en ze wenste gelijk dat ze haar bek dichtgehouden had. "Ja." Antwoordde ze toen en ze maakte zichzelf ietwat angstig klein, bang voor de reactie van de leider - die haar toch zo verliefd en meisjesachtig liet voelen.

Hij wist meteen dat het de waarheid was toen ze begon te stamelen, dan was er geen twijfel meer over mogelijk. De kattin was verliefd op hem en hij wist niet zo goed wat hij daar mee aan moest. Hij kon het gaan gebruiken want het betekende dat ze een zwak voor hem had, maar het kon ook gevaarlijk worden. Het kon opeens omslaan, dat ze hem ging haten. Maar toch ondanks dat hij haar buik open gehaald had was ze nog steeds verliefd op hem, raar vond hij dat heel raar. Hij voelde geen liefde meer, enkel voor zijn kittens. Toen Moonwhite hem had laten zien hoe het vertrouwen opeens kon breken had hij al geweten dat verliefdheid niets voor hem was. Het maakte je kwetsbaar en hij kon het niet gebruiken om kwetsbaar te zijn. Hij reageerde verder niet op haar woorden, maar humde enkel wat. Toen bracht hij zijn kop tot vlak bij haar oor, zijn adem raakte haar oor. “Als je je maar gedeisd houdt.” Zei hij toen angstvallig zacht, daarna deed hij weer een stap achteruit. De kalme grimas lag weer om zijn lippen terwijl hij haar doordringend aankeek.

_{Het zachte hummen van haar leider betekende niet veel goeds. Zira kon zichzelf wel voor haar kop slaan. Hoe kon ze zo stom zijn? Gevoelens maakte je zwak. Ze wist het maar al te goed. Na de dood van Scar had ze een breakdown gehad en was ze kwetsbaar als de pest geweest. Ze had zichzelf voorgenomen om nooit meer zo te worden, maar gevoelens waren niet tegen te houden. Al helemaal niet verliefdheid, dat was erger dan haat. Veel erger.
Zijn kop kwam uit het niets dichtbij en Zira voelde zichzelf warm worden, ook al wist ze dat de gevoelens niet wederzijds waren. De warme adem van Claw streek langs haar oor. “Als je je maar gedeisd houdt.” Was het simpele wat hij antwoordde. Ze knikte, en liep de barn uit, verstrooid.

+ Zira topic uit}

Onderwerp: Re: To catch me like the cold