I need an easy friend, I do

Veilig in zijn eigen lange vacht lag Smokekit te slapen. Hij was in een soort geweldige roes tussen dromen en wakker in. Hierdoor kon hij het meeste geroezemoes van de nursery uitsluiten. Gelukzalig zuchtte hij. Het kon echter wel snel afgelopen zijn, en dat wist hij maar al te goed. Vooral als hij een apprentice zou worden... "Smokekit?" Zijn grijze oortjes vlogen omhoog. Wie riep hem? Voorzichtig, om niet te struikelen, stond hij op. Een tikje teleurgesteld om uit zijn slap gewekt te zijn, dat wel. Maar het was allemaal weer goed toen hij een rood met witte apprentice binnen zag komen. Vriend! "Hey, Smokekit, herken je me nog?" Bij wijze van antwoord gaf Smoke hem een kopje. Gingerpaw leek veel ouder, het zou waarschijnlijk niet lang duren voordat hij warrior zou zijn. Dan zou hij apprentice zijn, had de kater dan nog wel tijd voor hem? Nu niet aan denken. "Je bent groter!" Hoewel het grijze katertje groter was dan de gemiddelde kitten kon hij het echt niet opnemen tegen een bijna volgroeide kat. Hij vond het geweldig dat Ginger de moeite nam om hem op te zoeken. "Hoe gaat het?" Hij was daadwerkelijk geïnteresseerd.

"Maar wat moet ik van jou dan zeggen, reus?" Hij grinnikte. Hij genoot ervan om bij Gingerpaw te zijn, hij voelde zich op zijn gemak en stotterde niet. "Met mij alles zoals het hoort, met jou?" "Goed! Ik mag hier bijna weg!" Smoke kom niet wachten om apprentice te worden, ondanks dat hij het onbekende best eng vond. Het zou in elk geval wat rustiger zijn. Maar om te leren jagen, rennen, en vechten stond hem wel aan. Misschien werd hij dan ook wat zekerder. "Klaar om apprentice te worden?"Enthousiast knikte hij van ja. "Heb je nog tips?" De rood-witte kater was zeker al een dikke tijd apprentice, en er moesten dingen zijn die je niet verteld werden door je mentor. Het beste was om het te vragen aan iemand die er midden in zat. De grijze kater leunde tegen de rosse poot van zijn vriend. Hij was nog steeds niet helemaal wakker.

"Met wat geluk delen we nog even een den", Enthousiast knikte Smoke. Het zo geweldig zijn om een den met hem te delen! Al hoopte hij dan wel dat hij geen last zou zijn. De grijze kit vroeg voor tips, en leunde tegen de poot van Gingerpaw aan. Hij hoorde hem grinniken, en voelde een staart om zich heen. Dit gaf een fijn gevoel, veilig. De laatste tijd hadden zijn ouders niet heel veel aandacht aan hem besteed, dus hij voelde zich een beetje alleen. De rode apprentice begon te praten, dus spitste hj zijn oren, hoe moe hij ook was. "Tip één, luister echt naar je mentor, ook al is hij of ze echt één van de gemeenste schepsels die je kent. Dat is zowat de hoofdregel en hoofdtip. En tip twee, verlies nooit je geloof in Starclan, maar die kende je vast al." "Oke," Zei Smoke, zeker. Hij zou geen geloof in starclan verliezen. Bovendien zou hij het niet durven om een oudere kat tegen te spreken. Weer dreven zijn gedachten naar zijn family. Hij kende zijn siblings niet zo goed, en zijn ouders leken niet heel blij. Vooral zijn moeder... Zouden alle families zo zijn? Hij keek op naar zou oudere vriend, met een ernstige blik. "Ginger, hoe is jou familie?" Hij ging er van uit dat zijn ouders nog leefden, maar een paar seconden later realiseerde hij zich dat ze misschien dood waren. Oh nee! "E-eh, sorry..." Mompelde hij. Hopelijk had hij niks verpest.

"Nee, nee, geeft niet", Gelukkig, hij had niks verpest. "Met mijn broer gaat het goed, zover ik weet", Nieuwsgierig draaide Smoke met zijn grijze oortjes. Broer? Zelf had hij een broer en twee zusjes. Al sprak hij er niet heel veel mee. "Ik vraag me af of Echo ook al bijna warrior wordt", De kit wist niet of het voor hem bedoeld was, maar hij kon het wel horen. Echo moest zijn broer zijn. Was hij net zo vriendelijk als zijn rode sibling? "En met de jouwe?" Zijn toon was voorzichtig. Zijn groene ogen gleden naar zijn poten. "Papa praat bijna niet. Hij is zo koud." Het was alsof hij Smoke niet als een kit zag. In tegenstelling tot zijn broer, Mossykit. "Mama... Ik weet het niet." Bekende hij, met een beetje een radeloze toon. Het was moeilijk te zien of het goed of slecht met zijn moeder ging. Hij kon zich voorstellen dat het moeilijk was nu ze met een nest zat, en er praktisch alleen voor stond. "Ik heb een zusje dat niet zo sterk is..." Radiant was een albino, wat het leven voor haar erg moeilijk maakte. Smoke voelde zich bijna schuldig daardoor. Hij keek Gingerpaw weer recht aan, met een ietwat droevige blik en glimlach. "Niet echt de perfecte familie, right?" De kater schudde zijn kop. Het maakte hem soms zo verdrietig, en zo schuldig. Hij had vaak het idee dat hij het allemaal verkeerd deed. Dat was absoluut niet wat hij wilde, hij wilde niemand lastig vallen. Maar nu was dat toch gebeurt met Ginger, hij had hem opgezadeld met zijn problemen. Hij beet op zijn lip. Waarom maakte hij altijd de verkeerde keuzes?

-Niet erg! ^.^

Smoke voelde een warm kopje. Iets wat hij al een tijdje niet had gehad. De warmte steeg lichtelijk naar zijn kop. "Het spijt me," Hij schudde lichtjes zijn kop, met als betekenis; het is oke. "Zie mij dan als een grote broer. Ik bedoel, we zijn dan wel geen echte familie maar als ik je kan helpen doe ik het graag, Smokekit" Een vrolijke glans scheen in zijn ogen. "H-Heel graag!" Dit keer stotterde hij niet van onzekerheid, maar van enthousiasme. Een grote broer leek hem geweldig.

-Flut!