{Open} Who's that?

blockquote>
Spinpaw wiebelde in zijn nest in het kamp. Hij kon maar niet slapen. Spinpaw zette zich recht en ging naar buiten. Het was donker. De maan scheen boven zijn hoofd. Spinpaw keek naar boven, naar de wolken die voor de maan kwamen en weer weg gingen. Hij snoof de koude lucht in. Het was niet allee de koude lucht die hij inademde, maar ook de geur van kat. Niet veel later hoorde hij een gekraak. 'Wie is daar?' Riep hij richting war het geluid kwam.

Lightleaf sloop er vandoor. Kittens klotsten in haar buik, maar de nacht deed haar goed. Ze bleef netjes binnen het ThunderClan territorium. Haar pasjes waren licht voor een zwangere kat. Toch verloor ze even haar evenwicht. Een paar takjes kraakten, veel te luid natuurlijk. 'Wie is daar?' een kat was zo onverantwoordelijk om te roepen in de nacht. In een rechte lijn liep ze op het geluid af. Lightleaf zag een oude vriend zitten. Hij was apprentice, en toen zij dat ook nog was hadden ze wel een tijd gepraat. Het viel toen helemaal niet op dat ze een leeftijdsverschil hadden. Toch zat zou nu met kittens in haar buik en Spinpaw apprentice te wezen. 'Sst, het lijkt wel of elkaar altijd 's nachts ontmoeten, wat doe je hier trouwens?' zei ze gedempt. Half streng, half geamuseerd keek ze hem aan. Lightleaf vroeg zich af of hij haar nog zou herkennen. Sowieso van zien, ze liepen nog steeds in hetzelfde kamp rond, maar ze betwijfelde het of hij de ontmoeting zou herinneren.

Spinpaw bleef kijken vanwaar het geluid kwam. Daar kwam een poes tevoorschijn. Hij had haar al eens gezien. 'Sst, het lijkt wel of elkaar altijd 's nachts ontmoeten, wat doe je hier trouwens?' Zei ze. Zijn ogen gingen open toen hij de buik zag van de poes. Was ze zwanger of gewoon dik? Spin keek terug naar de poes. Zijn ogen gingen tot spleetjes. Hij hief zijn hoofd omhoog. "Ben jij niet Lightpaw? Zei hij stilletjes. Zijn mond ging wagewijd open van blijheid. "Ik kon niet slapen. Ik ben het kamp uitgeglipt om niemand anders wakker te maken." Hij knipoogde naar Lightpaw. "Wat doe jij hier eigenlijk?" Vroeg hij met een lach op zijn gezicht.

'Ben jij niet Lightpaw?' vroeg hij. Ze fronste, wist hij dan niet dat ze warrior was? Ze zag er nog jong uit. 'Lightleaf,' verbeterde ze. Zijn reden klonk aannemelijk, zeker omdat het dezelfde was als die van haar. 'Hetzelfde,' lachte ze terug. De avond was koel, zoals een lenteavond hoort te zijn. Op eens mengde zich er een geur in. Het deed haar denken aan een dag, toen ze nog niet zo lang zwanger was. Het schoot haar te binnen en deed haar meteen verscherpen. 'Das!' siste ze. In lichte paniek werd alles harder. 'Oud, alleen,' fluisterde ze op dringende toon aan de kat naast haar. Ze was hoogzwanger en dan kwam er een das aanlopen? Zij en een apprentice zouden het nooit aankunnen. De warrior begon stapje voor stapje achteruit te lopen.

Wanneer Spinpaw de naam Lightleaf hoorde dacht hij terug aan de ceremonie waar ze krijger was geworden. Blijkbaar zijn ze om dezelfde reden buiten het kamp geglipt. 'Das!' siste Light. Spinpaw stak zijn neus. Hij rook het ook.  'Oud, alleen,'fluisterde ze. Lightleaf stapte naar achteren. Nu zag Spin dat ze zwanger was. Maar van wie? Hij bleef niet denken over zijn vraag en zette ook een paar stapjes naar achteren. 'Met ons 2 kunnen we die das niet aan. We moeten rustig weggaan voor dat beest ons te pakken heeft.' Zijn poten rilden van angst. Hij heeft nog nooit een das gezien. De kater wilt ze ook nooit zien! Zeker niet van alle verhalen dat warriors tegen hem vertelden.

Lightleaf haar ogen flitsen voortdurend van de ene naar de andere kant. Ze knikte naar Spinpaw toen hij de uitleg gaf. Ze was de warrior, dus had ze verantwoordelijkheid. Voorzichtig draaide ze zich om. Het bos hielt haar adem in. Haar staart wenkte Spinpaw. Ze sloop zachtjes rond een boom en meed te takken die haar zonet verraden hadden. De zilverpels lichtte hun bij. Haar kittens trappelden wat rond in haar buik. Lightleaf beet op haar lip om geen geluiden te maken. Het was of ze zelf de stilte hadden gecreëerd, maar het enige wat ze deden is het moment teruggeven hoe het was voordat zij kwamen.

Spinpaw's hart begon sneller te slaan. Zouden ze nogg optijd in het kamp kunnen geraken? Hij hoopte dat de das zijn hartslag niet zou kunnen horen. Hij zag de staart van lightleaf. Hij stapte rustig naar de poes. Hij zag iets wiebelen in de buik van de poes. Spin was zeker. Ze was zwanger! Ze moet veilig naar het kamp worden gebracht. Hij stapte naast haar. Al zijn zintuigen in alle kanten bewegen of er een poor was van de das. Niks, toch bleef hij bij haar. 'Ben je zwanger?' fluisterde hij naar de poes. Hij moest het weten.

'Ben je zwanger?' vroeg hij. Ze keek de apprentice bevreemd aan. Het werd dus duidelijk dat ze er niet meer om heen kon. Haar ogen gingen vlug eens naar een klein, nieuw struikje. 'ja,' mompelde ze. Niet dat ze zo ontevreden was, het gaf haar gewoon een ongemakkelijk gevoel. Ze wist dan dat de mensen je bestudeerden, er zouden vast vragen komen wie de vader was. Het ergste van alles was dat zij dat ook zou vragen als iemand anders in haar plaats stond. En dan...tja, ze zou wel zien. Ze zou wel zien...ze haatte de gedachte op zich al. En zij moest voor kittens zorgen? Ze zou best een heel plan op stellen. Een goede omgeving om op te groeien, weinig angsten, loyaal...dat laatste ging nog een probleem worden. Ze was zo aan het denken dat ze bijna op een takje stapte. Ze wiebelde op haar poten en vond steun bij een boom. Opgelucht leunde ze er tegenaan. Lightleaf keek in de ogen van Spinpaw. Vraag maar, dacht ze, het komt er toch ooit van.

De poes keek hem aan. Zijn blauwe ogen werden kleiner. Heb ik iets verkeerd gezegd? Lightleaf mompelde iets. Hij had het net gehoord. "Gefeliciteerd! Maar dan moeten we wel naar een veiligere plek." Zijn zin begon happy, maar niet lang toen hij terug een dassengeur rook. Spinpaw's neus stak in de lucht. De geur van de das was achter hen ook oud. Alles veilig. Zijn vraag van wie is zijn vader. Was hij al vergeten. Ze moesten naar een andere plek voor haar kittens.

Ze draaide met haar ogen. Het was een misschien iets overdreven gebaar, ze kon het toch niet meer veranderen. Alsof ze zelf niet wist dat 's nachts rondhuppelen onveilig was. De nacht lag om de twee katten heen. Een klein open stukje scheidden hun en het bos dichter bij het kamp toe. Ze wierp een blik op Spinpaw, waarvan ze zijn blauwe ogen zag glazen in het donker. Lightleaf begon te rennen,goed oplettend dat ze de das niet naar het kamp lokte. Haar buik schommelde bij elk hobbeltje dat ze moest nemen. Haar tanden hield ze stevig op elkaar. De uilenballen van dassen ook, dacht ze, al was het haar fout geweest om uit het kamp te gaan. Hijgend kwam ze tot stilstand. Zonder te kijken naar haar mede renner zei iets half tegen zichzelf,half tegen de kater. 'We zijn nu wel veilig denk ik,' een vermoeide glimlach sierde haar gezicht. Zwanger zijn was uitputtend.

Spinpaw zag haar ineens vandoor rennen. Hij volgde haar direct. Spinpaw vind het leuk om te rennen en haalde haar direct in met gemak. Hij zag dat Lightleaf uitgeput was toen ze stopte met rennen. Hijgend zei ze iets. Veel had hij er niet van verstaan, maar wel iets dat ze goed waren. Hij zette zich neer. Zijn neus ging door de lucht of er een geur was. Niets. Hij keek met een blijer gezicht naar de poes. "Alles goed met je kittens?" Vroeg hij wat bezorgder naar Lightleaf.

'Alles goed met je kittens?' vroeg Spinpaw. Lightleaf glimlachte naar hem, lief dat hij zo bezorgd was. Ze wist dat bij de val van de Skyclan de Thunderclan kiezen een goede gok was geweest,de katten waren hier aardig en zorgzaam. Ze wist wel niet hoe het bij de andere clan aan toe ging, waarschijnlijk ook wel zo, maar het voelde geruststellend dat ze haar daar goed voelde. 'Ik hoop van wel,' lachte ze. 'Kom, we gaan terug, gaan slapen,' grijnsde ze. De adrenaline van een gelukte opdracht stroomde door haar heen. Het liet haar euforisch voelen.

-topic uit?-