My friend we've been through it all || Wolfgaze

Zorgen stonden duidelijk in haar diep blauwe ogen terwijl ze het kamp binnen kwam. Hoe lang was ze haar deputy nu al niet 'kwijt'? Hij lag nog altijd in de medicine cat den na een aanval van die vervloekte dassen. Ze had zijn hulp nodig nu meer dan ooit.. Zacht zuchtte ze en schudde haar hoofd. Zoals elke dag was haar eerste stop de den van Whisperwind. Ze moest even met hem spreken hoewel ze de kater ook zijn rust wou gunnen moest ze gewoon even horen dat het goed met hem ging. ZE duwde de zorgelijke blik uit haar ogen en glimlachte zacht hem meteen ziend. "Wolfgaze hoe gaat het met je?" Vroeg ze warm en duwde haar neusje tegen zijn vacht.

De wonden veroorzaakt door de dassen herstelde, maar langzaam. Het duurde te lang. Op deze manier kon hij zijn taak als Deputy niet vervullen. Laat staan het helpen van de clan en Butterstar. Wolf had wel eens geprobeerd zijn ouwe routine op te pakken, maar de pijn kondigde zich weer aan en uiteindelijk was hij weer terug bij af. Nu hij de tijd had om rustig na te denken, had hij een besluit genomen. Tot zijn spijt moest hij zijn rang opgeven. Het kon niet anders. De clan had niks aan hem op deze manier en Butterstar al zeker niet. Een stem schrok hem op van zijn diepe gedachtes. Butterstar was de Medicine cat den binnen gekomen. Haar glimlach was zacht. Meteen kreeg hij en warm gevoel van binnen gevolgd door onrust. Als hij het toch moest vertellen, dan was dit de beste gelegenheid. "Wolfgaze hoe gaat het met je?" vroeg ze warm, terwijl ze haar neus in zijn vacht duwde. Hij gaf haar een kopje. Beter, maar het duurt nog steeds te lang. Ik kan op deze manier geen Deputy zijn, Butterstar. Hij nam een diepe zucht. Het was moeilijk, dat wist hij. Hij moest het doen, voor de clan, voor Butterstar. Ik denk dat het het beste is als ik mijn rang opgeef. Er moet iemand zijn die de clan en leider beschermd, zonder te strompelen of snel moe te worden. Op deze manier kan ik dat niet doen. Ik denk dat jij je dat ook wel realiseert, toch? Hij wachtte een reactie van haar af. Zij moest het ook gezien hebben, dat kon niet anders.

Hij keek haar terwijl ze haar blauwe ogen sloot. "Wolf.. is dat wat jij denkt dat het beste is?" Fluisterde ze gebroken hem aankijkend. Hij keek naar de grond en weer terug naar Butterstar. "Voor de clan en jou, ja." hij probeerde zicht groot te houden, hoe moeilijk het dan ook was. "Wie.. zou jou kunnen opvolgen." mompelde ze gepijnigd haar kop tegen de zijne drukkend. "Je bent m'n beste vriend Wolfgaze.." bij deze woorden viel hij even stil. "Het spijt me Butter. Ik wou dat het anders kon..." hij voelde zijn schouders naar beneden zakken. De waarheid was hard. Dat besefte hij zich nu. "De volgende deputy moet iemand zijn die je te vriend is en je vertrouwt, verder zou ik niet zo goed weten wie. Als jij en de clan er maar goed bij voelen." zei hij.

Pijn lag in haar eeuwig blauwe ogen terwijl ze de kater aankeek. Hij was haar beste maatje, haar steun en toeverlaat en om hem nu zo te zien brak elk bot in haar lichaam. Ergens kon ze nite ontkennen dat ze hoopte dat zij het was die daar lag en niet hij. Hij had haar rang verdiend zo veel meer dan zij. Hij was deputy geweest onder Dawnstar en ineens had Dawn er voor gekozen om haar leader te maken Wolfgaze compleet negerend. Daarom had Butter er voor gekozen om de deputy opnieuw aan te stellen. Niet alleen omdat hij al getrained was in het zijn van deputy of dat hij er meer over wist dan zij maar omdat ze wist dat ze op hem kon rekenen, hem kon vertrouwen en nu.. Nu stelde hij haar voor de keuze dat ze iemand hem moest laten vervangen ook al was er de mogelijkheid dat hij er bovenop zou kunnen komen..ooit.. "Ik snap het Wolfgaze echt ik snap het." Fluisterde ze zacht en zuchtte haar ogen sluitend. "Ik denk dat ik al iemand weet.." ZE slikte langzaam. "Kom je mee..?"