De wacht houden, samen met Speedstorm.

De langharige poes strekte zich even uit en stapte toen naar buiten. Vandaag was ze een Warrior geworden, daarom moest ze nu samen met Speedstorm de wacht houden, een hele nacht. Tot de andere wakker waren. Ze mochten niet praten, als ze bezig waren. Jumpfoot was benieuwt of het ging lukken, een hele nacht de wcht houden en niets zeggen. Ze had geslapen, zodat ze fit was. Hopelijk had Speedstorm die raad ook opgevolgt en was ze niet op jacht gegaan. Jumpfoot keek naar boven, de schemering was er al, er kwamen al Warrior,s aan, die hun prooi op de stapel legde en dan in de Warrior Den gingen. Jumpfoot ging ze even achterna en zocht even. Ah mooi, daar was ze al. Blijkbaar had Speedstorm haar raad opgevolgt of Hollystar had gezegt dat ze beter even kon gaan slapen. Jumpfoot porde in haar zij, zodat de poes hopelijk wakker werd. Daarna ging ze de den weer uit. Toen de andere wisten wat ze ging doen, hoorde ze sommig katten, ''Succes'' zeggen. ''Bedankt'' antwoordde ze terug. En liep dan naar het midden van het kamp, bij de grote rots. Ze ging zitten en wachtte op Speedstorm. ''Je weet wat de bedoeling is?'' vroeg ze alvast, niet zeker wetend of de poes er al was. ''De wacht houden en zwijgen.'' 'legde ze vlug uit, voor het geval, als Speedstorm het niet meer wist. Jumpfoot keek omhoog en zag de zon nog net ondergaan. Een orange gloed vulde de lucht en het was nacht. Ze moesten zwijgen en de wacht houden. Tot de andere wakker waren, dan waren ze geslaagt voor deze test. En voor de Warrior Schap. Jumpfoot keek even opzij, naar Speedstorm en wenkte dat ze stil moest zijn. In de Warrior den hoorde ze geluiden, katten die nog even praatte, katten die een nestje maakte. En dan was het stil, op wat zachtjes pratende katten na en de wind die zachtjes huildde. Een laaste gloed van de zon en zelf dat was bijna weg. Nu scheen boven de maan, een halve ongeveer. Er stonden nauwelijks wolken, dus kon je de sterren ook goed zien. Jumpfoot keek naar de Silverpelt en wist dat Tallstar op haar neer keek. Ze voelde hem bijna, hij was daar. Maar keek naar hier. Daarna liet ze haar kop weer zakken, en staarde de duisternis in, dat enkel door de maan verlicht werd. Even keek ze nog naar Speedstorm. Een hele nacht zwijgen. Een hele nacht alleen de wacht houden en als er iets was, iets gevaarlijks of zo. Dan moest je natuurlijk wel de clan waarschuwen. In de verte klonk de roep van een ransuil, maar dat was ver weg. Jumpfoot hoopte op een goede nacht.

(speedstorm eerst)

'Ga nu weg of ik bijt je kop er af, muizen keutel!' Grauwde Speedstorm met een op gezette vacht! Een zwart/witte kater ontblote zijn tanden en grauwde uit dagend naar Speedstorm. 'Niet voor ik gegeten heb!' Siste de zwart/witte kater. 'Alle rogue's zijn zo dom hé? Ze willen eerst jagen, vervolgens lukt het niet en worden ze de clans terratoria uit gejaagd.' De zwart/witte kater grijnsde breed uit. 'Hahaha, jullie clan poesjes denken echt dat elke rogue zo dom als een poesiepoes is,' Hoonde hij. 'Bewijz het maar!' Grauwde Speedstorm. De zwart/witte kater sprong boven op Speedstorm, Speedstorm gooide zich zelf op haar rug en gooide de kater van zich af, de kater sprong naar haar nek toe en beet er hard in. Speedstorm lied een haarde kreet horen van pijn en ze wurmde zich los, ze beet in de voor poot van de kater net zo lang tot de botten gingen kraken. De kater grauwde en blaaste heel hard van de pijn. Toen wurmde hij zich eindelijk los en rende weg. Die kat zou haar nite gouw vergeten. Speedstorm lied een kreet van overwinning horen.
Speedstorm voelde een por in haar zeij en ze opende haar ogen, toen ze om zich heen keek zag ze Jumpfoot net nog de Warriors den verlaten. Dat is waar ook. Ze moest vanavond samen met Jumpfoot de wacht houden. Ze gaf zich zelf een zorgvuldige was beurt. Toen stond ze op en verliet de Warriors dan. ''Je weet wat de bedoeling is?'' Hoorde ze jumpfoot zeggen. 'Ja dat weet ik', zei ze vriendelijk. ''De wacht houden en zwijgen.'' zei Jumpfoot als nog. 'Het zou een zware nacht worden, de Starclan heeft lekker weer voor ons klaar staan, onze vacht zou in ieder geval nat worden.' Murmdelde ze. 'Maar zo kunnen wel wel laten zien dat we luisteren naar wat ons bevolen word', zei ze met een brede grijns. Silverpels kwam langzaam naar boven, het zou niet lang meer deuren of ze moesten hun bek houden.

. 'Het zou een zware nacht worden, de Starclan heeft lekker weer voor ons klaar staan, onze vacht zou in ieder geval nat worden.' murmelde Speedstorm terug, een brede grijns verscheen op Jumpfoot smoelwerk, er waren nu nog weinig wolken, maar in de verte kwamen de regenwolken al aan zetten. De wind blies door hun vachten en fluisterde, ''Pas maar op. Dadelijk zijn jullie nat!'' zijn gehuil klonk uitdagend, Jumpfoot probeerde er niet naar te luisteren, maar dat viel niet mee. Haar ogen keken in de duisternis, kijkend of ze iets vreemds zag bewezen, maar niks. Enkel een muis die vlug het kamp uit roestte, maar ze moesten de jacht houden, niet jagen. Dus liet Jumpfoot de muis ging, een grijze glimp nog en toen was de muis weg. Jumpfoot keek naar Speedstorm, een vriendelijk glimlach verscheen op haar. Ze zei niks, maar haar ogen zeiden, ''Hopelijk krijgen we geen last van eenlingen'' Jumpfoot kon prima vechten, als moest. Maar meteen op je eerste nacht als Warrior? Nee bedankt, dat hoeft niet. Jumpfoot zonk een beetje weg en begon na te denken, over leuke dingen. Dingen die bijna elke Clankat wilde, ''[i]Als ik me best doe, wordt ik misschien wel de nieuwe Deputy en later de leider. Ik wil me bewijzen, ik ben een goede Warrior!'' Ze stak haar borst trots vooruit. Speedstorm had gelijk, het ging inderdaad regenen, eerst zachtjes. Maar steeds harder, nu viel het met konijnen en vissen uit de lucht. Jumpfoot was naar een paar minuten al doorweekt, met plat hangende oren keek ze naar Speedstorm, terwijl haar staart woest zwiepte, dit was tegen de regen bedoelt. ''Waarom wij?'' vroegen haar ogen. Ze wierp een blik naar achteren, daar was de Warrior den. Ze zag wat katten liggen en keek er met een jaloerse blik naar. Precies op hun wacht, gaat het regenen. Bah bah en nog eens bah! ''Verpoes je jezelf'' zei ze in gedachten tegen zich zelf, ze schudde haar vacht even uit. En ging maar liggen. De vacht werd meteen weer nat. Daar waren nu twee katten de wacht aan het houden, tot de Silverpelt de warme lichtbol weer liet komen, een zware nacht werd het.

Speedstorm keek het kamp rond, en silverpels was gekomen, nu mochten ze geen woord meer zeggen, alleen maar rond kijken en de boel in de gaten houden. Speedstorm hoopte dat er geen nare dingen kwamen, ze keek naar een muis, die Jumpfoot blijkbaar ook had gezien. Zo te zien had Jumpfoot er ook een neifinf na, maar bijde dachten het zelfde, ze moesten de wacht houden, en niet jagen. De muis schoot weg de bosjes is. Met een zucht ging speedstorm liggen, ze was groot heel groot ze had een dikke vacht. Zei was een Main coon. Jumpfoot was een Noorse bos kat. Ze hoorde prooi dieren wakker worden, nacht dieren, en ze zag vleermuizen muggen vangen. Ze keek er even naar, en toen keek ze kort naar de maan, het was nieuwe maan. Toen zag ze vele wolken voor de maan gaan, ze sloot haar ogen kort en toen ze weer keek was er niks meer te zien van de maan. Ze hoorde de eerste druppen op de bladeren neer kletsen. "Waarom, waarom wij? Starclan, waarom moet dit?" Zei ze in stilte. Haar dikke vacht zette ze op tegen de regen en ze ging liggen met haar staart om zich heen. Ze hoorde dat het steeds harder ging regenen, en haar lange staart -langer dan die van welke kat soort dan ook- was nu een dunne natte bij me kaar geplakte haar sliert. Ze moest blijven waar ze was en geen beschut plekje gaan zoeken. Ze keek naar Jumpfoot die waar schijn lijk het zelfde dacht. En nu ook nog, het begon harder te waaien en Speedstorm bibberde ondanks het seizoen. Normaal zat ze te klagen dat de nachten te warm waren, maar daar zou ze nu echt wel mee op houden!

De regen tikte irritant op de stenen en drong door Jumpfoot,s oorvliezen. Ze legde haar oren nog plater, hopelijk hielp dat, ja, maar niet veel. Het was nog steeds irritant, wat een pech nacht, hun eerste nacht en dan dit. Nou, als dit voorbij was, mochten ze meteen naar Leopardstrike, want het verbaasde haar niks, als ze morgen een koudje op loopt. Met dit weer. Ze rilde, maar haar lange vacht zorgde toch voor wat warmte. Speedstorm had ook zo lange vacht, ze waren wel twee verschillende rassen, twee rassen met lange vachten. De Main Coon, dat was Speedstorm. De Main coon was vaak een tikkeltje grote dan de Noorse boskat, wat Jumpfoot was. Maar eigenlijk scheelde het nauwelijks iets, Jumpfoot was al flink, vooral haar achterpoten. Waarmee ze prima mee kon springen, ze was een van de beste springers van de clan. Die eigenlijk om zijn snelheid bekent stond en Speedstorm was juist weer snel. Als er een wedstrijd was, van dat Jumpfoot moesten springen en Speedstorm moest rennen, dan stonden ze gelijk. Zo goed als Jumpfoot sprong, zo goed rende Speedstorm en andersom. Enkel kon Jumpfoot beter in het bos gaan, dan Speedstorm. Vooral als die rende, rennen in het bos kon soms gevaarlijk zijn. Maar Jumpfoot ging gewoon via de bomen. Het was fijn om goed te kunnen springen, ze hoefde niet altijd te dichtbij een konijn, om hem te kunnen bespringen. Een blije zachte zucht ontging de poes, toen de regen wat minder werd. Jumpfoot keek op, hoelang waren ze al bezig? Lang of kort? Ze wist zeker dat ze nog even moesten, maar geen hele nacht meer. Toen ze haar kop weer liet zakken, zag ze iets bewegen? Een vreemde kat? Jumpfoot ging er voorzichtig naar toe, gelukkig het was geen vreemde kat. Een stuk schors bewoog in de wind. Jumpfoot vertrok weer terug naar haar plaats en schudde even nee, van niks aan de hand. En ze wachtte in de zachte regen tot de morgen begon en de wacht eindelijk was afegelopen.

Jumpfoot had zijn naam te danken aan het springen speedstorm, aan haar snelheid. Voor de jacht zouden Jumpfoot en Speedstorm goede jacht partners zijn. Het bleef maar door regenen en stormen, morgen konden zo zou direct naar de Medicine den toe gaan. Speedstorm legde haar oren plat op haar kop en bleef rond kijken. Haar oren waren groot net als haar staart, ze had pluimpjes onder haar poten, om dat oorspronkelijk haar soort uit het noorden komt, waar heel veel sneeuw lag. Dat geld ook voor Jumpfoot, bij de soorten komen uit het noorden. Waar eeuwige sneeuw licht. Daarom zouden hun perfecte jagers zijn tijdens bladkaal. Maar sowieso, Jumpfoot zou een konijn al kunnen bespringen vanaf twee konijnen sprongen ver. Speedstorm, rend zo snel dat zij een konijn makkelijk in haalt. Perfecte jaag partners dus.
Het regen begon langzaam wat minder te worden, en na een poosje regende het al niet meer. De wolken trokken weg waardoor silverpels weer te zien was, en de maan ook. Ze grijnsde breed uit toen het regenen gestopt was. toen zag ze wat bewegen, en Jumpfoot ook. Hij ging er op af en kwam. Maar het was niks dus hij kwam weer terug en knikte van: "Nee het was niks". speedstorm knikte op gelucht.
Na een paar uren begon het een beetje schemerig te worden. Silverpels hing nog wel in de lucht maar het zou niet heel lang meer duren en de twee Warriors konden zich op rollen in hun nest en deze wacht alleen nog maar herkennen als een herinnering. Speedstorm keek in de lucht naar de sterren. Daarna keek ze naar Jumpfoot en ze grijnsde breed uit. Haar ogen zijden: 'Het duurt niet heel lang meer en we kunnen slapen!' Ze gaapte even en dat vertelde dat ze zich er op verheugde. Ze hoorde vleermuizen nog wel rond vladeren, maar die gingen de bomen en holletjes in de bomen weer in om aan hun slaap te beginnen. Ze was jaloers op hen.

De helse nacht duurde niet lang meer, dat was te zien aan de Sillverpelt, die hoog aan de hemel scheen. De zon kwam al zachtjes op, hun wacht zat er bijna op. Speedstorm grijnsde breed naar haar en haar gele ogen zeiden, 'Het duurt niet heel lang meer en we kunnen slapen!'. Daarna gaapte ze, Jumpfoot deed hetzelfde en keek om naar de Warrior den, waren er al paar wakker? Daarna keek ze naar de Apperentice den, daar bewoog wat meer. Jumpfoot ging er even naar toe, ze stak haar kop in de den en zag dat er een paar al bijna wakker waren. Maar de meeste sliepen nog. Toen Jumpfoot terug ging,vlogen er wat vleermuizen voorbij, om daarna weer naar hun slaap plaatsen te gaan zitten. In de verte hoorde ze de uil roepen, zijn roep werd steeds zachter, dus vloog hij vast weg. Hij ging vast ook slapen. Dat aangaf dat het bijna dag werd, in de dennen werd het wat onrustig. Jumpfoot gaapte diep en strekte zich uit. Wat was ze moe, ze viel bij om en in slaap. Maar toch bleef ze waaks, haar oren waren naar voren gericht, maar pikte ook geluiden van de andere kanten op. Jes, de regen was eindelijk op gehouden. De laatste wolken gingen weg en enkel nog een paar druppels vielen, daarna was het klaar. Met een opgetogen, maar moe, gezicht keek Jumpfoot naar Speedstorm. Opeens vielen er wat zonnestralen voor hun, Jumpfoot keek op. Een orange gloed was te zien, de zon was nu bezig met opkomen. Ze waren bijna klaar. Toen er wat Zonnestralen in alle den,s vielen, werden er wat katten wakker. Jumpfoot wist het nu zeker, hun wacht was voorbij! Ze hoorde opeens iets aankomen, ze keek om. En keek naar...

(De kat die zegt dat we mogen stoppen graag)

De bleek oranje kater lag opgerold in zijn nest. De ochtendzon scheen heel zwakjes naar binnen. Maar Lionsoul had dat nog niet door. Hij was nog in diepe slaap...

De kleine Lionkit lag tegen zijn moeder aan te slapen. Heerlijk warm lag hij tegen de zachte pels aan. Opeens voelde hij een poke in zijn zij. Met knipperende oogjes werd het kleine katertje wakker. Voor hem stonden twee kleine kittens met een "big smile" op hun gezicht. 'Hey, Lionkit, ga je mee stiekem naar buiten?' Grijnsde er een. Het oranje katertje keek even naar zijn moeder en weer terug. 'Oké,' Zei hij vrolijk. Zachtjes trippelde ze drie kleintjes uit de Nursey. Langzaam glipte ze door de ingang van het kamp heen. Het was zo groot buiten! Het was best eng.. Maar toch ook spannend! Het drietal stoven over de paden heen, lachten, en hadden samen plezier. Totdat ze bij de rivier aankwamen. Het was een best grote.. De twee andere kittens rende erop af, en bogen zich voorover. Giechelend beteken ze hun spiegelbeeld. 'Eh, jongens?' Begon Lionkit. 'Is dit niet wat gevaarlijk?' Miauwde hij zachtjes. Leafkit keek achterom. 'Welnee,' Miauwde ze. Ze lette even niet goed op, en donderde in het water. 'Leafkit!' Schreeuwde Spottedkit naar haar. Hij keek ook niet goed uit, en viel er ook in. nu was alleen Lionkit nog over....

Zwetend werd Lionsoul wakker. Wat een nare droom... Gek, dat hij dit had gedroomd. Het was hem nooit overkomen... Wat stijf liep de kater uit zijn nest. Hij rekte zich zorgvuldig uit, en liet een luide geeuw horen. De ochtendzon was nu al aangebroken. Langzaam liep de kater de Warriors Den uit. Buiten zaten nog steeds de wakers die een poosje geleden Warrior waren geworden. Lionsoul was geen Deputy of leider, toch sprak hij de katten maar even aan. 'Eh, volgensmij is het over,' Miauwde hij tegen hen.

[Sorry, beetje inspiloos -.-]

Lionsoul was degene waar ze tegen aankeek, hij sprak Speedstorm en haar aan. . 'Eh, volgensmij is het over,' Een brede grijns verscheen op Jumpfoots gezicht, ze mocht nu wel weer praten. ''Dat hoop ik'' zei ze met een blije toon. Ze keek opzij naar Speedstorm, die zal ook wel blij zijn met dit nieuws. Jumpfoot ging even zitten en begon zichzelf stevig te likken. Haar vacht was nog steeds nat, ze zal zo dadelijk wel even naar de medice Cat gaan, samen met Speedstorm. Ze gaapte even, wat was ze moe, en knikte even naar Speedstorm. ''Kom, dan gaan we slapen'' zei ze moe. Nog even keek ze met een blij gezicht naar Lionsoul en gaf hem opeens een kopje. Ze was blij dat er iemand was die aan ze dacht. Even keek ze hem met fonkelde ogen aan, om daarna naar de warrior den te gaan. Om te kunnen slapen. Als ze klaar was met slapen, zou ze naar Leopardstrike gaan. Jumpfoot verdween met een opgetogen, maar moe gezicht in de den. Naast haar lagen nog wat katten te slapen, ze mauwde even hard. En ging toen liggen. ''Truste'' Het duurde even voordat ze in slaap kwam, meestal sliep ze niet overdag. Maar uiteindelijk sliep ze. Om meteen een droom te krijgen, die ging over deze nacht, maar heel anders. Een ware nachtmerrie, enkel de regen was hetzelfde. Ze woekerde in haar slaap en mauwde voor durend. De andere katten hadden er last van, maar dat wist ze niet. Ze was gewoon diep in slaap.

Ze werd heel erg moe, en een beetje slapjes, maar de tijd sloop om dat ze moe was en zich verheugde op een plek om te gaan slapen, beter ge zegt haar nest. De zon kwam op, en de ochtend zon was er. 'Eh, volgensmij is het over,' Hoorde ze plotseling. Speedstorm keek om en zag Lionsoul, 'Dat is mooi', pufte ze. ''Dat hoop ik'' Hoorde ze Jumpfoot zeggen. Speedstorm liet een niesje horen, en ahar vacht was doffig geworden. ''Kom, dan gaan we slapen'' zei ze moe. 'Jah is goed'. Ze liep naags Lionsoul en groette hem met een likje over zijn schouder waarna ze samen met Jumpfoot naar de Warriors den ging. Toen ze de Warrior den in gingen zocht Speedstorm een slaap plek naast Jumpfoot. Samen gingen ze tegen me kaar aan liggen. ''Truste'' Snorde Jumpfoot. 'Welterusten' Miauwde Speedstorm waarna ze een lange gaap liet zien en horen. Binnen enkele seconden lag Speedstorm te slapen. Jumpfoot bewoog en miauwde veel in ahar slaap. Maar Speedstorm was zo diep in slaap dat ze er niks van merkte.
Het waaide hard, en Speedstorm stond alleen in de hooglanden. Ze zag enkele flitsen voor bij vliegen. Ze vochten tegen Speedstorm, en Speedstorm vocht mee, met wilde klauwen in het rond vocht ze tegen de andere katten. Het gevecht duurde lang, en Speedstorm won uit eindelijk.

~Topic uit