The young ones are our future

Met een grijns stapte hij de apprentice den binnen. Alle kersverse apprentices lagen aan het begin, dus het was makkelijk om Galepaw te vinden. De zwarte kater schudde de apprentice door elkaar en miauwde een harde wakker worden. Zijn training zou niet soft zijn, want hij geloofde dat je alleen door hard te trainen een goede warrior kon worden. "Kom naar de Small Forest, ik zie je daar." Panthergrowl zei expres niks over iets te eten. De tabby kater moest daar zelf maar aan denken en als hij dat niet deed zou hij het in ieder geval nooit meer vergeten.

+ Galepaw

Ondanks het feit dat de kater nog maar zes manen jong was, was hij nu al een van de grootste katten die deze den onderdak moest bieden. Ergens was het best logisch, hij behoorde namelijk toe tot de bloedlijn van Stormstar, Smoketear en uiteindelijk zijn eigen vader Bravesoul. Het waren stuk voor stuk grootse warriors die RiverClan gekend had, en elk van hen was een voorbeeld, al had hij die eerste twee niet gekend. Enkel van de verhalen die zijn vader hem vertelde toen hij nog als kleine kitten bij zijn moeder in het nest lag. Galepaw was een kater die wat dat betrof als twee druppels water op zijn vader, opa en overgrootvader leek.
Deze ochtend werd hij ruw uit zijn slaap gehaald. Er stond een zwarte kater naast zijn nest die meldde dat hij straks naar het Small Forest moest komen. De kater knipperde een keertje slaperig met zijn ogen, waarna hij zijn warrige pels een keertje uitschudde en zijn weg naar buiten zocht. Het eerste wat hij vrijwel meteen deed was een visje van de prooistapel afnemen, want zijn vader had hem altijd geleerd: een warrior doet niks op lege maag. Een kleine grijns kwam rond zijn lippen te liggen en hij schrokte het glibberige prooidier naar binnen. De graatjes werden begraven, en daarna maakte hij zijn weg in de richting van het Small Forest.

De grote apprentice was al vanaf mijlenver te horen en met een ietwat geïrriteerde blik keek Panthergrowl hem aan. "Galepaw," zuchtte hij, waarna hij rustig op zijn buik ging liggen. "Ik kon je al vanaf ver horen. Kon je niet op zijn minst je best doen om me te besluipen?" Natuurlijk had de zwarte kater dat niet aan zijn leerling verteld, maar hij had al besloten dat Galepaw zelf wat initiatief moest nemen. "Goed, vertel mij is de basis die je al weet van jagen en vechten." Miauwde hij daarna, waarbij hij opstond en een plekje in de schaduw opzocht, zodat de zon niet in zijn ogen scheen en zijn ogen gleden naar Galepaw, wachtend op een samenvatting over jagen en vechten.

Jammer genoeg bleek de zwarte kater die hem op zat te wachtten niet bepaald blij hem te zien, er was juist een geïrriteerde blik in zijn ogen te zien. De kater sprak zijn naam zuchtend uit en ging op zijn buik liggen. Galepaw bleef staan en keek de ander niet goed begrijpend aan. Wat had hij fout gedaan? Toen de ander meldde dat hij veel te luidruchtig was slikte hij een keertje, maar zich uit het veld laten slaan deed hij niet. Enkel vernauwde de kater zijn ogen een beetje, niks meer en niks minder. Er werd hem gevraagd naar de basis van jagen en vechten. De ander stond op en ging in de schaduw zitten, de gestreepte kater volgde hem een stukje, maar bleef toen staan. "Jagen, het vangen van prooi. Vechten, het uitdagen van anderen." Wauw, als dat niet samengevat genoeg was.

De tabby volgde hem een stukje, maar bewaarde zijn afstand, en Panther liet een goedkeurend geluidje horen. Hij hield niet van teveel afstand zodat hij zijn stem moest verheffen, maar hij hield ook niet van te dichtbij zodat de ander hem zou kunnen horen als hij fluisterde. "Jagen, het vangen van prooi. Vechten, het uitdagen van anderen." Nu keek de zwarte kater Galepaw echt geïrriteerd aan, en hij moest moeite doen om niet opnieuw te zuchten. "Ik zei niet dat je moest zeggen wat het inhield, maar dat je moest uitleggen wat de basis is. Bij jagen vang je inderdaad prooi. Welke prooi vangen wij het meest? Hoe doen we dat?" Zijn gele ogen gleden naar de lucht, die nu wat bewolkter werd en er gleed een wolk voor de zon, waardoor het meteen een stuk kouder werd. "Bij vechten daag je de ander meestal helemaal niet uit. Meestal gaat vechten om jezelf verdedigen. Ook hier geld, wat zijn vechtmanieren die je al weet? Kan je deze ook al zelf toepassen, als je er een paar kent?" Moest hij ook alles voorkauwen? Toch wist Panthergrowl ook wel dat hij niet teveel moest verwachten van een gloednieuwe apprentice, maar met de basis bedoelde hij zeker niet de uitleg van wat het was.

Ergens viel het wel te verwachtten dat dit niet het antwoord was waar zijn mentor op uit was geweest, maar kon hij het helpen dat zijn emoties een beetje op kwamen spelen op dit moment. De kater slikte een keer kort. "Vissen, we vangen vissen uit de rivier. Ook vangen we veel diertjes die aan de rand van de rivier komen om daar te drinken, zoals waterratten. Maar we eten voornamelijk vis, omdat die onze vacht extra vettig maken en we daardoor beter bestemd zijn om te zwemmen." De kater vernauwde zijn ogen weer een beetje, de zwarte kater aanstarend. "Zelfverdediging, ja," mompelde de jonge kater toen. "Keer nooit de ander de rug toe, let op elke kleine spiertrekking van de ander, weer voorbereid op schijnbewegingen." Zo somde hij er een aantal op. Het was wel duidelijk dat er iemand was geweest die dit jonge katertje de basis al bijgebracht had.

"Vissen, we vangen vissen uit de rivier. Ook vangen we veel diertjes die aan de rand van de rivier komen om daar te drinken, zoals waterratten. Maar we eten voornamelijk vis, omdat die onze vacht extra vettig maken en we daardoor beter bestemd zijn om te zwemmen." Panthergrowl knikte goedkeurend, dit bedoelde hij, deze kennis zocht hij, dan wist hij waar hij moest beginnen. Hij maakte een ga-door-beweging met zijn poot. "Zelfverdediging, ja, keer nooit de ander de rug toe, let op elke kleine spiertrekking van de ander, weer voorbereid op schijnbewegingen." De zwarte kater floot door zijn tanden en knikte opnieuw. "Goedzo, dat lijkt er meer op." Hij dacht even na en stond toen op. "Goed, je bent best groot en zo, dus lijkt het me handig als we beginnen met vechten. Ken je al wat basistechnieken of niet?" Vroeg hij. Hij had nu al wat meer vertrouwen in Galepaw.

De kaken van de jonge kater stonden strak op elkaar, het puntje van zijn staart zwiepte lichtjes nerveus heen en weer. Zeker toen de zwarte kater een keertje tussen zijn tanden door floot, keek hij hem enkel strak aan. De zwarte kater stond op, meldde dat ze konden gaan beginnen met vechten en vroeg of hij de basistechnieken al kende. "Mijn vader heeft mij vroeger al wat technieken geleerd, ja," zei Galepaw toen met een kort knikje. Kom maar op dan.

"Mijn vader heeft mij vroeger al wat technieken geleerd, ja," knikte Galepaw en de zwarte kater bewoog zijn kop nadenkend naar rechts en hij nam de ander even op met zijn gele ogen, waarna hij de eerste oefening bedacht. "Probeer mij vanaf achteren te besluipen. Let op waar je je poten neerzet en hoe je je gewicht verplaatst, zodat ik je niet hoor." Het was een simpele oefening, maar voor een apprentice zou dit nog knap lastig zijn.

Onderwerp: Re: The young ones are our future