First to the finish.

Met snelle passen bleef ze rennen. Ze begon moe te worden en ze begon pijn te krijgen aan haar keel van het snelle ademen, maar ze zag het kamp verschijnen en dwong zichzelf om door de ingang te rennen. Haar blauwe ogen gingen naar de rode kater voor haar. Hij was steeds verder gegaan, maar ze was nog niet erg veel achter. De ingang van het kamp kwam steeds dichterbij en al snel kwamen de twee katten het kamp inrennen. Broken begon gelijk met remmen. Dit ging minder goed dan ze had verwacht en toen ze bijna stilstond gooiden de poes zich op haar zij. Ze begon hard te lachen en bleef op haar zij liggen. Of ze voor Flash was gevallen of een eind verder wist ze niet, aangezien ze haar ogen dicht had gehouden. De poes bleef op haar zij liggen en zocht de ogen van Flash. Kort keek ze hem aan, maar bleef op de grond liggen. Een klein lief glimlachje ging zijn kant op. Het maakte haar niet uit dat iedereen kon zien hoe ze op haar zij lag en een wedstrijd had verloren. Ze dacht even alleen over de kater waarvan ze net verloren had. Een andere kat mocht haar gerust wegsturen, maar zij vond dat ze wel goed lag. Broken begon te hoesten door te weinig lucht en haar aandacht viel weg van de kater. Het hoesten werd steeds erger tot ze bijna geen lucht meer kreeg. De witte poes probeerde zichzelf te ontspannen, maar ze kon niet stoppen met hijgen en hoesten. Broken wou er geen drama van maken, dus ging ze zitten en deed alsof er niks aan de hand was. Het hoesten was echter nog niet gestopt.

De kater begon nonchalant met praten en Broken probeerde hem aan te blijven kijken dit ging niet helemaal door het hoesten. Ze kon zijn woorden ook niet helemaal verstaan. De poes ging rechtop zitten, omdat ze dat dacht te horen en en hoesten hield al snel op. De kater klonk bezorgt en Broken keek hem even kort aan, maar keek alweer snel naar de grond. Een glimlach kwam op haar gezicht terwijl ze nog hijgend naar de grond keek. "Ik leef nog.", zei ze tussen het hijgen door. "Mijn conditie is duidelijk nog niet zo goed als het jouwe." De poes keek hem aan en lachte zacht na het compliment. "Bij de volgende keer zal mijn conditie veel beter zijn.", zei ze tegen de kater. Ze praatte over een volgende keer alsof het al zeker was dat die er zou zijn, maar dit wist ze natuurlijk niet zeker. Om eerlijk te zijn wou ze wel dat die er zou zijn. Ooit zou ze gelijkspel hebben met Flash.

Flash keek haar met een uitdagende blik aan en Broken keek hem met bijna dichte ogen aan. De kater begon te praten en Broken keek hem weer goed aan. Broken keek hem met een uitdagende blik aan. "Pfft.", zei ze terwijl ze lachte. Na zijn opmerking begon ze te lachen en duwde speels tegen zijn flank. "Dat is waarom ik toch ga trainen? Ik wil graag in leven blijven namelijk." De poes stond op en seinde naar de prooistapel een eindje verderop. "Heb je honger? Ik wel.", zei de poes en ze glimlachte even naar hem, daarna ging ze in een looppasje naar de prooistapel. De poes was snel hersteld en dat ze ook wel door, maar zoiets kwam gewoon door een te slechte conditie. Zoiets was over binnen 2 minuten. Bij de prooistapel koos ze een een groot konijn uit, bedoeld voor beide katten. Met wat problemen wist ze met het beest aan te komen en legde het voor de poten van Flash. "Smakelijk eten.", zei de poes lachend. Hierna nam ze netjes een hap van het beest. Met haar poot duwde ze het beest nog even naar Flash om te laten weten dat hij ook mocht pakken als hij wou.

Flash knikte en Broken glimlachte met een schuin hoofd naar hem. Opnieuw begon hij te praten nadat hij zijn hoofd van het konijn had weggehaald. Broken keek naar Flash toen hij begon over hoe hij nooit zo'n groot konijn at. De witte poes keek hem licht verbaast aan. Ja, ze kende hem en ze wist dat hij vaker alleen was dan met anderen, dus eigenlijk zou het haar niet zo moeten verbazen. Dat deed het echter wel. Flash was een aardige gast en eigenlijk snapte ze niet dat weinig mensen hem zagen staan. Ze was blij dat ze hem had ontmoet, want hij was heel anders dan anderen vrienden van haar. Wat afwisseling. "Dan kom ik vanaf nu elke ochtend een konijn brengen.", zei de poes terwijl ze zacht giechelde. Broken nam alleen en hap als Flash niet bij het konijn was, om zijn privacy te bewaren. Ze kenden elkaar nog niet lang en ze had gezien dat Flash een heel ander karakter had dan zijzelf.