soft kitty {Flutter en Ermine}

-Kitnaptopic-

Stilletjes volgde de wind zijn poten, die al even stil maar traag op de grond belanden en al even snel weer de koude lucht in werden gehezen. Bij elke pootstap zakte de zware kater ietsjes door zijn poten en voelde hij zijn zware schouder naar beneden zakken. Zijn dikke vacht al even sierlijk over zijn schouders rollend. In zijn ooghoek zag hij enkele slapende katten, het was donker vanavond. Met geen maan aan de hemel, deze was volledig bedekt door de zwarte wolken. Even had hij de neiging een zacht snurkende bloodkittypet te slaan maar besloot dat dat geen goed idee was. Stilletjes vervolgde hij zijn weg. Tot hij een warm en vooral jong ruikende schuur-iets vond. Kittens. Cyber sloop snel naar binnen en ging vlak bij de ingang in een bolletje staan. Alsof hij een slapende moederkat was. De geur was hier zo sterk dat ze hopenlijk zijn geur niet opvingen. Hij zou hier evensnel weg zijn als hij hier binnen was gekomen. Het slijm droop al bijna van zijn lippen toen hij de kleine kits in bolletjes zag slapen. Zijn blik viel op 2 kits die blijkbaar hadden besloten een nachtje niet bij hun mammie te slapen. Ze lagen helemaal alleen in een hoekje niet ver van hem vandaan. Perfect, domme kittens.

De dromen van de kleine kitten waren fijn. Ze lag dan ook vredig naast haar zusje in 'Barn Two' te slapen. Toen de twee kittens waren binnengekomen die avond hadden ze hun moeder niet kunnen vinden in het donker, dus ze hadden besloten dichtbij de ingang te gaan liggen met zijn tweeën. Wat zou er nou kunnen gebeuren in een schuur vol queens, middenin in een kamp vol moordenaars? Dat is hoe Flutter over deze situatie had gedacht, en dat had ze duidelijk tegen haar zusje Ermine gezegd. De witte kitten zag er erg klein uit als ze lag en soms maakte ze bewegingen met haar staart of neus door de dromen die ze had. Het waren vrolijke dromen, over hoe ze ooit een liefde zou vinden, of over hoe ze ooit op een plek zou wonen vol lieve katten en poezen. De poes rende in haar dromen door grote velden met veel zon en wind. Er was overal prooi te vinden. Lang bleef ze dromen over de goede dingen in leven.
Zonder enige aanleiding kwam de witte poes weer terug naar de realiteit. Haar oogjes nog gesloten, maar ze rekte zich al wel uit. De kleine pootjes en nageltjes klapten uit en een soort lief zacht piepgeluid ontsnapte uit haar mond. Daarna opende ze haar ogen. Ze lag op haar zij met haar poten naast haar en met haar slaperige oogjes keek ze door de schuur. De poes zag Ermine niet vanaf de grond, maar wel veel anderen. Een klein groepje kittens lag bijna onder hun moeder te slapen, een andere familie lag ver van elkaar vandaan te slapen en daarna viel haar een andere queen op. Het leek alleen te zitten, maar wel te slapen. Het was te donker om te zien wie het was, maar ze maakte zich er geen zorgen om. Misschien was het moeder wel? Nou, die zou zelf maar haar kant op moeten komen. Zij lag wel lekker hier in het hoekje bij de ingang. Zachtjes mauwde ze naar de kat die ze als moeder aanzag, daarna maakte ze zich weer tot een bolletje, met haar pootjes op haar kop en oren. Mama zou zelf maar haar kant op moeten komen.

Het witte kittentje leek wakker te worden en Cyber verstijfde, maar rustig ging het al snel terug goed liggen en leek in slaap gevallen te zijn. De zware kater sloop dichterbij en moest goed uitkijken dat hij niet teveel lawaai maakte. Maar in een barn vol zachtjes piepende kittens zou een klein geluidje nog niet zo opvallen, toch? Cyber besloot maar verder naar de kit te sluipen. Hij stond nu vlak naast de kit, wiens blijkbare zusje vlak naast haar zacht ronkend en snurkend diep in dromenland verkeerde. Cyber murmelde wat in zijn eigen en pakte de witte kitten snel op en sprintte geruisloos naar buiten. Hij had geluk dat er donder opgezet was, dat zijn pootstappen wat leek te dempen. De storm was nog verweg, maar beloofde zowizo niets goed voor vanavond. Cyber had de kitten achterstevoren opgepakt zodat het kopje naar zijn borst gericht was, tijdens het lopen werden eventuele schreeuwen dan gedempt door zijn dikke borstvacht. Buiten de barn hield hij even halt en keek ietwat nieuwsgierig naar de kit die hij in zijn bek hield, voor zover hij dan kon zien met al zijn eigen haren in de weg.

'Haar moeder' pakte haar op en de kitten kreunde zachtjes. "Mam?", zei ze met haar slaperige stem. Het deed geen pijn toen de kat haar pakte, maar daarbij rekte ze haar littekens wel erg uit en dat deed wel een beetje pijn. De wonden die de Thunderclankater, Bonepaw, had gemaakt waren bijna geheeld en ze moest even rustig aan doen, tot ze helemaal geheeld zou zijn. Als kitten had je niet heel veel dingen te doen, maar ze had meestal gewoon in haar Barn gelegen. Dus ze snapte niet waarom haar moeder haar nu ineens meenam. De kat die haar vast had begon te rennen en Flutter snapte niet wat er aan de hand was. Ze had haar ogen al wijd open en ze probeerde met haar poten zichzelf los te krijgen. Zacht piepte ze, maar niemand zou het kunnen horen door de harde donder die er buiten te horen was. Bij elke donderslag spande ze zichzelf aan en begon ze te piepen. De poes had haar ogen open, maar veel nut had het niet, want ze zag alleen maar een witte vacht. Wacht, witte vacht?! Flutter snoof de geur op van de kat die haar gepakt had en herkende dit niet als haar moeder. Ook niet als de bloodclangeur die ze kende. Deze geur was onbekend. Nee, nee, nee, niet alweer. Waarom moest zij altijd in de problemen komen? Wie was deze kat? Schreeuwen van angst kwamen uit haar bek of iemand het door de dikke vacht voor haar kon horen wist ze niet. Eerst gingen ze vooruit, maar ze stonden wel even kort stil. Met haar nagels in de vacht voor haar probeerde ze de kat van zich af te duwen. Opnieuw voelde ze zich hulpeloos. Het boze huilgevoel van eerder kwam terug. Tranen waren nog echter niet uit haar ogen gekomen.

* laaat laaat laaat sorrry D;-

Het buikje van de grijze tabby ging vredig op en neer. Haar ogen waren gesloten en ze had geen flauw idee om wat er om haar heen gebeurde. Dat was het fijne aan slapen, totaal niets om je zorgen over te maken, nergens om aan te hoeven denken. Er begon iets leeg te voelen, langzaam werd ze kouder tot haar oogjes opende. Flutter? Ze was alleen, helemaal alleen. Alles waar ze bang voor was. Het duurde echter niet lang voor ze een geur rook die niet hoorde in de schuur. Voorzichtig stond de kitten op en wandelde naar de deur die op een spleetje stond. Buiten stond een zwart witte kat met een witte kitten in zijn bek. Flutter. Woede borrelde in haar op, hoe durfde hij haar zusje zomaar op te pakken en mee te nemen. Zelfverzekerd wandelde ze naar buiten en met een drafje stond ze recht voor de kater. "Laat Flutter los!" Siste ze boos, haar groene ogen schoten vuur.

Cyber had enorm veel zin om het kleine, witte bolletje vacht een klap tegen haar kop te geven "hou je bek" siste hij kwaad tussen zijn tanden, het het pluizige nekvelletje, door. "Straks horen ze je nog." En Cyber maakte een zwiepbeweging met zijn kop zodat hij de kit tegen zijn borstkast sloeg. Toen een tabby poesje uit de schuur gelopen kwam was het verhaal pas helemaal af. "Ga slapen!" Maar de kit besloot haar mondje open te trekken en in opstand te komen. Cyber hief zijn poot op en gaf de kit een ingehouden slag met het witte, sterke ding.

-Sorry laatheid, maar ik heb het druk en ga dus even wat trager reageren.

De kat die haar vast had klonk boos en ze deed precies wat de katerstem had gezegd. De poes bleef stil, maar begon bang te trillen. Ze kon het wel uithuilen op het moment. Waarom kwam zij altijd in de problemen? Ze zat eindelijk een keer veilig in het kamp en dan zelfs moest er wat gebeuren. Waarom zij? De poes was stil maar kreeg een harde klap tegen haar borstkas en ze hoestte geschrokken. Kort kreeg ze geen adem, maar dat was al snel weer over. Opnieuw begon de kater te schreeuwen, maar nu hoorde ze nog een stem. Ermine? Opnieuw begon ze te piepen en mauwen naar haar zus. Haar poten bewoog ze wild heen en weer. Opnieuw voelde de kleine witte poes een klap en ze kromp ineen. Deze keer liet ze zich als een lappenpop hangen. Wat moest ze doen? Vanuit haar positie kon je weinig doen. Deze poes was niet sterk, nog niet behendig & al helemaal niet groot genoeg om het op te nemen tegen een kater zo groot. De poes laakte nog één harde kreet en bleef daarna als de lappenpop weer hangen.

- Is helemaal prima Laura. Doe rustig aan. ^^ -

"Ga slapen!" Had de zwart witte kater haar toegebeten, mooi niet dat ze naar hem zou gaan luisteren. Hij was niet zomaar een persoon die haar zusje kon mee nemen. Dat zou de kitten echt niet laten gebeuren. Veel kon ze er echter niet tegen doen, op haar brutale bekje open trekken na dan. De kater gaf haar met zijn poot een duwtje, door de kracht werd ze omver geduwd en een stukje opzij geschoven. Meteen schudde ze wild met haar kopje en krabbelde weer overeind. "Doe even niet wil je?" Zei de grijze tabby met een geïrriteerde toon in haar stemmetje. "Ik zal het nog een keer zeggen; laat Flutter los." Siste ze de kater toe. De kattin wist prima dat ze echt totaal geen kans maakte, dat weerhield haar echter er niet van om het toch te doen. Ze wilde haar zusje terug, klaar.

OOC: No worries Laura ^^

Cyber lachte duivels, maar niet te hard om andere katten wakker te maken. Enkel net hard genoeg voor de kitten om te horen en enige angst te zaaien. "En wat anders hé balletje wol? Wat ga je doen? Me opeten?" Cyber grinnikte en zwaaide met de witte bundel vacht die hij in zijn bekje had. "Oh neeee nu is het grote monster baaaaang."