Sean
3462
Actief
and as he was the black canvas, they drew stars and a moon to make him a glorious night
| |
|  Onderwerp: Panic  vr 17 apr 2015 - 9:59 | |
| Opnieuw schoot de gedachte door zijn kop. Zijn ogen groot. Das, bloed, water, toen werd alles donker. Wat... Wat was dit? Zijn adem stokte kort toen hij een steek door zijn hoofd voelde gaan, alsof hij ergens tegen botste met zijn kop. Tranen welden op in zijn ogen en hoe hard hij ook probeerde niet te stikken, toch voelde het alsof hij niet langer adem kon halen, alsof zijn longen gevuld waren met water. Hij zag het vast gewoon allemaal voor zich. Hij kneep zijn ogen toe en wilde roepen, roepen om hulp, maar dat ging niet. Verstikt bleef hij in elkaar gedoken, trillend. Tot hij uiteindelijk zijn kop omhoog gooide en diep ademhaalde en zijn ogen terug groot werden. Hij ademde paniekerig in en trilde hard, wat gebeurde er?
|
|
Natalia (Naya)
23
Actief
| |
| | Onderwerp: Re: Panic vr 17 apr 2015 - 12:00 | |
|
Flowerpaw liep door het gras heen terwijl de zon op haar zachte vacht scheen. Het was lekker warm en zonnig vandaag. Haar maag begon te rommelen, ze had honger. Ze besloot om te gaan jagen in het bos. Ze rende meteen met haar kleine pootjes naar het bos terwijl de warme wind langs haar vacht vloog. Meteen toen ze in het bos was zag ze al een lekker, klein muisje lopen. Ze zakte door haar pootjes heen, haar glinsterende oogjes werden groter. Ze maakte een klein sprongetje en rende naar het muisje toe, maar het muisje was als snel weggerend. "Ugh, dan pak ik maar iets van de prooistapel" zei Flowerpaw. Ze liep naar het kamp terwijl het hoge gras door haar vacht heen stak. Toen ze de kamp binnen kwam liep ze de den binnen en zag Nevermind staan. "Heey Nevermind" Zei Flowerpaw.
|
|
☙Emma☙
17101
Actief
"Never gonna give you up, never gonna let you down"
| |
| | Onderwerp: Re: Panic za 18 apr 2015 - 3:42 | |
| De kater had de ander gemeden, hij wist wel dat dat niet echt aardig was, maar hoe kon hij anders? De aanblik alleen al maakte dat hij met een van pijn/woede vertrokken gezicht rondliep en dan bleef iedereen hem maar vragen wat er was. De betere oplossing was dan om de oorzaak te mijden, aka Clonecat niet meer te zien. Ja dat was zijn naam nu, don't judge de kater ging namelijk door een lastige tijd. Probleem was, Tall praatte nooit over zijn eigen lastige tijden, tegen Little niet, tegen Shrew niet, tegen niemand niet. Ze waren niet half zo erg als de lastige tijden van anderen dus watvoor nut had het dan om er mee rond te lopen en het rond te bazuinen? Het was iets van hem en hem alleen, anderen konden hem er toch niet mee helpen. Dus het nut van ze ermee lastigvallen kon de warrior niet vinden.
Helaas kon hij zich niet altijd aan de regel houden die hij voor zichzelf opgezet had, want CC had de neiging werkelijk overal op te duiken waar de kater net heen moest. Zo ook nu, op dit exacte moment. Het was puur toeval, en aangezien Tall geen fan was van dit soort toevalstaken rolde hij dramatisch met zijn ogen en sloeg de staart. "Dat is Nevermind niet," Bromde hij zacht, terwijl zijn hart en hoofd wat anders zeiden. Jaja, ook voor hem was het nog lastig om uit te vogelen wat hij precies vond van de ander.
|
|
