Cozy? Nah.

Met een grijnsje op haar gezicht liep ze Barn Four binnen. Dit werd haar nieuwe slaaplek. Gelukkig maar, dan was ze in ieder geval van die rotplek af waar ze eerst sliep. Ergens random in het kamp, koud en niet beschut. Gelukkig had ze deze plek weten te bemachtigen en ze bedekte de harde schuurvloer met wat gras en mos dat ze in de omgeving gevonden en geplukt had. Ze zuchtte en ging zitten, waarna ze om zich heen keek. Het was toch wel duidelijk dat ook dit geen vijf sterren hotel werd, en ze snuffelde is om zich heen. Gelukkig stonk het niet.

[Open]

Claw kwam binnen lopen en ze keek hem neutraal aan. Ze wist wel dat zijn dochter de Elite gejoind had, en ze wist ook dat zij de enige was die doorhad dat het zijn dochter was - wat haar nog redelijk verbaasde. “En hoe bevalt het je hier?” Miauwde de leider, en ze keek even om zich heen. "Redelijk," antwoordde ze en ze ging rustig liggen. “Ik wil dat je ergens je bek over houdt.” Met een ietwat verveelde blik keek Zira op. Natuurlijk, een kat kon geen normaal gesprek meer hebben, er was altijd wel wat van je gewild. "Vertel," miauwde ze. "Moet ik soms niet doorvertellen dat ik je nieuwe commander wordt?" Vroeg ze zoetjes en ze glimlachte lief. Natuurlijk wist ze wel waarover dit ging. Yu.

“Doe niet zo sarcastisch Zira.” Siste Claw naar haar en ze grijnsde. Hij sprak haar naam leuk uit, het klonk wel mooi vanaf zijn tong. “Ik wil dat je je bek houdt over mijn dochter, het is geen vraag.” Hij was woedend, al hield hij zich nog goed in. "Ik wil er wel wat voor terug," miauwde ze en ze glimlachte. Wat ze kreeg maakte haar niet echt uit. Tanden? Top. Commander? Nog beter. Ze wilde een punt maken. Het punt dat ze hem klem had gezet. "Ik vind je wel aardig, hoor." Glimlachte ze en ze trok wat met haar oortje, waar een opmerkelijk gat in zat.

Hij kwam dichtbij. Te dichtbij. Ze glimlachte boos en keek hem recht in zijn snotgroene ogen aan. “Volgens mij begrijp jij niet helemaal wat er gebeurt als je eisen gaat stellen.” Ze grauwde zachtjes. Had ze kunnen verwachten. Hij was ten slotte de leider van de Bloodclan. “Ik kan je laten achtervolgen totdat je door je poten zakt, ik kan je verbannen zodat je niets meer overhoudt van je trots.” Hij had gelijk, maar ze besloot er toch nog een schepje bovenop te gooien. Voordat ze dat kon doen, was dat zwarte mormel alweer aan het praten. “Je moet mijn respect verdienen en op deze manier lukt jou dat niet. Elke keer weet je het weer te presteren om mij tegen de haren in te strijken. Dat is gevaarlijk Zira, heel gevaarlijk.” Ze grijnsde toen hij achteruit ging en ging rustig wat rond lopen, terwijl ze nadacht over haar volgende zet. Het was spelen met vuur, dit. "Als je mij uit de clan gooit," miauwde ze voorzichtig, goed nadenkend over haar volgende zet, "zal iedereen hier ongetwijfeld weten dat je jouw dochter hierheen hebt gehaald, de dochter van een softe rogue, waarvan ik zelfs heb gehoord dat die een clankat was." Ze draaide haar oren in haar nek en keek hem nu strak aan. "Het enige wat ik van je vraag, is dat je me altijd zult beschermen. Je mag me niet uit de clan gooien, nooit niet, en als ik in een gevecht beland die ik niet zou kunnen winnen sta je me bij." Dat zou goed zijn, een goeie deal. Niet te lastig voor hem, wel in het voordeel voor haar. Het viel nog mee wat ze van hem vroeg.

“Maar wees gerust zo lang je je gedeisd houdt zal ik je niet de clan uit gooien.” Ze grijnsde en knipoogde naar hem, al leek hij helemaal niet zo blij met haar voorstel. “Verdien mijn respect kattin en ik zal je beschermen.” Ze knikte langzaam, dat was ze ook wel van plan om te doen. “Dan krijg je mijn woord, voor zover dat iets voor jou betekend.” Ze glimlachte voorzichtig en zwiepte met haar staart. "Dan heb je ook die van mij," miauwde ze, waarna ze naar voren stapte en hem een lik over zijn oor gaf waarna ze haar gehavende staart langs zijn kin liet gaan, en met een knipoog ging ze weer liggen waarbij ze haar ogen sloot.