Bored out of my freakin mind

Een beetje slaperig in het licht van de zon, staarde Servalsong voor zich uit naar de ingang van het kamp. Als ze ergens een hekel aan had, dan was het zich vervelen, en dat deed ze nu zeker weten! Haar gevlekte poten schoven dat aarde heen en weer tussen hen beide, gewoon om iets te doen te hebben. Ze was de laatste tijd al op jacht patrouille geweest, een border patrol, en nog meer klusjes. En nu had ze dus helemaal niets te doen en daar raakte ze verveeld van. Oké, niet iedereen mocht deze poes, want onder het lieve en mooie uiterlijk van haar zat ook een droge, duistere en misschien ook wel een beetje sarcastische humor waar sommigen niet tegen konden. Niet dat Servalsong dat wat kon schelen, ze had lak aan wat iedereen van haar dacht. Maar nu, moest ze gewoon iets te doen hebben of ze ging het serieus uitschreeuwen van verveling. Met een zachte plof ging ze liggen, haar ogen gingen nog eventjes langs het kamp, waarna ze ze toch weer eventjes sloot. Maar toen ze ze weer open deed, keek ze weer rond, daar was de nursery.. de warriors den.. apprentice den... UGH! Boring!, en met een zucht kwam ze weer overeind.

Een bruine gestreepte kater liep door het kamp van de schaduwclan. Hij was net terug gekomen van zijn jacht. Hij had een kleine rat en een spitsmuis kunnen vangen. Hij had het alweer op de verse hoop gegooid. Nu was hij op weg naar niets. Hij had verder geen enige opdrachten gekregen dus had hij rust. Zijn poten voelden zwaar aan. Zijn lange vacht glansde enorm. Tijdens groenblad hadden ze weinig last van de prooi die zo schaars was. Hij had er geen last van want hij vond genoeg prooi. Al was de rat en de muis niet superveel. Beter dan niets natuurlijk. De kater rekte zich eens goed uit en staarde het kamp rond. Zijn gele ogen bespeurden het gebied. Hij wilde iets doen, maar de dagpatrouilles waren verdeeld en op weg. Nu kon hij niets doen jammer genoeg. Zijn gele ogen vonden een schim van de poes Servalsong. Ze zat alleen en leek haar duidelijk te vervelen. Hij greens en trippelde op de bruine gestreepte poes. Ze leken op elkaar buiten hun kleur ogen. Hij had een langere dikkere vacht dan haar ook. Voorzichtig kwam hij dichterbij en gaf een knikje naar de poes. "Servalsong" zei hij begroetend en zette zich naast de poes neer. Zijn oren draaiden kort rond om enig gezelschap buiten de poes waar hij zich gezet had. Na een tijd draaide hij zijn oren weer in haar richting en rustig keek hij naar haar. Wachtend op enige reactie of een begroeting van de poes Servalsong.

Dit is hem =3
http://fc04.deviantart.net/fs70/i/2010/222/6/e/angry__by_Kolka12.jpg

Met een verveelde uitdrukking op haar snoet begon Servalsong haar gezicht te wassen. Haar roze ruwe tong ging langs haar poot heen en daarna ging haar poot langs haar gladde, glanzende vacht heen. Oke, haar vacht was al schoon, maar wat had ze anders te doen? Helemaal niks dus. Met een zucht plofte ze weer neer in het gras en zag een dagpatrouille vertrekken. Weer was ze niet op patrouille gezet. Met een verongelijkt gezicht legde Servalsong haar kop weer op haar poten. Hoe ging ze ooit iets te doen krijgen als niemand haar meenam op patrouille? Met een zucht, krulde ze haar mooi gevlekte staart om zich heen en gaf ze haar glanzende vacht nog een laatste lik. Een trip naar de prooistapel had ze al gemaakt, ze had een muis gepakt en opgegeten, dus haar buik zat al redelijk vol. En meer wou de slanke poes ook niet pakken omdat ze vond dat ze eerst gejaagd en gevangen moest hebben voordat ze meer mocht eten. Uiteindelijk kwam er een kater op haar af, gele ogen, lange vacht, bruine vacht. Zelfde kleur vacht eigenlijk, alleen had hij strepen, en bij haar sierden vlekken haar lichaam. "Deadscar," Miauwde ze rustig als begroeting terug. Daarna ging ze rustig door met het wassen van haar vacht, "Op jacht geweest?" Miauwde ze rustig.

De grote kater krulde zijn staart rond zijn poten. Hij duwde zijn oren rechtop en zijn gele ogen keken naar de poes. Hij grijnsde licht bij haar rustige begroeting. Hij liet zijn gele ogen op de poes rusten die zich begon te wassen. Ze was rustig al had hij wel door dat ze niets te doen had. Daarom was hij ook bij haar komen zitten als gezelschap. Toen hij haar vraag hoorde, knikte hij goedkeurend. "Klopt, ik heb niet veel kunnen vangen maar het is wel genoeg voor wat leerlingen" antwoordde hij vriendelijk op haar vraag. Vaak vong hij een grote vogel en een dikkere muis. Nu was het maar een kleine rat en een muisje. Niet veel voor wat hij gewoon was. Hij keek kort naar het kamp dat er zoals altijd rustig bijlag. Er was niet veel te doen af en toe. Behalve als ze op een patrouille mochten gaan. Of als ze een leerling kregen om te trainen. Dan had je veel meer keuze om te doen. Nu was hij net terug van de jacht en mocht hij niet op patrouille. Rust was het dus. Deadscar keek nieuwsgierig naar de gevlekte poes. "Jij mag zo te zien vandaag ook niet gaan patrouilleren?" mauwde hij en keek in de groene ogen van de poes. Ze was ouder dan hem maar hij was iets groter en breder dan haar. Daarom shcatten ze hem ook ouder, maar hij was juist jonger dan zijn uiterlijk. Deadscar hief een poot op en likte eraan waarna hij de poot over zijn oren liet glijden.

Servalsong knikte wat kort, "Dat is mooi," Miauwde ze, maar heel erg geïnteresseerd klonk ze niet. Waarom zou ze geïnteresseerd zijn? Zij was niet op patrouille geweest, gister ook al niet. Ze deden net alsof ze een zwangere queen was en verlicht moest worden van werk. Maar er waren drie problemen met deze beredenering, ze was niet zwanger, ze was geen queen, en ze was daar ook niet geïnteresseerd in. Deze poes was hard, en dat zouden ze merken ook. Ze bestudeerde haar pootkussentjes rustig en trok een kleine doorn uit één van de tere kussentjes. Een kleine druppel bloed verscheen, maar meer ook niet. Het was niks ernstigs, en daarom was het ook niet belangrijk voor haar. Rustig plantte ze haar poot weer op de grond neer en ging ze weer liggen. "Zie ik eruit alsof ik op patrouille ben?" Miauwde ze droogjes naar Deadscar, ze was totaal niet onder de indruk van dat hij groter was. Ze was dan wel redelijk klein, en slank, maar ze kon zeker haar mannetje wel staan. Zowel met haar klauwen als met haar woorden. Want woorden konden soms scherper zijn dan daden, en Servalsong had geen probleem om dat te laten merken.

Onderwerp: Re: Bored out of my freakin mind