So, want to lose all of your blood?

"Oh, zo zie je er wel uit." Ze lachte met de kattin mee en ging wat beter zitten. 'Goedzo, kan je me met respect behandelen!' miauwde ze met een grote grijns terug. Plagen voor nu was goed, maar als ze de poes later nog eens zou zien zou ze de vurige apprentice totaal negeren. Het was echt niet zo dat ze hier een vriendschap zaten op te bouwen. Slechts een tijdverdrijf tussen twee verveelde apprentices. 'Moet jij dan niet naar bedje toe, jonkie?' Vervolgde ze hun 'plagend' gesprek.

OOC: Woops super kort! :C

'Goedzo, kan je me met respect behandelen!' Ze grijnsde, voor dit moment mocht ze de kattin wel. Later zou ze daar waarschijnlijk anders over denken. Als antwoord stak ze plagend haar tong uit. 'Moet jij dan niet naar bedje toe, jonkie?' Ze deed alsof ze diep geraakt was. "Ik moet eerst nog een nachtkusje krijgen?" Miauwde ze grijnzend, waarna ze haar lippen tuiten. Maar als snel kon ze het niet meer houden van het lachen.

››Die van mij zijn soms ook kort ^^

"Ik moet eerst nog een nachtkusje krijgen?" Ze moest toegeven dat de poes wel gevoel voor humor had, iets waardoor je meestal meteen in de smaak viel bij Walnut. En ach ze kon dat dingetje van net ook wel even vergeten, soms moest je iets maar niet té serieus nemen. 'Kom maar bij tante Walnut, mwah mwah!' Ze grijnsde van oor tot oor en sprong op de poes af, terwijl ze speels haar neus in haar vacht begroef. Het was ontzettend kinderlijk, maar nog altijd was Walnut nooit haar kinderlijke kant kwijtgeraakt. En gelukkig was deze apprentice jonger dan haar, dus zal ze vast wel mee gaan in het spel. Soms beet de poes speels in haar oor en probeerde haar naar de grond te krijgen, maar ze had een hoop rode vacht dus was het wat lastiger grip te krijgen.

'Kom maar bij tante Walnut, mwah mwah!' Ze lachte toen de kattin haar neus in haar vacht begroef en haar probeerde om te duwen. "Nu kan ik slapen!" Miauwde ze zogezegd 'tevreden', waarna ze zich als een blok liet vallen. Waardoor de kattin haar evenwicht verloor. Kinderlijke spelletjes waren altijd al haar favoriet geweest, ze vond het raar dat sommige katten op haar leeftijd al deden alsof ze volwassen waren. Daar kon ze niet tegen en daar ergerde ze zich ook kapot aan. Dan deden ze of ze beter waren dan de kattin, wat absoluut niet waar was. Iedereen was gelijk, vertelde hun moeder hun altijd. En iedereen is bijzonder! Miauwde zij dan samen met haar zusjes in koor.

Walnut schrok toen ze opeens haar evenwicht verloor en plat met haar snoet in het zand terecht kwam. Hoestend en niezend kwam ze overeind en schoot ze vervolgens weer in de lach bij de aanblik van Cinderpaw, die zogenaamd 'sliep'. 'Haha s-slaahahahap l-lekhahahaker!' proestte ze uit terwijl de poes zich naast de vurige kattin op haar rug liet vallen. Ze keek naar de Shadowclanner en grinnikte. Nog nooit had ze een vrouwelijke vriend gehad, heel heel misschien zou Walnut deze jonge Apprentice wel een kans geven. Het was alleen maar natuurlijk dat katten ruzie hadden om andere clans right? Gelukkig voor hun waren er ook plekken waar je daar niet aan hoefde te denken, zoals hier. Direct onder de nachtelijke hemel die Starclan voor hun klaar had staan.

'Haha s-slaahahahap l-lekhahahaker!' Ze kneep haar ogen fel toe, maar kon het niet laten om een lichte glimlach te laten verschijnen. In de den had ze maar al te vaak enkele Apprentices horen snurken, dat was ze nu ook van plan. Eerst begon ze te woelen, waarbij ze 'per ongeluk' haar poot met zand op de neus van de kattin drukte. Daarna begon ze luid te snurken, hardop en vol overtuiging.

Walnut sloot haar ogen toen de poes haar poot op de snoet van Walnut liet vallen. Nu ze net alsof deden konden ze net zo goed ook echt even een dutje doen. De laatste tijd had ze nauwelijks geslapen dus elk uurtje was welkom, zeker onder zo een mooie lucht als deze. De poes glimlachte als reactie op het luide gesnurk en drukte een poot op haar neus. 'Varken.' miauwde ze voldaan terwijl haar ogen nog steeds gesloten waren. Het duurde niet lang meer of ze zou als in dromenland zijn.

"Varken." Maar de kattin hoorde het al bijna niet meer. Een diep zwart deken was over haar heen gedaald, als een zoete nachtkus. De laatste tijd had ze niet zo heel veel geslapen, dus dit was een welkome afwisseling in haar drukke leven. Nja, wat je druk noemt. Ze was continu bezig met plantennamen en kenmerken in haar hoofd te stampen, dan moest ze nog eens haar vervelende mentor onder ogen komen en haar jachttaken voor de clan bijhouden. Vaak moest ze alles maar een beetje mixen, gelukkig had ze wal nog tijd voor een kort praatje met haar vrienden, 's avonds in de den.

De poes opende een oog en merkte dat de jongere apprentice naast haar ook had ingegeven. De slaap had hun allebei te pakken gehad. Walnut grinnikte en kroop zo voorzichtig mogelijk onder de poes haar poot vandaan. Ze wilde haar nu niet wakker maken, ze zag er uit alsof ze tijdje al geen slaap meer gekregen had. De wind was gaan liggen en het kalme geluid van de wind suisde in haar oren. Geen wonder dat we in slaap vielen. De poes legde haar pootje bij haar eigen snuit en keek even naar de vurige poes, maar al snel draaide ze om en vervolgde ze haar pad terug naar haar eigen clan. Die nu meer messed up was dan ze ooit had gedacht. Helaas.

Topic uit