There are no words to describe an unwanted douche{goose} {open}

Regen, heel veel regen. Dat is wat de kleine poes tot diep in de nacht had wakker gehouden. In de nacht had het liggen gieten, zo hard dat er zelfs ene beetje de nursery in was gekomen. Gelukkig had de kleine poes zich droog kunnen houden. Lionkit was namelijk niet van plan geweest om een douche te krijgen. Door die stomme regen had het haar veel te lang geduurd voordat ze in slaap was gevallen waardoor de kleine kitten nu een beetje moe was. Natuurlijk zou ze dat niet tonen, nee ze was uitgerust genoeg om haar neutrale gezicht te behouden. In eerste instantie wou de kitten graag op haar warme plekje in de nursery blijven. Het was droog, warm en ze zou niet moeten opstaan. Echter werd de kitten al snel nieuwsgierig naar hoe het er buiten uit zou zien na al dat water dat uit de lucht was gevallen. En natuurlijk won haar nieuwsgierigheid dus begon ze rustig richting de ingang van de nursery te lopen. De kleine poes had het stappen intussen al onder de knie, al wankelde ze af en toe nog. Toen ze eindelijk bij de ingang van de nursery was bleef ze even stil staan. Het was hier al een stuk frisser en ze hoopte dat ze niet verder moest lopen. Echter was de kleine poes erg klein en konden haar blauwe ogen niets zien dat buiten de nursery was. Dus besloot de kleine kitten om nog wat naar voren te gaan. Pas toen de kleine kitten met twee poten buiten de nursery stond kon ze goed zien hoe alles was. En het verbaasde de kleine kitten hoeveel modder er was. Alles leek glibberig en bruin. Lionkit was de nursery nog niet uit geweest maar had al vaak genoeg naar buiten gekeken. Maar het zicht voor haar nu was helemaal anders dan wat ze eerder had gezien. De kleine poes was zo gefascineerd met het verschil dat ze niet zag hoe ene paar erg dikke druppels boven haar hun plaats vonden, klaar om het blad los te laten en naar benden te vallen. Normaal had de kleine poes het gemerkt en weggedoken maar nu wist ze er niets van. Dus toen ze ineens allemaal op haar vielen liet de kleine poes bijna een piep horen van de schrik. Echter hield ze het in en bleef hara gezicht neutraal. Wel trok de kleine poes zich snel terug de nursery in, hopend een warm plekje vinden waar haar doorweekte vacht zou kunnen opdrogen.

{Ganzenopdracht}
{Open}

Ze was haar moeder aan het zoeken geweest toen de regen plots naar beneden kwam. Ze hoopte haar sneeuw witte moeder terug te vinden in de nursery, gezien het haar thuis was geweest voor een lange tijd. 6 maanden om precies te zijn. Ze dacht met een glimlach terug aan haar nursery tijd, al was die niet zeer lang terug, maar wilde absoluut niet terug. Het leven als aprentice beviel haar een stuk meer.
Maar goed, ze vond haar moeder hier niet en wilde weer terug gaan. Om.. iets te doen, wat wist ze niet precies, sinds ze amper training had gehad, daarom zocht ze haar moeder ook. Maar op het moment dat ze één poot uit de nursery zette, begon het opnieuw met regenen. Het had de hele nacht geregend, om vervolgens even droog te worden. Maar toen begon het weer. Daarom had ze besloten even in de nursery te blijven. Ze had het snel koud met haar korte vacht.
De poes zakte in elkaar in haar vertrouwde hoekje en viel zonder het door te hebben in slaap.

Na even schrok ze wakker doordat er een kleine kitten langs liep. De tabby poes volgde het jonge dier en keek toe hij ze naar de uitgang strompelde. De kitten had waarschijnlijk nog maar net leren lopen en Airpaw keek geamuseerd toe hoe ze keek hoe de wereld er aan toe was na de regen bui. Echter vielen er een paar druppels op haar kop en de poes spurtte doorweekt weer terug naar een warm plekje niet ver van haar vandaan. Airpaw lachte hartelijk. "Gaat het?"Vroeg ze vriendelijk.

Het water was koud, heel erg koud. Lionkit kon zich geen moment herinneren waar ze het ooit kouder heeft gehad. Natuurlijk was ze dan ook nog maar een kitten van 2 weken oud en had ze de nursery nog nooit verlaten maar toch. Zodra de druppels op haar waren gevallen sprintte de kleine kitten erg onhandig maar zo snel mogelijk de nursery weer in. Pas toen de kleine poes op haar eerdere slaapplek was bleef ze stilstaan. Snel liet de kleine kitten zich door haar poten zakken tot ze neerplofte om vervolgens te beginnen te rollen. Ze wist dat dit er waarschijnlijk raar uit zou zien maar de kitten wist dat het mos zo veel mogelijk water zou absorberen. Dat had de kitten namelijk ontdekt in één van haar observerende momenten. Pas toen de bruine kitten wist dat er zo veel mogelijk water uit haar pluizige vacht was hees ze zich omhoog en liep ze een beetje weg van haar slaapplaats. Een paar stappen verderop liet de kleine poes haar achterwerk de grond raken. Ze was nog steeds nat, maar ten minste minder dan eerst. Lionkit hoorde hoe een kat haar richting opkwam maar ze lette er niet op, in de plaats begon ze haar borst te likken om toch nog meer water uit haar vacht te krijgen. Het was waarschijnlijk raar dat een kitten van twee weken zichzelf al verzorgde maar lionkit kon het, ze had niet anders gekend sinds haar geboorte. Pas toen de kat die naar haar toe was gekomen sprak keek de poes op. Vroeg deze kat nou echt of ze oke was? Met een neutraal gezicht keek ze de apprentice aan Als of ze wou zeggen 'really....?'.

De kitten deed uiterst haar best om droog te worden. Ze rolde over het mos, zodat het groene spul al de nattigheid uit haar vacht zou halen. Het zag er wat raar uit, maar Airpaw begreep volkomen waarom ze dat deed. Zijzelf was ook niet echt zo'n fan van nattigheid, mede door haar kortere vacht. Ze was heel snel, heel nat. Dat was simpelweg niet zo fijn, meestal... Altijd.
Ze liep op de vreemde kitten af en ging naast haar zitten. Eigenlijk had ze weg willen gaan, ze had het niet zo op de nursery. Maar ze besloot te proberen een gesprekje aan te koppelen met deze kitten. Daarom vroeg ze ook of het ging met haar, de kitten keek haar echter neutraal aan, maar in haar ogen lag een diepe betekenis te lezen. Airpaw grinnikte. "Ik ben Airpaw, trouwens. Wat is jouw naam?"

De kat stelde zich voor als Airpaw, die naam kwam hara bekend voor. Was ze niet de zus van die ene rosse apprentice, Cinderpaw? Ja dat was het! Nou, jaar zus was oke dus zo slecht kon deze poes niet zijn, toch? Nou ja, ze zal de poes een kans geven, het is niet alsof ze haar leven in de poes haar poten zou leggen. Verveeld keek ze de poes aan. Wat nu? Het is niet alsof de kleine kitten haar naam zou zeggen, nee ze ging haar woorden voor een kater houden die haar dicht bij het hart gaat liggen, als ze ooit zo ene kater vind. Het is namelijk zo goed als onmogelijk sinds niemand te vertrouwen is. Na nog een paar seconden te hebben gekeken naar de poes liet ze haar kopje weer zakken en begon ze haar bruine vacht weer likjes te geven om het droger te krijgen.