In the death of night [Five]

Ook Zira ging achteruit, net zoals Five, die vrijwel meteen weer op haar afschoot. Rustig volgden de rode ogen van de Elite member de Young One, maar die was sneller dan ze gedacht had en de tanden van de kleine poes boorden zich in haar schouder. Vrijwel meteen hapte Zira naar de calico kattin, maar miste - Five had een verassend snel reactievermogen. Toen de klauwen naar haar poten uitschoten, stapte Zira wat naar achteren, al ging dat nog best lastig door de tanden die zich nog steeds vasthielden aan haar schouder. Nu liet Five los en begon om haar heen te cirkelen, wat Zira met een goedkeurende smirk aanzag. Cirkelen was helemaal haar ding, geen één gevecht ging er voorbij dat ze dat niet deed. "Goed," miauwde de tabby rustig, de pijn - die er toch zeker wel was - in haar schouder negerend. "Laten we het over je beginpositie hebben." Zira ging zitten en gebaarde dat het oefengevecht afgelopen was. "Je staat niet stevig op je poten, je moet jezelf als het ware vastklauwen in de grond - maar zonder je klauwen. Je moet je spieren altijd aangespannen hebben zodat je meteen kan wegspringen als de ander een aanval maakt. Ook moet je ervoor zorgen dat je goed gebalanceerd staat, anders kan de tegenstander je zo omgooien."

Haar ogen hielden de kattin in de gaten, maar ze kon geen enkel teken van pijn zien. Daar was ze best jaloers op. Toen de kattin ging zitten begreep de young one dat het oefengevecht over was, dus ging ze vlak voor haar mentor zitten. Met haar oortjes naar voren luisterde ze naar de wijze woorden van de tabby, af en toe knikte ze of gaf ze een instemmend geluidje. "Dus meer zo?" Ze stond recht en spande haar spieren aan, op de puntjes van haar poten stond ze klaar. Al moest ze soms wel even moeite doen om haar evenwicht terug te vinden, glimlachte ze tevreden. Hopelijk was Zira ook tevreden.

"Dus meer zo?" Met een goedkeurende blik bekeek de tabby de pose van Five, en rustig liep ze een cirkeltje rond de Young One heen. Met een knikje ging ze weer zitten. "Zo ja," miauwde ze en glimlachte een beetje. Ach, het was best leuk, een kleintje... Groot maken. Uit het niets schoot Zira overeind en duwde ze tegen de flank van de ander, als test of die om zou vallen of zou blijven staan. Zo kon ze zien of de ander een goed evenwicht had.

Haar mentor cirkelde om haar heen, zoals zij net ook gedaan had. Plots, uit het niets, gaf haar mentor haar een felle duw tegen haar flanken. Maar wonder boven wonder, wankelde ze even en moest ze haar ene poot verplaatsen, maar ze bleef staan! Trots keek ze de tabby aan, nu zou zij toch trots moeten zijn, niet? Zij was anders wel trots op haar tot nu toe geleverde prestatie.

Bonepaw had al vroeg besloten om naar de Twoleg place te gaan waar hij Skinny Love had ontmoet, alleen was zei er niet in de beurt maar wel twee Bloodclanners. De ene leek in paniek de ander keek er met schaamte aan, hij besloot wat dichter er naar toe te sluipen en ging ergens verstopt zitten. Hij zag een bak in de beurt met een gat erin, vlug sloop hij daar naar toe en sprong in het gat. Hij kon gelukkig alles horen en zien als hij zijn kopje omhoog stak, alleen hier in rook het of dat duizenden katten gestorven waren. "Vertel eerst wat er was waarom je zo in paniek raakte," zei de tabby kattin. "Ik weet niet, ik sloeg in paniek toen ik je tanden zo dicht bij mijn nek zag. Maar misschien is dat ook goed? Niet?" Antwoorde de kater, Bone keek naar de twee. "Denk je dat nou serieus?" Vroeg ze ietwat agressief en ze schudde met haar kop. "Regel nummer 1, laat nooit je zwakke kant zien." vervolgde de poes. Zo zou het thee kransje beginnen, hij bleef stil zitten en had een bananen schil op zijn hoofd. "Nee, dat bedoel ik niet. Ik bedoel dat het goed is dat ik dat zo eens meemaakte, tijdens de training en niet tijdens een gevecht. Zo kan ik er aanwerken." Antwoorde de kater, dus ze zouden gaan vechten. "Klopt, we proberen dit opnieuw en raak nu niet in paniek." De poes wilde het hem echt afleren. Het leek dat er een klein gevechtje ontstond en daarna weer stopten, hij merkte dat dit dus een training was. Bone was zelf nog nooit getraind, hij zuchten maar bleef staren. "Goed," miauwde de tabby rustig, "Laten we het over je beginpositie hebben." de kattin ging zitten en gebaarde dat het oefengevecht afgelopen was. "Je staat niet stevig op je poten, je moet jezelf als het ware vast klauwen in de grond - maar zonder je klauwen. Je moet je spieren altijd aangespannen hebben zodat je meteen kan wegspringen als de ander een aanval maakt. Ook moet je ervoor zorgen dat je goed gebalanceerd staat, anders kan de tegenstander je zo omgooien." Antwoorde de poes rustig. "Dus meer zo?" Zei de kater en deed haar na, "Zo ja," miauwde ze en glimlachte een beetje. Bonepaw had nu een deel van een training meegemaakt, misschien kon dit hem ook helpen. Zijn ogen gloeiden op en keek weer naar de beiden aandachtig.

OCC: Had toestemming

Met een goedkeurende grijns knikte Zira naar Five, en ze liet zich op haar kont zakken. "Goed zo," miauwde ze, waarna ze haar poot wat likte om hem schoon te maken van deze vieze mensenstraten. Ze snoof de lucht in, om te kijken of er ergens in de buurt een muisje was die ze konden vangen, maar in plaats van een geur van een muis op te vangen rook ze de stank van een Thunderclanner die hier totaal niet op zijn plek was. "Kom tevoorschijn," bromde ze laag, maar achteloos en ze wenkte Five als teken dat ze moest opletten. Dit waren de beste trainingen, de trainingen waar Zira liet zien hoe je anderen afmaakte.

Hijgend kwam hij tot stilstand bij de twee katten. Zijn vriendin en een apprentice die ze samen moesten trainen. 'Sorry d-' De witte kater viel stil toen hij de scherpe geur van Thunderclan rook. Oh no, dat ging niet werken. Smerige kittypets waren hier niet toegestaan. Hij liet zich zakken waardoor hij onzichtbaar naar voren kon sluipen. Hij was een officiële member van de Elite, dit mormel kon hij makkelijk aan. Draco sprong naar voren met een grauw en lande op de rug van de apprentice. 'Sorry dat ik laat ben, maar blijkbaar ben ik toch op tijd.' Hij haalde zijn scherpe klauwen over de rug van de Thunderclanner.

Bonepaw kwam erachter dat hij ontdekt werd, de grommende stem van Zira riep hem. Geweldig, dus nu moest hij uit de stinkende bak. Hij sprong er sierlijk uit en kende de katten wel, door zijn spionage kon hij erachter komen en Zira helemaal omdat hij haar met Claw zag praten. Bone keek naar de katten, hij zou moeten lijden. Hij zuchtten maar voelde hoe nagels in zijn rug boorden, hij liet een grauw horen en probeerde de zware kater van zijn rug af te krijgen. Niet vlak daarna voelde hij een kras over zijn rug, zijn zintuigen gingen gelijk aan. Zonder enig na te denken gooide hij zichzelf op de grond en probeerde de rug van de andere kater los te schapen door te kronkelen, de klauwen deden pijn. Het gevecht was dus uit gebroken, hij haalde zijn klauw uit naar de witte kater die hij nog nooit van zijn leven eerder had gezien. Hij haalde zijn staart door het gezicht heen van de kater al een afleiding, hij wist dat hij tegen 2 krijgers straks moest vechten en tegen een apprentices. Dit was onmogelijk, hij zou al trots zijn als hij van een kon winnen. Hij sprong met een krijgers kreet naar de kater toe, meer gericht naar zijn borstkas. Bonepaw was wel een apprentices maar had veel vaker gevochten voor zijn leeftijd, hij vocht tegen clan katten. Vocht tegen rogue's en de gevreesde Bloodclanners, hij zou straks zichzelf misschien gaan vrezen. Hij probeerde nu naar het gezicht van de witte kater te wendde, hij sloeg met zijn lange klauwen naar de ogen.

Alles ging plots heel snel. Ze rook een geur van een Thunderclanner, net als Zira. Toen dook haar andere mentor, Draco plots op en stortte zich op de apprentice. De calico zag hoe de tabby een klauw naar de witte mentor uitsloeg en snoof arrogant. Hoe durfde hij. Zag hij dan niet dat hij in de minderheid was? Ze ging klaar staan, zoals Zira haar net geleerd had en liep langzaam rond de kater heen. Toen diens staart kort stil lag zag ze haar kans en beet ze fel in zijn staart. Haar kaken klapte dicht rond het pluizige ding en na een korte ruk liet ze het ook weer vallen. Netjes danste ze buiten zijn bereik en keek ze de kater kil aan.

Met een glimlach keek ze toe hoe Draco die.. kittypet aanviel, en zijn nagels in de rug zette van het mormel. Zijzelf zag haar kans en schoot naar voren, een klauw van de apprentice ontwijkend en haar eigen klauw boorde zich in zijn gezicht, waarna ze haar andere klauw over de kater zijn oor haalde. Five beet in de staart van het mormel en met een grijnsje keek ze neer op de ander. "Kijk is wie zich in moeilijkheden heeft gebracht," siste ze, haar kop vlakbij die van het jonkie.

Bonepaw zat met de grote kater in een gevecht alleen kwam de twee dicht bij, de ene zetten haar tanden in zijn staart en de andere boorde in zijn gezicht en over zijn oor. Het bloed stroomde van zich af, de geuren verspreiden over zijn neus. Ademen lukte al bijna niet, vele bloed druppels. Hij hijgden, "Kijk is wie zich in moeilijkheden heeft gebracht," siste Zira in zijn oor. Nu was zijn kans hij opende zijn mond en beet zo hard hij kon in haar strot, hij bleef daar vast aan. Hij wist niet hoelang hij dit vol moest houden, alleen wilde hij niet zijn eigen leven verspillen. Hij moest vechten met alles wat hij kon, hij gaf een trap met zijn achterpoten tegen Five aan. Haar naam had hij ook afgeluisterd na zo lang bezig geweest te zijn, hij had zijn nagels uit geklapt en hoopte dat hij op de apprentices ook krassen had achter gelaten. Hij liet de Elite poes los waarna hij met zijn poot naar haar gezicht uithaalden, hij was een door zetter. Zijn gezicht droop vol met bloed zijn buik was open en zijn rug, hij was niet bang voor de dood en helemaal niet voor Bloodclanners. Hij had zo vaak tegen deze soort katten gevochten, hij wist dat hij anders moest reageren. Hij spuugde in het gezicht daarna van Zira om haar zicht te laten verliezen, daarna wendde hij zich naar de jonge kattin. Hij sprong naar haar toe maar wist niet of het raak was, hij wilde haar schouders beet pakken om haar zo om ver te duwen. Bang, nee. Dood, misschien wel straks. Bloederig, heel erg.

Toen de kater haar mentor bij de keel pakte, liet ze zijn staart niet los, integendeel zelfs, ze beet harder, feller. Maar door een trap van zijn achterpoten moest ze los laten, gelukkig had dit alleen wat oppervlakkige krasjes na gelaten en veel pijn deed het niet. Ondertussen had ze kater haar mentor ook los gelaten, gelukkig maar. Tijd om op zijn rug te springen had ze niet, want de kater stormde al op haar af. Jammer voor hem, maar met een simpele pas sprong ze opzij waardoor de kater niks dan lucht raakte. Hierdoor stond ze dan wel weer mooi achter hem en met een grauw belandde ze op zijn rug. Haar scherpe tanden zette zich vast in zijn nekvel en haar nagels had ze in zijn flanken gezet, als de kater haar er nu af zou gooien, had hij enkele flinke wonden.

Hij grijnsde omdat hij na lange tijd weer eens een gevecht had. En dan ook nog in bijzijn van zijn leerling waardoor hij kon bewijzen dat hij redelijk wat waard was. Eigenlijk, meer waard dan de hele Elite bij elkaar. Meer waard dan alle katten ter wereld bij elkaar in feite. Ja. Draco had redelijk veel zelf vertrouwen, maar daar zat hij niet mee. De tabby Thunderclanner dacht dat hij een kans maakte door zich op de grond te werpen, maar Draco was te ervaren voor hem. Onmiddellijk liet hij zich vallen en rolde weg waardoor de klauw hem nauwelijks iets deed. Hij werd opnieuw aangevallen maar de kreet waarschuwde hem waardoor de witte kater tijd genoeg had. Hij liep een kras vlak boven zijn rechteroog op, maar had er verder geen last van. De andere vielen aan en hij deinsde even naar achter om zijn volgende aanval voor te bereiden. De kater greep Zira bij de keel en daarom vloog hij naar voren. Hij boorde zijn klauwen in de flank van de Thunderclanner, vastbesloten om hem zijn rang te leren.

_{Dat de apprentice naar haar ademhalingspijp durfde te happen, vond ze toch wel erg gewaagd van hem.
Gelukkig voor haar dat de ander niet zo'n sterke greep had. De andere twee clangenoten van haar begonnen met het toetakelen van de Thunderclanner en Zira trok haar nek vrij van de scherpe tanden van het jonge mormel, waarna ze haar klauw hard in het gezicht van de ander sloeg.
Net goed.
Met een zieke grijns op haar gezicht beet hem in zijn keel, terwijl Draco zijn nagels in de flank zette en Five op de rug van de kater stond (?). Daar was hij maar mooi vastgepind. Met een glimlachje liet ze los en staarde de kat in zijn lelijke rare bruine ogen.
"Little one, je zou beter moeten weten dan vechten met ons."}

Bonepaw probeerde met alles zichzelf stand te houden alleen ging dat na een tijdje niet meer, zijn lichaam deed pijn zijn gevoel gaf bijna op. Drie katten tegen 1, hij moest wel opgeven. Alleen wilde hij niet, de kattin beet hem in de nek. De ander kattin zat op zijn rug en de kater pakte hem bij zijn flank, hij besloot maar om niet meer tegen te werken en te kijken wat ze zouden doen. Hij deed zijn klauwen terug in zijn poten maar voelde de ijzeren hap van Zira in zijn keel, hij keek haar kort aan. Ook had de kattin een pijnlijke snee in zijn gezicht gemaakt, deze zou gelukkig geen litteken worden. Hij wist wat wel en wat niet een litteken zou worden, "Little one, je zou beter moeten weten dan vechten met ons." Keek ze hem aan ter wel ze dat zei. Bone staarde haar strak aan met een kille blik, de pijn in zijn lichaam. "Ik zou het toch mogen proberen, Zira." Grapte hij, natuurlijk wist zij niet dat hij haar al twee keer had afgeluisterd en de laatste keer mislukten. Hij keek haar aan met een glimlach, "maar weet wel 3 tegen 1 en ik heb jullie wel allemaal verwond." Zei hij om het een beetje uit te dagen. Hij had geen zin in meer gepraat, eigenlijk kon hij hier beter weg.

Onderwerp: Re: In the death of night [Five]