A Flower, and a beautiful wish. (Sparrowfeather)

Oceankit hupste door het kamp met een mooie -niet giftige- bloem in haar mond. Ze had beloofd soms even langs Sparrowfeather te gaan om hem gezelschap te houden, en besloot zich ook aan die belofte te houden. Deze keer was ze trots op de bloem die ze had weten te plukken, wel had ze er voor uit gekeken niets van de bloem in te slikken en het dus er nauwkeurig en voorzichtig gedaan. Ze had nog goed onthouden dat de Medicine Cat haar had gewaarschuwd voor onbekende planten, en dat ze nooit een plant zomaar mocht eten. Die waarschuwing zat nog vers in haar herinnering en ze was slim genoeg zich daar ook bewust van te zijn. Haar passen kwamen langzaam tot stilstand voor de den. Het was klaarlichte dag, en mooi weer. Voorzichtig zette ze een paar stappen de den in, de woorden van de kater, die ze nu opzocht herhaalden zich nog een keer in haar kopje. Ze mocht niet in het kruidendeel van zijn den komen. Dus ging ze langzaam zitten in de buurt van de ingang, terwijl de geur van kruiden en van de kater zelf haar neus vervulde. "SPARRY!!" Riep ze met een vrolijke piep, trots op de bijnaam die ze net had verzonnen. Ze was zich van geen kwaad bewust dat er een mogelijkheid was dat katten niet van bijnamen hielden. De bloem had ze netjes voor haar poten neergelegd, haar oceaankleurige ogen keken verwonderd om haar heen. In het daglicht kon ze den beter zien, ergens was ze ook nieuwsgierig naar hoe het kruidendeel van de den er uit zag, misschien kon ze vragen aan Sparrowfeather of ze het met hem mocht bekijken, enkel kijken, niets aanraken. Ongeduldig als elke kitten kon zijn, wachtte ze op de tabby kater.

OOC: Niks geen drama, wonden of zo! Hoop dat je dat leuk vind!

De jonge kater zuchtte een keertje opgelucht toen hij zag dat hij eindelijk door de stapel kruiden heen was gewerkt. Hoewel hij kittens zo vaak op het hart drukte niet in zijn den te komen als hij afwezig was, soms kwam hij terug en lagen blaadjes overal verspreid. Dat wees er dan ook weer op dat er wel degelijk kittens in zijn den waren gespeeld. Het vervelende eraan was dat hij zo niet in de gaten kon houden of ze toevallig iets van de kruiden aten. Kort sloot hij zijn ogen en genoot hij van zijn rust, iets wat ook ver te zoeken was de laatste tijd, hij sliep niet helemaal goed meer en kreeg daardoor te weinig rust. Ook dit momentje duurde niet lang, want een vrolijke piep schalde door zijn den heen. Zijn ogen gingen weer open en hij stak zijn kop om een hoekje heen, om te zien dat er een tabby kitten bij de ingang van zijn den zat te wachten. Kort grinnikte hij en zette zijn grote gestalte neer. Ondanks dat hij WindClan bloed had, de kater was erg fors en had een dreigende warrior kunnen zijn als hij nooit geblesseerd was geraakt aan zijn poot. Ja, Icyrose had hem kunnen trainen tot een van de beste warriors van WindClan, maar het leven kon nou eenmaal verrassende wendingen met zich meedragen. "Hallo, Oceankit," mauwde de kater toen op zijn iet wat zware, maar wel vriendelijke toon. Hierna gleed zijn blik af naar hetgeen wat de kitten bij zich had, een mooie bloem.

Een korte grinnik bereikte de kitten haar oren voordat het bekende gestalte van de Medicine Cat verscheen. Ergens deed hij door zijn grootte aan Whitelion denken al was Oceankit stukken beter in staat om met de nachtmerrie's om te gaan en vertrouwde ze Sparrowfeather sinds die ene nacht totaal."Hallo, Oceankit," zei de kater op een redelijk zware toon. Oceankit glimlachte blij en pakte voorzichtig de bloem op waar de kat naar had gekeken. Waarna ze naar hem toe stormde en haar kopje in zijn vacht begroef. Ze legde de bloem -die wonderbaarlijk heel was gebleven tijdens haar korte bestorming- voor Sparrowfeather neer. "Voor jou!" Piepte de kitten nogal opgewekt. Toch viel het ook haar wel op dat de kater er vermoeid uit zag dus toomde ze meteen wat in. "Sparry? Ben je moe?" Vroeg ze zachtjes op een onzekere toon. Ze wou namelijk de kater niet tot last zijn. Haar grote oceaankleurige ogen stonden heel even serieus voordat ze weer ging zitten en haar staartje om zich heen sloeg. Van bijna alle katten in de clan leek ze qua uiterlijk het meest op Sparrowfeather. Beide een lange bruine gestreepte vacht, enkel waren vooral zijn grootte en ogen anders. De kitten dacht even na over haar vraag, maar besloot eerst iets anders te zeggen. "Want als jij moe bent, kom ik je later als ik Apprentice ben opzoeken om te helpen." Zei ze op bijzonder vastbesloten toon. Het was duidelijk dat ze tegen de jonge kater op keek. "Mag.. Mag ik wat vragen?" Vroeg de kitten ietwat onzeker. Voordat ze de kater weer recht aan keek. Het was namelijk zo dat ze heel nieuwsgierig was aangelegd maar zich wel bijna altijd aan de regels hield. Tenminste zolang ze de nut van de regels begreep.

Ooc: Oceankit doet mee aan het kitnappingverhaal en is daarbij gewond geraakt dus het kan zijn dat je als de topics daarvan voorbij zijn weer een topic met deze kitten krijgt...(ze wou juist haar nichtje uit de problemen houden ehum..goed gelukt)