That's what I do (OPEN)

Het duurde even voordat Walnut eindelijk op de plek aankwam waar ze wilde zijn. De wind was vrij hard en haar haren trokken haar één kant op, maar hier was het fijn. De open velden waren altijd al haar favoriet geweest, dat zou wel weer typisch Windclannerig zijn, maar uit welke clan je ook kwam je kon niet ontkennen dat het hier mooi was. De poes had een tevreden glimlach op haar snoet en maakte een mooi plekje om op te zitten. Vandaag zou ze een dag niks doen, wegdromen was het enige wat er op het to do lijstje stond. Toen ze eenmaal zat gleed al gauw haar gehele lichaam naar de grond en lach ze opgekruld tussen het hoge gras dat haar enigszins beschermde tegen de wind. Het voelde voor even allemaal perfect aan, maar na een tijdje voelde Walnut allemaal gekriebel onder zich. Eerst kon ze het nog negeren maar het gekriebel veranderde in kleine steekjes en boos sprong ze op toen er opeens een harde steek door haar buik schoot. 'DUNG!' miauwde ze terwijl de apprentice kwaad naar de grond keek waar allemaal zwarte beestjes rond liepen. Met een verbaasde snoet ging ze wat verder zitten en bestuurde ze de beestjes goed. 'Dat meen je niet,' Kwam er lacherig uit toen ze besefte dat ze op een mierennest was gaan zitten. Einde perfecte plek.

Spinpaw verveelde zich in zijn territorium. De thunderclan kende hij al helemaal vanbuiten. Spinpaw was de grens van zijn territorium overgestoken en wild weggelopen. Hij rende en rende. De wind woelde zijn vacht door elkaar. Zijn oren wiebelde opletten of er andere katten waren. Zijn mond wagenwijd open en zijn ogen halfdicht. Spinpaw was helemaal aan het genieten. Hij had iets gehoord. Spinpaw deed zijn ogen dicht. Hij dacht dat het geluid nog ver weg was, maar dat was niet. Toen botste hij tegen iemand aan. Spinpaw deed zijn ogen open. Hij zag een kat. "Ow, euhm. Sorry, echt waar sorry. Het was mijn bedoeling niet." Verontschuldigde hij zich tegen haar. Spînpaw zette een paar stappen achteruit. Met zijn staart laag tegen de grond.

Walnut wilde net verder lopen om een andere perfecte plek te zoeken toen ze achter haar een hoop gestommel hoorde. Eerst negeerde ze het en keek ze niet eens om, maar de poes werd echter gedwongen om te kijken toen er een zacht iets haar vooruit duwde. Met de schrik nog in haar ogen keek ze om en zag ze een kater, die zich overigens snel aan het verontschuldigen was. Walnut schudde alleen maar haar kop en legde toen haar poot op het koppie van de apprentice. 'Jemig, het is al goed, het niet dat ik een gebroken poot heb,' grapte ze terwijl Walnut hem vriendelijk toe knikte en hem alweer de rug toekeerde. Ze zal en moest nog altijd een nieuw perfect plekje vinden.

Spinpaw voelde een poot van de poes op zijn hoofd. 'Jemig, het is al goed, het niet dat ik een gebroken poot heb,' grapte de kattin. De poes knikte vriendelijk naar hem en draaide zich al om met haar rug naar Spinpaw gekeerd. Spinpaw's oren wiebelde van vrolijkheid. hij draafde achter de poes aan. "Hallo, hoe heet jij?" Zei hij tegen haar toen hij naast haar stapte.