It's a curse

Met een soort van verlangende blik staarde ze over de grens van Thunderclan heen, naar het Roguegebied. Daar zouden vast ook Bloodclanners zitten... Toch? En rogues natuurlijk... Haar familie bestond nu grotendeels uit die groep van katten en met de dag leken ze verder en verder te gaan in haar gedachten waardoor ze steeds meer naar hier kwam. Ze wilde hen niet vergeten, nog niet... Nu nog zeker niet... Met een zucht zo zacht als ze maar kon en ogen die half over haar goudgele blik hingen, begon ze verder te wandelden langs de grens, een blik gericht op de grond onder haar poten. Na enkele stappen keek ze echter op. Waarom wachtte ze eigenlijk op die moordenaar? En die verrader? Het was die verdoemde vergiffenis die ze in zich had. Het was een ziekte geworden, niet langer een wonder.

{Lecter}

De nieuwsgierigheid had hem gewekt. De verhalen van Hellhound over het gevecht van thunderclan en riverclan wilden hem dat in de praktijk doen laten zien. De kater, redelijk gegroeid nu, trippelde richting de vreemde bossige geur. Iets vertrouwd, iets dan, maar dat zou vast gewoon de overgewaaide geur van twolegs en prooidieren zijn. Uiteindelijk vonden zijn zilveren ogen een vorm, een levende vorm. Interesse verscheen in zijn blik en hij trippelde er rustig op af, er zeker van zijnde dat hij op zijn plek bleef. Clankatten waren namelijk heel erg strikt met die grenzen. Hij gaf een knikje naar de poes, die er wel als een ervaren warrior uitzag. Niet om te onderschatten dus. "Ben jij van de thunderclan?" Vroeg hij voor de zekerheid.

Ze zocht gebied kort af en toen ze opeens... Een soort... Bekende ogen ontmoette, stokte haar adem kort. Wel meteen moest ze terugdenken aan de jongste broer van de familie. En kort keek ze weg, overwelfd door verdriet en haat, emoties die ze niet wilde hebben tegenover deze vreemde. Het was een onfaire start en zeker voor nog zo'n jong dier als hij. Ze zuchtte even, haar stem lichtjes trillend toen ze dit deed. Laatst dat ze Owyn had ontmoet was ook hier... En toen had hij verteld over zijn Bloodclannaam en zijn haat tegenover haar. Ze had nooit gesnapt waarom ze altijd zoveel haat van iedereen kreeg... Deed ze dan alles verkeerd? "Ben jij van de thunderclan?" zei de jonge kater nadat hij een deftige knik in haar richting had gegeven. Hij droeg zelf Bloodclangeur. Kon het zijn dat....? Nee, ze zuchtte nogmaals, sloot kort de ogen en opende deze terug. Het was haar opgevallen dat hij netjes achter de grens stond en er rekening mee hield... Wie was deze jonge kat? "Ja," zei ze met een zachte stem. Toen bekeek ze hem kort. Hij was goed gebouwd en had een tabby pels, misschien vergiste ze zich dan toch... "Waarom wilde je dat weten?" Vroeg ze vervolgens met een kleine, openlijke lach op haar lippen. ergens voelde hij vertrouwd aan en hij was vriendelijk en beleefd... Waarom zou ze dan vijandig tegen hem doen?

De flits van emoties in haar blik was hem wel degelijk opgevallen, maar het katertje hield zich kalm. Heel kalm en smooth. Zijn zilveren ogen bleven wel op de thunderclan kat gericht, want hij wilde niet strak een paar klauwen in zijn vacht hebben staan. "Waarom wilde je dat weten?" Zijn bruine oortjes draaiden zich wat, aangezien hij iets had rond horen kruipen, maar zijn aandacht bleef op de poes gericht. "Nieuwsgierigheid." Miauwde hij simpel. "Wat is je naam?" Hm, misschien zou ze nu achterdochtig worden. "Mijn naam is Lecter." Zo nu stonden ze gelijk.

Even keek ze hem aan, bijna bewonderend. Ze was in de ban van zijn verschijning en kon het niet plaatsen waarom ze zich zo voelde, het was iets magisch... En het wekte een soort verdriet op, dat wel. Ze slikte kort, wachtend op zijn antwoord. "Nieuwsgierigheid." Ze knikte even. Dat deed hij goed. Hij liep niet over grenzen en was over het algemeen best vriendelijk. "Wat is je naam?" vroeg hij opeens. Ze knipperde even met haar ogen. "Mijn naam is Lecter." Ze lachte even naar hem. "Dat is een mooie naam," zei ze vervolgens. "Mijn naam is Snowdrop," zei ze vervolgens. Daarna beek ze hem nogmaals en uiteindelijk besloot ze het maar te vragen aan deze jonge kat. "Mag ik jou nu iets vragen, Lecter?" zei ze vervolgens. "Jij bent toch van bloodclan?" vroeg ze, maar er klonk minder vraag door dan dat ze eigenlijk wilde. "Ken je... Ene Owyn?"

Hij knikte beleefd en dankbaar voor het compliment. Ah, Snowdrop. Daar had ze wel van gehoord. Ze was toch .. de deputy? Had Hellhound dat niet verteld? Hm, het was niet zeker, dan moest hij het nog voor zich houden, maar wel in zijn achterhoofd. "Mag ik jou nu iets vragen, Lecter?" Hij kantelde zijn kopje iets, maar hield zijn zilveren blik op precies dezelfde manier. "Ja, dat mag?" Vroeg hij, nog een beetje verward. "Ken je... Ene Owyn?" Zijn zilveren kijkers werden even groot van de schrik dat de naam van zijn vader werd genoemd. Hij werd hiermee ook door zichzelf verraden. Dat was dus nog wat hij moest leren. Zijn emoties echt voor zich houden. "Ja." Antwoordde hij. "Hij is mijn vader, hoezo vraag je dat?" Een vroegere verhouding? Ze leken wel van dezelfde leeftijd, ongeveer.

Hij zei dat ze een vraag mocht stellen en toen de naam van haar broer over haar lippen rolden, werden zijn ogen groot. De jonge kater was duidelijk nog niet zo koud als de grote jongens van Bloodclan, gelukkig maar. Hij was best een schatje en dat vond Snow best fijn. Hij was best een aardige gast en er was op het eerste zicht niks mis met hem. Zoal in uiterlijk als karakter. "Ja." zei deze, waardoor haar hart even leek stil te staan. "Hij is mijn vader, hoezo vraag je dat?" Haar adem stokte. "Va... Vader?" zei ze, hem met eeen ongelovige blik aanstarend. Ik ben tante... Ik ben tante... Ik ben tante! Opeen verscheen een kleine lach op haar gezicht. "Ik ben de zus van je vader," zei ze vervolgens. Zo, dat was eruit. "Ik ben je tante," Tante Snow.

De poes leek hem aan te staren alsof hij net een van de grootste leugens ooit had verteld. Echter was Lecter nu goud eerlijk, hij vond het nu niet nodig om zijn acteerwerk op te gooien. "Ik ben de zus van je vader," Lecter fronste gelijk, direct na die uitgesproken woorden. "Ik ben je tante," Dit keer was het zijn beurt om haar wat ongelovig aan te kijken. "Huh?" zei hij eerlijk verward. "Hoe kan dat? Clans laten toch geen bloodclan leden toe treden?"