So many bright lights to cast a shadow [Cinderpaw*]

Vandaag beloofde een mooie dag te worden. De zon was nog niet eens helemaal op, maar Snowwhite rende al door het territorium, op zoek naar prooi voor de Clan. De zwart-witte poes was als een van de eersten wakker geworden, en vond dat ze alvast wat prooi binnen kon halen. Het had geregend de dag daarvoor, dus hadden ze niet veel kunnen vangen. Nu was het al best lekker weer, dus had ze meer kans. En ja hoor, daar vloog al een duif, hij lande op het veld en pikte wat om zich heen. Snowwhite grijnsde en maakte zich klaar. Ze richtte zich volledig op het vogeltje. De kattin zette af en landde precies op het beest, dat paniekerig met zijn vleugels wapperde. Tevergeefs, want met een snelle beet was er een einde gekomen aan zijn leven. Triomfantelijk tilde Snowwhite hem op met haar bekje en liep verder. Straks zal ze wel een plaats vinden om hem te begraven.
Opeens viel haar iets op. Blijkbaar was ze in haar haast en opwinding de Twolegbridge overgestoken, en nu stond ze midden in Fourtrees. Dit was wel een bijzondere plek, en Snowwhite was er al een tijdje niet geweest. Ze was te moe geweest om mee te gaan naar de Leafbare gathering, dus had ze ook al een tijdje geen katten van andere Clans ontmoet. Maar nu leek dat anders. De sterke geur van ShadowClan hing om haar heen, zo sterk dat er gewoon een kat moest zijn. 'Hallo?' miauwde Snowwhite voorzichtig, met de duif nog in haar bek. Wat als het nu een hele patrouille was? Zij was alleen, en ze wilde alleen maar goed doen voor de Clan. De ShadowClan stond er niet bepaald bekend om dat ze heel erg vriendelijk zijn, en bovendien was de zwart-witte poes net zo groot als een gemiddelde leerling. Wat moest ze doen als er veel grotere katten op haar af zouden komen? Ze legde de duif zachtjes neer en keek snel om zich heen. Toen bleef haar blik rusten op een struik, dichtbij een van de bomen van Fourtrees. Daarachter zag ze een dikke, rode staart. Er zat daar een ShadowClan kat! 'Ik doe je niks,' mauwde Snowwhite op haar hoede. 'We zijn tenminste op de vreedzame ontmoetingsplek. Show yourself.' Verwachtingsvol staarde ze naar de struik.

-OOC: ik heb zo'n gevoel dat ik een beetje bekend ben om mijn lange beginposts, sorry daarvoor cx

Ze was al een tijdje aan het rondzwerven bij Fourtrees, op één of andere manier had het haar altijd al aangetrokken. Toch had ze nog niet de kans gehad om een Gathering bij te wonen, iets wat ze ontzettend graag wou. Ze lag achter een struik in de zon ze dutten, tot een geluid haar wekte. Maar ongeïnteresseerd bleef ze liggen, die kat zou vanzelf wel dichterbij komen. Even later hoorde ze het al, 'Ik doe je niks, We zijn tenminste op de vreedzame ontmoetingsplek. Show yourself.' Ze nam haar tijd om op te staan en rekte zich eerst eens goed uit. Daarna liep ze met haar grote lichaam richting de nieuwkomer. "Hallo." De zon had haar lui gemaakt en tam keek ze de kattin aan. Normaal was ze veel hyperder, maar vandaag wou ze enkel wat rust.

'Hallo' miauwde de onbekende. Snowwhite nam de geuren nog eens in haar op. Een poes, dat rook je aan de zoete geur. De zwart-witte kattin was een tijdje stil, ze nam alles aan de poes tegenover haar goed in haar op. Haar vacht was rood en dik, wat een prachtige vacht had ze! Snowwhite heeft dat soort kleuren altijd mooi gevonden. Zelf had ze een dunne, zwart-witte vacht en ze was er tevreden mee, maar er waren zoveel meer katten met een mooiere vacht dan zij had. De kattin was veel groter dan Snowwhite, maar ze leek niet zo oud, dat zag je aan haar ogen die nog een beetje kittenachtig waren. Hoogstwaarschijnlijk was ze jonger dan Snow, maar dat kon ze niet goed oordelen. Ze voelde zich meteen al erg klein. De rode tabby leek heel erg rustig en moe. Het was dan ook wel prachtig weer. 'Wat doe je hier?' vroeg Snowwhite nieuwsgierig. 'Mijn naam is Snowwhite' voegde ze nog snel toe. Deze kat kwam niet vijandig over, dus een beetje interesse kon geen kwaad, toch?

'Wat doe je hier?' Ze haalde haar schouders op, dat wist ze zelf ook niet. "Een beetje genieten van de zon, I guess." Miauwde ze vriendelijk. De kattin had een dunne zwart-witte vacht, koud in de winter, maar verkoelend in de zomer. Haar vacht was perfect voor de winter, warm en dik. Maar in de zomer was het hel, ze zweette ontzettend snel en alles plakte. 'Mijn naam is Snowwhite' Dat paste eigenlijk wel bij haar. Snowwhite, net zoals de plukken in haar vacht. "Cinderpaw." Miauwde ze met een lichte trots. Waarom zou ze niet trots mogen zijn op haar naam? Dat was pas gênant, als katten hun naam niet mooi vonden.