|OPEN| So this is their 'holy ground'

De wolken verduisterde de hemel, de zon zat diep weggestopt. Er hing een akelige mist over de open plek, maar dat deerde de rossige kater niet. Een wind woelde kwaad door zijn haren, hem terug dringend naar de plaats van waar hij kwam. Toch negeerde hij het allemaal en daalde met een korte sprint af. Even werd hij misselijk van alle clangeuren die hier hingen. Dus dit was hun heilige grond? Waar ze elke volle maan een meeting hielden? Zo speciaal was het toch niet, vond ze bloodclanner. Grijnzend stak hij zijn klauwen in het zand en gooide wat omhoog. De zon leek schrik te hebben voor de gevolgen van de daden van de kater en verstopte zich nog verder achter de wolken, als een veilige barrière. Niet dat dat veel zou uitmaken, het zorgde enkel voor een nog duisterdere sfeer. Zijn ogen stonden koud en onverschillig toen hij op de grote steen sprong. Hier zouden de kittypets zitten die de clans leidden. De koude rots voelde niet onprettig aan en de kater besloot om er even te blijven zitten. Zijn blik dwaalde over de plaats, nadenkend over hoe het zou zijn met allemaal katten. Die aan zijn voeten zouden liggen, of cours.

+OPEN

Rustig trippelde de poes rond, het gebied van de Shadowclan was al snel vertrouwd geworden. Ze was nog maar pas apprentice en had dan ook nog niet alles gezien, maar ze kon zich goed terugvinden in het ietwat duistere gebied. Het was misschien niet zo licht en kleurrijk als de gebieden van de andere clans, maar het had zo zijn schoonheid, als je het haar vroeg.
Plots stopte de poes, 4 hoge eikenbomen torenden boven haar uit. Tot haar schrik besefte ze dat haar poten zich naar Fourtree hadden gebracht. Ze keek haar ogen uit terwijl ze zich een weg baande door de bosjes, totdat ze op de open plek uit kwam. Het was een donkere dag en de bomen die intimiderend boven haar uittorenden zorgden voor een onheilspellende sfeer, ze vond het prachtig. Dit werd echter wat minder toen ze de geur van Bloodclan rook, en niet die van haar zus. De poes keek omhoog en zag een rode kater met hel blauwe ogen op de steen zitten, waar waarschijnlijk alle leaders zaten bij een Gathering. 'Waarschijnlijk', omdat ze nog nooit een had bijgewoond. "Wat doe jij hier?" Ze keek de kater schuin aan, maar haar stem was niet vijandig. Ze wilde Bloodclanners liever niet op hun territorium, maar had geen hekel aan ze. Dit was aan Draco en Five te danken.

hopelijk vind je het niet erg? ^^

De geur van een kattin kwam zijn neus binnen, zijn oortjes draaide geïnteresseerd haar kant op. Wie weet welke vijandige kattin er nu uit de bosjes kwam? De tabby liep de open plaats op en natuurlijk was het eerste wat ze vroeg wat hij hier deed. "Zitten." Miauwde hij met en grijns. Zijn helblauwe ogen gleden over de kattin, ze had alles behalve een vijandige houding. Raar, normaal waren de katten veel vijandiger tegen Bloodclanners. Hij sprong sierlijk van de rots af en trippelde op de kattin af. Ze kon nooit ouder zijn dan hij en zijn blauwe ogen stonden vriendelijk, daar had hij een tijdje op geoefend.

~Zeker niet xD

"Zitten."antwoordde de kater grijnzend. Airpaw keek hem droogjes, maar niet onvriendelijk aan."Nee, dat had ik nog niet door." miauwde ze droogjes terwijl ze toe keek hoe hij naar beneden sprong en op haar af liep. Nu zat hij niet meer.
Zijn blauwe ogen stonden vriendelijk en Airpaw wist niet beter dan dat hij dat ook was. Hij was wat ouder dan haar, waarschijnlijk. Al zou het niet veel schelen. De poes keek hem schuin aan. "Ik vroeg me meer af wat jij bij Fourtrees te zoeken hebt?"Ze keek hem nieuwsgierig aan, benieuwd wat zijn rede zou zijn. Ze begreep niet wat hij hier te zoeken had, immers was er behalve de immense bomen niets hier.

"Nee, dat had ik nog niet door." Hij moest grijnzen om haar toon, eindelijk eens een kattin die haar mond durfde open te trekken. "Ik vroeg me meer af wat jij bij Fourtrees te zoeken?" Hij keek de tabby aan met zijn blauwe kijkers. "Nieuwsgierigheid, verveling." Miauwde hij met een schouder ophaal. Grijzend voegde hij er aan toe, "Maar dat ik zo'n knappe kattin zou tegen komen had ik niet gedacht."

"Nieuwsgierigheid, verveling." de kater haalde zijn schouders op, Airpaw grinnikte zachtjes. Ze kon nu niet echt begrijpen waarom hij dan hier heen ging. Was er niet veel meer te beleven in de stad? Bovendien, als Bloodclanner zou je je toch niet zo snel vervelen. Ach, het maakte niet uit. "Maar dat ik zo'n knappe kattin zou tegen komen had ik niet gedacht." voegde de kater er grijnzend aan toe. De poes voelde haar bloed naar haar wangen stijgen en keek weg. "Eh"bracht ze wat onhandig uit. Dit was nieuw voor haar, nog nóóit had een kater zoiets gezegd, niet dat ze met veel katers van haar leeftijd contact had. "Ken jij toevallig ene Five?"probeerde ze het onderwerp te veranderen.

"Eh" hij had haar duidelijk in verlegenheid gebracht en moest lachen. "Ken jij toevallig ene Five?" Zijn oortjes draaide naar voren en kort dacht hij na, Five, daar had hij wel van gehoord. "Ik denk het wel, ze is nieuw bij de Bloodclan? Toch?" Vroeg hij met een quasi-onzekere blik. Zijn acteerkunsten gingen met sprongen vooruit en dat was belangrijk bij zijn clan. Als je je echte emoties liet zien was je er geweest.

De knappe rode kater draaide zijn oortjes naar haar toe, kennelijk zei de naam hem wat. "Ik denk het wel, ze is nieuw bij de Bloodclan? Toch?"vroeg hij met een soort onzeker blik. Airpaw keek hem meteen vol hoop aan, hij kende haar. Ze knikte iets té uitbundig. "Ja! Ken je haar?"Ze keek hem blij aan. "Gaat het goed met haar?"Toen bedacht ze zich echter dat ze zich nog niet had voorgesteld. "Mijn naam is Airpaw trouwens." zei ze vriendelijk, de kater nieuwschierig aan keek. Hij had wel wat, hij was niet zo agressief. Echter, dit was het masker dat hij droeg. Dat had de jonge poes alleen niet door.

Uitbundig knikte ze met haar hoofdje, hij glimlachte. "Ja! Ken je haar? Gaat het goed met haar?" Hij kende haar niet persoonlijk, maar ze kon haar mannetje wel staan. "Ik ken haar niet persoonlijk, maar ze redt zich wel!" Miauwde hij met zijn charmante grijns. "Mijn naam is Airpaw trouwens." "Jafar." Miauwde hij met een galant knikje. "En wat brengt een knappe kattin als jou hier?" Hij hield zijn hoofdje lichtjes schuin, achter zijn masker lachte hij, wreed. Heerlijk vond hij het om met katten te spelen.

"Ik ken haar niet persoonlijk, maar ze redt zich wel!" Miauwde de kater met een charmante grijns. Er viel duidelijk een last van haar schouders af bij zijn woorden en keek hem dankbaar aan. Als er ook maar één haar van haar zusje werd gekrengd, zou ze persoonlijk het Bloodclan instormen en diegene niet sparen. Grote woorden voor een klein poesje.
"Mijn naam is Airpaw trouwens." stelde ze zich voor. "Jafar." Airpaw zei de naam meerdere malen in haar hoofd, ze zou hem onthouden. Het was best een mooie naam, eigenlijk. Soms vond ze het wel jammer dat ze een naam had zoals alle andere clankatten, het leek haar wel leuk om een naam te hebben zoals rogues en Bloodclanners. "En wat brengt een knappe kattin als jou hier?"De kater hield zijn hoofd een beetje schuin. Airpaw durfde hem niet aan te kijken, bang dat ze heel rood zou worden. Ze was naïef genoeg om in zijn spelletje te trappen. "Geen idee eigenlijk, ik was gewoon het territorium een beetje aan het ontdekken."Nu durfde ze weer in zijn blauwe ogen te kijken. "Ik ben namelijk net een apprentice geworden."

Het deed hem goed dat ze niet op durfde te kijken. Het was vermakelijk. "Geen idee eigenlijk, ik was gewoon het territorium een beetje aan het ontdekken." Toen keek ze terug in zijn helder blauwe ogen. "Ik ben namelijk net een apprentice geworden." Hij knikte verbaasd. "Dat is een hele eer! Apprentice is toch ongeveer hetzelfde als Young One, niet?" Zijn blauwe kijkers stonden zo onschuldig. Je kon hem moeilijk iets verwijten.

De kater knikte verbaasd en Airpaw had een fonkeling van trots in haar ogen, die ze echter snel onderdrukte. Ze hield niet van arrogante of ijdelheid, maar kon het niet laten om een beetje trots te zijn. Ze had al sinds ze haar ogen open had gedroomd van een apprentice te worden, al was ze altijd bang geweest dat ze niet goed genoeg was. Wat echter niet zo bleek te zijn, en daar was ze heel blij en misschien wel een beetje trots op. "Dat is een hele eer! Apprentice is toch ongeveer hetzelfde als Young One, niet?" Blij keek Airpaw hem aan, zich afvragend of alle Bloodclanners zo waren als deze kat, Five en Draco. Misschien waren ze helemaal niet zo slecht. "Ik denk het? Ik weet niet zo goed wat een Young one is. Moeten jullie ook trainen met je mentor?" Ze keek hem schuin aan, blij met zijn aanwezigheid.

"Ik denk het? Ik weet niet zo goed wat een Young one is. Moeten jullie ook trainen met je mentor?" Hij knikte, alleen had hij nog geen mentor. "Inderdaad, alleen heb ik nog geen mentor. Maar ik leer voor nu de grootste dingen op mezelf." Miauwde hij trots. Zijn blauwe ogen keken onderzoekend rond, misschien kon de kattin hem meer vertellen over de clans? "Heb je izn in een beetje avontuur?" Zijn wenkbrauwen wiebelde uitdagend naar de kattin.

›› Sorry voor de kort post xD

"Inderdaad, alleen heb ik nog geen mentor. Maar ik leer voor nu de grootste dingen op mezelf." miawude de kater trots. Airpaw keek hem een seconde wat bewonderend aan, maar keek snel weg. Ze had wel een mentor, maar had nog geen trainingen gehad. Jagen ging haar dan ook alles behalve gemakkelijk af. Heel irritant. "Heb je izn in een beetje avontuur?" De grijze poes keek hem weer aan en zag hoe hij charmant met zijn wenkbrauwen wiebelde. Airpaw maakte een geluidje dat tussen een grinnik en een giechel in zat. "Maar natuurlijk!"Miauwde ze met glimmende ogen. "Wat had je in gedachten?"Ze hield haar hoofd half schuin, een tik die ze had iedere keer dat ze wat vroeg.

haha geen probleem xD de mijne is ook kort (a)

De kattin was duidelijk wel in voor een avontuur. Hij grijnsde, dit kon nog leuk worden. Misschien dat hij, als hij lang genoeg zijn toneelspel volhield, haar wel naar de Elite kon krijgen! "Misschien kunnen we het Roguegebied gaan ontdekken, of wat jagen op andere gebieden?" Stelde hij voor. Roguegebied was altijd interessant en jagen was ook altijd leuk. Wie weet wat ze allemaal konden ontdekken. Hij vond het grappig dat de kattin het niet erg vond om met een Elite kat te praten, de meeste katten verafschuwde hen. Niet dat hij dat erg vond, meestal trok hij zich er gewoon niks van aan.

"Misschien kunnen we het Roguegebied gaan ontdekken, of wat jagen op andere gebieden?"werd haar voorgesteld. Even dacht de poes na, het was natuurlijk geweldig om in andermans territorium te gaan jagen, maar ze was bang dat Shrewstar daar niet zo blij mee zou zijn. En hoewel Shrewstar een goede leider leek met een groot hart, wist ze dat je géén problemen met haar moest krijgen. Ze huiverde bij het idee, de zwart-witte poes zou haar de clan uit kunnen zetten..
Maar wat als ze het Windclan territorium in zouden gaan? Haar ogen lichtten op, die stomme hazenvreters mochten ze vast wel te pakken nemen! Met een grote grijns keek ze de rode kater aan. "We kunnen naar het Windclan territorium gaan! Eindelijk wraak op die stomme hazenvreters." Het beeld van de dode warrior die het kamp in werd gedragen spookte weer door haar kop. Het was het werk geweest van een windclan kat, ze zou het hen nooit vergeven.

"We kunnen naar het Windclan territorium gaan! Eindelijk wraak op die stomme hazenvreters." Hij had wel iets opgevangen van het gevecht tussen de Shadowclan en de Windclan. Hij haalde nonchalant zijn schouders op en miauwde "Als jij dat graag wilt is het mij goed. Ik volg je wel." Wat was hij toch een lieve jongen, niet? Maar toen de kattin even niet keek, glinsterde zijn ogen kwaadaardig. Lieve jongen, tuurlijk.

Nonchalant rolde de kater met zijn schouders. "Als jij dat graag wilt is het mij goed. Ik volg je wel."Een grijns van oor kwam op haar snuit bij zijn woorden. Ze kon niet wachten om een paar happen uit een Windclanner te nemen. Bovendien zou Shrewstar dat niet zo erg vinden, toch? Het was immers die hazenvreters clan. Alleen al de naam van die clan liet haar bloed koken van haat. Jakkes.
De poes hief haar staart in de lucht en keek de kater ietwat uitdagend in zijn blauwe ogen. "Probeer me maar bij te houden." en ze begon naar het Windclan territorium te sprinten, snelheid was haar sterkste kant.

Ik zal een topicje maken bij het Windclan territorium en hem naar jou sturen ^-^

De kattin kreeg iets uitdagend in haar ogen. "Probeer me maar bij te houden." Waarna ze weg spurtte, met gemak volgde hij haar. Hij bleef vlak achter haar spurten, een beetje zelfvertrouwen kon nooit kwaad. Dan werd ze overmoedig en maakte ze hopelijk een fout.

Onderwerp: Re: |OPEN| So this is their 'holy ground'