Vandaag zou Voldemort weer eens een tripje maken naar kittypetland, ookwel hoe hij noemde eetland. Elegant liep hij over het hek, en keek om zich heen. Bijna had hij zin om te zingen, maar de robuuste kater schudde zijn hoofd, en begon te neuriën. "Mmm, mmm, mhmhm mmm..." neuriede hij. Zijn rode ogen flitsten heen en weer, op zoek naar een nieuwsgierige kittypet. Zijn bek ging open en zijn tanden blikkerden. Ja! Een kittypet in zicht! Voldemort deed alsof hij hem niet had opgemerkt, en ging nu hard op zingen. "Snape, snape severus snape, snape snape severus snape.. Hmm. Nee.. Voldemort, Voldemort, Voldie Voldie Voldemort." zong de witte kater. Ondertussen keek hij even in zijn ooghoeken de kat hem had opgemerkt, hij hoopte het.