The only thing binding us is air

Een lange zucht rolde over de zwart-witte kater zijn lippen. Hij kon weer eens niet slapen, het was te luid in de den. Natuurlijk sliep iedereen maar al de drukte in zijn hoofd met het gesnor van andere katten. Dus had de kater gekozen om maar een stap naar buiten te zetten en wat van de frisse lucht te genieten. En dat is hoe hoe hij alweer buiten was beland, onder een hemel vol met sterren

}Eerste post voor cinderpaw
}Sorry dat het zo kort is D: door mijn moeder die maar blijft praten kan ik me niet concentreren -_-

Nachtmerries over dassen hielden haar 's nachts vaker wakker, zo ook vannacht. Haar zussen waren diep in slaap en ze wou hen niet storen. Dus sloop ze zo zacht als ze kon naar buiten, naar de hemel met zijn sterren. Zachtjes zuchtend ging ze in het midden van het kamp zitten, alleen. Tot een geluidje haar uit haar trans wekte, ze was duidelijk niet de enigste kat die niet kon slapen. Een zwart-witte vacht verscheen in het midden van het kamp, Sharpsoul, als ze zich niet vergiste. Hij was de mentor van haar oudere zus en Airpaw, haar andere zus, kon het blijkbaar goed met hem vinden.

››Maakt niet uit xD Mijn posts zijn soms ook echt kort xD

Toen de kater uit de den was gestapt had hij verwacht alleen te zijn, elke andere kat zou namelijk proberen te slapen, toch? Nou ja, het is niet alsof andere katten niet wakker mochten zijn. Dus zonder er ook maar twee keer over na te denken liep de kater op de andere kat af en ging hij naast haar zitten. Pas toen hij dichterbij kwam merkte Sharpsoul dat het niet zo maar een kat was, het was een apprentice, de zus van Airpaw zelfs. Sharpsoul had deze poes nog maar 1 andere keer gezien en toen was ze niet bepaald aardig geweest, ze had hem zelfs boze blikken zitten geven zonder enige reden. Niet dat de kater haar daarop zou oordelen, nee het was een nog al gespannen sfeer geweest toen hij haar had ontmoet en er was daardoor natuurlijk ene grote kans dat haar gedrag van die dag dus hele erg anders was dan haar normale gedrag. Echter zei de kater niets, het enige dat hij deed was een knikje geven als teken van begroeting voordat hij met zijn blauwe ogen omhoog keek nara de sterren.

De mentor van Fox begroette haar met een knikje en vriendelijk knikte ze terug. Volgens haar rode zus was hij de ergste nog niet, eerst zien, dan geloven. Haar gedrag van bij de ceremonie schoot door haar hoofd, ze zou zich misschien toch even moeten verontschuldigen. "Sorry van mijn gedrag laatst. Die zwarte feeks haalde het bloed onder mijn nagels vandaan." Miauwde ze simpel, zonder haar blik van de sterren los te maken. Die glinsterende dingen daagde haar uit, ze waren zo mooi en hadden zoveel geheimen. Ze wisten alles, over haar toekomst, haar heden en verleden. De last van dat was waarschijnlijk zwaarder dan ze zich ooit kon voorstellen.

De poes naast hem verontschuldigde zich, dat stond de kater wel aan. Niet veel katten, laat staan apprentices zouden zich verontschuldigen voor hun gedrag, ze dachten meestal dat ze niets fout hadden gedaan. Het stond de kater wel aan dat deze poes anders was dan de anderen. "Het maakt niet uit, de sfeer was gespannen en om eerlijk te zijn gingen er ook niet al te aardige dingen door mijn hoofd door Bonecrusher." Bekende de kater, de poes was niet de enige die fout had gezeten en ook al had de kater niet op zijn gedachten ingespeeld hij wou dat de poes wist dat ze niet de enige was geweest die zich niet op haar best gedroeg.

"Het maakt niet uit, de sfeer was gespannen en om eerlijk te zijn gingen er ook niet al te aardige dingen door mijn hoofd door Bonecrusher." Ze grijnsde, misschien had haar zus gelijk en was deze kater nog wel oké voor een warrior. "Ik denk niet dat iemand vriendelijk denkt over haar." Miauwde ze met een licht geamuseerde stem. De meeste gemene katten waren dat gewoon van nature, maar zij, die zwarte feeks, leek er wel plezier in te hebben. Het voelde vreemd, slecht en raar aan om vriendelijk over haar te denken.

Onderwerp: Re: The only thing binding us is air