Ending of the day {Open}

Op de terugweg kon ze werkelijk waar aan niks anders denken. Een kleine glimlach stond rond haar lippen, wat bijzonder was aangezien de zachtaardige kattin de laatste tijd een beetje stilletjes was geworden. Dat door de ruzie met Smokepaw en het verbreken van haar goede band met Mazepaw als gevolg. Maar nee, ze moest verder leven, want de tijd bleef niet stilstaan voor haar. Een warm gevoel vulde haar buikje terwijl ze terugliep naar het kamp. De geur van RiverClan was dit keer niet in haar vacht gekomen omdat ze genoeg afstand van de grens had gehouden, gelukkig maar. Waarschijnlijk zouden de andere apprentices er niet zo blij mee zijn als ze zo aankwam in de den, ruikend naar vis. Zelf vond ze het niet eens zo erg, maar er waren altijd wel katten bij die graag om dingen zeurden.
Eenmaal in het kamp aangekomen was het al ietsje rustiger. Kalmpjes trippelde ze naar de prooistapel en viste er een random muisje vanaf, die ze meenam naar een plekje in het kamp waar niet vaak andere katten gingen zitten. Nee, de witte kattin zat meestal maar een beetje alleen. Toch viel haar spierwitte vacht wel op, maar er was zelden iemand die altijd naar haar toekwam. De meeste katten hadden ondertussen wel een vast maatje gevonden, zelf hing ze er maar wat tussen. Kort knipperde ze met haar oogjes, iet wat dromerig misschien, waarna ze een hapje van haar prooidier nam.

{OPEN}

Het jagen ging haar eindelijk wat beter af, twee muizen bungelde slapjes in haar bekje. Eentje legde ze voorzichtig op de stapel en kort bleef ze trots rond kijken. Maar niemand bestede echter aandacht aan haar, iet wat teleurgesteld droop ze af. Ze propte haar hoofd de laatste tijd vol met kruiden en planten, dus veel tijd om andere apprentices te ontmoeten had ze niet. Enkel haar zussen en Lurkingpaw kende ze goed, Blackpaw begon ze ook al lichtjes te kennen. Maar een echte vriend had ze niet, buiten Lurk, dat was zowat haar beste vriend. Een witte vacht viel fel op tegen de late avondzon, was dat niet Ivypaw? Die had ze over laatst toch nog gezien in de apprentice den? Toen iedereen zo gezellig zat te babbelen? Waarom zat zij alleen? Die witte kattin had toch veel vrienden? Vragen vulde haar hoofd, maar kort duwde ze deze aan de kant. Het muisje in haar mond zorgde ervoor dat ze niet echt goed kon praten, dus toen ze wou vragen of ze erbij mocht zitten klonk het meer als gemurmel. Hiervoor bedacht ze echter snel een oplossing, het muisje plofte neer aan haar pootjes. "Mind if I join?" Miauwde ze vriendelijk, haar grasgroene ogen bestudeerde de kattin.

››Hopelijk kan ik nog altijd meedoen? xD