Early bird {& Claw}

Pikkedonker was het nog terwijl ze lag te woelen in haar stro nest. De woorden van Claw weergalmden nog altijd in haar kop. Toen ze merkte dat het heel langzaam iets minder donker werd sprong ze op en liep de toren uit waar ze toch geen rust had kunnen krijgen. Haar jacht gisteren was geslaagd, ze had een dikke spreeuw gevangen en zich er aan tegoed gedaan. Rustig trippelde ze door de nog donkere omgeving naar de Barn van Claw. Voorzichtig wrong ze zich tussen de spleet aan de zijkant van de Barn door en zocht naar de kater. Hij had een gigantische plek tot zijn beschikking maar dit moest toch ook een eenzaam bestaan zijn? "Claw?" miauwde ze vragend.

Hij was wakker geworden van de eerste vogels die een nieuwe dag aankondigden. Dat ze zo vroeg begonnen was een voorteken van een mooie dag in newleaf, iets wat zeker niet ongebruikelijk was. Newleaf was een seizoen waar het nog niet te warm was, waardoor je normaal kon functioneren maar ook niet te koud waardoor je spieren stijf werden als je ook maar eventjes ging zitten. Newleaf was het beste seizoen voor katten en dus ook voor de Bloodclan. Het betekende prooi en weer op krachten komen. Hij was gaan zitten in zijn nest met zijn staart losjes om zijn middel. Hij had zijn poot opgetild en was zijn gitzwarte vacht aan het wassen. Hij nam daar niet vaak de tijd voor, maar soms kon hij er niet meer onderuit. Toch was hij blij toen hij rook dat Summer zijn barn binnen kwam, dat hield in dat hij er weer mee moest stoppen. Hij klapte zijn kaken hoorbaar op elkaar terwijl zijn groengele ogen fonkelden in de schermering. Zijn barn werd nooit helemaal licht, omdat hij vrij afgesloten was. Pikkedonker was het er echter nooit. “Goedemorgen Summer.” Zei hij bars en kalm terwijl hij opstond. Hij liep vlak langs haar heen waardoor zijn vacht die van haar raakte. “Kom.” Hij verliet zijn barn en sjouwde het kamp uit. “Wat heeft Runner je allemaal al geleerd?” Hij vroeg het net toen hij de kampuitgang doorliep.

Blijkbaar was Claw al wakker geweest. Het geluid dat hij uitte gaf dat duidelijk aan. Ze glimlachte en keek rond of ze de kater ergens in het halfduister zag toen hij haar plots begroette. Hij gebood haar naar buiten te gaan wat ze dan ook direct deed. Buiten begon de zon aan haar lange klim langs de hemel en wierp een eerste magere zonnestraal op haar luipaardgekleurde vacht. Haar groene ogen fonkelden terwijl ze langs Claw mee liep naar het gebied voor hen. Wat Runner haar allemaal had geleerd? Ze schudde wat mistroostig haar kop. "Runner was mij toegewezen door Icy, al een hele poos geleden. De haarbal die daarna kwam was geen knip voor zijn neus waard, ik ben blij dat je hem verjaagd hebt Claw." miauwde ze en trippelde een stukje verder terwijl ze Claw aan keek. "Nou.. Runner heeft een korte tour gedaan met mij, we zijn toen een hond tegengekomen die ik samen met hem heb gedood. Meer niet" miauwde ze bescheiden. Runner had haar de tand van die hond beloofd... Hij was zijn belofte niet nagekomen en dat stak haar ongelooflijk.

Zijn oren draaiden naar haar toe toen ze begon te praten. Een harde lach verliet zijn bek toen ze over de vorige leider begon. “Hij heeft het imago van de Elite verpest. De angst voor de Bloodclan is weg en nu moeten wij alles bij elkaar rapen om het te herstellen, dus je hebt helemaal gelijk. Hij was het niet waard.” Icy had hij altijd gerespecteerd, maar Lítill niet. Hij had de kans dan ook meteen gegrepen toen hij de kleine kater kon verjagen. Er viel even een doodse stilte toen ze vertelde wat Runner met haar gedaan had. Langzaam keek hij haar aan met een kwade grimas om zijn lippen. “Dat is niet genoeg, lang niet genoeg. Hoe heeft dat kunnen gebeuren?” Het was geen vraag naar haar, maar voor de zoveelste keer maakte hij zich kwaad over de manier waarop de Bloodclan zijn Young One’s behandeld had. “Wat zijn de beste manieren om een kat te vermoorden en wat weet je over de Clans?” Er lag een gefrustreerde blik in zijn ogen en hij probeerde kalm te blijven, maar eigenlijk kreeg hij de neiging om weer te gaan ijsberen. Hij moest Summer nog veel leren en het irriteerde hem dat het zo ver had kunnen komen.

De toon die aangeslagen werd deed haar lichtelijk ineen krimpen. Zijzelf had er niets aan kunnen doen dat wist ze maar als haar Leader zo pissig werd lette ze liever wel tien keer op haar snorharen. Bij zijn vraag hoe het zo ver had kunnen komen keek ze hem enkel kort aan en liet haar kop een beetje hangen. Zij wist het niet, ze was afhankelijk geweest van de Leader en Commander. "Ik zou willen dat ik het wist Claw" miauwde ze terwijl ze stevig door liep naast de kater. Bij zijn volgende vraag was ze blij dat ze hem een antwoord kon geven. "De Clans... Die hebben ook een leider en een commandant, ze hebben elk een territorium. Met vier zijn ze, RiverClan, ThunderClan, WindClan en ShadowClan als ik me niet vergis" sprak ze en fronste toen even. Wat wist ze nog meer van de Clan's? "Ik geloof ook dat ze voor elkaar zorgen met zo'n speciale kat.. Ik weet niet hoe ze heten" miauwde ze en keek even in de verte. "En ze zijn vervelend tijdens het vechten" besloot ze er aan toe te voegen. Ze zweeg een tijdje na de andere vraag. "Runner heeft het nooit over doden gehad... Maar bij die hond hebben we hem bij zijn keel gegrepen en zijn luchtpijp doorgebeten" miauwde ze en bleef daarna muisstil. Het had toen een grote indruk op haar gemaakt en nu nog als ze er aan terug dacht schoot er een rilling over haar rug heen. Dat was niet leuk geweest, katten was tot daar aan toe. Honden? Dat was andere koek.

Hij mompelde wat onverstaanbaars toen ze weer begon te praten. Het was hem niet ontgaan dat ze haar kop een beetje had laten hangen, blijkbaar liet het haar niet koud. Dat was goed, dat betekende dat ze wel wilde. Hij knikte langzaam bij haar eerste antwoord. “Het zijn inderdaad vier Clans, met alle vier andere sterke en zwakke punten. De RiverClan kan tegen water en gebruikt vooral hun omgeving in gevechten. De ThunderClan is behendig en maken vooral gebruik van tactieken. De WindClan is snel, zowel in het vluchten als in je opeens van de andere kant bespringen. De ShadowClan is de agressiefste Clan en die maken vooral gebruik van hun kracht.” Begon hij terwijl hij haar in zijn ooghoek aan bleef kijken. “De vier Clans geloven in StarClan en dat maakt ze zwak, het betekend dat ze geen andere katten mogen vermoorden als het niet strikt noodzakelijk is.” Er ontstond een grijns om zijn lippen en hij grinnikte even zachtjes. “Dat maakt het voor ons vaak een stuk makkelijker.” Hij stopte met lopen toen ze bij de bosrand aangekomen was, daar ging hij zitten terwijl hij zijn blik even over de bomen liet glijden. “Weet je waar hun territoria liggen?” Vroeg hij toen. “De speciale kat die voor ze zorgt heet trouwens de Medicine cat.” Vervolgde hij toen hij zich herinnerd dat ze daar ook over begonnen was. Toen ze over haar vorige mentor sprak fronste hij even. “Dan heeft hij tenminste één dingetje goed gedaan. Dat is inderdaad de juiste manier om een hond te vermoorden. Katten zijn een heel ander verhaal.” Zijn blik gleed in die van Summer. “Zijn er tactieken die je al weet?”

Blijkbaar had Runner toch nog een ding goed gedaan, het leren van hoe je een hond doden moest. Dat van de Clan's had ze zelf uit andere katten weten te hengelen en het opgeslagen in haar hoofd. Dat was belangrijke informatie die je niet mocht vergeten. Dat van de StarClan had ze ook vaag opgevangen maar dat er zoiets bestond als een Warrior Code had ze niet geweten. Ze knikte en liet haar groene ogen een stukje afdwalen over de omgeving. Waren er nu al andere katten op patrouille of nog niet? De vraag waar de terriotoria van de Clans zich bevonden brachten haar snel terug. "Euhm.. Als ik het me goed herinner ligt ons gebied tegen dat van de ThunderClan aan, de Riverclan ligt naast de ThunderClan en tegenover het donderpad zit WindClan en daar meer naar rechts zit ShadowClan. Toch?" miauwde ze lichtelijk onzeker. Claw besloot haar nog een vraag te geven om te beantwoorden waar ze direct haar kop op schudde. "Enkel honden Claw" miauwde ze zacht.

OOC: Sorry voor de late post, ben helaas niet in de gelegenheid geweest eerder te antwoorden.

Hij knikte langzaam toen ze de territoria omschreef. “Klopt, alleen zit de WindClan ook nog aan deze kant van het donderpad. Enkel de ShadowClan zit aan de andere kant.” Hij fronste toen ze zei dat ze alleen de tactiek om honden aan te vallen wist. Hij stopte met lopen en draaide zich naar haar om. Hij had zijn nagels uit zijn hulzen laten glijden en in de grond geboord, zodat hij stevig stond. “Wat zou je nu doen Summer? Probeer mij maar eens tegen de grond te krijgen.” Er ontstond een kalm grijnsje om zijn lippen terwijl hij haar aankeek. “Je moet goed kijken naar de tactiek die de andere kat gebruikt, daaruit kun je halen wat jij het beste kunt doen. Dus doe maar.” Hij wachtte af terwijl hij een keer met zijn staart zwiepte. Zijn oren waren iets opzij gegleden en hij staarde haar strak aan, elke beweging volgend.

OOC: Dat geeft niet meid!

Voorzichtig keek ze Claw nog een keer aan. Hij gaf haar meer uitleg over de Clan's en veranderde opeens van aanpak. Hij sloeg zijn nagels in de grond en vroeg haar wat ze nu zou doen. Hij bewoog niet meer en fixeerde zijn blik op haar, bewegingloos staarde ze terug naar de kater. Wat moest ze doen om hem naar de grond te werken. Haar ogen verrieden niets terwijl ze een paar seconde stil bleef en nadacht. Hoe kon ze hem zo snel mogelijk tegen de grond krijgen? Snel woog ze haar opties af en besloot dat ze hem uit balans moest brengen. Zonder een moment te aarzelen sloeg ze met uitgeslagen nagels de poten onder Claw vandaan en drukte haar nagels op zijn keel. "Zo?" miauwde ze terwijl ze de druk op zijn keel vergrootte.

Kalm wachtte hij af totdat ze iets zou doen. Toen ze zijn poten onder hem vandaan mepte, grijnsde hij en liet hij zich op de grond vallen. Hij haalde zijn klauw onder haar poot door die ze op zijn keel drukte, daardoor kraste haar nagels over zijn huid maar kon hij wel haar poot van zijn keel halen. Hij sprong overeind terwijl zijn poot rood kleurde. “Niet slecht.” De grijns lag nog steeds om zijn lippen toen hij haar aankeek. “En nu dan?” Hij begon om haar heen te cirkelen, steeds een schijnbeweging een andere kant opmakend waardoor er totaal geen logica meer zat in zijn bewegingen. Er lag een uitdagende blik in zijn ogen. Hij was benieuwd wat ze nou zou gaan doen. Hij sprong van de ene naar de andere kant, steeds om haar heen cirkelend.

De eerste aanval op Claw had direct effect. Haar poot had ze alleen niet op zijn keel moeten zetten omdat hij die daar vrij snel weg kreeg met een simpele haal van zijn voorpoot. Dit sloeg ze op in haar hoofd, dit kon ze later nog eens gebruiken als ze zelf een Young One mocht gaan trainen. "Niet slecht" miauwde de kater die vervolgens om haar heen begon te cirkelen. Na een paar schijnbewegingen steeds naar een andere kant besloot ze dat er geen logica achter kon zitten en vouwde ze haar oren plat tegen haar schedel. De uitdagende blik gaf de doorslag voor haar dat ze nu alles uit de kast moest halen. Ze begon zijn bewegingen na te doen, hetzelfde zodat er ook bij haar geen logica meer achter zat. Ze had Claw zelf nog nooit eerder zien vechten maar dat was geen groot punt. De andere katten in de Barn's had ze al wel eens een gevecht voor de lol zien doen. Ze nam een paar stappen naar voren en liep toen een klein stukje naar links, haar staart achter zich aan deinend in haar lichte tred. Het zag er in feite uit alsof ze de boel in de steek zou laten. Plots draaide ze zichzelf om op haar poten en sprong met haar volle gewicht op de rug van Claw waarna ze haar nagels in zijn schouders uitsloeg. Onder haar poten voelde ze nattigheid wat bloed moest zijn, hoeveel wist ze niet maar ze had hem met haar volle gewicht tegen de grond gedrukt. Als er een kat voorbij zou komen zou die waarschijnlijk denken dat zíj de kater was en hij de poes en dat ze het heel gezellig hadden. Ze grimaste sadistisch en liet een grom horen. Dit was nog eens leuk!

Er ontstond een kalme grijns om zijn lippen toen ze zijn voorbeeld volgde. Hij knikte haar goedkeurend toe terwijl hij door ging met zijn maneuvers. Hij zou wachten totdat zij toe zou slaan. Hij grinnikte zachtjes toen ze zijn kant op dook. Ze boorde haar nagels in zijn schouders en hij liet zich op de grond vallen. Hij rolde om, waardoor hij over haar heen rolde en waardoor ze wel lost moest laten. Toen sprong hij weer overeind en pinde haar poten vast, voordat ze ook maar de kans had gehad overeind te komen. Hij had zijn nagels niet te hard in haar poten gedrukt, waardoor hij niet door haar vel heen geboord was, maar het scheelde niet veel. Bloed kleurde zijn vacht rood, maar dat deerde hem niet. Hij was gewend aan de pijn en hij genoot van het gevecht, dan ging de lol van het vechten voor hem altijd boven de pijn. Hij bracht zijn kop tot vlak bij die van haar. “Weer niet slecht Summer.” Hij haalde zijn poten van die van haar en sprong achteruit. Zijn staart bewoog rustig heen en weer en hij nam haar op. “Probeer nog maar een keer.” Zei hij toen.

Niet slecht. Daar kon ze het dan mee doen. Ze snoof pissig maar accepteerde haar nederlaag wel. Ze had nog veel leren te doen ookal had ze al bijna de leeftijd van Member bereikt. Hoe ze het omrollen van de kater had kunnen verhinderen wist ze niet zo goed maar er moest daar een manier voor zijn. Daar was ze zeker van. Haar geduld begon langzamerhand op te raken maar ze wist dondersgoed dat als ze het verloor de zelf verloren was. Kort trok ze met haar oren en voelde hoe haar staart achter haar zwiepte.
"Ik heb geen ideeën meer Claw, dit is alles wat ik weet" miauwde ze en fronste toen even. Een frontale confrontatie ging ze niet aan met de BloodClan leader, nee dat was zelfmoord plegen en haar vacht goedkoop verkopen. Hij herhaalde nogmaals dat ze het nog een keer moest proberen dus besloot ze het laatste te doen wat ze nog kon bedenken. Achter Claw hing een mist in het hoge gras. Met een snelle zijwaartse sprong landde ze lichtvoetig in het hoge halmgras waarna ze zonder een enkel geluid te maken naar de Leader toe sloop. Ze keek even naar haar poten en zag een stukje steen liggen. Voorzichtig pakte ze het tussen haar kaken en gooide het een stukje verderop neer terwijl zijzelf stil bleef staan. Het moment dat ze zag dat Claw afgeleid was sprong ze direct naar zijn keel en krabde met haar achterpoten over zijn buik. Met harde krachtige halen van haar achterpoten stompte ze de kater in zijn onderbuik. Haar gifgroene ogen stonden kil en emotieloos terwijl ze haar instinct langzaam liet overnemen.

Hij merkte aan haar dat ze pissig werd en dat was alleen maar goed, het zou haar scherper maken. Hij stuurde haar precies de kant op waar hij haar wilde hebben, alleen op die manier zou hij haar goed kunnen helpen en haar in korte tijd klaarstomen. Hij reageerde niet op de opmerking dat ze geen ideeën meer had. Ze was een jonge slimme kattin, ze zou wel wat bedenken. Hij nam dus ook niet de moeite om te reageren. Een gegrinnik verliet zijn keel toen ze opeens in het hoge gras verdween, ze was gehaaid en daar genoot hij van. Het maakte het een uitdaging voor hem, een uitdaging die hij maar al te graag aannam. Hij bewoog even zijn oren toen hij een geluid opmerkte, maar lang had hij niet om er bij stil te staan toen schoot Summer uit het gras. Hij kon nog net op tijd zijn kop wegdraaien, waardoor ze zijn keel op een haar na miste. Hij grauwde toen ze zijn buik raakte en deed snel een stap achteruit. Hij wankelde half omdat ze hem een flinke trap verkocht had. Zijn gegrinnik ging over in gegielen en hij leek even op een gestoorde gek, maar dat duurde maar even toen stopte hij abrupt. Hij dook naar links en daarna naar recht, maar daarna sprong hij opeens naar voren en pinde haar opnieuw vast op de grond, maar dit keer hield hij haar vast. “Genoeg.” Zijn blik boorde zich diep in die van haar, om tot haar door te dringen. Hij wist dat een kat in gevecht soms niet goed doorhad wanneer die moest stoppen en dan konden er fatale dingen gebeuren. Hij haalde zijn poten weer van die van haar af en liep achteruit. Hij ging zitten, maar hield haar nog steeds scherp in de gaten.

Adrenaline stroomde door haar bloed terwijl ze hijgend adem haalde. Claw had wel degelijk een opsodemieter gehad van haar trappen. Hij wist de energie bij elkaar te schrapen en haar neer te pinnen wat ze toe liet. Ze was uitgeput van deze training en knikte gedwee toen hij zei dat moest stoppen.
Langzaam begon ze bij te komen en ging ze rustig zitten. Haar gifgroene ogen nog altijd op Claw gevestigd. "Denk je dat ik ooit Commander zal zijn?" miauwde ze zacht. Ze wilde niets liever dan dat, dan kon ze laten zien wat ze in huis had. De zon was ondertussen hoger gekropen en scheen nu op haar gevlekte vacht waardoor ze langzaam warm werd. Ze gaf een lik over haar voorpoot en waste haar gezicht. Misschien dat ze hierna nog moesten gaan jagen, ze wist het niet. "Was het goed Claw?" miauwde ze lichtelijk onzeker.

Hij ontspande toen hij aan haar zag dat ze doorhad dat het echt genoeg was. Er ontstond een grijnsje om zijn lippen na haar vraag. “Wie zal het zeggen Summer. Het zou kunnen.” Zei hij toen kalm. “Als je mij gevraagd had of ik ooit leader zou worden dan had ik nee gezegd, maar soms loopt alles anders dan dat je verwacht.” Hij fronste even toen ze vroeg of het goed was. Hij was niet zo goed in complimentjes, eigenlijk was hij daar bar slecht in. Hij wist dan nooit zo goed wat hij moest zeggen, maar hij zag aan haar dat ze een complimentje nodig had, dus knikte hij maar. “Al eens op vogels gejaagd?” Hij stond weer op en wenkte haar. “Wil je een vogel opzoeken en deze vangen, ik volg.” Hij wachtte totdat ze voor zou gaan, want hij zou op genoeg afstand blijven om haar niet tot last te zijn doordat hij de dieren zou afschrikken, dat was niet de bedoeling.