Avada Kedavra!

Een lichtte grijns verscheen op zijn gezicht. Eindelijk And hij iets gevonden tegen de verveling. Enthousiast tikte hij zijn grijze sexy vriend aan. 'Laten we naar de Thunderclanners gaan.' Vrolijk als een kitten dat voor het eerst sneeuw zag sprong hij door de laag wit heen.

+SSPT met Stonepaw eerste post

Hij glimlachte en gaf de grijze kater een tik op zijn hoofd. 'Je weet toch dat ik perfect ben.' Met vrolijke sprongen vertrok hij alvast. Zijn staart trots geheven. Stone zou hem wel volgen. Bij de grens bleef hij staan. 'Aan jou de eer.' Het was alsof twee bomen een poort vormde waar ze doorheen konden.

Klef gedoe, vroeger haatte hij het, nu was het een van de beste ervaringen ooit. Met een grote grijns op zijn gezicht knrikte hij samen. Plechtig stapte hij naar voren, tot ze er vlak voor stonden. Met een draaiende beweging duwde hij zijn vriend erdoor waardoor hij zelf achterbleef. 'Is Stoney a bit loner?' Zeg maar dag tegen de klefheid.

Een breede grijns stond op zijn gezicht toen hij antwoordde. 'Sorry, but I prefer to stay.' Draco had namelijk opgemerkt dat de tak het niet veel langer zou houden. Hoe langer hij zijn vriend afgeleid kon houden, hoe groter de kans was dat hij met tak en al naar beneden zou vallen. Omdat de witte kater wist dat het werkte rolde hij zich door de sneeuw. Ondertussen hoopte hij met heel zijn hart dat de grijze kater niet zou merken dat de tak op breken stond.'

'It's really scary above' piepte hij. Al zei de grijns wel wat anders. Het zou niet veel langer duren... Stone kwam inderdaad, maar helaas niet zo elegant als zijn vriend had gewild. Draco barstte in lachen uit toen hij naar zijn vriend keek. De kater wist het niet maar de uitdrukking op zijn gezicht was geniaal. 'Is our little Stoney a bit clumsy? Poor little Stone' was zijn plagende reactie. Hoe perfect het wel niet was om die woorden te zeggen...

Skeptisch trok hij een wenkbrauw op. 'Awesome, sure, if you call falling out a tree awesome.' Toch ging hij de uitdaging aan. Het duurde even voor hij de juiste tak vond. Het was een oude boom die hem redelijk stevig leek. Met zorgvuldig geplande bewegingen krom hij omhoog. Eenmaal boven ging hij op een tak staan en keek naar beneden. 'See, I ca-' Hij gleed weg en viel op de grond. Met een zicht kwam hij uit de sneeuw en keek naar zijn vriend. 'Awesome' mompelde hij sarcastisch.

Het maakte hem trots dat de apprentice zijn karakter begon te overnemen. Vooral het care free gedeelte als ze samen waren. Het zou waarschijnlijk niet heel lang meer duren voor de grijze kater een moord ging plegen. 'No, more awesome.' Hij probeerde de sneeuw uit zijn vacht te schudden. Het was redelijk koud maar dat ging hij mooi niet toegeven. 'At least I fell on purpose.' Jep, het was zijn bedoeling geweest om te vallen. Hij probeerde zo overtuigend mogelijk te kijken.

Hij knikte overtuigend. Dacht de apprentice nou echt dat hij per ongeluk zou vallen? 'Okay, again.' Haastig hees hij zichzelf de boom in om vervolgens op een dunne tak te gaan staan. Deze brak onmiddellijk door een Draco stortte naar beneden, boven op Stone... 'Yes, Awesome.'

Nog steeds grijnzend bleef hij zitten waar hij zat. 'Do I look like I care?' Als het nou iemand anders was die Stone tegen de gronde gedrukt hield... Maar nu was het slechts hij, en Draco gaf zichzelf toestemming om dit te doen. Waarom ook niet? Hij ging de kater onder hem heus niet vermoorden.

Hij grijnsde toen Stone begon te zeuren over liefde. Ze waren weer begonnen met hun oude spel. Toen had het iets fantastisch gebracht, dus waarom niet opnieuw? 'I'm so sorry.' Hij legde zijn poot met uitgeklapte klauwen dreigend op de grijze keel van de kater. 'I have to do this.' Met een dramatische zucht hief hij zijn poot op. 'Any last words?'