At night the owl is awake [OPEN]

Het was een stille nacht. Alle katten sliepen en het was erg donker. Door de kou was er was mist en af en toe kwam er een eindvlaag. Ook kon je veel bladeren tegen komen op de grond. Een perfecte, stille nacht om eens het kamp uit te gaan voor Nightkit. Met een grijns sliep ze de nursery uit en liep zo stil mogelijk naar de uitgang avan het kamp. Er klonk wat geritsel toen ze de doorntunnel doordrong maar het was ook weer niet een aardbeving of zo. De kitten wist maar al te goed dat wat ze deed fout was. Maar Nightkit vond haarzelf de beste, de leider van al deze katten. Ze konden doen wat ze willen, ThunderClan was toch te zacht om een kitten uit de Clan te sturen. Grijzend liep ze verder.

De wind blies in haar vacht en haar nieuwsgierige oogjes keken rond. Gras, bomen, struiken, planten, af en toe een vogel of een eekhoorntje.. Typisch ThunderClan territorium. Nightkit liep rechtvooruit, dan wist ze de weg terug ook makkelijk. Uiteindelijk kwam ze bij een boom, een grote boom met een gat er in. De cyperse poes probeerde met haar blauwe ogen te zien wat er in was, maar het was te donker. Plots schenen er twee ogen uit die even stil bleven. Daarna kwam er een soort vogel uit, een uil als je de verhalen van de Elders zou geloven. Het bruine beest lette echter totaal niet op de kitten, die verborgen was in de duisternis, en vloog weg. Nightkit liet haar ogen de vogel volgen tot hij weg was. Toen ging ze weer verder met rondkijken, maar veel speciaals gebeurde er ook niet. Wat saai. De poes ging zitten, krulde haar staart rond haar poten en staarde naar de lucht. Veel sterren waren er niet en er was geen maan te zien. StarClan, volgens katten. Volgens katten waren haar ouders daar ook. Verder was er ook deze plek genaamd Dark Forest. Maar in welke plaats zou Nightkit komen? Ze wist het niet. Het was toch juist goed dat zij de ThunderClan zou leiden en zou helpen een geweldige grote Clan te worden toch? Wat maakte het ook uit, waar ze ook zou komen, ze zou er toch de baas zijn van alle katten. Opnieuw grijnsde ze bij haar gedachtes. Plotseling hoorde ze een ritselend geluid achter haar. Natuurlijk reageerde ze meteen, haar oren draaiden naar achter en ze draaide zich rond. Nog meer geritsel. Nightkit zette haarzelf in de vechthouding, liet haar klauwen zien en haar tanden. Zachtjes gromde ze. "Wie is daar?" Ook al was ze nog een kitten, voor haar maakte leeftijd niet uit. Misschien zag ze er zwak uit, so what? Ze had klauwen die je pijn konden doen en haar tanden zijn ook niet zacht. "Laat jezelf zien!" vervolgde Night, omdat ze geen antwoord kreeg.