Sneaky Uitje

Oke, heel sneaky was het misschien niet meer, zijn epische binnenkomst in de nursery waarbij hij de staart van een kitten over het hoofd had gezien -serieus, wie maakte die dingen zo klein?!- en een queen hem bijna boos de den uitgejaagd had. Gelukkig had hij in alle haast nog snel kunnen uitleggen dat hij er was voor Running, toch had het niet mogen baten en stond hij nu buiten. Great, net wanneer zijn zusje mee moest op een van de gaafste uitjes die ze zouden gaan hebben!

De kater was net aan het kijken hoe hij mission impossible-like op het dak kon gaan, en zich dan laten zakken van daaraf de den in. Toch praatte er ergens een stem hem tegen, aangezien het heel goed mogelijk was dat hij dan door zijn moeder naar Starclan en terug gejaagd omdat het dak van de nursery nogal kapot zou zijn daarna. Natuurlijk kon de kater proberen om de queen de schuld te ge- "Tall?" Ah! Een stem die hij uit duizenden herkend. Running! "Yo!" Mauwde hij vrolijk terwijl hij omsprong en haar aankeek. "Ik dacht, jij hebt een avontuur nodig!"

Hij wuifde haar bezwaren weg met zijn staart. "De aardige queen die me uit de nursery geschopt heeft zorgt vast wel voor ze," Antwoordde hij vrolijk, en bewoog energiek heen en weer. Come on! Allons-y!

De kater wilde alweer reageren op een stroom aan tegenargumenten maar in plaats daarvan duwde Running hem zowat het kamp uit en vond ze het prima. Even stond Tall stil van verbazing, maar sprong toen hoog in de lucht met een blijde grijns. "Let's go!" Riep hij vrolijk, en draaide nog eens een rondje om daarna naast zijn zusje in de pas te vallen.

Eindelijk kwam dan de vraag waar hij op gehoopt had, en met ogen vol mischief keek de kater zijn zusje aan. Het was wel duidelijk dat hij er heel veel zin in had, en eigenlijk was het dus best speciaal dat zij was uitverkoren mee te gaan, hij had 'r gemist. "Highstones," Antwoordde hij dus met zijn stem die trilde van de opwinding, waarna de kater weer een huppeltje maakte, hoezo energie teveel?

Dat was niet echt een vraag waar hij over nagedacht had, en om eerlijk te zijn had de kater ook niet verwacht dat zijn zusje die zou stellen. Haar pas minderde vaart, en dus die van hem ook. "Omdat ik er nog nooit geweest ben," Antwoordde hij haar met een schouderophaal na even stil te zijn geweest, "En waarom niet, het territorium kennen we toch al uit ons hoofd,"

Een grijns brak weer door op zijn gezicht toen zijn zusje overgehaald bleek te zijn, dat gebeurde niet al te vaak, dus het maakte hem happy dat ze zelf ook door had gekregen dat ze niet eeuwig in de nursery kon zitten. "Ik beloof het," Antwoordde hij haar op de vraag, en liep toen verder, de weg was vanuit Shadowclan territorium niet al te ver, vanuit Thunderclan was het veel verder, poor souls.