Warning

Er groeide een grijns om zijn lippen. Hij verwachtte ook niet anders van Black. "Maar.. Oke.. Dan wordt het eens tijd dat ik haar ga ontmoeten. Weet jij waar ze is?", op dat moment herinnerde de gestreepte kater zich dat hij haar nog niet over die dassen aanval had vertelt. "Medicine cats den", miauwde Mazepaw. Wel, misschien was ze een luchtje gaan scheppen. "Ze is een paar dagen geleden aangevallen door een das", legde hij vervolgens uit.

"Ze is gewond aan haar schouder, maar voor de rest valt het wel mee", miauwde de gestreepte kater. Het was nu al weer even geleden gebeurd, maar ze zou ook nog voor een lange tijd in de medicine cats den mogen liggen. "Denk je dat ik haar kan opzoeken?", vroeg Black vervolgens. "Zeker. Ik ga haar elke dag opzoeken", antwoordde de bruine tabby. Hij was zelfs een keer bij haar blijven slapen wanneer het echt slecht weer was bruiten en hij echt geen zin had om naar buiten te gaan.

"Ik kan toch moeilijk wachten tot ze zich doodverveeld?", glimlachte de gestreepte kater. Hij hield van Smoke. Alleen vond hij het echt jammer dat hij haar niet kon vertrouwen. Nog niet. Hij wist nog altijd niet of haar woede-uitbarstingen leugens waren of niet. Ach ja, op den duur zou het wel duidelijk worden, niet?

"Wat was dat.. met.. Ember en jij toen?", de gestreepte apprentice had echt geen zin in dit onderwerp. "Ik kan hem echt niet uitstaan, en hij kan mij niet uitstaan", miauwde hij schouderophalend. Er was niet veel aan te begrijpen. Emberkwal was gewoon een vervelend mormel.

"Luister, Maze. Misschien begrijp dat je dat ik lichtelijk ongemakkelijk ben met het feit dat jij en Smoke wat zijn, vanwege haar aanvallen. Maar ik wil haar een eerlijke kans geven; ik wil heel graag kunnen zeggen dat ik haar mag - vanwege jou. Want ik vind het belangrijk dat ik, als vriendin, jouw vriendinnetje mag. Ik zou het heel erg op prijs stellen als jij in ieder geval de moeite wil doen hem ook te mogen.", zo werkte het toch niet? Je mocht iemand, of je mocht iemand niet. Er was niet zoiets als: 'moeite doen om iemand te mogen'. De bruine tabby zuchtte. Hij begreep hoe belangrijk dit was voor Black. "Als hij moeite wil doen, zal ik ook moeite doen", besloot hij uiteindelijk. Het was hem wel duidelijk geworden dat vriendschap van twee kanten moest komen.

"Dank je, dat betekent veel voor me.", Maze wist niet zeker of het wel zo'n goed idee was om in te stemmen. Het zou waarschijnlijk weer niet erg goed aflopen. "Ik ga ook nog met Emberpaw praten.", miauwde Black. "Goed plan", sprak de bruine tabby. "Vriendschap moet van twee kanten komen", zuchtte Maze vervolgens. Hij wilde weer vriendschap met Ivy sluiten. Maar ze was boos op hem. En hij kon er niets aan doen.

"Klopt. Maar Maze, ik verwacht niet dat je vrienden met hem wordt; soms mag je iemand gewoon niet. Maar ik wil wel graag dat jullie gewoon vriendelijk tegen elkaar kunnen doen, zodat jullie wel in dezelfde ruimte met elkaar kunnen zijn.", de gestreepte kater knikte. Dat haalde al een hele last van zijn schouders. "En, is er verder nog iets interessant gebeurd?", vroeg Mazepaw.

Er groeide een grijns om zijn lippen. Zo kende hij Black wel. "Het gaat iets beter met Dauntrose, want die was een beetje op oorlogspad nadat ze was bevallen. Oh, en ik weet nog steeds niet hoe m'n broertje en zusje heten.", dat had hij wel gehoord, maar hij had nog tijd genomen om eens in de nursery te gaan kijken. "Wil je bro en sis ontmoeten?", vroeg de gestreepte poes vervolgens. "Natuurlijk", glimlachte de bruine tabby. Hij hield van kittens, ze waren altijd zo schattig, en veelbelovend, aangezien ze de toekomst van de clan waren.

De donkerkleurige tabby begaf zich aan een drafpasje richting de nursery. "You comin'?", de gestreepte kater knikte en trippelde achter Black aan.

komt eraan c: