The broken queen {Zira}

Met zachte passen sloop Yu dichterbij de vijver. Een paar dagen geleden had ze een enorme poel ontdekt, en er leken dieren in te zitten. Vissen, misschien wel kikkers en padden. En nu was ze nou net naar die twee laatste opzoek. Deze morgen had ze gekwaak gehoord, en was erachteraan gegaan. Ja, daar zag ze hem zitten. Nietsvermoedend en ontspannen zat de kikker aan de rand. De zwart witte poes spande haar spieren, en sprong. Helaas was de kikker net sneller, en dook met een plons het water in. Mousedung! Nukkig ging Yu aan de oever van de vijver zitten. Ach, binnenkort zou ze alles leren.

+Zira, daarna open!

Met haar grijns die ze bijna altijd wel op haar gezicht had staan lag ze wat weg te dromen onder de schaduw van een boom, vlak naast de poel waar ze zo nu en dan kwam drinken. Uit het niets hoorde ze luid geplons en met een verwilderdere blik in haar ogen schoot Zira omhoog en keek ze om zich heen, haar rode ogen vingen al snel de zwart-witte vacht van Yu op, een Young One - die ze ooit nog is had proberen over te halen naar de Bloodclan te komen. Toen had ze iets interessants ontdekt; het was Claws dochter en hij wilde niet dat ook maar iemand het wist. "Yu," miauwde ze met haar rauwe stem als begroeting, al klonk het niet uitermate vriendelijk.

Een rauwe stem verraste haar. Shit, hoe had ze die kat niet aan horen komen? "Yu," Ze draaide zich om, en stond zowat aan de grond genageld. Dezelfde rossige vacht, dezelfde rode ogen, en dezelfde scherpe, schorre stem. Dit was de poes die haar bijna had meegenomen naar de bloodclan, tot Claw daar een stokje voor stak. Oh, de overwelvende ironie. De kattin liet echter niets van herkenning blijken, en keek de poes strak aan. Wat was haar naam ookal weer? Zara? Sirza? Zira, dat was het. "Je kent mijn naam." Ze Yu enkel monotoon, "Dat is niet gebruikelijk. Of registreer jij persoonlijk alles young-ones?" De meeste members lette ook niet echt op bij een ceremonie, als ze er überhaupt het nest voor uit kwamen. De zwart-witte poes was lichtelijk nerveus, al hiel ze dat verborgen. Maar deze kat had geen bewijs. Ze kon niks weten, en zij kon alsnog keihard ontkennen.

"Je kent mijn naam." Antwoordde de zwart-witte poes, en Zira snoof zachtjes. Wat was dat nou weer voor opmerking? Natuurlijk kende ze haar naam. "Dat is niet gebruikelijk. Of registreer jij persoonlijk alles young-ones?" Nu grijnsde de tabby en haar rode ogen boorden zich in de groene van Yu. "Nee, alleen de speciale," miauwde ze rustig en ze liep naar de kleine kattin toe. "Het komt ook niet zomaar voor dat de leiders dochter eerst rogue was en toen naar de Elite kwam, toch?" Vroeg ze, met een scherpe ondertoon in haar stem, waarna ze zachtjes gromde.

Haar rode ogen waren bloedstollend. "Nee, alleen de speciale," Ze stond aan de grond genageld. Zira wist het. "Het komt ook niet zomaar voor dat de leiders dochter eerst rogue was en toen naar de Elite kwam, toch?" Ja, de bijna ontvoering die niet was gelukt. "Niet zo hard!" Was haar eerste reactie, waarna ze haar groene ogen versmalden. "Je houdt je bek daarover, tenzij je dood wil." Sprak ze dreigend. "En besides, wie zou je geloven?" Zira was gevaarlijk. Een vijand, een vijand met informatie. Gefrustreerd bewerkte Yu de grond met haar klauwen. Oh, en ze was nog wel zo voorzichtig geweest! Een nieuwe naam, alles! Ugh!

"Niet zo hard!" Zira grinnikte, ze had bijna gehoopt op deze reactie. "Er is toch niemand in de buurt," miauwde ze en keek voor het effect nog is overdreven om zich heen. "Je houdt je bek daarover, tenzij je dood wil." De tabby poes grinnikte en knikte, ja, ze zou haar mondje wel houden. "En besides, wie zou je geloven?" Nu grijnsde Zira. "Ik heb allang een afspraak met je vader. En waarom zouden ze me niet geloven? Jullie lijken precies op elkaar." Het was waar, het waren net twee druppels water. Waarom was het eigenlijk nog niemand opgevallen?

"Ik heb allang een afspraak met je vader. En waarom zouden ze me niet geloven? Jullie lijken precies op elkaar." Yu keek haar gefronst aan. Een afspraak met haar vader? En leken ze echt zo veel op elkaar? Was het zo duidelijk? Uiteindelijk zuchtte de poes en rolde ze met haar ogen. "Wat voor een afspraak?" Vroeg ze op fluistertoon. Ze was best benieuwd. "En wat wil je van me?" Waarom was Zira hier naartoe gekomen? Alleen maar om haar bang te maken? Het zou we echt iets voor haar zijn, Een bittere gezichtsuitdrukking kon ze niet onderdrukken.

"Wat voor een afspraak?" Vroeg Yu, fluisterend, en Zira grijnsde om de voorzichtigheid waarmee ze sprak. Het was bijna grappig. "En wat wil je van me?" Nu kneep de Elite member haar ogen wat samen. Ze hoefde niks van dit mormel, waarom zou ze dat denken? "Zolang ik het geheim een geheim hou, beschermt jouw vader mij koste wat het kost." Misschien was dat wat overdreven, want eigenlijk hadden ze niet echt een afspraak; meer wederzijdse bedreigingen. "Ik hoef niet zozeer wat van je, ik liep gewoon langs."

"Zolang ik het geheim een geheim hou, beschermt jouw vader mij koste wat het kost." Verbittering kroop over haar snuit. Wat een snert afspraak! Ze kon haast niet geloven dat haar vader daarmee had ingestemd. Wou hij het zo graag beschermen? "Ik hoef niet zozeer wat van je, ik liep gewoon langs." "Waarom kan je het niet gewoon laten gaan?" Vroeg de zwart-witte kattin aan Zira. "Is het jaloezie? Omdat het jou niet is gelukt mij naar de elite te brengen, en Claw wel?" Ze zocht grenzen op, puur om de member te ergeren. "Ironisch, dat de kat die je tegenhield nu de kat is waar je naar moet luisteren. En je beschermt." Ze mocht Zira echt niet, en dat zou ze laten blijken. Stomme poes.

"Waarom kan je het niet gewoon laten gaan?" Vroeg Yu aan haar en Zira keek met een verveelde blik terug. "Is het jaloezie? Omdat het jou niet is gelukt mij naar de elite te brengen, en Claw wel?" Nu grinnikte ze, maar haar ogen lachten niet mee. Wat had die een lef, zeg. "Ironisch, dat de kat die je tegenhield nu de kat is waar je naar moet luisteren. En je beschermt." Met een zachte grom schoten haar bloedrode ogen naar de groene van de kattin. "Je daagt me nu wel uit," siste Zira zachtjes, "maar je speelt met vuur." Het was een waarschuwing, een dreigende waarheid. Het zou haar natuurlijk wel uitmaken als ze uit de Elite geschopt werd, maar dat betekende niet dat ze deze arrogante kwal niet kapot wilde hebben. Toch was er iets wat haar tegenhield, haar opkomende gevoelens voor Claw die ze maar niet kon onderdrukken.

"Je daagt me nu wel uit," Woede. Precies waar ze op uit was. "maar je speelt met vuur." Yu realiseerde zich dat de poes het meende, maar ze had bescherming. "That's just how I like it." De young-one grijnsde. "Maar wat had je verwacht? Dat de dochter van de leader een mak lam zou zijn?" Ze was misschien niet zo sterk als Zira, maar wel gevaarlijk. Waarschijnlijk zou ze nooit echt goed kunnen opschieten met de kattin, maar als ze een deal had met haar vader... "Je hebt zo'n geluk dat je in het voordeel staat bij mijn vader." Claw was het gevaarlijkst. Vaak had hij zich onder de controle, maar ze had hem ook echt woedend gezien. Zo kwaad dat hij alles verloor.

-Flut ;-;

"That's just how I like it." De zwart-witte kattin bleef haar maar tegen de haren instrijken, en nu snapte ze hoe vervelend dat eigenlijk was. "Maar wat had je verwacht? Dat de dochter van de leader een mak lam zou zijn?" Nu glimlachte de kattin terug. "Maar dat ben je ook," haar stem was donker, laag, en zeer dreigend. Het zou amper een gevecht worden als het erop aankwam, nee, ze zou de kattin kunnen doden terwijl ze zelf alleen maar een paar schrammen op zou lopen. "Je hebt zo'n geluk dat je in het voordeel staat bij mijn vader." Nu was het de beurt van Zira om te grijnzen. "Oh, wat een geluk. Wat had je me anders aan willen doen?" Het was nu meer een uitlok-spelletje geworden. Wie zou het eerste knappen en een gevecht uitlokken?

"Maar dat ben je ook," Yu trok met haar oog, maar zei er verder niks over. Oh, zou het zo gaan? Ze hoefde geen gevecht aan te gaan. Het was duidelijk dat zij niet sterk genoeg was, ze was heus niet dom. "Oh, wat een geluk. Wat had je me anders aan willen doen?" De zwart-witte young one glimlachte. "Ik zou je niets doen," Sprak ze. "Maar ik heb het gevoel dat jij het wel leuk vindt, niet?" Ze zei maar wat, hopend een gevoelige snaar te raken. Dit was een dans, en zij zou om Zira's tenen heen springen tot ze er op kon staan.

"Ik zou je niets doen, maar ik heb het gevoel dat jij het wel leuk vindt, niet?" Haar grijns vertrok een beetje, en Zira kwam gevaarlijk dichtbij. "Wát zei je daar precies," Siste ze zacht en laag, waarbij haar klauwen zich gevaarlijk in de grond boorden. Als die rotkat bedoelde wat ze dacht dat ze bedoelde, was ze nog lang niet jarig. Dat Zira het leuk zou vinden om bij Claw in het voordeel te staan? Natuurlijk vond ze dat, maar daar mocht Yu niks van weten.

Yu zag hoe de grijns van Zira vervaagde en plaats maakt voor haat. In een keer raak. "Wát zei je daar precies," Ze was nu dichtbij de poes, die haar driegend in de ogen staarde. Kijk, kijk. Ze had beet. Dat was interessant. Een grijns kroop over haar zwart-witte snoet. "Ik geloof dat je me prima hebt gehoord." Ze verwachtte elk moment klauwen in haar gezicht te voelen. "Ik weet dat je staat te branden om mij een klap te geven, maar kijk uit." De young-one zette een stap naar achter, omdat ze de ademhalen van de kattin over haar wang voelde. Erg lekker rook het niet, bovendien was wat meer ruimte veiliger. "Bedenk goed wie je voor je hebt, Zira. Misschien een zwakke poes, die gewend is aan het rogue leven, maar wel de dochter van jou leader en beschermer." Oh, ze kon een drama scene opzetten als Zira haar pijn deed. Claw zou haar geloven, ze was immers zijn kleine meid. En aan de reactie van de rossige poes te zien, had deze wel iets voor haar vader. Dat zou nog eens nieuws zijn.

"Ik geloof dat je me prima hebt gehoord." Met gespannen spieren en een kwade blik in haar rode ogen bracht Zira haar kop dreigend vlak bij die van Yu. "Ik weet dat je staat te branden om mij een klap te geven, maar kijk uit." Met een lage grom schoten haar ogen naar haar haar klauw, die inderdaad uitgeklapte nagels had en vrijwel meteen schoten haar ogen weer terug naar die kotsgroene van de Young One. "Bedenk goed wie je voor je hebt, Zira. Misschien een zwakke poes, die gewend is aan het rogue leven, maar wel de dochter van jou leader en beschermer." Nu draaide de Elitepoes zich met een ruk om, waarna ze heen en weer begon te lopen, tot tien aan het tellend. "Één," siste ze laag, Yu had gelijk. "Twee." Dat mormel kon haar zomaar verraden. "Drie." Maar dat kon zij ook bij haar. "Vier," dan zou ze Claw boosmaken. "Vijf." Dat wilde ze niet. "Zes." Ze vond Claw leuk. "Zeven." Echt niet. "Acht." Haar gedachtes draaide op volle toeren en de kattin begon ietwat te trillen, waarna ze haar klauw oprichtte en hard in het gezicht van het mormel sloeg. Dat was het enige, meer niet, maar hopelijk deed het pijn.

Plots draaide de poes zich om. Lichtelijk geamuseerd keek Yu toe, benieuwd wat ze uitspookte. "Één," Och, de poes ging tellen. "Twee." Tot een klap, of om te kalmeren? Wie weet. "Drie." Waarschijnlijk zou ze zo een klap krijgen. "Vier," Ze bereidde zich voor. "Vijf." Pijn, en vervolgens naar pap rennen. "Zes." Dit was precies waar ze op uit was. "Zeven." Bereid je voor, Zira. "Acht." Maak de prinses niet boos. De verwachte klap kwam, en hard ook. De poes voelde hoe de nagels van de member in haar vlees sneden. De prikkende pijn kwam al snel daarna. Yu voelde het bloed langs haar nek aar beneden stromen. Normaal zou ze enorme pijn hebben, maar ze was nu te zelfvoldaan. Daarom stonden er ook nauwelijks tranen in haar ogen; Enkel een grijns op haar gezicht. "Bedankt," Mauwde ze sluw, en draaide zich om. Op naar Claw. Yu keek nog half achterom, recht in de rode ogen van de poes. "Mama" Toen begon ze met lange passen weg te lopen. Ze wachtte niet op de reactie van de poes; die was niet belangrijk. Ze had iets belangrijks ontdekt, een geheim van Zira. Een geheim dat ze het liefst wegmoffelde in donkere vergetelheid. Yu kon de lach niet van haar snoet halen onderweg. Een geheim voor een geheim. An eye for an eye.

De verwaande grijns betekende niets goeds en Zira besefte in wat voor val ze gelopen was. Scourge verdomme. "Bedankt," miauwde Yu sluw en met een geïrriteerde blik keek de Elitemember haar na. Hoe ging ze ooit een wit voetje halen bij Claw als alles werd verpest? Zelf verpeste ze het, anderen verpesten het voor haar... Hij was onmogelijk om te krijgen. Niet dat ze hem wilde krijgen, nee hoor. Natuurlijk niet. Een lichte grijns verscheen op haar glimlach, al was het geen grijns van vreugde. Het was een grijns van de zinneloosheid die ze voelde. Alsof er twee Zira's waren, de één vol gevoelens en verdriet en de ander een koude Bloodclanner. "Mama" Zachtjes begon de tabby poes te lachen, en al snel ging het lachen over naar zachtjes snikken. Ze kon het allemaal niet aan, ze was ook maar een doodgewone poes. Toch rechtte ze haar schouders op en staarde ze de zwart-witte Young One strak na. Het was te snel geweest om op te merken dat ze even gejankt had, dat had Yu niet kunnen zien, maar Zira kon zich wel voor haar kop slaan dat ze haar gevoelens zo op de loop liet gaan.