Find Yourself

Met snelle passen achtervolgde hij de haas, die nog maar een kleine afstand van hem was verwijderd. Hij haatte dit gebied zo, maar de prooi had gekozen hier naartoe te rennen. Na nog een paar tellen sprinten vond Lurk het wel genoeg. Hij spande zijn spieren aan, sprong op en lande op het bruine dier waarna hij zijn tanden meteen liet zakken in het vlees van het knaagdier. Dit was echter niet in de nek, maar ondertussen kon hij wel zijn nagels langs zijn nek laten gaan en trok hij zo zijn slagader open. wel meteen verloor het dier zijn bewustzijn en al snel ook zijn leven en hij zakte ineen. Lurk spuugde het uit en keek er even minachtend naar. Waarom hier beest?

{Foxpaw}

Met vrolijke passen trippelde ze rond. Ze wist niet goed waar ze heenging, maar ze wist wel dat ze een geur achterna ging. Ze had wel een idee hoe hetgeen eruit zag wat ze aan het volgen was; lelijk en eng. Ze had zin in avontuur. Het had een rare geur, namelijk bloed, stank en een vaag bekende geur. Ze sprong achter een bosje, en snoof opnieuw de lucht. A, ze was al heel dichtbij! Ze sprong uit de bosjes en zag toen wat ze achtervolgd had. Een apprentice die net een prooi had vermoord. Dat stonk normaal niet zo, het kwam door het gebied waar ze waren. De marshlands. Ze giechelde toen ze dichterbij kwam. "Hmm," zei ze verlangend en ze keek naar het konijn. Ze likte onbewust langs haar lippen. Ze had best wel trek gekregen door haar achtervolging! Helaas was het tegen de regels om prooi te eten voordat de elders en kits hadden gegeten.

Hij hoorde even wat zwak gelach en hij keek even op. Zijn ogen brandend in dat van de voskleurige apprentice die dichter kwam. "Hmm," zei ze, haar lippen aflikkend. Wel meteen snoof hij even, zijn ijskoude ogen vurig gericht op haar. "Blijf er met je klauwen af, die is voor de queens," zei hij bot. "Jij hebt wel nog genoeg aan je lijf om rond te komen," vervolgde hij, waarna hij zijn kop neeg, het beest oppakte en verder ging.

"Blijf er met je klauwen af, die is voor de queens," geschrokken keek Foxpaw op. Wow, wat was er mis met verlangen? Ze deed toch niks? Ze had niet eens geprobéérd om zijn prooi te pakken! "Jij hebt wel nog genoeg aan je lijf om rond te komen," Met een zachte grom rende ze hem achterna. "Zeg, wat denk jij wel niet, met je muizenkop," beledigde ze hem en ze klapte haar nagels boos uit. Ts, hij dacht dat hij geweldig was? Ze sloeg zijn prooi uit zijn bek, die in de vieze modder viel, en keek hem uitdagend aan.

Woede, emotie die je zo ver dreef. "Zeg, wat denk jij wel niet, met je muizenkop," Hij snoof even en voelde hoe de prooi uit zijn bek werd geslaan. Kort keek hij haar aan, een soort van achterdochtige blik in zijn grasgroene ogen. Toen ging alles snel. Met een snelheid ongekend, draaide hij zich om, zijn poten razend over de grond zodat haar voorpoten uit de gladde modder gleden en ze geen grip meer kon hebben. Hij sprong op en greep toen snel haar kop waarna hij op haar rug lande en haar kop in de modder duwde. Zijn poten onderdrukten haar, ze zou niet kunnen ontsnappen of ze zou zelf op haar bek vallen door zijn positie. "Goed geprobeerd," zei hij met een zucht.

Ze grijnsde, toen de kater het op leek te geven. Ze wilde zich triomfantelijk omdraaien, maar ze werd uit het niets omgegooid en tegen de grond gedrukt, waarbij haar gezicht in de modder geduwd werd. Modder kwam in haar mond en ze probeerde het uit te spugen, wat niet lukte doordat haar gezicht steeds harder in de grond geduwd werd. Ze begon raar te hoesten, en hoorde helemaal niet wat de ander zei. Ze had het gevoel dat ze begon te stikken en wild begon ze met haar poten om zich heen te maaien, waarbij ze de kater een klap gaf, die waarschijnlijk helemaal niet hard was als nodig was.

Even zag hij dat ze bijna verdronk... Ah... hey... Zucht... dus met tegenzin sprong hij terug van haar, trippelde hij naar zijn prooi en pakte hij deze op. Natuurlijk had hij eerst de goede, mooie, propere plek gekozen. Heh, wat een irritant grietje was dat nu. Dus hij draaide zich om en liep rustig weg. Zijn staart zwiepte even, als teken dat als ze iets durfde te doen, ze nogmaals in de modder zou bijten.

Toen zijn gewicht van haar afging, richtte ze vrijwel meteen haar kop op en spuugde al het modder uit, waarna ze zichzelf overeind hees en met vurige ogen naar de andere kater keek. Uit het niets begon ze te kokhalzen en na een paar secondes echt over te geven. Een onsmakelijk geluid kwam uit haar bek en ze liet zich slapjes tegen de grond vallen. Dat werd een bezoekje aan de Medicine Cat, als ze al kon opstaan. Langzaam sloot ze haar ogen en viel ze flauw.

+ Dramaqueen much xD

Toen hij echter geen reactie keek, keek hij even op, kokhalzende geluiden en braaksel. Hij loste zijn prooi en zuchtte even luid en duidelijk waarna hij op de kattin afliep en zijn kop neeg bij de kattin. "He, dikzak, leef je nog?" zei hij droogjes. Maar hij had zelf wel door dat ze was flauw gevallen. Dus met een zucht pakte hij haar nekvel vast en begon hij haar naar het kamp te slepen... Tijd om die oude mentor van hem een keer een bezoekje te brengen... yay... wat een leuke dag was dit toch *zucht*

Ik maak wel een new topic c: