Counting stars

De grote rode kattin probeerde zich in haar mosnestje te nestelen, maar hoe ze zich ook draaide of keerde het leek haar niet te lukken om een comfortabele posen te vinden. Zuchtend sleurde ze haar grote lichaam overeind, dit had geen zin. Ze slofte naar buiten, waarbij ze de staarten van de slapende apprentices probeerde te ontwijken. Het was dan nog niet zo héél laat, de sterren waren toch al te zien toen ze uit de den kwam. Net voor de den zette ze zich naar, waarna ze haar staart rond haar pootjes krulde.

››Eerst Sliverkit/paw, dan open!

Een kater kwam langs haar zitten en verschrikt keek ze op. "Mooie sterren, hé?" Ze knikte, waarna een zucht haar bekje verliet. Hopelijk had ze de kater niet wakker gemaakt met haar gestommel, subtieliteit was nu niet echt haar ding. "Inderdaad. Hopelijk heb ik je niet wakker gemaakt" Miauwde ze op een verontschuldigende toon. Haar groene ogen volgde een vallende ster. Ze tikte de kater aan en wees ernaar. "We moeten een wens doen." Ze kneep haar ogen dicht. Ik wens, dat ik katten kan helpen. De wens kwam uit het diepste van haar hart, katten helpen deed ze graag. Vooral als ze ze daarna nog eens terug kon zien, blij en zonder problemen.

De poes leek een beetje op te schrikken toen hij naast haar kwam zitten en half vragend zei dat de sterren mooi waren. Ze knikte en Sliverpaw hoorde haar zuchten. "Inderdaad. Hopelijk heb ik je niet wakker gemaakt", zei ze. De kater schokschouderde kort. "Je ging op mijn staart staan maar het maakt niet zo veel uit", zei hij met een glimlachje. Hij keek naar de hemel en zag een vallende ster door de hemel suizen. De poes naast hem tikte hem aan. "We moeten een wens doen." Ze sloot haar ogen en zelf deed de zwarte apprentice hetzelfde. Ik wens dat ik een goede warrior word zodat ik mijn clan kan verdedigen, wenste hij in stilte en opende toen zijn ogen. "Heette jij niet Cinderpaw?" vroeg hij licht twijfelend. Hij kende vooral de kittens. Eigenlijk kende hij vooral Innerkit. Hij dacht dat de poes Cinderpaw heette maar hij was niet zeker. "En ik ben een van de nieuwe, Sliverpaw", voegde hij er licht lachend achter.

Post nummer 182, haha. Blink-182. Okay, nvm.

Oké, dus ze was wel op iemands staart gaan staan. Mentaal gaf ze zichzelf een klap, slim. "Ow, sorry!" Verontschuldigde ze zich direct. "Heette jij niet Cinderpaw?" Ze knikte, dat was haar naam. "En ik ben een van de nieuwe, Sliverpaw" Ze sloeg de naam op in haar geheugen, waarna ze glimlachte. "Ik ben hier ook nog niet zo heel lang hoor. Bij de vorige ceremonie ben ik pas apprentice geworden." Ze was dan misschien nog geen moon apprentice, ze vond het in ieder geval helemaal geweldig. Ze scheurde haar blik los van de hemel en bekeek de kater. Zijn ogen vielen haar direct op, helderblauw en in het nachtlicht leken ze nog altijd te glinsteren. "Je hebt mooie ogen." Miauwde ze simpel weg, waarna ze haar groene ogen weer op de hemel richtte.

Zijn vergelijking met Innerghost deed haar lachen. "De nieuwe hoop, dat klinkt behoorlijk belangrijk!" Miauwde ze speels, waarna ze hem met wiebelende wenkbrauwen aankeek. Toen hij begon over de complimentjes schudde ze lachend haar hoofd, grappige kater. "Als iemand je een compliment geeft, moet je er niet altijd een terug geven." Grinnikte ze, "Maar alvast bedankt." Ze mocht deze kater wel en stiekem, heel stiekem, was ze blij dat er iemand wakker geworden was. Anders was het toch maar eenzaam geweest, natuurlijk had ze niemand expres willen wakker maken.

Ze lachte bij het optimisme van de kater, hij zou de clan wel reden. Zij zou waarschijnlijk doelloos in het bos ronddwalen, opzoek naar kruiden en andere planten. "Je zei dat je een nieuwe apprentice bent, huh? Wie is je mentor dan? Is hij of zij net zo stoer als de mijne?" Ze zuchtte extra overdreven en rolde dramatisch met haar ogen, al betwijfelde ze het of de kater het kon zien. "Breek me de bek niet open. Ze is zo'n feeks! De eerste dag had ik al direct ruzie met haar, 'omdat ik niet naar haar toe kwam.' " Citeerde ze met een zeurstemmetje, waarna ze gewoon verder deed, "Kan ik er wat aandoen dat ik eerst langs mijn zusje wou gaan en dat ik haar niet kende? Ik kan toch moeilijk aan elke random kat gaan vragen of ie mijn mentor is!" Grauwde ze furieus, ze was niet kwaad op de apprentice naast haar, meer op de kattin die zichzelf haar mentor durfde noemen.

De tik van de kater kalmeerde haar iets, maar het furieuze was nog niet uit haar ogen. "Bonecrusher." Knarsetandde ze, die naam alleen al! "Heartbroken lijkt me wel een goede mentor. Ik heb nog niet echt met hem gepraat maar hij was heel vriendelijk voor me. Wel serieus maar dat is enkel maar goed. Twee lachenbekken zouden niet het beste team vormen, wat jij" Ze was blij dat de kater een toffe mentor had. "Al zou het wel grappig zijn." Grijnsde ze. Een geeuw rolde vanuit haar keel naar haar bekje, waarna het in de avond verdween. "Heb je zin om morgen te gaan jagen?" Miauwde ze met een uitdagende blik. Jagen deed ze wel graag, al was ze er niet zó goed in. "Als je natuurlijk geen trainingen geplant had!" Miauwde ze er snel, maar vrolijk, achterna.

Toen hij met zijn oren wiebelde wist ze zijn antwoord al. Perfect. "Ik ben ook niet zo goed met prooigeuren, maar dat komt nog wel." Grijnsde ze, waarna ze weer een geeuw haar bekje verliet. "Ik denk," Miauwde ze langzaam, en weer onderbroken door een geeuw, "Dat ik nu moet gaan slapen, wil je morgen nog iets aan me hebben." Miauwde ze een tikkeltje schuldbewust. Als ze niet genoeg slaap had, was ze een ontzettend kreng. En de krengige Cinderpaw, verdiende de tabby kater niet, daar was hij te tof voor.

››I know, credits to Lore xD

"Ik ben ook niet zo goed met prooigeuren, maar dat komt nog wel", grijnsde de poes en de kater lachte even instemmend. Doordat ze geeuwde verliet bij hem ook een geeuw zijn mond."Ik denk," zei ze maar geeuwde opnieuw, "Dat ik nu moet gaan slapen, wil je morgen nog iets aan me hebben." Hij grinnikte even en knikte toen. "Okay!" zei hij opgewekt. Het vooruitzicht op een dag jagen met iemand die hij vriendelijk vond zorgde ervoor dat hij vrolijk werd. Misschien dat hij en Cinderpaw wel vrienden konden worden! Of waren ze dat al? Hij keek even verward en schudde toen zijn hoofdje. "Ik zie je morgen bij de ingang van het kamp?" vroeg hij en wachtte even op antwoord.
"Wel, slaapgoed dan maar", zei hij daarna en duwde kort zijn neusje in haar nek als afscheid. Daarna draaide hij zich met een glimlach om en trippelde de den weer in om zich op te krullen in zijn nest en al gauw daarna in slaap te vallen.

OOC: Ik zal zo een vervolg maken en het je PM'en ^=^