The Clockmaker

Even staarde hij naar de hemel, die wat verduisterde. Het was immers al redelijk laat, maar nu pas trokken wolken over de hemel heen. Hij was niet van plan naar het kamp te gaan. Hij was van plan buiten te slapen vannacht. Hij wilde even weg zijn van alles en iedereen die hem tegen zat, want alles en iedereen was echt lastig de laatste tijd... Echt héél lastig.

{Mazepaw}

Het was vreemd. Smokepaw was vreemd. Maar hij hield wel van haar. Soms vroeg Maze zich af of ze echt woede aanvallen had, of ze pure evil was en het gewoon een act was die ze gebruikte om Maze uit jaloezie van al zijn vrienden te scheiden. Nah, dat laatste leek wat vergezocht, maar was toch niet helemaal uit te sluiten. Als het een act was, zou ze hem niet voor eeuwig kunnen volhouden, toch? Op den duur zou de waarheid aan het licht komen, maar tot die tijd kon hij haar niet helemaal vertrouwen. De gestreepte kater zwiepte met zijn staart, sprong vooruit en sloot zijn tanden om de nek van het konijn. Hij kwam op een gladde modderplas terrecht, schoof vooruit en struikelde door het struikgewas heen, waarbij hij zijn best deed om overeind te blijven. "Hallo", hij herkende de andere kater als Lurkingpaw, die ene creep.

Hij keek even schuin op naar wat er opeens geluid maakte. Een onhandig stuk pels dat zichzelf een kat moest noemen schuifelde onhandig over wat modder heen. Zijn groene ogen boorden in zijn blauwe kijkers, duidelijk ongeamuseerd door de lompe actie van zijn mede-apprentice. Wat een aansteller was dat nu weer. "Hallo" zei deze. Hij snoof even zachtjes. Hij had wel wat dingen gehoord, dat hij veel met Ivy omging soms, maar dat er iets was gebeurd, ah teveel om bij te houden eigenlijk. "Hallo," zei hij simpel, waarna hij even simpel met zijn staart sloeg en zijn blik even over het bos liet gaan.

"Hallo," Hij was toch de broer van Ivy? Dan had hij in ieder geval niets gemeen met zijn zus. Mazepaw liet zijn vangst vallen en schraapte er wat aarde over. "Hoe gaat het?", standaardvraag, zo eentje die hij meer uit beleefdheid dan echte intresse stelde. Hij vroeg zich af of het deze kater zelf eigenlijk wel wat kon schelen hoe het met hem ging, hij leek altijd zo.. kil.

"Hoe gaat het?" Even zuchtte de kater luid en duidelijk waarna hij even zijn blik op de tabby legde. "Gewoon," zei hij kort. Zijn beleefdheid zou niet wederzijds zijn, want ten eerste kon deze kater hem niks schelen en ten tweede, waarom had hij interesse in zijn doen? Ze kenden elkaar amper, eigenlijk helemaal niet.

Mazepaw knikte. De ander had blijkbaar niet veel zin om beleeft te zijn, dan kon hij er ook maar mee ophouden. Hij had geen zin om dat soort kat te zijn dat hopeloos op z'n eentje een gesprek in leven probeerde te houden, zeker tegenover deze emotieloze creep. Dit gesprek zou niet erg interessant worden, dat wist de bruine tabby nu al.

Na enkele tellen van stilte, keek hij even naar de kater, een strakke blik op zijn gezicht geplakt. "Dus ik hoorde dat je veel omgaat met Ivy, of is dat al gedaan?" zei hij, right to the point. Hij was helemaal niet mee met het hele verhaal achter dramaclan, de nieuwe clan met hun nieuwe leden. Hun uitvinder was Tall, die alles in deze clan echt verpestte... CURSE U DRAMA.

"Dus ik hoorde dat je veel omgaat met Ivy, of is dat al gedaan?", damn.... de bruine tabby had echt geen zin in dit gespreksonderwerp. "Ik denk dat ze me ontwijkt", antwoorde Mazepaw. Dit was haar broer, dus kon hij maar beter geen leugens vertellen.

Even keek hij hem strak aan. Hem onderzoekend. "Ik denk dat ze me ontwijkt", Even knikte hij kort. "Is er daar dan een reden voor?" zei hij kort en krachtig. Het was een feit dat hij wel meer om Wind gaf dan om Ivy, maar toch was Ivy zijn kleine zusje... Ookal was hij eigenlijk de jongste van het nest.

"Is er daar dan een reden voor?", miauwde de andere kater. Mazepaw zuchtte, hij had geen zin om alles uit te leggen. "Ik zal het er op houden dat ik er absoluut niets aan kan doen", de schuld lag volledig in de poten van woede-aanval-Smokepaw, als dat woede aanval gedoe al echt de waarheid was.

De tabby zuchtte, was het met een reden? Vast wel. "Ik zal het er op houden dat ik er absoluut niets aan kan doen", Hij knikte dan ook even naar hem. Hij zou de kater dan ook op zijn woord nemen, hopelijk voor hem was hij niet aan het liegen, anders zou meneer een groot probleem hebben met de broer van zijn voormalige vriendin. "Wat is het probleem wel dan?" zei hij vervolgens kort en krachtig.

"Wat is het probleem wel dan?", hoe moest hij dit nu in hemelsnaam uitleggen? Deze kater zou vast niet stoppen vooraleer hij een duidelijk antwoord kreeg. "Wel, eh, ik ben nogal close met Smokepaw", begon de gestreepte apprentice. "En Smoke en Ivy hebben ruzie", wat zachtjes uitgedrukt, misschien.

"Wel, eh, ik ben nogal close met Smokepaw", zei hij. Hij knikte even als teken dat hij het snapte en luisterde toen aandachtig naar het volgende. "En Smoke en Ivy hebben ruzie", Opnieuw een knikje. "En Smoke heeft woede problemen?" zei hij dan maar, hem de woorden uit de mond halend. "Hoe komt het dat ze ruzie heeft met mijn zus?" zei hij vervolgens.

Mazepaw knikte. Smoke had inderdaad woede problemen... hopelijk. Anders was ze een psychopaat. "Hoe komt het dat ze ruzie heeft met mijn zus?", miauwde de andere kater vervolgens. "Geen idee, ik was alleen maar bij het einde van de discussie, en Ivypaw heb ik sindsdien niet meer gezien, dus kan ze me niet vertellen wat er precies gebeurd is",

Hij kreeg een knik op zijn eerste vraag, het was dus waar. "Geen idee, ik was alleen maar bij het einde van de discussie, en Ivypaw heb ik sindsdien niet meer gezien, dus kan ze me niet vertellen wat er precies gebeurd is", Hij knikte even naar hem. "Misschien moet je dan maar met haar gaan praten, ze is erg gevoelig over die dingen namelijk," zei hij op een eentonige manier. "Als je wil ga ik wel mee, dan snapt ze het best wel," vervolgde hij. Alles om Ivy maar een beetje gelukkig te maken... Toch?

"Misschien moet je dan maar met haar gaan praten, ze is erg gevoelig over die dingen namelijk," Mazepaw knikte. Al rende ze misschien al weg wanneer ze zijn geur rook. Hij moest haar vertellen wat er precies gebeurd was. "Als je wil ga ik wel mee, dan snapt ze het best wel," Mazepaw dacht even na, ergens wilde hij echt niet dat Lurking dit emotionele gedoe bijwoonde, maar Ivy leek niet in zijn buurt te willen komen, en daar kon haar broer vast bij helpen. "Goed plan", besloot de gestreepte apprentice uiteindelijk.

Het duurde even maar uiteindelijk stemde de kater in. Het was tijd om even een heel drama gebeuren te gaan onderzoeken... *sigh*. "Goed plan", Hij knikte even en kwam overeind. "Laten we dan maar gaan, ik denk dat ze in de apprentice den is op dit uur," zei hij. Jep, normaal wel... Hij draaide zich en wandelde verder. Rustig. "Dus, hoe lang ken je Ivy dan al?" zei hij vervolgens terwijl hij even schuin keek naar de kater.

"Laten we dan maar gaan, ik denk dat ze in de apprentice den is op dit uur," Mazepaw knikte en trippelde de langharige apprentice achterna. "Dus, hoe lang ken je Ivy dan al?", Mazepaw fronste. Wat een vraag. "Twee, drie moons?", schatte de bruine tabby. Heel even overwoog hij om Lurking dezelfde vraag te stellen, maar besefte hoe idioot dat zou klinken aangezien ze broer en zus waren.

vervolg topic?

De apprentice volgde hem snel en hij keek even schuin naar de tabby die hij nu al wat beter kende. "Twee, drie moons?", zei hij, als antwoord op zijn vraag. De gevlekte kater knikte even wat afwezig, maar keek toen terug strak naar de bruine kater. Lurk stapte rustig verder, zijn tred rustig en gelijk. Het kamp was niet meer zo ver. "Weet je al wat je tegen haar zal zeggen?" zei hij vervolgens tegen hem. Een blik legend op de apprentice.

Bloep, is goed, ik maak wel c:

"Weet je al wat je tegen haar zal zeggen?", vroeg de andere apprentice. "Euh, dat Smoke een woedeprobleem heeft en dat ik vrienden wil blijven", hopelijk wou zij ook vrienden blijven. Mazepaw kon nog steeds niet geloven dat Smokepaw er met zoveel gemak in geslaagd was om hun vriendschap te verwoesten.