{ Speaking to the beast

Even keek hij op toen hij een blauwe blik opmerkte. De blauwe ogen van de jonge kater vielen op, maar niet zoveel. Hij had een redelijk opmerkelijke blik, maar hij hechte er zoals gewoonlijk geen aandacht aan en bleef gewoon star naar hem staren. Wat zou hij doen?

De kitten had pit zo strak naar de jonge apprentice te kijken, die hem enkel met een scherpe blik aankeek. Hij dacht het te zijn, ookal was hij nog niks waard. Nog geen litteken op zijn pelsje, geen schrammetje op zijn pluizige dons. Dus hij stond op en liep zo naar de kleine toe, waarna hij even kort voor hem halt hield. "En? Heb je al gedaan wat ik je heb voorgesteld?" zei hij star.

'Ik heb inderdaad leren praten, wat is je naam eigenlijk?' Dankzij meneer Lurkie, maar dat zei de koppigaard natuurlijk niet. Typisch, hij dacht het allemaal te zijn. Totaal niet. Toen hij een kit was, had hij een Windclan apprentice verslaan, wat deed hij? Een zin zeggen, sorry hoor, maar om de beste kit te zijn moest je toch wel een tikkeltje beter doen dan dat. "Lurkingpaw," zei hij kort en krachtig. "En wat is jouw naam, kleine?" zei hij vervolgens.

Hij was kalm en vooral kil. Hij mocht hem. Hij had nog niet echt gezien dat emoties hem overnemen, enkel hooghartigheid, wat zwakte toonde. 'Leopardkit' Hij knikte even naar de jonge kater. "Je hebt ambitie in je, Leopardkit, maar weet dat je met hoogheid niet ver zal geraken," zei hij. Woorden van wijsheid waren gesproken.

'En laagheid dan wel?' zei de kater. Hij schudde wel meteen zijn kop. Het katertje snapte het niet, nog lang niet eigenlijk. "Nee, je moet trots op jezelf zijn als dat kan, maar je mag jezelf niet te hoog nemen, probeer jezelf altijd wat lager in te schatten," zei hij kort. "Doe je dat, dan kom je hoger, omdat je dan boven je verwachtingen scoort," vervolgde hij. "Daarom bereiken katten die hoog zijn van zichzelf minder dan die die wat nederiger zijn,"

Hij keek even naar de kit. 'Maar ik mag niet eens de Nursery uit, hoe kan ik dan goed scoren?' Hij zuchtte zachtjes. "Hoe zou je het vinden als ik je al wat... De wereld laat zien?" zei hij vervolgens. "Ik wil dat gerust doen, maar dan moet je zwijgen, oké?" Zei hij vervolgens. "En dan moet je wel nog een paar weken wachten, maar in die tijd kan ik je meer leren zodat je buiten het kamp kan overleven... Wat denk je ervan?" stelde hij de tabby voor.

Een kalmte die enkel zijn vermoedens bevestigde was te zien bij de kleine. 'Is goed,' zei deze kort en hij knikte enkel even naar de roestkleurige kater. Toen viel een stilte, maar hij zag dat de kit iets zocht in zijn kop, dus hij liet deze denken en gewoon doen wat hij deed. Stil bleef hij de kit aankijken. 'Dankjewel Lurkingpaw' zei deze toen. Hij knikte naar deze en keek hem kort aan, waarna hij zijn groene ogen over het kamp liet gaan. "Goed, wat wil je eerst leren?" zei hij terwijl hij deze terug aankeek.

Het duurde weer even... Maar al snel leek hij met een antwoord te komen. Als je dat aan hem had gevraagd op zijn leeftijd, had hij gewoon erg grumpy naar je gekeken en zelfs niks gezegd. Hij was een erg irritante kit geweest en was dat eigenlijk nog steeds. 'Geuren herkennen, of de lucht.. leewsen' Even fronste hij bij dat laatste. Maar toen deze zijn ogen kort sloot, knikte hij even. Wijs. 'Lezen' Hij knikte naar de kater. "Dat is al een heel goed begin," zei hij. "Goed dan, geuren is helemaal goed, kom maar mee," En hij stond op waarna hij met een rustige tred naar de prooistapel liep. Eerst zou hij de prooien tonen aan hem. Eens zien hoe hij daar mee zou omgaan.

500STE RPG POST + 2000STE POST IEEEEEEEEEEEEEEEEEH <3

Rustig keek hij schuin naar de kitten, die duidelijk wat moeilijkheden had met zijn ademhaling. Kort snoof hij zachtjes waarna hij even keek naar de stapel, zijn kop neeg en een muisje ervan haalde. Hij kon de lichte geur van windclan ruiken op diens pels, maar de jonge kit zou het vast niet kunnen merken. Deze prooi was gevangen op vijandig gebied of had daar zijn schuilplaats gehad. Hij legde het voor de kit neer en knikte ernaar. "Dit is een muis, die een zwakke windclan geur heeft," vertelde hij kort waarna hij terug keek naar de stapel en een muis van shadowclan pakte. Hij pakte deze en legde deze naast de andere muis. "En deze komt uit Shadowclan gebied," vervolgde hij kort. "Ruik je het verschil?" dit ging vast zijn petje te boven, maar wie wist, misschien kon hij het wel.

Hij rook even aan beide muizen, wat een goed en mooi begin was om iets te starten en even keek hij sceptisch naar de kit, waarna zijn blik al snel terug harder werd en hij de kit kort aankeek en daarna even opkeek om alles kort in de gaten te houden. 'Deze ruikt sterker' zei hij opeens. De gevlekte kater kek op en zag dat hij naar de Shadowclan muis porde. Hij knikte. "Oké, dan is dat goed," zei hij. "Maar ruik je het verschil met de Windclan muis? Ruik je de geur van Windclan?" zei hij kort. Hij wilde de kit de geeur van Windclan leren kennen. Misschien ging hij daar nog wel jagen vandaag... Dan kon hij verser prooi presenteren aan hem.