{ When entering his lair

Leopardkit
“Therefore I will be unto them as a lion: as a leopard by the way will I observe them: I will meet them as a bear that is bereaved of her whelps, and will rend the caul of their heart, and there will I devour them like a lion”

De rode tabby kitten keek met een koele blik vanuit zijn nest. Hij had zijn borst vooruit gezet en zijn pelsje omhoog. Als kater van zijn nest voelde hij zich verantwoordelijk voor zijn twee zussen, en zelf een beetje zijn moeder. Van zijn moeder was hij al zeker dat ze deugde, dat kon ze over zijn twee vaders nog niet zeggen. Ook had hij zijn zusjes nog niet getest. Dat kwam vanzelf wel. Queens die verhaaltjes vertelden hadden het altijd maar over de helden en de sterken. Zo wou hij worden, er was geen plek voor zwakken. En aangezien hij toch nog niet weg mocht kon hij net zo goed de zwakken uit de groep zoeken. Hij wou immers alleen maar vrienden maken met katten die bij hem zouden blijven.

{ Eerste post Lionkit C:

“The wild beast shall tear them.”

Verveel keek ze rond, in de hoop om iets interessant te zien. Echter zag ze niets behalve slapende katten. Lionkit had haar blauwe oogjes gisteren voor het eerst geopend en tot nu toe zag ze het nut er niet van, het was niet alsof er veel anders was dan toen ze gesloten waren. Al dat ze zag waren slapende katten, niet echt interessant als je het haar vroeg. Natuurlijk waren er nog andere kittens maar die waren ofwel buiten, of ze negeerde. Andere katten zouden zich afvragen waarom ze genegeerd werden, dit deed de kleine kitten echter niet en daar was een simpele reden voor, ze wist al waarom. Nee ze was niet lelijk of gemeen, ze sprak gewoon niet. Nog niemand had haar horen spreken. De poes wist niet waarom ze niet sprak, het was niet alsof ze het niet kon, ze zag er het punt gewoon niet in. De kittens vonden haar dan ook raar en begrepen haar niet. Echter deed het de poes niets, als ze eens wisten wat er in haar hoofd omging dan zouden ze zelf voor eeuwig zwijgen. Even glipte er een grijns op de poes haar gezicht.

Leopardkit
“Therefore I will be unto them as a lion: as a leopard by the way will I observe them: I will meet them as a bear that is bereaved of her whelps, and will rend the caul of their heart, and there will I devour them like a lion”

Leopardkit keek strak vanaf de rand van zijn nest. De moeders spraken over dat alle katten gelijk zijn, maar hij wist nu al beter. Je moest beter zijn dan de rest om te slagen hier in de clan. Onverbiddelijk en hard. Hij moest leren jagen en naar buiten kunnen. Maar alles ging zo sloom. Zuchtend liet hij zijn blik nogmaals over de Nursery glijden tot deze vielen op een poes. Ze had bruine plekken op een bijna witte vacht. Hij vernauwde zijn ogen. Besloten eens vrienden te maken die van nut waren klom hij zijn nest uit en kroop naar de kleine poes toe. De kater snoof zachtjes en bekeek haar nog eens met vernauwde ogen/

“The wild beast shall tear them.”

Lionkit kon iets horen kruipen in haar richting. Echter gunde ze het geen blik en bleef ze rond kijken door de nursery. Pas toen het geluid van kruipen ophield keerde ze haar hoofd richting het ding dat was aangekomen. Het ding bestond uit vernauwde blauwe ogen en een vacht. De poes kende deze kat nog niet persoonlijk. Ze had hem al eens gezien en wist dat zijn naam Leopardkit was. Ook wist ze dat hij net iets ouder was dan haar, maar meer dan dat wist ze niet. Even opende de kleine kitten haar bekje heel even om zijn geur goed te proeven en het vervolgens op te slaan in haar geheugen als de geur van Leopardkit. Wanneer de poes dat had gedaan liet ze haar blik weer over hem heen glijden. Zijn vacht was donker in het weinige licht dat de nursery binnen liet en net zoals zij was hij nog steeds klein. Wat begrijpelijk was voor zijn leeftijd.

Leopardkit
“Therefore I will be unto them as a lion: as a leopard by the way will I observe them: I will meet them as a bear that is bereaved of her whelps, and will rend the caul of their heart, and there will I devour them like a lion”

Leopardkit draaide zijn oortje kort naar achter en en liet zijn blik terug komen bij de grijze kitten ogen van de poes. Lionkit was haar naam zo ver hij wist. Dezelfde als zijn zus, maar ze konden niet meer verschillen. Hij zwiepte weer eens met zijn staart en na deze stille ontmoeting knikte hij vastberaden. Brutaal als hij was en dominant drukte hij zijn snuit in haar vacht en nam zo haar geur op. Hij keek lichtjes op haar neer terwijl hij zo dicht op haar stond. In zijn grijze ogen lag een lichte glans. Wachtend op de reactie van de poes.

“The wild beast shall tear them.”

Bijna ongeïnteresseerd keek de kitten hem aan. Wat moest deze kitten? Het verbaasde haar dan ook wanneer de kitten zijn snuit in haar vacht drukte. Natuurlijk liet ze niet zien dat ze verbaasd was, haar gezicht bleef nog altijd neutraal. Echter wat ze wel deed was haar lichaam draaien zodat zijn neus ineens uit haar vacht was hij hopelijk naar voor viel. Zodra de kater zijn neus uit haar vacht was draaide ze zich weer naar de kater. Haar gezicht nog steeds neutraal maar wel een uitdagende glinster in hara blauwe ogen, no way in heel dat ze hem zo maar de baas liet zijn.

Leopardkit
“Therefore I will be unto them as a lion: as a leopard by the way will I observe them: I will meet them as a bear that is bereaved of her whelps, and will rend the caul of their heart, and there will I devour them like a lion”

Bijna viel hij naar voren maar nog net op tijd zijn pootje uitsteken o zich tegen te houden. Kort snoof hij. Wat dacht die poes wel? De uitdaging deed hem goed en de kitten duwde zijn pootjes tegen Lionkit haar schouder. Hopend haar zo om te duwen. Hij maakte een diep geluid en gooide al zijn gewicht en lengte in deze strijd. Het was spelend maar ook testend, hij wou weten wat de poes waard was en zichzelf eens goed weergeven.

“The wild beast shall tear them.”

Ze voelde de kitten tegen haar schouder. Ze wist wat hij probeerde te doen. Echter viel de kitten niet om, ze maakte zich lekker zwaar en plante haar korte pootjes stevig in de grond. No way dat hij de dominante ging zijn. Even bleef de poes stilstaan, tot ze ineens naar achter kroop. Alweer in de hoop om de kater om te laten vallen. Lionkit wist niet of ze deze kater irritant vond of niet. Hoe dan ook, ze zou zich niet terugtrekken, ze zal hem wel tonen dat hij niet zomaar over haar heen kon lopen. Rustig bleef de poes staan, met haar gezicht nog steeds neutraal keek ze naar hoe de kater stond. Of hij licht stond of zwaar stond. Ze ging op zoek naar zijn zwakke plek, nou ja voor zover ene jonge kitten dat kan.

Leopardkit
“Therefore I will be unto them as a lion: as a leopard by the way will I observe them: I will meet them as a bear that is bereaved of her whelps, and will rend the caul of their heart, and there will I devour them like a lion”

De ander gaf niet mee. Maar Leopardkit gaf niet op al werd hij lichtelijk gefrustreerd om dit feit. Hij landde hard op zijn pootjes toen de poes weer wegdook. Maar de kater zette geen stap terug en hapte naar diens oor. Met een zachte grom ging hij hierna weer voor de poes staan. Niet zozeer vijandig maar wel koud. Koud en kil, al leek dit geen bijzonderheid te zijn bij de jonge kater.

“The wild beast shall tear them.”

Aan de buitenkant leek de kleine poes verveeld maar aan de binnenkant keek ze naar elke beweging en observeerde ze. Observeren is iets waar ze goed in was en dat zou ze gebruiken. Toen de kater naar haar oor hapte deed de poes niets waardoor ze zijn tanden langs haar oor voelde gaan. Toch reageerde de poes niet, al dat ze deed was naar de kater kijken. Ze zag hoe de kater voor haar ging staan, ze hoorde zijn kille grom. Maar alweer reageerde de poes amper. Ze kon de lichte frustratie zien en dat vond ze wel leuk. Dit zal hem tonen dat ze geen deurmat was. Even liet de poes haar blik naar de poten van de kater gaan, om vervolgens naar zijn staart te kijken. Ineens uit het niets zwiepte de witte poes haar poot naar voren, tegen de kater zijn poot aan, in de hoop hem alweer te laten vallen. Wanneer ze dat had gedaan trok ze haar poot snel terug en keek ze alert toe naar wat de kater ging doen. Nog steeds stond haar gezicht neutraal maar de uitdagende glinster in haar blauwe ogen was duidelijker geworden.

Weer haalde de poes uit en deze keer was hij bijna onderuit gegaan. Maar met een korte grom en dankzij zijn lange staart kon hij zijn evenwicht bewaren. Hij keek haar nogmaals strak aan. Zijn blik ijskoud maar met een goedkeurend knikje draaide hij zich om en kroop/wankelde terug naar zijn nest. Hij wist nu wat de poes waard was en dat was genoeg voor hem.

{ Leopard topic uit >3

Ze had hem bijna onderuit gehaald. Net niet en ergens vond de kleine poes dat wel spijtig maar dat liet ze natuurlijk niet zien. Haar gezicht bleef neutraal, zelfs toen de kitten haar ene knikje gaf bleef Lionkit haar gezicht neutraal. Al antwoordde de poes het gebaar zelf met een klein knikje van erkenning. Deze kitten as dan wel irritant maar had pit en dat stond haar wel aan. Toen de kater vervolgens weg ging kon het haar echter weer niets schelen. Even haalde de poes haar schouders op als in ene teken van 'nou ja' om zich vervolgens om te draaien en de nursery weer te bekijken.

{Topic gedaan