Lalala la la

Haar nog smalle pootjes droegen haar richting de den waar ze sinds ze haar ogen had kunnen openen, had liggen naar staren. Waar alle krijgers - zo noemden ze die grote katten toch? - altijd naartoe gingen en voor een tijdje in bleven. Wat deden ze daar? Spelletjes spelen? Als dat zo was, dan wou Swiftkit daar ook heen! Haar toch wel redelijk knappe koppie keek eventjes rond, om te zien of niemand haar in de gaten hield. Iets wat vaak voorkwam, aangezien ze de dochter was van de deputy en dus niets haar overkomen mocht als Innerghost er niet was. Maar ze was degene die op haar lette te snel af geweest en schoot snel - voor zover ze dat kon - de kraamkamer uit. Wat waggelend kwam ze op de vaste bodem terecht, iets wat ze voor de eerste keer in haar leven deed. Haar oogjes waren wagenwijd open, het kamp rondkijkende. Wauw! Er waren hier echt véél katten! En allemaal zo groot! Met een nonchalante grijns ging ze verder, wetende dat ze later net zo groot zou worden! Algauw was ze bij die ene den aangekomen, maar net toen ze er binnen wou gaan hield een stem haar tegen. Oeps, betrapt..

{Open!}

De Queen maar tevens ook de Deputy zat buiten de nursery pratend met een paar Warriors over de dassen die het territorium vulde. Ze bleef nu veel meer in het kamp, ging nauwelijks nog op patrouilles, maar de dingen die er gebeurde gingen haar dus nog wel aan. Zo kon ze er voor zorgen dat er goede plannen werden gemaakt en het kamp veilig bleef. "Dan is dat duidelijk. Nu mogen jullie de grens met het rogue gebied controleren. Goed opletten tijdens jullie patrouille, hé?" Miauwde de deputy tegen de warriors waarna de zwarte poes opstond en terug wou naar de nursery. Echter viel haar blik op een weg trippelend rood balletje. Swiftkit. Ze leek ergens zo veel op Littlestream toen zij nog kitten was, maar was ondertussen zo erg het tegenovergestelde. Ze zei niks, volgde de kitten enkel geruisloos. Swiftkit stopte bij de warriors den en net toen ze naar binnen wou dringen opende Innerghost haar bek. "Nieuwsgierig naar de grote warriors den, Swiftkit?" Klonk haar stem die zei; betrapt.

Toen de rode kit zich omdraaide en recht in de blik van haar moeder staarde moest ze haar best doen niet meteen in een schaterlach uit te barsten. Niet bepaald de reactie die je zou verwachten van een kitten die betrapt werd. 'Nieuwsgierig naar de grote warriors den, Swiftkit?' Vroeg haar moeder, waarop Swiftkit algauw reageerde door hevig te knikken. "Jaaa!" Klonk ze, haar stem licht piepende vanwege haar stembanden die zich nog aan het ontwikkelen waren. Eigenlijk was ze al best een slimme poes; ze verstond al veel van de woorden die er gezegd werden en kon zelf ook al een aardig stukje praten. Al verliep dit niet altijd even vlotjes, natuurlijk. "Mwag ik bwinnen?" Vervolgde ze, haar blauwe oogjes groot makende. Als ze een beetje zielig deed ging haar moeder het vast toelaten!

"Jaaa!" Was het antwoord van Swiftkit. Innerghost weerhield zich er van om met haar kop te schudden. Deze rode kitten was zo uitbundig. Ze gaf geen enkele teken van dat ze zich betrapt voelde. Ze was er zeker van dat dit poesje zeker in de problemen zou komen, later. Prima, als dat haar leerweg was; zeker doen. Hierna vroeg Swiftkit piepend of ze naar binnen was. Haar spraak was nog niet heel ver ontwikkeld, maar ag, wat verwachtte je ook van een half moon jonge kitten? "Omdat je het netjes vraagt, jonkie," grinnikte de zwarte poes die haar een zacht setje gaf in de richting van de ingang met haar snoet.