{ A deadmans word

De grootste kitten van het nest duikelde weer eens over de rand om op avontuur uit te gaan. Hij was benieuwd naar de wereld om hem heen en smachtte naar een moment om die te kunnen gaan ontdekken. Maar hij was nog te jong, kon nog niet lopen of kijken. Wat dus enorm gemeen was. De rosse kater vond zichzelf al oud en groot genoeg. Maar tot hij echt stabiel was in het lopen kroop hij maar wat door de Nursery rond, zijn neus en oren volgend. Al snel had hij een volgend doel gevonden; de geur van prooi naast het nest van zijn moeder. Kruipend vond hij een weg naar de dode rat, een enorm beest bijna zo groot als hijzelf. Toch was deze meer been dan vlees. Dit maakte de kitten niet uit, hij ging met zijn snuit over het beest heen en snoof zijn muskus geur op. Hierna porde hij met zijn zachte pootjes in diens ruwe vacht. De overeindstaande haren prikte in zijn gevoelige pootkussentjes en geschrokken trok hij zijn poot terug. Om hier kort na nog eens dichterbij te stappen.

{ Eerste post Blackpaw, daarna open c:

Poging nummer twee om Dauntrose op te zoeken in de nursery, want heel veel andere redenen om bij dit muffige hol naar binnen te gaan had ze niet. De vorige keer was ze echt op de meest irritante, arrogante kitten gestuit, waarna ze haar poging had opgegeven en weer weg was gelopen. Deze keer stuitte ze op een andere kitten voordat ze ook maar in de buurt van Dauntrose was gekomen - alhoewel, ze had geen idee waar precies zij lag, maar het leek allemaal wat dieper in de nursery te zijn. De jonge kitten had zich naar een rat geschoven en was nog blind het dier aan het onderzoeken. Hij leek te schrikken van de prikkende vacht van de rat, maar liet zich daar niet door tegenhouden. Even keek Blackpaw er naar, maar besloot door te lopen naar Daunt. Maar een naar gevoel bekroop haar. Ze zuchtte. Al die feelings ook. Ze werd er maar gek van. Maar het lukte haar niet het opzij te zetten, en dus plantte ze haar kont weer op de grond om weer naar de kitten te kijken. "Hallo kleine mans," begroette ze hem, al had ze geen idee of zijn gehoor al ontwikkeld genoeg was om haar te horen.

Leopardkit was zich net aan het richten op de snorharen van de rat toen er ineens een geluid op hem werd gericht. Verbaast gaf hij een piepje en porde de rat tegen zijn kop, denkend dat deze had gereageerd. Toen er na nog een verdere onderzoeking geen goed antwoord uit kwam keerde hij zich op, nu pas de geur opmerkend van een ander wezen. Nogmaals piepte hij, kijkend of deze wel zou reageren, terwijl hij naar dien toe kroop. Wat nieuwsgierig porde hij met zijn poot tegen de poes aan om erachter te komen dat deze niet prikte. Tevreden met zijn ontdekking duwde hij nu zijn snuit in diens vacht. Nu pas leek hij te realiseren dat deze bol vacht waarschijnlijk wel zou leven. Zijn borst naar voren duwend en zijn pluizige zijden vachtje opzettend keek hij omhoog zonder te zien en uitte een felle maar hoge piep. Deze doelde op een begroeting of een uitdaging. Het verschil tussen die twee kende het kleine katertje nog niet.

Het was een geinig gezicht dat het katertje geen idee had waar het geluid vandaan kwam, en vol nieuwsgierigheid op zoek ging naar de oorsprong. Al snel kwam hij bij haar uit, en stak vol zelfzekerheid zijn neus in haar vacht, en daarna zijn borst. Wat een stoerdoenertje. Dat leek de Shadowclan wel te produceren. Een hoge gil ontsnapte uit zijn bek, en even moest Blackpaw nadenken over hoe ze daarop wilde reageren. Gillende kittens waren waanzinnig irritant, net als arrogante kittens. Het eerst wat ze deed was hem een klein stukje van zich afduwen, omdat hij nog steeds met zijn borst tegen haar buik aanstond, en ze daardoor in een ongemakkelijk houding naar beneden moest kijken. "Indrukwekkende gil," miauwde ze met een zachte stem, om niemand anders wakker te maken. "Bij welke paps en mams hoor jij?" Ze had geen idee of de kitten begreep wat ze zei.

De rosse kater piepte verontwaardigt toen hij om geduwt werd. Waar had hij dat nou aan verdient? Hij zette zijn vachtje beledigd op en wou al weer naar zijn rat toe kruipen toen mevrouw ineens begon te praten. Leopardkit draaide zich weer om en hief zijn kopje. Hij kende nog geen echte woorden maar hij wist dat er linken waren. Zo had hij al de link gelegd dat als een word met mam begon het meestal om zijn moeder Innerghost ging. Dus kroop de kitten naar zijn nest toe en legde er zijn witte pootje op. Bevestigend piepte hij. Niet wetend of de poes begreep dat dat het nest was van de Deputy

Het katertje leek haar te snappen, want hij liep naar een nest toe en tikte er met zijn pootje op. Blackpaw bracht haar kop omlaag en snoof, en rook de geur van Innerghost. Innerghost? Was dat zijn moeder? Ze had helemaal niet doorgehad dat zij drachtig was geweest, en ze was onder de indruk dat ze nu al weer haar taken als deputy fulltime uit kon voeren zo kort na de bevallig. "Aaah, jij bent het zoontje van Innerghost." Haar stem klonk nog steeds zacht, en nu ze de gil van eerder vergeten was, klonk haar stem weer warm. "En wie is je vader?" Die geur herkende ze niet, maar ze realiseerde zich dat ze ook eigenlijk geen idee had wie haar partner was.

Hij piepte eens op reactie van diens stem. Ze had blijkbaar het antwoord gehad wat ze wou. Leopardkit ging weer rechtzitten en keek met zijn zichtloze ogen richting Blackpaw. Het was algemeen bekent dat Innerghost partners was met Leopardgaze maar kittens kreeg van haar ex-partner Flamepath. Het was een van de geliefdere roddels geweest van de weken. Hij had ook bezoek gehad en ze roddelde even graag over hem; een kopie van Flamepath maar vernoemd naar Leopardgaze. Maar de kitten had op enkele bezoekjes na weinig mee gehad van het vader probleem. Ze kwamen immers voor zijn moeder, niet voor hem. Hij was maar een saaie kitten. Dus piepte hij maar vragend en porde met zijn poot weer in de rat. De aandacht van de kitten was weer naar de rat gegaan.

Veel wijzer van de kitten's gepiep werd Blackpaw niet, maar ze had ook niet veel verwacht. Hij prikte weer in de rat. Ze wist niet veel van kittens, en kon zich de eerste weken van haar eigen kittentijd maar slecht herinneren. Ze had geen idee op welke leeftijd kittens vast voedsel begonnen te eten, maar deze kitten was daar vast nog niet aan toe. "Wist je," begon ze daarom maar, "dat jij dan het kleine broertje bent van Ravenheart. En dat is mijn vader." Niet helemaal, maar goed genoeg. "Dus dat maakt jou eigenlijk.. mijn.. eh.. oom?" Oke, die conclusie had ze uitgesproken voordat ze er over na had gedacht.

De kleine kater draaide zich om toen hij de woorden van de poes hoorde. Zijn oortjes spitste zich en hij drukte zijn snuit omhoog. Hij kende sommige woorden. Leopardkit wist dat het woord vader en broer belangrijk was. En het woord oom was ook belangeijk, en dat duide nu op hem. Trots zwiepte hij met zijn staartje.