am i waiting on bad luck ? ( Open )

Een kleine zucht verliet zijn bek. Vanuit zijn plaatsje tussen het struikgewas keek hij uit naar kraaien die rondscharrelde. En het voer dat op de grond lang oppikte. Het gebied was nog vrij vreemd voor hem. Aangezien hij er nog niet vaak geweest was. Ondanks dat vond hij het geen vervelende plaats om te zijn. Bleaktail wachtte geduldig af tot een van de kraaien dichtbij genoeg zou komen zitten. Helaas voor hem was dat nog niet het geval. En kon hij zich nog niet klaarmaken voor de sprong. Dus bleef hij een beetje verveeld wachten tot dat moment kwam. Soms waren er nu eenmaal van die dagen dat alles traag ging. Daar moest hij het dan maar gewoon mee doen. Net op het moment dat er een kraai net dichtbij genoeg kwam zitten werden deze verstoord door de aanval van een andere kat. Uit zijn concentratie gevallen kwam Bleaktail te voorschijn. Blijkbaar was hij zo gefocust op de kraai geweest dat hij de ander niet had opgemerkt.

Icicleshard kwam met soepele passen aangelopen, haar ogen gleden langs de met kraaienvoer bezaaide plek. Kraaien liepen hier en daar rond te hupsen en pikten hier en daar wat voer op. Ze wist dat de dieren hier niet het beste waren om op te jagen, kraaienvoer maakte katten ziek, toch kon er soms een goede prooi tussen zitten. Haar poten droegen haar sneller richting een andere lichte kat. Hij was mooi grijs en deed haar daardoor aan haar broer Ashdrizzle denken, enkel was deze warrior lichter van kleur. Ze had pas op het laatste moment door dat hij op een kraai gefocust was die ze per ongeluk weg joeg. Haar lichte ogen stonden meteen verontschuldigend, haar kop hield ze even schuin. Haar zilveren vacht glinsterde in het zwakke zonlicht en ze ging langzaam zitten. Een van haar oortjes trilde, ze glimlachte even, nog steeds verontschuldigend. "Sorry.." Mompelde ze, terwijl ze met haar staart vluchtig zwaaide. Ze liet zich langzaam naast de ander op de grond zakken. "Bleaktail? Als ik het goed heb?" Vroeg ze toen, ze sprak al een poosje minder met haar clangenoten, enkel deed ze haar best hun namen nog op een rijtje te houden.

De onverwachte gebeurtenis had hem heel even van zijn stuk gebracht. De kattin die de kraaien had doen opschrikken keek hem met spijt in de ogen aan. Ze glimlachte verontschuldigend. En het was duidelijk te merken dat ze zich niet op haar gemak voelde in de situatie. "Sorry.." Mompelde ze. Bleaktail haalde lichtelijk zijn schouders op. Ach , wat gaf het eigenlijk ook? Zulke dingen gebeurde nu eenmaal. Hij ging er namelijk niet vanuit dat ze het expres had gedaan. En dus was er geen reden om geërgerd te reageren. "Het geeft niet." Zei hij zachtjes. De kattin kwam naast hem zitten. "Bleaktail? Als ik het goed heb?" Vroeg ze hem. Hij knikte. "En jij was..." Even dacht hij na. "Icicleshard?" Vroeg hij zich hardop af. En keek de kattin schuin aan. Hij wist haar naam niet zeker meer. Wie weet had hij het goed wie weet niet. Hij verbaasde hem eigenlijk dat ze zijn naam goed had. Zo vaak zagen ze elkaar immers niet. Misschien was het wel een goed voornemen om eens met meer clan katten een praatje te zullen maken. Bleaktail staarde voor zich uit. Zijn naar oranje neigende ogen volgde de bewegingen van de kraaien. De beesten bleven het voer maar eten. Ondanks dat sommige er ziek door werden. "Kun jij zien welke kraai gevaarlijk is om op te eten?"Vroeg hij haar. Zelf kwam hij hier niet zo vaak. En had hij er dus ook niet echt op gelet.

~ Sorry voor het late antwoord ;-;

De kater haalde lichtelijk zijn schouders op, Icicleshard glimlachte nog steeds. Haar zilveren vacht trilde even door het ongemak, dat bezit van haar had genomen. "Het geeft niet." klonk er zachtjes door de kater. Ze zuchtte opgelucht, ze had nou niet echt nagedacht over haar acties. Ze keek dankbaar naar hem, gelukkig was hij niet in een slechte stemming. Ze had zijn naam goed en grinnikte zachtjes toen hij na leek te denken. "En jij was..." Nog eens dacht hij na. "Icicleshard?" Ze bevestigde hem met een rustige knik, haar ogen gleden langs de kraaienplek. De ogen van de anderen kat leken ook naar de kraaien te gaan. "Kun jij zien welke kraai gevaarlijk is om op te eten?" Icicleshard knikte nog eens, "ja dat weet ik wel, je moet gewoon goed ruiken en zorgen dat als je een zieke vangt, dat je die meteen begraaft." Zei ze zachtjes. Haar kop tilde ze verder op terwijl ze haar oren spitste, ze hoorde de vleugels van de kraaien langzamer klapwieken. Ze stond op en sloop richting een van de kraaien, ze sprong er op af en beet hem dood, haar neus trilde van plezier terwijl ze een bedankje naar de Starclan schoot. Ze zwiepte met haar staart terwijl ze haar kop naar de kater richtte. "Zeg Bleaktail.." Begon ze langzaam.

OOC: Sorry even weinig inspiratie

De kattin was zo te zien opgelucht toen hij duidelijk maakte dat hij haar vergaf. Het geen slimme actie geweest maar goed , zo iets kon wel eens gebeuren. Op zijn vraag of hij haar naam ook bij het recht eind had knikte ze. Mooi , dan was hij toch niet zo slecht in onthouden als hij had gedacht. Al snel trokken de kraaien zijn aandacht weer. Waarop een nieuwe vraag in hem op kwam. "Kun jij zien welke kraai gevaarlijk is om op te eten?"Vroeg hij. Icicleshard knikte. "ja dat weet ik wel, je moet gewoon goed ruiken en zorgen dat als je een zieke vangt, dat je die meteen begraaft."Vertelde ze hem. Hij luisterde aandachtig naar het verhaal. Zeker niet onaardig om te weten. Terwijl hij stil bleef zitten sloot de kattin op een van de kraaien af. Behendig wist ze het dier om het leven te brengen. Bleaktail grijnsde lichtelijk. Hij vond het een mooie voorstelling. Plots keek de kattin in zijn richting. Haar staart zwiepte heen en weer. Hij keek verbaasd terug. Was er wat aan de hand? "Zeg Bleaktail.." Begon de kattin op een manier die hij niet helemaal kon thuis brengen. "Ja?"Vroeg hij twijfelachtig. Bleaktail vroeg zich af wat de kattin ooit te vertellen had dat ze het zo aankondigden. Zo lang kende ze elkaar immers niet.

De kater was nog steeds niet verplaatst. Ze voelde een rilling over haar rug schieten zodra er een windvlaag kwam. Ze duwde haar oren in haar nek terwijl ze onrustig rond keek. Een geur werd meegedragen door de wind. Zijn staart zwiepte terwijl hij grijnsde heen en weer. Meteen keek ze hem aan, hij leek twijfelachtig te zijn. "Ruik jij dat ook?" Vroeg ze zachtjes, de geur van dassen stak in haar neus. Ze sloeg haar nagels uit en gooide snel de kraai richting de kater. "Das..," Siste ze laag. Haar oren lagen nog steeds in haar nek en zelfs haar ogen stonden vervaarlijk, normaal keek ze vriendelijk en vrolijk, maar nu zag ze er boos uit. Haar staart zwiepte ze nerveus heen en weer terwijl ze de kater onwennig aan keek. Ze kende hem niet goed, ze wist zeker dat hij ook niet op zijn gemak zou zijn. Ze kende elkaar nauwelijks en nu zaten ze met een das opgescheept. Het was een jong dier dat in haar ooghoeken verscheen. Ze gromde zacht, een rommelend geluid dat vanuit haar borstkas kwam. "Bleaktail, ik hoop dat je goed kan vechten." Kondigde ze aan, haar tanden ontbloot in het prachtige zonlicht, het regende gelukkig niet dus kon ze goed zien wat er om haar heen gebeurde. Het zwart met witte beest stond met een trillende neus in de buurt, ze wist dat het dier hun zou opmerken, vroeg of laat.

"Ruik jij dat ook?" Vroeg Icicleshard zachtjes. Al snel werd duidelijk waar de kattin op doelde. De wind die was komen opsteken bracht een vlaag van dassengeur met zich mee. De kattin trok haar nagels uit de dode kraai en wierp het beest naar hem toe. Bleaktail verliet zittende houding. Zijn nekharen ging overeind staan. "Das..,"Siste Icicleshard. Hij knikte. Naarmate de geur sterker werd veranderde zijn houding. Spieren aangespannen , oren in de nek. De das kwam vanuit een schuine hoek op de kattin af. Die ontblote haar tanden. En Bleaktail volgde haar voorbeeld terwijl zijn staart heen en weer zwiepte. Die das moest oppassen. Zij waren immers met z'n tweeën. Maar het was duidelijk dat dit jonge dier andere plannen had. "Bleaktail, ik hoop dat je goed kan vechten."Zei Icicleshard. Hij knikte even. De das had hen opgemerkt. Het dier haalde uitdagend uit naar de kattin. Bleaktail bedacht zich moment en sprong op de das af. Met zijn klauwen wist hij het flank van het dier te raken. Hij had van uit een ongelukkige aanvalshoek moeten beginnen. Onhandig en ver weg. Mara de kattin stond dicht bij de das. Hopelijk zou zij het dier beter raken. Want ondanks dat hij voorkomen had dat de Das de kattin had geraakt was het dier nog lang niet klaar met de twee katten.

Ook de nekharen van de andere kat gingen rechtop staan. Hij was razendsnel opgestaan en had zijn spieren aangespannen. Ze hadden beide geluk dat ze niet alleen waren. Ze zag de das al op haar afstormen en net op dat moment viel Bleaktail aan. De das kreeg haar dus niet te pakken. Meteen vervolgde ze zijn actie met haar eigen en sloeg ze haar klauwen diep in de flanken van het zwart witte dier, dat woeste geluiden maakte. Haar kop stond op onweer, ze beet het dier nu in zijn achterpoten en grijnsde bij het woedende gebrul. Ze keek Bleaktail met een snelle knik aan. Zodat ze samen combinaties konden gebruiken tijdens het vechten. Met goede samenwerking kregen ze het dier wel weg. De raven waren al weer opgevlogen en zaten hier en daar in een verdwaalde boom. Ineens werd ze hard met een klauw geraakt, met een klap kwam ze verdoofd op de grond terecht. De pijn die ze voelde maakte haar duizelig terwijl ze met een bloedende snee in haar schouder op stond, een pijnlijke grauw verliet haar. Haar schouder stak gigantisch. Ze verbeet de pijn en viel de das wat langzamer aan. Ze paste nu echter beter op.

Meteen nadat hij had uitgehaald om te voorkomen dat de kattin geraakt zou worden begon zijn ook met uithalen naar de das. Net toen zijn nagels het linker flank verlieten sloeg zij de hare in het rechter flank. Waardoor het dier zich omdraaide. En de poten aan haar kant kwamen. Bleaktail zag nog net hoe ze haar tanden in de achterpoot van het beest zetten. Zelf moest hij uitwijken voor een dassenbeet. Aangezien de kop nu aan zijn kant was gekomen. Dat lukte aardig. Snel haalde hij uit naar de schouder van het dier. Al snel overheerste de geur van bloed. Een grijns van vermaak sierde zijn snuit. Even keek Icicleshard hem aan. Maar van het een op het andere moment draaide de das zich onverwachts om. Ruw werden zijn nagels uit de vacht van de das gerukt. Nog voor hi ook maar iets kon doen of zeggen haalde de das uit naar de kattin. Die hij daarbij neer haalde. Bleaktail gromde van woede. Hij spande zijn spieren aan. Nam een aanloop en sprong. Zijn nagels zonken weg in de vacht op de rug en schouders van het dier , zijn tanden in de hals. Zijn neus trilde bij het proeven van het bloed. De das slaakte een verontwaardigde kreet en probeerde de kater van hem af te schudden. Maar Bleaktail hield zich stevig vast. Plots kwam de grond van af de zijkant dichterbij. Nog voor hij los kon laten werd hij tegen de grond gesmeten met het gewicht van de das bovenop zich. Bleaktail slaakte een verontwaardigde kreet. De das dacht slim te zijn. Maar waar het dier niet aan dacht was dat door deze actie zijn buik opengesteld lag voor aanvallen...

De das raakte inmiddels zwaar gewond. Haar grijns bleef ondanks de pijn op haar snuit geplakt. De kater was goed in vechten maar ook hij kwam in een onoplettende seconde in gevaar. De das had hem tegen de grond gedrukt, wat er voor zorgde dat zijn buik bereikbaar was. Ondertussen beet de kattin zich diep en sterk vast in de keel van de das en vermaakte ze zich met de smaak van zijn bloed. De das rolde zich om en net op het nippertje sprong ze aan de kant. Ze hijgde iets zeker omdat de pijn erger werd. Haar kop liet ze even hangen voordat ze weer naar de achterpoten uithaalde, haar oren diep in de nek gelegd, ze keek even snel naar de andere Shadowclanner in de hoop dat hij niet zwaar gewond of uberhaupt gewond was. De geuren die de wind meedroegen prikkelde haar neus nog steeds, nerveus keek ze naar de das, die nu genoeg van ze begon te krijgen. Ze ontweek net te laat een klauw en kreeg een flinke kras over haar kop, waardoor bloed over haar kop naar beneden liep. Haar ademhaling zat hoog, de pijn was vreselijk, en de wond over haar kop benauwde haar aangezien die flink bloedde, het bloed druppelde op de grond, gelukkig waren haar wonden niet al te diep.

Toen de das van hem af ging zag hij nog net vanuit zijn ooghoeken dat de kattin opnieuw werd geraakt door het dier. Daarna had het er genoeg van en vertrok het. Langzaam kwam Bleaktail overeind. Een paar seconde keek hij verbijsterd naar het bloed dat vanaf de kattin haar kop op de grond drupte. Het was geen zware verwonding. Maar zeker niet iets dat vanzelf weer over zou gaan. Even keek hij haar onderzoekend aan. Om te vragen of het ging was overbodig , de pijn stond haast op haar gezicht geschreven. "Zal ik je naar de Nursery brengen?"Vroeg hij met een bezorgde ondertoon in zijn stem. En keek haar met spijt in zijn ogen aan. Als hij de das niet had besprongen had het dier die llaste twee klappen van frustratie niet uitgedeeld. "Rot beesten ook."Mompelde hij. Als wind verkeerd had gestaan... Het was dat Icicleshard het dier zo vroeg had geroken. Nu hadden ze zich nog enigszins op de aanval kunnen voorbereiden. Hij wauw dat deze gebeurtenis voorkomen had kunnen worden. Dan had Icicleshard het nu een stuk makkelijker gehad. Als hij ooit nog eens zo'n das tegen kwam...

De onderzoekende blik van Bleaktail was duidelijk, ze keek hem rustig aan. Terwijl ze een lik over haar licht bebloede schouder gaf. Ze wist dat de wonden even nagekeken moesten worden door de medicine cat. Ze keek op naar de kater die haar met een bezorgde ondertoon in zijn stem aansprak. "Zal ik je naar de Nursery brengen?" Die vraag klonk haar goed in de oren, enkel wist ze dat ze eerst even haar wonden na moest laten kijken. "Beter eerst naar de medicine cat, voor het geval dat de wonden kunnen gaan ontsteken." Mauwde ze zachtjes, met een ontsteking was ze nog verder van huis. Een spijtige blik stond op het gezicht van de grijze kater te lezen, meteen duwde ze haar neusje tegen hem aan. "Geeft niet, het is niet jou fout.." mompelde ze zodat hij begreep dat hij er niets aan kon doen. Ze begreep zelf niet waarom hij dacht dat het zijn fout zou kunnen zijn, immers was het die das geweest die op oorlogspad was. "Rot beesten ook." Mompelde de kater nu, ze duwde haar neusje nog een keer in zijn flank. "Bleaktail, kan jij de prooi meenemen, die kraai is niet ziek.." Murmelde ze, de pijn nu verbergend, haar oren lagen nog wel onrustig in haar nek. Weer snoof ze, de geur van de das begon al ouder te worden, ook al lag hij nog dik in de lucht. Hij was weg, iets wat haar opluchtte. De pijn was niet al te sterk, al staken haar wonden wel. Ze wachtte enkel heel even op zijn antwoord voordat ze zich moeizaam uitrekte. De pijn was misschien nog dragelijk, een goede verzorging zou wel op zijn plaats zijn. Haar kop hield ze even schuin terwijl ze wachtte tot de kater de prooi had gepakt.

Even bekeek hij de kattin bedenkelijk. "Zal ik je naar de Nursery brengen?"Vroeg hij bezorgd. "Beter eerst naar de medicine cat, voor het geval dat de wonden kunnen gaan ontsteken." Zei Icicleshard zachtjes. Bleaktail knikte. Dat zou zeker geen slecht plan zijn. Vol spijt keek hij naar haar wonden. Als hij zijn actie niet had uitgevoerd had de das de laatste klap misschien wel niet nodig gevonden. De kattin duwde haar neusje tegen hem aan. "Geeft niet, het is niet jou fout.." Mompelde ze. Even was hij sprakeloos. Het gebeurde niet vaak dat iemand hem zo goed aanvoelde en zo aardig was. Hij zelf was iniedergeval niet opgevoed met dat het normaal was dat van andere te zullen verwachten. Natuurlijk , ze de andere konden wel loyaal zijn en dat mocht hij ook nooit onderschatten. Maar hij moest het zo vaak mogelijk met zich zelf zien op te lossen en andere vooral niet tot last zijn. Bleaktail keek in de richting waarin het zwart witte monster was verdwenen. Hopelijk overleed het aan zijn verwondingen. "Rot beesten ook."Mompelde hij. Weer voelde hij haar neusje tegen zijn flank aan. Bleaktail glimlachte dankbaar naar haar. Ondanks dat zij de gene was die gewond was geraakt hield ze de goede moed er in. Dat was zeker geen overbodige eigenschap. "Bleaktail, kan jij de prooi meenemen, die kraai is niet ziek.." Hij knikte en nam het beest in zijn bek. En volgde de grijswitte kattin. Op naar de medicine cat. Zo zie je maar weer wat er wel niet kon gebeuren op een dag.

OOC: Maak nieuw topic, naar medicine cat den, stuur zo de link hierin.
Edit: https://www.warriorcatsnl.com/t23753-it-is-just-a-bleeding-wound-acefray-en-bleaktail#561853

Onderwerp: Re: am i waiting on bad luck ? ( Open )