Part two of this twisted little tale: Birth...

De kater had wel geweten dat zijn vriendin zwanger was, van wie was hem to be honest nog een raadsel, maar dat het zo snel allemaal ging was nog wat vaagjes voor hem. Vandaar dan ook dat hij schrok van de kwade stem die plots door de stilte sneed. Ongetwijfeld Sin. Hij rolde eens met zijn ogen toen wel bleek dat Ace er nog niet was, en rende naar diens den om hem wakker te porren. "It's showtime," Mauwde hij zijn vriend toe, erop doelende dat die nu als volwaardige medicine cat zijn taken kon doen. Op hem wachten deed Tall niet, in plaats daarvan rende hij naar de nursery, waar hij naast Sin ging zitten. "Het gaat goed," Mauwde hij, maar fronste toen, "Denk ik," Het was niet alsof hij hier echt ervaring mee had.

De kater keek even bezorgd toen Sin meldde hoeveel pijn het deed, niets voor haar om zoiets te zeggen. Ze was echter weer haar oude zelf toen Ace eindelijk kwam, en de kater schoot in de lach toen hij begroet werd met een sneer. "Ja joh," Grinnikte hij, en porde zijn vriend plagerig, waarna hem bevolen werd een tak te halen. Tall stond soepeltjes op, en beende dramatisch de den uit. Daarvandaan schoot hij naar bosjes en kwam terug met een grote stapel takken. "Ik wist niet watvoor tak je wilde," Meldde hij Ace, met geamuseerde twinkeltjes in zijn ogen. To be honest, eigenlijk kwam hij allerlei takken tegen en besloot toen hoe meer takken hoe meer vreugd. "Ik heb zelfs een supergave die rond is!" Hij begon te graven in de bult, en haalde de tak eruit, mooi in een rondje gegroeid. Nog steeds stond zijn blik plagerig, maar bezorgd zodra Sin weer weerklonk. Een kater? Had hij de eerste gemist? Het was net nog een poes!

De kater lachte toen Sin de tijd nam om te reageren op zijn mooie verzameling. "Ja, want denk maar niet dat jullie er nog een krijgen na al die blikken op mijn epic takkenverzameling," Mauwde hij klierend terug, zijn tong uitstekende. Daarna durfde hij iets dichter naar de kit toe te lopen, en staarde er even naar, een cutiepie. "Tallkit." Zijn ogen ontmoetten die van de poes, en hij grijnsde breed. Hij begon het blijkbaar steeds beter te doen, de eerste kit die naar hem vernoemd was, was doodgeboren geweest, deze ademde, hoezo improvement? "Dat is een zeer mooie naam," Mauwde hij de poes toe, en gaf haar even een kopje toen de pijn weer begon. Mensen, hij even blij dat hij een kater was.

Grappen maken bij een bevallende poes was misschien niet de beste zet van Tall. Maar goed, zijn p.i.c. was niet overal goed in. Wow, dat was eens fijn om te zeggen. 'Als ik maar geen takken in mijn den vind ben ik tevreden' grinnikte hij plagend. Acefray zag hoe Sinclaw haar dochter negeerde. Arm ding, ze zou nog kou leiden.. Veelzeggend begon hij de kitten schoon te likken en warm te krijgen terwijl de poes even rust kreeg om naar haar zoon te kijken. Ze vernoemde hem naar de kater naast hem. Tallkit. Zijn adem stokte kort en gepijnigd keek hij opzij. Gelukkig hoefde hij hier niet lang over na te denken toen de volgende kitten kwam. Een zwart poesje, haperend en hoestend. Met zijn groffe poot ging hij over diens ruggetje heen en pakte een van de sterke kruiden van het stapeltje af. Hij knauwde het fijn en spuugde de moes uit. De sterk ruikende plant had een bijtende geur achtergelaten in zijn muil. Met een korte ademstoot en een tikje tegen de kitten haar rug was het de bedoeling dat deze de vloeistof op zou braken. Hij drukte hierna zijn snuit tegen de kitten haar nekje om het kloppende hartje te horen. Ze leefde nog, dat was goed. Hierna begon hij te likken om de ademhaling op gang te krijgen waarna hij het kleintje eindelijk richtig de poes duwde. 'Het is een poes' zijn adem stokte even. 'En zal alle aandacht nodig hebben die ze kan krijgen'