We're part of a story, part of a tale. We're all on this journey, no one is to stay. Where ever it's going. What is the way?
Welcome
Warrior Cats is een rollenspel gebaseerd op de serie 'Warriors' van Erin Hunter. Je verkent hier al schrijvend de geliefde wereld van de Clankatten, rogues en kittypets. Dit doe je door je eigen karakter aan te maken, waarbij je bijna alles zelf mag bepalen over uiterlijk en karakter. Wild of tam, goed of slecht, sociaal of eenling? Help jij oorlogen te voorkomen? Of ben je een van de katten die hongerig opzoek is naar een groter territorium en meer macht? Het kan allemaal op Warrior Cats.
KIND OF WEATHER
NEWLEAF
Season
Newleaf, 10°C - 20°C
Langzaam maar zeker komen de eerste bloemen weer op. De zon breekt weer door wat zorgt voor een aantal warme dagen. Newleaf zet alles in volle bloei.
Bearpaw had net een muisje op. Een paar katten bromde dat hij te veel at, maar hij ging de beste warrior worden in de wereld en dan moest hij natuurlijk veel eten. Hij pakte nog een dikke vis van de prooistapel. De katten die net gebromd hadden keken hem verbaasd aan en de meesten ook heel gemeen. De vis boste steeds tegen zijn kleine pootjes en hij struikelde er telkens bijna over. Bearpaw liep naar de Leaders den. Misschien had Butterstar ook honger en misschien iemand anders die er was. Hij wandelde strompelend haar den binnen. "Hawl-" Hij kon zijn zin niet uitspreken want hij viel nu wel over de vis. Heel mooi, maakte hij een paar koprollen voordat hij op zijn rug bleef liggen. Hij klemde de vis tussen zijn pootjes. "Hebt u honger mevrouw?"
Vanuit haar den had ze de jonge apprentice al zien aankomen. Een schouwspel dat haar werkelijk liet lachen als ze zich niet zo in zou houden zoals ze nu deed. De kleine kater stuntelde met de vis maar bereikte eindelijk haar den en ze deed maar net alsof ze niets gezien had haar ogen gesloten met een rustige houding. Toen de jonge kat echter sprak opende ze haar ogen weer en keek hem bijna speels aan. "Oh is dat helemaal voor mij?" Vroeg ze spinnend en kwam iets omhoog. "Nu je het zegt ik kan wel wat eten ja." Ze glimlachte er warm bij. Ja op dit soort momenten kon ze niet anders dan gelukkig zijn, een apprentice die uit eigen wil haar voedsel kwam brengen. Kon het nog mooier?"
Hij zag twee blauwe ogen open gaan. "Oh is dat helemaal voor mij?" Oef ze had het niet gezien, maar hoe moest hij verklaren dat hij hier zo lag? Het was schemerig dus... hij krabbelde vlug recht en huppelde naar Butterstar. Bearpaw knikte heftig. Er was helemaal niets gebeurd. "Nu je het zegt ik kan wel wat eten ja." Hij legde de grote vis voor haar poten. "Dat is goed.", miauwde hij opgewekt, met een beleefde houding wel. "Want van vis wordt je sterk, dat zij Ashbrook en dus ga ik heel veel vis eten.", verklaarde hij met een grote glimlach.
Een speelse grijns lag op haar lippen kijkend naar de apprentice die haar de vis afgeleverd had. Zijn woorden lieten haar in de lach schieten terwijl ze langzaam knikte een speelse glimlach rond haar lippen. "Daar heeft Ashbrook heelmaal gelijk in ja. Daarom zijn Riverclanners zo groot en sterk, wij zijn slim en eten vis." Ze grinnikte zachtjes e nam een hap. De smaak liet haar zacht snorren en haar staart sloeg vrolijk hee nen weer. Ze at niet heel veel vis gezien ze het gewoonweg oneerlijk vond jegens de andere gezien zij geen echte visvanger was. Maar de smaak liet haar absoluut genieten. Ja ze hielt van vis Bearpaw had een goede fresh kill gekozen voor haar dat was zeker. "Dus vanwaar verdien ik dit heerlijke maal Bearpaw" vroeg ze glimlachend.
"Daar heeft Ashbrook heelmaal gelijk in ja. Daarom zijn Riverclanners zo groot en sterk, wij zijn slim en eten vis." Bearpaw glimlachte breed. Cool, tja eigenlijk niet moeilijk hea. Hij was al helemaal in dromenland toen Butterstar weer begon te praten. "Dus vanwaar verdien ik dit heerlijke maal Bearpaw" Hij knipperde met zijn blauwe ogen en fronsde daarna. -Wat zijn perzische kopje nog schattiger maakte- "Uh..." Hij dacht even na. Goede vraag eigenlijk. "Het wordt zo weinig gedaan weet u en het zag er lekker uit.", miauwde hij met een oprechte, enthousiaste glimlach.
Een grinnik gleed over haar liggen merkend dat Bearpaw een beetje uitgezoned was of gewoon compleet in dromen land. Het voelde goed om te zien dat hoewel de situatie kinderen nogsteeds konden dromen als kinderen. Dat was het belangrijkste dat ze ooit had geleerd hoewel het toch altijd Haar zuster Lovefeather was geweest die tijd had om te dromen. "Als het er lekker uit zag." Begon ze met een speelse blik in haar ogen. "Waarom geef je het dan aan mij Bearpaw?" Ze grijnsde zacht benieuwd hoe de apprentice daar op zou reageren.
Hij glimlachte breed. "Als het er lekker uit zag." Begon ze met een speelse blik in haar ogen. Bearpaw spitste nieuwsgierig zijn oren. "Waarom geef je het dan aan mij Bearpaw?" Hij fronste weer. Hmmm... "Eh... omdat u een leider bent en al wat lekker is is goed voor je en je moet de clan goed kunnen leiden enzo..." Hij wiebelde met zijn oren. "...of het was gewoon toeval.", vervolgde hij trots.
Zijn antwoord liet haar warm glimlachen en ze knikte lichtjes. Dat was nog eens een goed antwoord hij dacht zeer volwassen na.. nou ja.. Voor zover het in deze clan ooit volwassen kon gaan want zijn laatste zin liet haar in de lach shieten. "Juist ik had hier dus net zo goed een rotte muis kunnen zitten eten." Giegelde ze zachtjes en likte over zijn oor. "Dank je wel Bearpaw ik ben er heel blij mee." Ze glimlachte warm en nam nog een hap. "Hier neem ook een hapje Bearpaw, hoe gaat het met je training?"
"Juist ik had hier dus net zo goed een rotte muis kunnen zitten eten." Bearpaw lachte mee en gaf haar een lik over haar schouder terug. "Dank je wel Bearpaw ik ben er heel blij mee." Ze glimlachte warm en nam nog een hap. De kater hikte nog een beetje na van het gelach. "Hier neem ook een hapje Bearpaw, hoe gaat het met je training?" Hij knikte dankbaar en nam een klein hapje van de vis. Heerlijk. Hij slikte het vlug door voordat hij begon te praten. "Ashbrook had me al eens vis laten vangen voordat zij mijn mentor werd.", verklaarde hij met een brede glimlach. Hij nam nog een hapje van de vis voordat hij die weer door slikte. "En ik heb met hun allemaal al vechttraining gehad, maar ik vind jagen makkelijker." Hij moest veel oefenen want zo werd hij sterk, maar vechten was echt niet zijn ding.
Met een warme blik op haar gezicht luisterde de leader naar de jonge apprentice en grinnikte zacht terwijl ze knikte. "Ik vind jagen ook makkelijker ja, maar goed ik ben dan ook niet zo'n grote tante hmm." Zachtjes grinnikte ze. "Zal ik je een geheimpje vertellen, ik voel me echt klein, kijk naar de grote jongens in de clan zelfs m'n deputy is groter." Ze grinnikte zacht en schudde haar hoofd. Het was geen geheim dat zij een van de kleinste van de clan was maar goed. Ze was leader en iedereen behandelde haar met de respect die ze verdiende dus dat was maar goed ook
"Ik vind jagen ook makkelijker ja, maar goed ik ben dan ook niet zo'n grote tante hmm." Bearpaw grijnsde breed. Oef... "Zal ik je een geheimpje vertellen, ik voel me echt klein, kijk naar de grote jongens in de clan zelfs m'n deputy is groter." Hij boog zich naar haar toe om daarna met een nog grotere grijns naar achter te gaan. "Maar de kleintjes zullen de beste zijn, dat zij mama altijd.", miauwde hij enthousiast. Kijk naar de oude Bloodclan leader en natuurlijk Butterstar zelf.
Onderwerp: I had to « 
za 9 mei 2015 - 17:43
