{ Like acid

Het was zeker lastig om van Shadowclan zijn thuis te maken. Veertig manen lang was Windclan zijn thuis geweest en hij was er zo loyaal aan geweest dat hij iedere Shadowclan kat als een vijand had gezien. En nu waren ze plotseling zijn clangenoten, al kon je dat van sommigen niet bepaald zeggen. Hij begreep het ook wel. Hij had precies hetzelfde gereageerd als Everstar had besloten een Shadowclan kat binnen te laten. Zijn blauwe kijkers gleden door het kamp heen, een kamp dat hij eerder had benoemd als een wespennest, een kuil vol slangen. Dat was het misschien ook, voor hem. De Queens vertrouwden hem helemaal niet en kittens moesten uit zijn buurt blijven - het zou hem niks verbazen als er al verhalen werden verteld dat hij een enge moordenaar was en dat ze dus weg moesten blijven bij hem. Even gleden zijn kijkers naar de nursery en een ware glimlach verscheen op zijn gezicht. Bij de gedachte aan kittens al. Hij moest denken aan zijn eigen kittens. Al waren die allang geen kittens meer, ze waren nu onderhand vast Warrior geworden. Dat had hij net gemist. Zachtjes slaakte hij een zucht, al verdween zijn glimlach als sneeuw voor de zon toen hij een kitten zag staan. De kitten pookte in een gat, dat hij nog niet eerder had gezien. Het was dan ook zeer onzichtbaar, bedekt door de schaduw en de den zelf. Het was een hol. Hij duwde door middel van zijn poten zijn lichaam omhoog, dat hier in Shadowclan weinig voorstelde. Hij had duidelijk de bouw van een Windclan kat, lenig en smal, maar toch kon je aan zijn lichaam zien dat hij gespierd was. Gespierder dan een windclan kat normaliter was, dat was dan ook maar goed ook. Zo kon hij misschien nog een beetje bij deze clan passen. Met een snelle tred liep hij op de kitten af, een frons op zijn gezicht. Bij het horen van het harde, duidelijk geïrriteerde, gesis maakte hij echter dat hij zijn pas versnelde en de kitten - die trouwens heel erg jong leek te zijn - met zijn kaken bij het nekvel te grijpen om hem vervolgens aan de kant te zetten. Op dat moment schoot het gevaarlijke ding naar voren, uit zijn hol. Het was groen van kleur en had vlijmscherpe tanden, waarvan Lionroar maar al te goed wist hoe giftig ze wel niet konden zijn. Hij had zijn eerste liefde Angelpaw erover horen praten, de Thunderclan poes vertelde hem over de slangenrotsen. Waar van die misselijke beesten zaten die giftig waren. Hij had echter een voordeel dat hij van nature een Windclan kat was, die konden namelijk redelijk snel reageren. Met een snelle draai sloeg hij het ding met zijn klauwen weg. "Blijf daar," gromde hij naar de kitten op een strenge manier, zoals hij enige tijd had gedaan tegen zijn vorige clangenoten toen hij nog een deputy was.

De kitten leek zich bezig te houden met het hol achter hem, starclan zij dank, maar de slang was furieus en hij had er nog nooit mee gevochten. Hij had ze altijd voorzichtig met rust gelaten, maar had ze dan ook bijna nooit gezien en als hij ze tegen was gekomen in het Windclan territorium, dan was dat ver weg van het kamp. Deze bevond zich midden in het kamp en het verbaasde hem hoe het hier had weten te komen. Misschien midden in de nacht, toen iedereen sliep. Het was groot genoeg om een kitten zoals dat kleintje achter hem te verorberen. En dat was zijn doel ook. Het ding schoot weer naar voren, maar hij kon het niet veroorloven om aan de kant te springen en daarom schoot een van zijn poten ook omhoog om het ding nog maar nét voordat het zijn vlijmscherpe en giftige tanden in hem kon zetten tegen de grond aan. Stevig drukte hij op de kop, de staart van de slang bewoog fel heen en weer en even wist hij niet wat hij ermee moest doen. Hij besloot door te duwen, zo hard als hij kon. Hij had geen idee hoe hij dat ding moest doodbijten, immers. Uiteindelijk leek het te stoppen met bewegen, maar hij wist niet zeker wat hij ermee aanmoest.

Innerghost was een Queen, maar ook een deputy. Ze moest haar taken verdelen, wat tot nu toe prima ging. Het grootste deel van de dag was ze gewoon Queen, maar wanneer er patrouilles geregeld moesten worden, of ze iets overleggen moest met Shrewstar was de deputy. Er waren een aantal Queens in de nursery die haar hielpen bij het verdelen van haar taken. Wanneer Innerghost afwezig was, waren de andere Queens er om op haar kittens te passen. Zo werkte het nou eenmaal. Het gevecht tussen Windclan en Shadowclan was nu al zeker bijna een moon geleden. De Gathering iets korter, de dood van haar zus daar tussen in en de geboorte van haar kittens zeker een halve moon. De komst van Lionroar was nog nieuw. Starclan, wat was er veel gebeurd in nog geen moon. Innerghost zelf moest regelmatig langs Acefray zodat de kater kon kijken hoe het met haar ging, gezien de deputy gewoon een hoop had om mee te dealen. De breuk van haar vorige relatie, de onverwachte komst van haar nieuwe nestje, het gevecht het verlies van haar tweelingzus, ga zo maar door. Het was gewoon te veel wat er voor zorgen kon dat Innerghost overspannen raakte. Dit voorkwam Acefray door haar kruiden te geven die haar hielpen om helder na te blijven denken en ontspannen te blijven.
Innerghost kwam de medicine cat den uit en staarde met haar felle kijkers over de open plek. Haar zicht viel meteen op de nursery en wat zicht daarvoor afspeelde. Wat ze zag was Lionroar en haar jonge kitten, Leopardkit. Ze vernauwde haar ogen achterdochtig en haar haren rezen langzaam overeind. "Weg bij mijn kitten!" Grauwde ze fel, zoals elke Queen zou doen bij katten die ze niet vertrouwde. Enkel nadat ze deze woorden uitgesproken had kwam de adder in haar beeld. "...Je hebt hem gered," miauwde ze vervolgens, niet fel maar wel achterdochtig. Ze sloeg haar staart om Leopardkit heen en keek Lionroar wantrouwig aan, maar niet meer vijandig.

OOC: Ugh, flut post x)

Uiteindelijk was de slang duidelijk gestopt met het tegenspartelen en hij kon de doffe kleur in diens ogen zien. Toch durfde hij zijn poot niet van het ding af te halen, want slangen waren sluw en hij had geen zin om het vergif in zijn lichaam te krijgen dat zo'n dier aan je kon geven als hij je beet. En dat zou vast gebeuren als hij gebeten werd, want de slang had er kwaad en gehumeurd uitgezien toen deze het hol uitkwam en aan diens grote te zien, had hij de kitten vast opgegeten als hij niet op tijd bij het schouwspel was aangekomen. Of gewoon vermoord door één simpele beet, want die macht had dat vuile beest. De kitten kwam vanuit het hol weer naar hem en de slang toe en alsof hij ermee had gevochten porde hij het dier met zijn pootje en stak hij zijn borst vooruit. Wat een dappere krijger. Het besef dat hij had gevochten met een slang en daarmee de kitten had gered, drong pas tot hem door toen een zwarte kattin hem toesnauwde dat hij weg moest blijven bij haar kitten, om vervolgens minder fel en misschien wel ietwat verbaasd te zeggen dat hij hem gered had. Zijn blik gleed naar de slang en toen weer naar de kitten, die nu half verstopt zat achter de dikke, pluizige staart van de deputy. "Euh.." Zei hij, even knipperend met zijn ogen. "Ik wist niet dat jullie slangen in jullie kamp hadden." Hij voelde zich er ongemakkelijk bij dat hij de kitten had gered, op de een of andere manier wilde hij geen held zijn. Want hij was geen held. Hij keek omlaag naar de kitten, die nog niet eens kon zien. "Hij was aan het spelen met een hol onder de nursery, het verbaasde me dat er een gat zat en ik ben gaan kijken." Zijn blik gleed even naar het hol dat voor een deel was ingestort toen de kitten er was ingevallen. En met een beetje geluk was hij daar op tijd. Had hij de kit op tijd weggepakt en weggezet, voordat het ding met een rot tempo uit zijn hol schoot om hem aan te vallen. Hij was geen held, nee, hij had gewoon geluk gehad op dit moment. De kitten had geluk gehad.

Innerghost vond het geen fijn idee dat Lionroar bij haar kitten was. Een ex-Windclan kat, de vorige deputy van Windclan nog wel. Toch had deze krijger haar zoon gered, haar nog steeds blinde zoon. Ze was Lionroar dankbaar. Deze kater redde momenteel wel heel veel katten. Shrewstar en nu haar zoon. Misschien zat het ergens ook wel goed, al kon ze dat nog steeds niet volmondig zeggen in verband met de dood van haar tweelingzus, al was dit niet de schuld van Lionroar en het feit dat Lionroar toch wel een leven van Shrewstar had afgenomen, maar ook omdat hij toch wel Windclan was. Innerghost keek naar Lionroar toen hij zijn stem weer liet horen, duidelijk ongemakkelijk. "Ik wist niet dat jullie slangen in jullie kamp hadden." Ze vernauwde haar ogen. "Ik ook niet," zuchtte ze. "Al zijn ze niet zeldzaam hier in het territorium en verbaasd mij het niets," vervolgde ze. "Hij was aan het spelen met een hol onder de nursery, het verbaasde me dat er een gat zat en ik ben gaan kijken." Ze keek op zij naar waar de hol zat. "Kittens," murmelde ze. "Kittens hebben duidelijk een gat gegraven, deze moet weg," miauwde ze vervolgens. Ze glimlachte uiteindelijk voorzichtig. "Bedankt, Lionroar, als jij er niet was geweest was mijn zoon nu waarschijnlijk slangenvoer geweest," klonk haar stem, oprecht.
Een kreet liet haar echter alarmerend naar Leopardkit kijken, was hij dan toch gebeten? Nee, haar zoon had zijn ogen geopend. "Ma-mah?" Klonk zijn stem, vragend. "Leopardkit... je ogen," snorde ze. Hierna keek ze naar Lionroar. "Leopardkit, je mag deze kater, Lionroar wel bedanken, hij heeft je leven gered," sprak ze. Nee, deze kater verdiende geen straf en dit ging ze zeker melden aan de clan.

Het was blijkbaar niet gebruikelijk dat er slangen waren in het kamp, gelukkig maar want anders zou de kater een stuk minder goed slapen en zachtjes knikte hij dan ook. Ze kwamen heel zeldzaam voor in het territorium, vast de paar slangen die vanuit de Sunningrocks van Thunderclan naar hier wisten te kruipen, opzoek naar beter eten. En dat natuurlijk een lekkere, vettige kitten. Nee, walgelijk gewoon. "Ik zal zo wel kijken of ik wat stevige grond erin kan gooien," Zei hij, zijn blik nog steeds op het holletje gericht. Hoe had een slang zich daar kunnen verstoppen? Rustig wachtend op een naderende kitten, een kitten die hij dan kon opeten. Zachtjes slikte hij, zijn blik gleed naar de rossige kitten. Arm ding, nog zo jong en als hij er niet was geweest dan .. dan zou hij er vast niet meer zijn. Vergif liep snel in een klein lichaam en de slang had hem zo naar binnen kunnen werken. Want groot was dat ding wel zeker. Opeens hoorde hij een bedankje zijn kant opkomen en hij liet zijn blik op haar vallen. Waarna hij knikte. "Geen dank," en die woorden meende hij ook. Hij deed het graag. Kittens waren altijd al puur geweest naar zijn mening, nog niet verpest door de harde buitenwereld. Opeens weerklonk er een kreet vanuit de kitten zijn kant en snel keek hij naar beneden. Het beestje had zijn ogen geopend en staarde hem nu recht aan. Zijn blauwe kijkers leken door zijn ziel heen te staren en hij trok een van zijn mondhoeken lichtjes omhoog. Wat een beeld moest dat toch zijn, een kater die zijn poot stevig op een dode slang had liggen. De slang die eerder op hem had geaasd om hem op te eten. Toch leek de kitten alles behalve in shock, hij had er vast weinig van meegekregen. Hij keek weer op toen ze de kitten, Leopardkit genaamd, vertelde dat hij deze kater best mocht bedanken. Hij had een leven gered. Hij klemde zijn kaken op elkaar en keek even langs de poes door. Misschien stond Starclan voor eens aan zijn zijde. Misschien.

"Ik zal zo wel kijken of ik wat stevige grond erin kan gooien," stelde Lionroar voor. Innerghost knikte goedkeurend. "Dat zal fijn zijn," miauwde ze rustig. Als Lionroar er niet was geweest, was haar zoon nu overleden. Dat vertelde ze Lionroar nu ook. Ze stond nu bij hem in het krijt, dit zou ze namelijk niet vergeten. Misschien was deze kater lang zo erg nog niet. Shrewstar had hem niet voor niets opgenomen in Shadowclan. Leopardkit had zijn ogen geopend en het moest vast een indrukwekkend beeld zijn voor de jonge kitten. Een dode slang, een grote ex-Windclan warrior, nu Shadowclan warrior. Innerghost gaf aan dat de jonge kitten deze kater wel bedanken mocht en dat deed hij. "Liowoaw, dawnkje," piepte de kitten. Innerghost glimlachte warm bij het stemmetje van de kitten. "Swang?" Vroeg de kitten die duidelijk de reptiel had opgemerkt. Innerghost grijnsde. "Ja, dat is dus een slang. Wanneer ze leven zijn ze hartstikke gevaarlijk, kom dus ook niet bij een levende slang in de buurt," waarschuwde ze de kitten meteen.