Here we are {+Lostvoice}

De grond roffelde een beetje terwijl hij door het bos heen spurtte. Een vieze geur was zijn neusgaten binnengedrongen, en die volgde hij nu dus. BloodClan. De kater had zijn appelgroene ogen koud staan, zo stonden ze al manen. Sinds hij een punt had gezet achter de relatie tussen hem en Minnowleaf was hij veranderd. Hij was koud geworden. De eerst altijd vriendelijke en gerespecteerde kater was nu verbitterd en had altijd een koude gloed in zijn ogen. De vriendelijke, zachtaardige was spoorloos verdwenen. Niet dat het hem kon schelen, hij deed enkel wat Shrewstar van hem verlangde als warrior en de rest van de dag patrouilleerde hij wat extra rond door het territorium. Zo ook nu, toen hij op de geur afgegaan was. Een kat werd voor hem zichtbaar. "Zozo, wat hebben we daar," klonk zijn stem toen koud, blik strak gericht op de kat voor hem.

Het was een witte kattin die hij opgespoord had, eentje die duidelijk toebehoorde aan BloodClan. Zijn ijskoude blik bleef op haar hangen terwijl hij wachtte op een verduidelijking van haar aanwezigheid. Ze was een kattin die honger had, dat waren de woorden die hij als reactie kreeg. Zijn blik gleed, licht minachtend, naar de muis die voor haar poten lag. Niet dat er nog veel van over was, dus het had niet bepaald zin om het van haar af te pakken. De zwarte kater vernauwde zijn blik en hief zijn kin een beetje, zodat hij nog net een tikkeltje groter leek dan normaal, en hij dus op haar neer kon kijken. "Een kater die niet bepaald blij is met jouw aanwezigheid," zei hij toen subtiel, licht snuivend. "Ik denk dat je daarom beter meteen het hazenpad kan kiezen, BloodClanner," zei hij toen weer op zijn koude toon.

Hij torende boven haar uit, en bezat ook nog eens een hele bonk spieren die hij zou gebruiken als dat nodig was. En dat zou de kattin zelf wel op kunnen maken uit zijn houding, hij was niet bang zijn klauwen te gebruiken. Toen begon ze hem uit te dagen. De bekende 'of anders wat' vraag werd hem gesteld. De zwarte kater snoof kort. "Dan zal ik je zelf op moeten ruimen," zei hij toen koud. Een van haar witte pootjes werd op zijn borst geplaatst, waarbij hij kort een wenkbrauw optrok. Dacht ze serieus dat ze deze forse kater om kon duwen met één enkel pootje. Tevens had hij nog eens een dichte vacht, wat ervoor zorgde dat haar poot ook niet direct op zijn huid kwam te liggen, wat wel gunstig was natuurlijk, mocht ze haar nagels uitslaan. Ze begon erover dat de grenzen haar te saai waren, dat het leuker zou zijn als je overal kriskras doorheen kon lopen. Toen begon ze over RiverClan, dus ze was een ex-clankat die zich bij die mormels had gevoegd. "Dan ben ik blij dat ik niet tot die groep scharminkels toebehoor," zei hij toen met zijn koude, tikkeltje donkere stem. "Die grenzen zijn er namelijk niet voor niks, dus als ik jou was, zou ik je nu omkeren en dit territorium verlaten." Een kleine grijns kwam rond zijn lippen te liggen. De nagels van zijn voorpoten schoten langzaam uit hun hulzen, om zo duidelijk te maken wat hij precies bedoelde. "Voordat je straks omsingeld bent door de rest van mijn clangenoten, en geloof me. Men zal met genoegen hun klauwen in je mooie vachtje plantten." Sadistisch, neh joh. Hoe kom je erbij.

De kater bleef staan toen de kattin plotseling opstond om zo om hem heen begon te lopen, en volgde haar met zijn koude blik. Haar zachte kopje drukte zich tegen die van hem, en ze liep vervolgens weer bij hem vandaan. Sommige katers zouden nu uit hun element geholpen zijn, want verkeerd zag de witte kattin er namelijk absoluut niet uit. Frostlake daarin tegen had een dikke laag ijs om zijn hart heen, hij was gevoelloos geworden voor dit soort aanrakingen na bepaalde gebeurtenissen in zijn leven. Ze vroeg of ze nu bang van hem moest worden, hij snoof enkel zachtjes en keek haar nog altijd koeltjes aan. "Dat laat ik helemaal aan jou." De grote, zwarte kater keek nog altijd koeltjes naar de witte kattin, die vervolgens weer begon te spreken. Het toontje waarop ze sprak stond hem niet aan, en hij vernauwde hierbij zijn ogen. Voordat hij nog kon reageren op haar belachelijke dreigement, had ze zich al afgezet op de grond en sprong ze bovenop hem. De kater grauwde een keer laag, maar hij voelde al hoe de kattin hem in een van zijn oren beet. Een pijn schoot door het voorwerp heen, waarna hij voelde hoe een klein stukje eruit gereten werd. Haar klauwen hadden zijn dikke vacht een paar plukjes minder bezorgd, maar zijn huid was onbeschadigd gebleven. Ook had hij er nog genoeg vacht aanzitten om de missende plukken echt op te merken. Zijn ogen vatte zowat vlam en hij zag hoe ze weer sierlijk landde. Nu was het zijn beurt. De kater deed een razendsnelle actie naar voren en haalde met zijn brede poot haar haar uit. Het leek erop dat hij uit was op haar kop, maar maakte een schijnbeweging naar haar poten. Hopelijk kreeg hij haar zo onderuit, want dat betekende dat ze dan half onder hem terecht zou komen, gezien de kater van plan was zijn poot dan aan de andere kant van haar lichaam neer te zetten. "Don't try to mess with me like that, darling," siste hij gevaarlijk. Druppeltjes bloed kwamen van zijn oor af zetten, en het duurde niet lang voordat hij de bloedsmaak ook in zijn eigen mond proefde. Met zijn tong likte hij zijn lippen af, een kleine grijns rond zijn gezicht heen spelend.

Zijn plannetje lukte en de kattin kwam onder hem te liggen, waarop ze hem met een ijzige blik aankeek en hij het niet kon laten om kort terug te glimlachen naar haar. Al kon je duidelijk zien dat het een fake was. De witte kattin glimlachte zoetjes naar hem terug, waarna ze hem een beetje van haar zogenaamde humor liet genieten. Dat soort dingetjes leerde je vast in BloodClan, hoe schattig. De kattin zette haar tanden in zijn poot die hij naast haar kop geplant had. De kater voelde de pijn, maar reageerde er niet op. In plaats daarvan zette hij zijn nagels in één keer uit in haar bek. Oepsie. De witte kattin begon tegen zijn buik aan de krabben met haar achterpoten, en de kater stapte hierbij weer van haar af, waarbij ze de gelegenheid moest zien om weer overeind te komen. Het zou er misschien wel een beetje fout uitzien als hij zo boven haar bleef staan, maar goed. Zijn poot zat nog altijd tussen haar kaken, en bloed moest haar mond nu vast wel vullen. "Is that all you've got?"