{ And it whispers

Leopardkit duwde zichzelf weer eens omhoog zodra de zonnestralen door zijn gesloten oogleden scheden. Zijn kleine stompe pootjes probeerde kracht te verzamelen om zich stevig te houden. De rosse kitten had al flink geoefend, maar zijn poten bleven stijf en zwak. Toch was hij vastberaden te leren te lopen en zich eindelijk vrij door de Nursery te kunnen bewegen. Hij piepte kort, een fel geluid, en probeerde zich stabiel te houden. Maar zoals steeds weer gebeurde zakte zijn pootjes in. Gefrustreerd dat dit niet lukte probeerde hij het nogmaals, zijn pootjes trilde door de inspanningen. Even leek het alsof hij stabiel zou blijven. Maar een geluidje leidde hem af en hij zakte weer in. Nieuwsgierig hief hij zijn kop. Wat was dat geluid geweest?

{ Open

Moe opende hij zijn oogjes en moeizaam probeerde hij weer in slaap te sussen, alleen was hij nu al wakker. Met zijn ogen knipperend en een geeuw onderdrukkend rolde hij van het mosbedje. Het katertje belandde behendig op zijn vier pootjes en liep de kraamkamer uit. Aan de rand drongen zijn pootjes hem tot stilstand. Zijn hoofd zei hem dit, zijn verlangen lag ergens anders, een paar stappen hiervandaan. Ongehoorzame kittens was wel het laatste wat de Clan nodig had dus hij slenterde weer naar zijn mosbedje. Zijn staart zwiepte wat treurig achter hem aan. Toen Rudekit en luide piep opving, trok hij een oor naar achter. Een wat jonger katertje verderop trok zijn aandacht. De rosse kitten had het lopen duidelijk nog niet onder de knie. Maar hij leek erg zijn best te doen. Glimlachend dacht Rudekit terug aan zijn eerste paar weken. Toen hij bij de nog onbekende kitten was aangenomen, zakte Rudekit door zijn pootjes en snoof even aan de kitten. "Hee.." Bracht hij zachtjes uit. "Ik zie dat je wat hulp kan gebruiken." Met zijn roze neusje gaf hij de kitten een aanmoedigend zetje.

De jonge kater belandde weer eens hard op de grond en hij staakte zijn pogingen. Zijn poten moesten gewoon nog sterker worden en zijn spieren hadden nog tijd nodig zich te ontwikkelen. Hij moest eerst maar leren kijken en zijn oogjes openen. Misschien ging dan alles wat makkelijker.. Toch, ondanks dat hij zijn poging wou staken, zette hij zijn witte poten weer onder zijn lijfje en drukte zichzelf omhoog. Ooit moest dit toch lukken? Met een piep stortte hij weer in en zuchtend gaf hij zich over aan zijn vermoeidheid. Plots klonk er een begroeting en de kitten piepte als reactie. Zijn snuitje zette zich even in diens vacht en hij rook de warme geur van melk en wist zo dat het om een andere kitten ging. Het neusje van de ander duwde hem naar boven en met moeite probeerde hij zichzelf staande te houden.

De rossige kitten deed erg zijn best om zichzelf staande te houden. Maar dat was niet makkelijk voor zo een klein ventje. Zelf zijn oogjes waren nog toegeplakt. Een beetje weifelend keek Rudekit het katertje aan. Het katertje was gewoon nog niet sterk genoeg, het had geen zich om iets te forceren. Met wat moeite ondersteunde Rudekit de jongere kitten met zijn flank. Hij zag de kitten liever niet tegen de grond smakken of zijn pootjes breken.

Leopard begon klagend te piepen toen zijn pootjes niet wouden luisteren. Come on. De andere kitten begon echter wel te helpen maar het was verloren hoop. Hij was gewoon nog te jong om dit te kunnen. Vermoeid begon hij slap te liggen en gaf zich over. Meh.

{ Ik probeer al Leo's oude topics af te ronden nu hij zn oogjes open heeft :')

Grijnzend keek Rudekit toe hoe de kitten zich overgaf en slapjes ging liggen. Het gaf best een grappig zicht. Met een vrolijke zwiep van zijn staart, kroop Rudekit overeind. Tijd voor een spelletje! De kitten kon dan nog niet al te veel, enkel horen. Verstoppertje was dus een verloren optie. Rudekit trippelde heel zachtjes rond de kitten en stopte toen. Hij liet een pauze en sloop toen stilletjes naar een andere plek. Kon de kitten horen waar hij was?