Danger comes from strange places, so does help

Met een klein muisje bengelend uit zijn bek liep Hellhound op zijn dooie gemakje terug richting het park van de Bloodclan. Aangezien hij het beestje ergens in het Rogue gebied had gevangen kwam hij langs een kant waar geen opening was. Even keek hij in het rond tot zijn ogen op iets harigs vielen. Het was grijs, zwart en wit, wat maar een ding kon betekenen. Een das. Dat beest moest hoe dan ook weg bij het kamp. Voorzichtig legde hij het muisje op de grond. Alleen zou hij het beest waarschijnlijk niet kunnen doden, daarom ging hij er dan ook voor om het weg te jagen. Langzaam zette hij zijn vacht op en klauwen uit. Een keer blies hij richting het beest voor wat aandacht. Geschrokken keek de das om, grommend kwam hij langzaam in Hellhound's richting gelopen.

{Voorlopig alleen voor Zira}

Met een luie pose lag Zira op een tak in een hoge boom, waar ze lekker in slaap aan het doezelen was. Ze genoot van het Newleaf zonnetje en ze wilde net nog wat dieper in haar eigen vacht kruipen, toen ze geblaas hoorde en daarna gegrom. Met een verveelde blik keek ze op, maar toen ze de das loodrecht onder haar zag veranderde die blik vrijwel meteen naar geschrokken. Ze zag een rode kater, hij heette iets met Hell, maar verder kende ze hem niet. Toch was het duidelijk dat hij in de problemen zat en hij deze das niet alleen aankon. Zira liet zichzelf vallen, zodat ze op de das zijn rug belandde en beet in zijn dikke pels van zijn nek, waarna ze snel haar kop ophief en een knikje naar het bos van de Clankatten gaf als teken dat ze hem daarheen moesten leiden. Snel sprong ze weer van de das af en ze grauwde gevaarlijk.

Vanuit het niets kwam er een kattin uit de boom naar beneden vallen, op de rug van de das. Dat was hulp vanuit een zeker onverwachte hoek. Als hij de kattin goed herkende was het een van degene die zich altijd braaf aan de regeltjes hield en zo veel mogelijk tanden probeerde te bemachtigen. Haar naam ontschoot hem echter. De kattin beet in de nek van de das waarna ze opkeek en richting het clangebied knikte. Hellhound rolde even met zijn ogen, het was hem ook wel duidelijk dat het beest die kant op moest. Zodra de kattin van de das af sprong en het beest zijn lichaam richting haar draaide zag de kater zijn kans. Snel zette hij af en trok met zijn klauwen door de dikke vacht van het beest. Meteen draaide het beest met een luid gegil zijn kant op. Dit had hij echter al zien aankomen en was voor hij geraakt kon worden naar achter gesprongen. Nu het beest weer naar hem was gedraaid kon de kattin weer wat wonden voor de das maken.

Ze gromde toen ze het rollen van zijn ogen zag. Pf, als hij haar hulp niet wilde zei hij het maar, hoor. Dan kon hij lekker doodgaan, wat maakte dat haar ook uit. Ze gromde naar de das en sprong ervan af, waarbij Hell - de naam die ze hem officieel gegeven had - op de ander afsprong en hem wat verwondingen gaf. Zira ging rustig zitten en likte het bloed van haar klauwen, dat ijzer smaakte. Ze trok haar wenkbrauw op toen het zwart-witte dier doodleuk zijn rug naar haar toe draaide. Lesson number one, never turn your back to the enemy. Oh well. Ze sprong naar voren en beet hard naar zijn nek, waarbij ze doorbeet en ze sloeg met haar klauw in de schouder van het dier, waardoor hij door zijn poten zakte en dat gaf Hellie de kans om zijn nek door te bijten. Hopelijk zou hij slim zijn en het ook doen, anders was ze niet zo blij om zijn domheid.

Zira greep haar kans gelukkig ook. Behendig sprong de kattin op het beest en zette haar tanden hard in zijn nek. Haar klauwen sloeg ze in zijn schouders waardoor het zwart witte dier door zijn poten zakte. Dit maakte het extreem kwetsbaar. Hellhound greep zijn kans dan ook en dook met een schijnbeweging naar de nek van de das. Stevig zette hij zijn tanden in de nek van het beest. Al snel voelde hij het bloed door zijn bek stromen. Niet de lekkerste smaak als je het hem vroeg. Ondanks dat, volgens Hellhound, al het bloed zo'n beetje uit zijn lichaam zou moeten zijn gelopen inmiddels bleef het dier door spartelen. De rosse kater moest de nek even loslaten op het moment dat hij een kopstoot kreeg op zijn rug. Meteen hervatte hij zijn actie en klemde zijn kaken om de nek van het beest. Hardnekkig zou je het wel kunnen noemen. Na enkele seconden leek het eindelijk te verslappen. De das leefde nog, maar was zodanig toegetakeld dat die niet meer kon opstaan. Dat irritante beest verdiende het om een lange, pijnlijke dood te krijgen. "Laat hem maar lekker lang en pijnlijk doodbloeden verder, die gaat toch geen kant meer op." Zei Hellhound tegen Zira nadat hij het dier had losgelaten. Op zijn gemakje schudde de rosse kater zijn vacht uit. "Beter voorkomen dan genezen zeggen ze."

Hell schoot naar voren en beet hard in de nek van het beest, zodat zij hem kon loslaten en rustig stapte ze van hem af. Zira ging zitten en begon haar tabby vacht te likken, waarna ze ook haar klauwen een grondige wasbeurt gaf. "Laat hem maar lekker lang en pijnlijk doodbloeden verder, die gaat toch geen kant meer op." Ze knikte goedkeuren en keek de das recht in zijn ogen, de pijn die daar te zien was maakte haar helemaal niks uit. "Beter voorkomen dan genezen zeggen ze." Nu keek ze op en glimlachte. "Klopt," miauwde ze en ze stond op, waarbij ze haar vacht uitschudde zodat de zwart en witte haren die daarin waren beland ook weggingen.

Rustig rekte de kater zich uit terwijl hij geamuseerd naar de stervende das keek. "Klopt," zei Zira met een glimlach waarna ze ook haar vacht uitschudde. Een paar zwarte en witte haren volgen in het rond. Een korte vacht was wat dat betreft nog bijzonder makkelijk, lang had bijna alleen maar nadelen. "Bedankt trouwens, zo was het een heel stuk sneller klaar dan alleen." Zei Hellhound terwijl hij het bloed van zijn poten likte. Hij hield er niet van om andere te complimenteren, maar de waarheid was op zijn plaats. Daar was hij redelijk op gesteld, alleen leugens tegen clankatten mochten, of natuurlijk die voor eigen bestwil. Maar aan zonder reden allerlei dingen verzinnen had hij een vreselijke hekel.

"Bedankt trouwens, zo was het een heel stuk sneller klaar dan alleen." Haar ogen richtten zich op Hell en ze knikte hem toe, met een grijns op haar gezicht. "Graag gedaan," wuifde ze weg, en merkte toen dat het gehijg van de das was gestopt. Die was dood. Ze grinnikte en zong zachtjes een liedje die zomaar in haar opkwam. "Trouble is I knows it's petty" Ze likte haar scherpe tanden. "But I hate to let them live." Ze grijnsde terwijl ze haar nagels nog een keer in de dikke vacht van het monster zette en ze er daarna weer uit trok, ze wiebelde vrolijk - als je het zo kon noemen - met haar schouders en boorde haar rode ogen in die van Hell. "What's your name, darling?"

"Graag gedaan," wuifde de kattin het complimentje weg. Mooi, het was in ieder geval niet een kat die zichzelf continu maar al te geweldig vond. "Trouble is I knows it's pretty." Begon de kattin ineens te zingen waarna ze haar tanden likte voor ze verder zong. "But I hate to let them live." Zong de Bloodclanner met een grijns terwijl ze haar nagels door de vacht van het beest haalde. Er kwam geen reactie doordat de das al een paar seconde geleden was overleden. Er kwam een soort van vrolijk wiebeltje van de kattin af voor ze hem aan keek. "What's your name, darling?" Vroeg ze, even keek de rosse kater in haar rode ogen voor hij antwoordde. "Hellhound, what's yours?" Vroeg hij meteen achter zijn antwoord aan.

"Hellhound, what's yours?" Hellhound, ze klikte met haar tong en grinnikte. Ze wist wel dat het iets met Hell zou zijn, duh. "Bet you already know that," antwoordde ze, en glimlachte met een wenkbrauw opgetrokken. Hij moest haar wel kennen, ze was één van de sterkste - als het niet de sterkste was - van de Elite. Ze had pas nog zes hondentanden verdiend toen de anderen achterbleven met 3 of hoogstens 4.

De kattin klikte met haar tong op zijn antwoord. "Bet you already know that," antwoordde ze met een glimlach en een wenkbrauw opgetrokken. De rosse kater sloeg zijn staart om zijn voorpoten. "Your the one with many fangs, but I don't know your name, I'm bad with names." Antwoordde hij rustig waarna hij zijn staart weer netjes begon te likken. Nog een nadeel van een lange vacht, als je je staart niet fatsoenlijk verzorgde bleef die overal achter handen wat behoorlijk irritant was. Met zijn tanden trok hij er een van de vele klitten uit. Echt leuk zo'n lange vacht.

"Your the one with many fangs, but I don't know your name, I'm bad with names." Ze grinnikte maar knikte. "That's right, but the name's Zira." Ze keek toe hoe hij zijn vacht verzorgde en was maar blij dat zij daar geen last van had, zo'n lange vacht. "So, what should we do with this monster?" Vroeg ze, doelend op de das.

De kattin knikte met een kleine grinnik. "That's right, but the name's Zira." Stelde de tabby zich vervolgens voor. Zira dus. Onthouden die naam, de kattin kon ooit nog eens iets belangrijks worden. Een van de weinige katten uit de Bloodclan waarvan hij het nut zag om de naam te onthouden. "So, what should we do with this monster?" Vroeg Zira enkele secondes later. Even wierp Hellhound een blik op de dode das die een stukje verderop lag. De rosse kater maakte kort een nadenkend geluid. "Well we could tell Claw and give it as a present to a clan so they can see that we can kill things easy what they have a hard time with, but he is kinda heavy." Antwoordde de rosse kater schouderophalend. Met het tegen Claw vertellen bedoelde hij kijken of er niet ergens een tand mee te verdienen was. En het woord present sprak hij op een zodanige manier uit dat hij duidelijk maakte dat het niet was bedoelt als een leuk cadeautje maar meer als een soort dreigement.

"Well we could tell Claw and give it as a present to a clan so they can see that we can kill things easy what they have a hard time with, but he is kinda heavy." De toon van Hellhound beviel Zira niet helemaal, de manier waarop hij het woord present uitsprak vertelde haar dat hij niet veel goeds in de zin had met Claw, dus schudde ze haar kop. "Uh-uh, we're not going to threaten our leader." Miauwde ze dus met een scherpe ondertoon in haar stem en ze staarde met samenknepen ogen naar de rode kater. "It wouldn't even be useful," vervolgde ze daarna en haar oren draaiden wat arrogant rond.

"Uh-uh, we're not going to threaten our leader." Zei Zira met een scherpe toon in haar stem nadat ze haar kop had geschud. Een blik van de fijngeknepen rode ogen kwamen ook zijn kant op. "It wouldn't even be useful," vervolgde ze daarna. Even hield de rosse kater zijn kop schuin, hij was toch duidelijk genoeg geweest? Blijkbaar had Zira het in ieder geval verkeerd begrepen. "I'm sorry but you misunderstood me. What I mean is that we first show it to Claw and then ask him for premission. Premission to bring this thing to one of the clans and tell them that we can deal easily with things that they have a hard time with. As a sign of the power of the Elite." Verklaarde Hellhound op een rustige toon aan de tabby kattin. Hij had echt gedacht duidelijk genoeg te zijn geweest met zijn woorden, blijkbaar dus niet.