This is another territory! [Walnutpaw]

Walnut wilde vandaag proberen een zo goed mogelijke apprentice te zijn, ze zou voor het eerst uit eigen wil niet uit het territorium sluipen. De gebeurtenis van Lionroar had haar meer laten schrikken dan de poes gedacht had. Stel je voor dat het bij haar zou gebeuren? Ze schudde haar kopje om tegelijkertijd de vallende blaadjes van haar kop te krijgen. Nu het Newleaf was werd het woud eindelijk iets groener en de vlaktes hadden mee kleur. Met een tevreden kop trippelde ze naar het kleine meertje om daar even te rusten. Al snel rook ze een andere geur en stak ze haar kop in de lucht om zo beter zicht te krijgen op de kat die daar lag. De kater zat er relaxed bij en had blijkbaar geen weet van waar hij zich bevond en mocht bevinden. Walnut had altijd wel wat begrip getoond voor de rogues, maar Eagle had haar geleerd niet meer zo lief te zijn voor indringers en dat was ze dus nu ook niet van plan. Met een grauw sprong ze naast de kater en boorde de poes haar gele kijkers in de zijne. 'Laat maar horen, je bent vast weer verdwaald heb geen weet van ons bestaan en dit is allemaal perongeluk. Oud nieuws!" Miauwde ze vals terwijl ze een cirkeltje om de kater heen liep. Soms was het gewoon leuk om de bad guy te spelen.

De kat zou moeten schrikken, maar integendeel, hij stond rustig op. Kalmpjes begon hij te spreken. "Oh sorry, jij zult natuurlijk geleerd hebben voor jezelf op te komen als er een onbekende door jullie terrein loopt." Hij keek ondertussen naar de poes die irritant rondjes ging draaien. "Nee, ik ben niet verdwaald. Het zou laf zijn als ik dat zou toegeven toch? Ik ben gewoon van Riverclan." Hij wou eigenlijk afwachten op haar reactie over welke clan. Maar hij had geen zin om te wachten. Hij was aan het woord nu. "Ik ben nog net apprentice. En ik ga normaal altijd netjes bij de lijnen staan van onze territorium. Maar, ik rook toen zo'n geur. Wat vast jij was. En werd gewoon even nieuwsgierig. En toen kwam ik uit bij dit beekje." De kat liet een grijns op zijn gezicht zetten. En ging er rustig bij zitten.

De poes was tamelijk verbaasd over de reactie van de kat. Misschien was ze niet helemaal geschikt om de bad guy te spelen en daarom ging ze zitten en zette een glimlach op. Eentje die altijd doorbrak als ze een interessant iemand ontmoette. 'Wauw, eindelijk iemand die anders denkt dan al die gewone apprenticjes.' Ze grinnikte en krulde haar bruine staart om haar bemodderde poten heen. Met de kat kon ze nog wel een gesprekje voeren, ze herkende namelijk een deel van hem in haar zelf. Die enorme nieuwsgierigheid bij elke nieuwe geur die ze rook had haar vaak in de problemen gebracht. 'Ik ben Walnut,' Stelde de poes zich voor. Normaal deed ze dat niet zomaar, maar bij deze kat kon het vast geen kwaad. 'Windclan is best wel cool hé?' Knipoogde ze naar de indringer om het ijs een beetje te breken.

De kat moest lachen bij de woorden van de poes. Het klopte, hij was anders. Hij was er wel blij mee. Nu wist hij ook dat hij veilig was. Deze poes zou hem geen kwaad doen. Er bracht hem nog meer opluchting toen ze zichzelf ging voorstellen. "Narrow" Antwoordde hij kortaf. "Windclan is best wel cool he?" Zei ze er opvolgend. De kat grijnsde weer. 'Dat kan best kloppen ja. Maar ik weet zeker dat Riverclan beter is! Maar dat zou iemand anders ook zo zeggen over zijn clan. Dus dat is oude koek. " Hij inspecteerde de poes even. En stond toen op om zijn neusje in haar vacht te zetten. Een vriendschappelijke begroeting. Daarna ging hij naast haar zitten. En probeerde het gesprek niet verloren te laten gaan. "Dus jij bent ook nog een apprentice? Je ziet er nog jong uit."

Ze lachte bij de woorden over zijn clan, precies het geen wat een kat had moeten zeggen. Het liet zien dat hij trots was op zijn clan, iets wat Windclanner hoog tolereerde. Ze schrok een beetje toen hij zijn neus in haar vacht stak, iets wat ze niet gewend was, maar ze glimlachte en keek met een tevreden snoet over het meer heen. "Dus jij bent ook nog een apprentice? Je ziet er nog jong uit." Walnut vond het leuk dat hij het initiatief nam om het gesprek door te voeren en antwoordde dan ook met een hoop enthousiasme. 'Waaah! Ik ben bijna warrior! Al 12 moons!' Ze was opgesprongen en keek trots naar haar eigen weerspiegeling in het water. Het zou nu echt niet lang meer duren totdat ze tot krijger uit werd geroepen, iets waar ze zich al haar hele leven naar uitkeek. 'Jij bent ook nog jong, nog jonger dan mij neem ik aan?' Miauwde ze wat kalmer nadat ze weer naast de kat was gaan zitten om het gesprek te vervolgen.

De kat vond de enthousiasme van de winclanner wel grappig. Vol met energie. En dan nog wel te bedenken dat ze bijna warrior is. Hij was wel jaloers. "Ja, ik ben 6,5 a 7 maanden nu ongeveer. Ik ben een beetje de tel kwijt." Hij grinnikte. "Ik kan niet wachten tot ik later ook warrior ben. Dan heb ik eindelijk mijn doel bereikt. Kan ik loyaal vechten voor mijn clan. Alleen dat ik nu over de grens ben is iets minder loyaal. Ik ga nu eigenlijk tegen de code in. Maar ik heb er het lef wel in om het te doen. Anders is het leven ook zo saai." Hij stond rustig op en zette zijn tong in het beekje om wat te drinken. En wendde zich daarna weer terug naar Walnut. "Ik hoop eigenlijk maar niet dat we betrapt worden. Dat zou wat zijn. Dan moeten we daar wel beide voor opdraaien."

Ik kan niet wachten tot ik later ook warrior ben. Dan heb ik eindelijk mijn doel bereikt. Kan ik loyaal vechten voor mijn clan. Alleen dat ik nu over de grens ben is iets minder loyaal. Ik ga nu eigenlijk tegen de code in. Maar ik heb er het lef wel in om het te doen. Anders is het leven ook zo saai." De poes knikte instemmend en was er zeker van dat de kat het zelfde dacht aan haar, nieuwsgierig zijn kon namelijk ook van pas komen. Jezelf in een hoekje drijven had ook geen zin en gaf ook niet heel veel voldoening en plezier in leven toch? "Ik hoop eigenlijk maar niet dat we betrapt worden. Dat zou wat zijn. Dan moeten we daar wel beide voor opdraaien." Walnut grinnikte en legde een poot op de schouder van de apprentice. 'Je moest eens weten hoe vaak ik ergens anders ben dan in mijn eigen gebied, ik ben een professional.' Miauwde ze fluisterend met een grijns op haar snoet. 'Al ben ik eigenlijk nooit in ander territoria, maar ik neem het je niet kwalijk' Met een glimlach keek ze vertrouwend de kat aan. Als ze gepakt zouden worden, zouden haar gladde praatjes hun twee er uiteindelijk wel uit redden. Daar ging ze van uit.

De kater moest lachen om haar reactie. "Ik hoop inderdaad dat het je lukt ja. Anders staat niet alleen mij, maar ook jou een probleem te wachten." Hij grijnsde. "Maar, weetje, dit is best leuk zo. Ik zie nog wel een vriendschap ontstaan. Het is leuk om zo stiekem af te spreken hier. Ook spannend wanneer het erop aankomt bij betrapt worden enzo." De kat keek haar met glinsterende gele ogen aan. Deze poes was veruit anders dan normale apprentices bij hem. Ookal was ze dan bijna warrior. Toch vond hij wel dat ze dingen gemeen hadden. En verjaagde ze hem toen ook niet toen de kat zomaar ergens anders was dan waar hij thuis hoorde. Want dat was natuurlijk zijn eerste ingeving. Maar hij was in een goeie mood nu. Eindelijk iemand om gezellig mee te kunnen praten. Niet die saaie apprentices die geen lef hebben in dingen, en niks durven.

De woorden van de kater fleurde haar op. Het kwam niet vaak voor dat zij met haar andere kijk op de wereld iemand tegen kwam die dezelfde gedachtes deelde. De kat was de wel een stukje jonger, veel problemen gaf het niet. En soms kwam een jonge spirit juist van pas. Walnut spinde en lachte half om zijn laatste woorden. Het zou net zo goed zij zelf kunnen zijn die dat gezegd zou hebben. 'Precies, al denk ik wel dat je anders piept wanneer we echt betrapt worden.' gniffelde de poes terwijl ze hem een stootje gaf met haar poot. Ze gaf hem een speelse blik en hupte toen het meertje in. De verkoeling liet haar sidderen, maar de zon was genoeg om haar te verwarmen. Walnut stak haar kopje onder water en kwam met een vies gezicht omhoog. 'Dus waarom houden jullie visseneters ook alweer van water?' miauwde ze plagend.

Ze verbaasd over zijn antwoord en sprong meteen daarna uit het water. Plagend wreef ze haar natte vacht tegen die van hem en ging ze zitten met een enorme grijns hangend op haar lippen. 'Konijnenvreters huh? Dat is hoe ze ons tegenwoordig noemen?' Ze lachte eventjes en begon haar poot te likken terwijl haar gele blik nog op de kater gericht was. 'Maar, ik geef ze groot gelijk, konijn is het beste voedsel wat ik kan bedenken....en vangen,' voegde ze er snel aan toe voordat de apprentice aan haar andere poot begon. Ergens in haar achterhoofd zag ze zichzelf hier zitten met de kater alleen dan 10 maanden later. Het zorgde er voor dat ze gniffelde en haar ogen rolde. Ze had al genoeg geknoeid met Riverclan. Walnut had zich veel te dicht bij een andere clan gewaagd. Het was klaar.