Oh noes, I overslept!

Hij had de laatste tijd steeds meer periodes waarin hij aan het randje van bewustzijn zweefde. Zoveel moons had hij niet meegekregen, zo veel events had hij moeten missen. De geboorte van zijn eigen dochter was zelfs aan hem voorbij gegaan. Nu wist hij dat het tijd was om wakker te worden en zijn rol in de clan weer op zich te nemen. Zijn lichaam voelde stijf, zijn spieren waren al te lang niet meer gebruikt. Langzaam gingen zijn blauwe ogen en keek hij vermoeid de donkere den door. "H-Help?" miauwde hij zwakjes. De zwarte kater draaide zich om, moeizaam en met enige pijnscheuten, voordat hij trillend op wist te staan. Hij was verzwakt door de coma waar hij in was beland geraakt nadat een Monster hem verkeerd had geraakt. In de verte was een straaltje licht, de uitgang van de den. "A-Ash?" hij moest zijn partner vinden, hij moest hem laten weten dat die wakker was. Hij strompelde door de den heen, waarbij hij enkele keren over zijn poten struikelde, maar zichzelf op het laatste moment wist te redden. Bij de uitgang van de den, zetten hij zijn poot naar voren toe, maar bleef haken, waardoor hij de den uit viel. "Ogh," mompelde hij, terwijl zijn blauwe ogen dicht bleven zitten en de wit door zijn doffige vacht heen ging. Wat een ongeluk had hij toch. Was Starclan nog niet klaar met 'm?

Het was een vroege dag voor hem geworden. Een jachtpatrouille had nog een extra plek over gehad en aangezien hij net op dat moment naar buiten was gekomen, werd hij ook gekozen. Bij elke stap leken zijn poten hem wel een beetje meer naar de grond te dragen. Een keertje had hij over zijn schouder gekeken, maar geen zwarte vacht schoot in zijn blik voorbij. Het kon dan toch ook geen kwaad? Even snel te jagen?

Hij kwam terug met een eekhoorn, maar de pluizige staart glipte tussen zijn kaken door toen hij toch wel degelijk een zwarte vacht zag. Zijn hart maakte een sprong van geluk en hij vergat even dat er wel meer katten rondliepen met die kleur vacht. De kans dat dit zijn Night was, was misschien dan kleiner, maar er was een kans. De prooi liet hij op de grond voor wat het was en hij snelde zich naar de kater die. Diens geur herkende drukte hij zijn snuit in de vacht en hij voelde tranen van geluk over zijn wangen stromen. "Night.. Night, je bent er weer." Jammerde hij dolgelukkig en haalde zijn snuit uit de vacht van de kater. "Ik heb je zo gemist!"

Hij hoestte moeizaam, terwijl hij een tweede poging waagde om overeind te komen. Zijn poten trilde en konden maar moeizaam zijn gewicht, ondanks dat hij aardig was verzwakt en vermagerd, bijna niet meer tillen. Uiteindelijk gaf hij de strijd op en bleef, half in de Medicine Den, liggen, kijkend naar de katten die langzaam door het kamp heen gingen. Niemand die hem kwam helpen, natuurlijk was er niemand die hem kwam helpen.
Zijn oren gingen overeind staan toen hij een bekende stem hoorde en er opeens een snuit in zijn vacht werd gedrukt. Een kleine glimlach kwam op zijn gezicht toen hij de grijze kater herkende. "Ash," zei hij moeizaam, met een schorre stem. "Ik heb jou ook gemist," miauwde hij er daarna achteraan. Hij legde zijn kop op zijn poten en zuchtte zachtjes. "Heb ik echt zo veel gemist?" mompelde hij daarna, meer tegen zichzelf dan tegen Ashdrizzle.

De kater herkende hem nog, leidde niet aan geheugenverlies. Een snel dankwoord naar starclan schoot door zijn kop heen. "Ik heb jou ook gemist," De grijze kater snorde en ging naast de zwarte warrior zitten, zich tegen Nightspark aandrukkende en genietende van de warmte. "Heb ik echt zo veel gemist?" Hm? Zijn ogen schoten naar de kater. "Eh .." Ja, dat was ook even graven in zijn gedachten, maar er kwam eigenlijk maar een ding omhoog. "De geboorte van je dochtertje." Glimlachte hij toen.

Ashdrizzle wurmde zich naast hem en hij snorde zachtjes, dankbaar voor de warmte en het gezelschap. Hij wist zijn achterpoten uit de Medicine Den te halen, waardoor hij gewoon voor de ingang kon gaan liggen. Daarna legde hij zijn kopje tegen het warme lichaam van zijn partner aan. Starclan kon weten hoeveel hij de grijze kater had gemist en hoe erg zijn hart momenteel overstroomde van liefde, gewoon omdat ze weer bij elkaar waren.
Hij keek wat verbaast op toen Ashdrizzle begon over zijn dochtertje en hij groef eventjes terug in gedachten van voor zijn ongeluk. Het was vaag, maar er kwam inderdaad weer wat terug. "Frozentime?" vroeg hij daarna aan zijn partner, terwijl zijn ogen naar de Nursery gleden. "Hoe heet ze?" vroeg hij daarna. Hij schaamde zich ervoor dat hij niet bij de geboorte van zijn dochtertje had kunnen zijn ...

De grijze kater slikte even bij het horen van de naam van de queen, nou .. ex-queen nu. "Hoe heet ze?" Goed, het ging nu om de kitten. "F-Frozenkit." Murmelde hij toen, toch weer op het andere onderwerp gegooid wordende. Voor afleiding wreef hij zijn kop maar voorzichtig tegen die van Nightspark. "Maar je mag haar pas opzoeken as je sterk genoeg bent." Glimlachte hij toen.

Een kleine glimlach gleed over zijn gezicht heen. "Mooie naam," was het enige wat hij miauwde. Oké, nu voelde hij zich echt als een seniele Elder die net de naam van zijn achterkleinkind te horen kreeg of zo. Hij zuchtte eventjes en gaf zijn partner een kopje terug. Hij keek Ashdrizzle eventjes aan, maar glimlachte toen. "Algoed, algoed, ik zal rustig aan doen," miauwde hij daarna. Tja, wat kon hij tegen Ash in gaan. Momenteel was hij toch niet sterk genoeg om de gespierde kater te overmeesteren en zelfs als hij op volle kracht was, dan had hij het niet gewild. Een beetje dominantie over hem was immers niet eens zo heel slecht.

"Algoed, algoed, ik zal rustig aan doen," Tevreden snorde de grijze kater en legde zijn staart op Nightspark's rug. "Dat is je geraden, want anders kom ik elke dag dubbel zo vaak langs." Grinnikte hij en zuchtte tevreden. "En ik kom elke dag minimaal tien keer langs." Grijnsde hij plagend.

Hij keek eventjes beledigd naar zijn partner, maar grinnikte daarna toch maar. "Nou zeg, daar had ik nou ook weer geen zin in," zei hij met een snuif, voordat hij zich weg draaide van de grijze kater. Hij gaf Ashdrizzle een tik met zijn staart, voordat hij hem een likje over zijn oor gaf. "Nee, ik wil je gewoon bij me hebben, altijd, elke dag," miauwde hij daarna zachtjes in diens oor. "Lekker warm, naast elkaar in de den. Dat is beter dan alleen tussen de kruiden liggen," miauwde hij met een grinnik in zijn stem.

Ashdrizzle snorde bij het horen van Nightspark's woorden. Maar helaas, de werkelijkheid klopte hem op de schouder. Zijn taken waren er altijd nog en Innerghost zou hem echt niet sparen. Zeker niet. "Lekker warm, naast elkaar in de den. Dat is beter dan alleen tussen de kruiden liggen," Hm, ja, dat klopte wel. "Al kan catnip er bij mij wel in, hoor." Knipoogde hij. "Maar ik zal al mijn tijd aan jou besteden."