Doesn't smell like cinnamon

Met een flinke tred liep de kater het kamp uit. De laatste tijd was hij veel te lang op zijn luie gat blijven zitten. Hij wilde het niet op Windpaw steken, maar haar overtuigende verzoeken om bij haar te blijven kon hij niet snel afwijzen. Nu sliep de poes, dus maakte de kater nu gebruik om nog eens zijn poten te strekken. Hazel spitste zijn oren toen hij een bekende geur rook. De geur had een stukje van Windpaw in zich, waardoor hij direct alert was. Het was echter niet Wind, maar haar zusje, die op de trainingsplek van de apprentices stond. Ivypaw. De witte poes lag aan de andere kant van de den, dus de kater had nooit echt een reden om met haar te praten."Ben je op iemand aan het wachten? Vroeg hij aan de poes e richtte zijn blik even op de oude boomstam die half boven hem lag. Hij kwam hier zelf niet zo veel, aangezien hij en zijn mentor altijd overal en nergens trainden.

"Oh.. nee hoor. Gewoon een beetje rondkijken, ik kom hier niet zo vaak," De poes gaf direct antwoord op zijn vraag, maar dat werd al snel gevolgd door een wedervraag. "Jij hier wel met iemand afgesproken dan?" De kleine grijns op haar snoetje was hem niet ontgaan. Hij haalde zijn lip even op in een grijns en verbrak snel het oogcontact tussen beide katten. Wat hij en Wind hadden was dus niet ontgaan aan de apprentices. "Deze keer niet." zei hij snel en richtte zijn ogen weer zijdelings op de poes.

"Had je serieus verwacht dat het niemand op zou vallen?" mauwde ze toen plagerig tegen de kater, maar het was wel goed bedoeld en dat was wel duidelijk. "Wind heeft het me zelf verteld," mauwde ze en sloeg haar pluizige staartje rond haar pootjes toen ze was gaan zitten, en keek de kater nieuwsgierig aan. Ergens hoopte ze dat hij aardig was, want als hij het vriendje van haar zusje was.. dan hoorde hij op de een of andere manier toch bij hun familie? Dat vast wel, gezien ze altijd werden gezien als een heel close nest. Op zijn uitzonderingen zo hier en daar na dan, maar over het algemeen kon Ivy het goed vinden met al haar siblings.

"Had je serieus verwacht dat het niemand op zou vallen?" Een klein grijnsje verscheen op zijn gezicht toen zijn vermoedens bevestigd werden. Ze wist het dus. Ergens verraste het hem ook niet dat Wind het tegen bijna iedereen zei, al moest ze oppassen tegen wie ze het allemaal zei. Ivy zou er niets verkeerds mee doen voor zover hij wist, maar hij vertrouwde haar andere sibling niet helemaal, Lurkingpaw. "Het was het proberen waard, maar met Wind weet je maar nooit." zei hij met een klein grijnsje en zette zichzelf even neer, waarna hij even met zijn toch over z'n borst ging.