Tree-climbing // OPEN

Een jonge bruine kater liep met een vlot huppeltje door langs de grens van het RiverClan territorium. Niet heel dicht langs de randen, anders zou hij natuurlijk last krijgen, maar wel in de buurt. Sprucepaw wist nog dat hij van wat andere leerlingen had gehoord dat hier een hoge boom stond. Hij had besloten om hier wat te gaan klimmen. Hij zou zichzelf maar vast beginnen te trainen nu zijn mentor daar niet tot in staat was. De zon scheen helder aan de hemel, die voor een groot deel blauw was met een paar kleine witte wolkjes. Het was een frisse morgen, maar niet koud of iets in die zin.

Na een korte tijd lopen kwam Sprucepaw aan bij de boom die hij in gedachten had. Het was een tamelijk grote zilverberk die op een steile heuvel stond, midden in het wuivende gras. Instinctief ging de kater iets lager op zijn poten staan, zijn ogen op de bleekwitte boom gefixt. Zijn staart sloeg een keer tegen de grond aan, waarna hij omhoog sprong in de richting van de boomstam. Hij haakte zijn klauwtjes in de dunne bast van de berk en trok zichzelf omhoog naar de onderste tak. Toen hij op de tak neerplofte verloor hij bijna zijn evenwicht, maar hij had het gelukkig snel weer terug. Hij ging zitten en keek uit over het territorium. Je kon de rivier niet ver hier vandaan zien stromen, diep tussen twee grote aarden muren ingenesteld.

Sprucepaw haalde diep adem, de lentelucht was prettig en fris. Hij besloot verder te gaan klimmen, misschien wel helemaal tot het topje? Het was wel een flink hoge boom. Hij draaide zich om, zijn staart zachtjes zwiepend zodat hij zijn evenwicht kon bewaren, en sprong over naar de volgende tak in een lenige beweging. Klimmen was wel iets waar hij goed in was, net zoals jagen. Hij had weer zijn eigen minpuntjes. Gelukkig was dit er niet een van. Plotseling drong een korte 'miauw' door tot zijn oren, juist op het moment dat hij zijn nagels weer in de boom had gezet om hoger te komen. Meteen schoot zijn blik een paar staartlengtes omhoog, en hij was verbaasd bij het zien van een zwarte poes die rustig op de tak zat waar hij juist net naar toe wilde springen. Hij knikte kort als begroeting, aangezien hij op dit moment weinig andere dingen kon doen, en besloot zijn sprong af te maken. Hij kwam op de andere kant van de tak terecht, een eindje van de vreemdeling af. Snel nam hij de geuren in zich op, en besloot dat deze poes waarschijnlijk ShadowClan was. Sprucepaw ging wat comfortabeler zitten, aangezien hij hier een nog beter uitzicht had over het land, en legde zijn staart naast zijn poten neer. Hij keek kort naar de poes en glimlachte vriendelijk; hij wilde geen vijanden maken, en ze zag er op zich wel vriendelijk uit.
Precies op het moment dat hij zijn mond opende om zich voor te stellen, zag hij een oranje poes die aan de andere kant van de boom omhoog krabbelde en hun richting op kwam. Hey, hij had haar niet zien aankomen. Was ze komen aanlopen terwijl hij op zijn eerdere zitplaats gestationeerd was? Waarschijnlijk. De rode poes ging snel zitten tussen hem en de zwarte ShadowClanner in. Het leek erop dat ze hem nog niet had gezien. Sprucepaw grinnikte zachtjes; zijn grijsbruine vacht leek waarschijnlijk op de schaduwzijde van de boom. Of iets dergelijks. "Hé Blackie!" zei de nieuwkomer enthousiast tegen de zwarte kat, die dus waarschijnlijk 'Blackpaw' of iets dergelijks heette. Oh, ze waren bevriend? Ja, ze roken allebei naar ShadowClan. Dus dat was wel logisch. Sprucepaw veegde een blaadje van zijn schouder en keek opgewekt naar de twee katten. 'Morgen, ik ben Sprucepaw' miauwde hij vriendelijk. Hij had de kitten onderaan de boom nog niet opgemerkt, maar rook wel een lichte RiverClan geur. Hij vroeg zich af waar het vandaan kwam.

OOC:: Bedankt voor het reageren