Sometimes you can’t see yourself clearly, until you see yourself through the eyes of others

Langzaam opende hij zijn groengele ogen. Hij knipperde een paar keer om goed wakker te worden en tilde daarna zijn kop op. Meteen gingen zijn gedachten naar zijn dochter die de vorige dag bij de Bloodclan was gekomen. Zijn bloedeigen dochter die er voor gekozen had om bij haar vader te blijven. Hij had het niet zien aankomen en het voelde nog steeds wat onwerkelijk, het was nog niet helemaal goed tot hem doorgedrongen. Hij had haar de Young One’s tower laten zien die vanaf nu haar onderkomen was, daar had hij haar de vorige dag ook achtergelaten. Hij hoopte dat ze een goed nest had kunnen vinden en niet te veel moeite had om hem te verdedigen, alhoewel dat zou haar wel sterk maken als ze het wel moest doen. Toch had hij liever dat dat niet het geval was, omdat hij alleen maar het allerbeste wilde voor haar. Hij stond op en verliet zijn schuur om haar op te zoeken, vandaag zou hij haar alles uitleggen. Hoe ze zich moest gedragen in de Bloodclan en wat ze absoluut niet moest doen. Hij zou haar ook de rest van het kamp en de omgeving laten zien, hij wilde haar wegwijs maken. Hij liep naar de Young One’s tower en begon zijn weg naar boven totdat hij haar gevonden had. Bij de volgende ceremonie zou ze haar mentors krijgen en hij hoopte dat het haar allemaal niet tegen zou vallen, dat het goed met haar kwam. “Yu.” Zei hij om haar aandacht te trekken, daarna wenkte hij met zijn staart dat ze hem moest volgen. Zijn ogen stonden net zo kil als altijd en zijn houding was hard, maar dat deed hij expres. Hij moest zijn dochter net zo behandelen als iedereen, wanneer er ander gezelschap bij was. Hij moest niet als zwak gezien worden en hij hoopte dat ze het begreep. Hij draaide zich weer om en liep de tower weer uit, waar hij buiten op haar wachtte.

[First Yu]

Na de wandeling van het rogue gebied naar het bloodclankamp, had haar vader laten zien waar ze zou slapen. Een kleine toren in het midden van een afgelegen park, met afbrokkelende two-leg nesten. Al waren deze velen malen kleiner. Haar vader had haar achter gelaten bij de andere young-ones. Het voelde een beetje alsof een konijn voor een groep vossen wed gegooid, maar ze liet zich niet kennen. Ze had haar schouders recht gezet en haar gezicht emotieloos. Ze was langs de kamertjes gelopen opzoek naar een geschikte plek. Bijna bovenaan had ze een perfect plekje gevonden. Bijna had ze flink aan de stok gekregen met een ander, maar het werd gesust door een oudere die gesnauwd had dat hij wilde slapen. Nu had ze dus een van de hoogste kamertjes, en het beviel haar goed. Ze vond het leuk om het kamp te bekijken, ze genoot ervan om op ze neer te kijken. Yu was diep in slaap gevallen tot het ochtendlicht haar besloot te pesten. Toen ze zware pootstappen op de trappen hoorde was ze echter klaarwakker. “Yu.” Claw wenkte haar, en ze liep mee. Het viel haar op hoe kil en emotieloos haar vader was in de bloodclan. Het gaf haar een soort kik om te weten dat je je zo kon aanpassen. Zo wou zij ook worden. Ook al deed Yu nog zo haar best, ze kon de lange stappen van haar vader niet bijhouden. Toen ze even later ook uit het donkere torentje was liep ze naar haar pa toe, rechtop en alert. Het zonlicht was fel in haar groene ogen, maar ze was klaar voor de volwaardige toer van de bloodclan.

Toen Yu hem ingehaald had begon hij weer te lopen. “De Young One’s tower is voor alle jonge katten die in training zijn, maar die heb je nou wel grondig onderzocht jou kennende.” Er kwam een klein grijnsje om zijn lippen toen hij haar aankeek. Even werd zijn blik warm, maar daarna verdween het weer voordat iemand anders dan zijn dochter het kon zien. “Daarnaast hebben we nog vier schuren. Members kunnen hondentanden verzamelen door mij een dienst te bewijzen. De hoeveelheid hondentanden bepaald waar een member zijn nest mag veroveren en verdedigen. De katten met minder dan vijf hondentanden slapen buiten.” Ze liepen langs de vierde schuur en hij wees er even met zijn staart naar. “Dit is de vierde schuur hier mogen de katten met vijf hondentanden of meer slapen. Het is een kleine schuur en daarom best krapjes.” Hij stond stil voor de andere drie schuren die vlak bij elkaar lagen. Hij knikte eerst met zijn kop naar de linker en benoemde ze van links naar rechts. “Dat is schuur drie, daar heeft de commander en de katten met meer dan tien hondentanden hun nest. Dat zijn de katten met veel aanzien en die je goed in de gaten moet houden. In het midden staat mijn schuur, hier mag je alleen naar binnen komen als ik dat wil maar voor jou is dat anders Yu als je het maar niet te veel laat opvallen. Schuur twee is de schuur van de moederkatten en de kittens wanneer de kittens nog gevoed moeten worden.” Hij kwam weer in beweging en sprong op het muurtje die van zijn schuur naar schuur drie liep. “Hier sta ik wanneer er ceremonies zijn.” Hij sprong weer van de muur af en liep naar haar toe. “Kun je het een beetje volgen het is veel informatie.” Hij ging voor haar zitten.

“De Young One’s tower is voor alle jonge katten die in training zijn, maar die heb je nou wel grondig onderzocht jou kennende.” Het deed haar goed hem te zien grijnzen, gepaard met de warme blik. Hopelijk was hij trots op haar. “Daarnaast hebben we nog vier schuren. Members kunnen hondentanden verzamelen door mij een dienst te bewijzen. De hoeveelheid hondentanden bepaald waar een member zijn nest mag veroveren en verdedigen. De katten met minder dan vijf hondentanden slapen buiten.” Yu volgde har vader gewillig. Ze liepen langs een niet al te grote schuur. Claws zwarte staart zwenkte er even naar. “Dit is de vierde schuur hier mogen de katten met vijf hondentanden of meer slapen. Het is een kleine schuur en daarom best krapjes.” Hm. Ze had geluk dat ze nu nog een young-one was, en haar slaapplaats gegarandeerd. Als member zou ze het een stuk moeilijker krijgen. Haar vader hield halt. “Dat is schuur drie, daar heeft de commander en de katten met meer dan tien hondentanden hun nest. Dat zijn de katten met veel aanzien en die je goed in de gaten moet houden. In het midden staat mijn schuur, hier mag je alleen naar binnen komen als ik dat wil maar voor jou is dat anders Yu als je het maar niet te veel laat opvallen. Schuur twee is de schuur van de moederkatten en de kittens wanneer de kittens nog gevoed moeten worden.” Ze volgde zijn kop beweging, en glunderde even bij het idee dat ze haar vader kon bezoeken. Zolang het maar stil bleef. De leader maakte een sprongetje naar een muur. “Hier sta ik wanneer er ceremonies zijn.” Verolgens sprong hij er weer af. “Kun je het een beetje volgen het is veel informatie.” Hij nam plaats naast haar. "Ja, ja natuurlijk! Ik begrijp het helemaal." Zei ze opgewekt. Ze had de neiging om even haar snuit in zijn vacht te drukken, maar weerhield zich. Dat zou veel te veel opvallen. In plaats daarvan liet ze enkel haar staart even over zijn flank glijden. "Houden we het voor altijd geheim?" De poes had haar toon tot fluisteren gedaald. Haar vader moest begrijpen waar ze op doelde. Ze wou het best bekend maken, maar wat zou er gebeuren als iedereen het wist?

Hij knikte goedkeurend toen ze zei dat ze het begreep. “Dat is mooi.” Hij had ook niet verwacht dat ze iets niet zou snappen. Hij wist hoe snel zijn dochter dingen oppikte. Zijn spieren verstrakten toen ze verder sprak en het onderwerp veranderde. Even bleef het stil terwijl hij voor zich uitstaarde, daarna keek hij haar aan. “Ik wil je de kans geven dat anderen je nemen zoals je bent Yu. Dat ze je accepteren en je waarderen zonder dat ze weten dat ik je vader ben. Ik wil niet dat ze aardig tegen je gaan doen omdat ze mij een dienst willen bewijzen.” Zei hij terwijl zijn blik serieus werd. “Wanneer ik kan zien dat dat goed gaat dan zal ik het zeker bekend maken, maar tot die tijd wil ik dat je jezelf kan bewijzen.” Hij stond weer op en wenkte haar met zijn staart. “Als het bekend is zal het alsnog gebeuren, maar dan kan je zelf het onderscheid maken tussen wie het echt meent en wie niet.” Zijn stem was een fluistering gebleven terwijl hij zijn woorden zorgvuldig koos, maar nou liep hij verder. Er was meer te zien dan alleen de schuren. “Wat weet je over de clankatten?” Vroeg hij toen hij in zijn ooghoek naar de jonge poes keek. Hij liep ondertussen langs de oude speeltuinspullen van de Twolegs.

Yu luisterde geduldig naar zijn antwoord. “Ik wil je de kans geven dat anderen je nemen zoals je bent Yu. Dat ze je accepteren en je waarderen zonder dat ze weten dat ik je vader ben. Ik wil niet dat ze aardig tegen je gaan doen omdat ze mij een dienst willen bewijzen.” Ze knikte. Dat was eigelijk ook de grootste reden dat ze het zelf geheim wilde houden. Zodat ze geen slijmballen kreeg. “Wanneer ik kan zien dat dat goed gaat dan zal ik het zeker bekend maken, maar tot die tijd wil ik dat je jezelf kan bewijzen.” Oh, ze zou zichzelf bewijzen. Ze zou hard trainen, de beste worden die er was. Ze zou alle haarballen in de tower in halen. “Als het bekend is zal het alsnog gebeuren, maar dan kan je zelf het onderscheid maken tussen wie het echt meent en wie niet.” Opnieuw knikte de kattin, als teken dat ze het begreep. Haar vader had de hele tijd gefluisterd, en dat was maar goed ook. Gelukkig keek niemand raar op of om. “Wat weet je over de clankatten?” Vervolgde hij, op een normale toon. Ze trad in zijn pootafdrukken, terwijl ze langs grote toestellen liepen. Ze leken oud en vaal, maar je kon zien dat de kleuren ooit fel waren geweest. Het leek op bloemen. "Niet zo veel. Ik weet het een en ander door..." Ze stokte haar zin. Ze zal die naam niet uitspreken. Nee. Geen Moon. Bovendien was er een kans dat Claw het zou verliezen. Yu besloot haar zin anders op te pakken. "Ik weet hoe ze leven, een paar hoge rangen. Ik weet dat ze regels hebben, en een prooistapel." Soms had ze ook een gesprek opgepikt over Sushi en gevechten met clankatten. "Moet ik meer weten?" Vroeg de zwart-witte kat, en ze kon de nieuwsgierige toon niet onderdrukken.

Hij merkte wel dat ze haar zin op de helft afbrak, maar hij besloot er niet naar te vragen. Als ze het hem niet wilde vertellen dan vond hij dat prima, hij had ook dingen waar hij het liever niet over had. Hij keek haar aan toen ze vroeg of ze nog meer moest weten. “Het is handig om te weten waar hun grenzen lopen en wat belangrijke plekken voor ze zijn. Dan weet je precies op welk moment je welke clan kan tegenkomen.” Zei hij toen. “Het komt soms voor dat je een clangebied in moet gaan, maar doe dat alleen als je zeker weet dat je in het voordeel bent.” Hij stopte met lopen toen ze bij de uitgang van het kamp aankwamen. “Ook is het handig om te weten welke clan waar goed in is, maar dat leer je ook wel tijdens je trainingen.” Hij knikte naar de kampuitgang. “Wil je de omgeving zien?” Hij liep al het kamp uit er van uitgaand dat het antwoord ja zou zijn. “Het park van de Twolegs is best groot en er lopen vaak Twolegs met honden, daar moet je voor oppassen.” Hij wreef even zijn kop langs die van haar zo snel ze ver genoeg van het kamp af waren dat niemand ze meer kon zien.

“Het is handig om te weten waar hun grenzen lopen en wat belangrijke plekken voor ze zijn. Dan weet je precies op welk moment je welke clan kan tegenkomen. Het komt soms voor dat je een clangebied in moet gaan, maar doe dat alleen als je zeker weet dat je in het voordeel bent.” Ze knikte. Jonge katten kon ze misschien aan, maar clankatten hadden natuurlijk trainingen. Ze zouden best sterk kunnen zijn. Het paar naderde de uitgang van het bloodclan kamp. “Ook is het handig om te weten welke clan waar goed in is, maar dat leer je ook wel tijdens je trainingen.” Zou ze kunnen jagen daar? Het water liep haar in de bek. “Wil je de omgeving zien?” De poes knikte leergierig van ja. “Het park van de Twolegs is best groot en er lopen vaak Twolegs met honden, daar moet je voor oppassen.” Daarna, heel snel, gaf Claw haar een kopje. Een glimlachje verscheen op haar snoet. "Zijn er bepaalde tactieken voor het verslaan van een hond?"

Toen Yu vroeg naar een techniek om honden te verslaan stopte hij met lopen. Hij ging zitten en keek zijn dochter aan. “Honden zijn roofdieren net als dat wij dat zijn. Het heeft daarom weinig zin om de technieken die je bij prooidieren gebruikt op een hond toe te passen, simpelweg omdat ze daar op verdacht zijn. Het kan wel werken, maar je kunt beter een andere techniek gebruiken.” Hij wachtte even met praten toen er een Twoleg langsliep die hun nieuwsgierig aankeek. Hij wist wel dat de Twolegs hun niet konden verstaan, maar het was een gewoonte van hem geworden om bot terug te staren. Toen de Twoleg weer weg was verzachte zijn blik en keek hij Yu weer aan. “Honden gaan altijd recht op hun doel af zonder rem en daar kun jij gebruik van maken. Verander opeens van houding of richting, daarmee maak je ze in de war. Gebruik je omgeving en zorg er voor dat je ze altijd een stapje voor blijft. Met honden moet je niet gaan spelen of treiteren zorg er voor dat je ze zo snel mogelijk af kan maken. Wanneer ze niet doorhebben waar je mee bezig bent zullen ze er ook niet op reageren.” Hij wachtte geduldig af of zijn dochter begrepen had wat hij verteld had.

Ze glimlachte voorzichtig toen ze het tweetal zag rondlopen. Zijzelf had echte liefde gekend, maar die werd ruw van haar afgepakt toen haar partner vermoord werd. Hierdoor was ze geworden wie ze nu was. Geen lieve kitten en apprentice meer, maar een koelbloedige member. Heel wat anders dan dat ze vroeger gedacht had om te worden. Ze wilde een sterke Thunderclanner worden, een goede warrior op wie Bluestar trots zou worden. Helaas had dit anders uitgepakt met de dood van Scar. Zira liep op het tweetal af en liet haar staart even langs Yu gaan. "Goedendag," miauwde ze formeel, waarna ze weer uit het zicht liep, het kamp uit.

+ Zira is het topic weer uit ^^

“Honden zijn roofdieren net als dat wij dat zijn. Het heeft daarom weinig zin om de technieken die je bij prooidieren gebruikt op een hond toe te passen, simpelweg omdat ze daar op verdacht zijn. Het kan wel werken, maar je kunt beter een andere techniek gebruiken.” Haar vader was gestopt met lopen, om het haar uit te leggen. Plots stopte haar vader. Yu volgde zijn blik, en zag een twoleg. Ze had ze zelden gezien, en dit was een van de weinige keren dat ze er een zo dichtbij zag. Met grote ogen staarde ze het aan. Na een paar tellen liep het weer door, waardoor de kattin haar aandacht weer op Claw richtte. “Honden gaan altijd recht op hun doel af zonder rem en daar kun jij gebruik van maken. Verander opeens van houding of richting, daarmee maak je ze in de war. Gebruik je omgeving en zorg er voor dat je ze altijd een stapje voor blijft. Met honden moet je niet gaan spelen of treiteren zorg er voor dat je ze zo snel mogelijk af kan maken. Wanneer ze niet doorhebben waar je mee bezig bent zullen ze er ook niet op reageren.” Ze sloeg deze informatie goed op, dit zou ze ooit eens nodig hebben. "Oke, zoals-" Haar zin werd afgekapt door een koude rilling over haar ruggengraat. Yu keek om, en zag een rossige kattin. "Goedendag," Mauwde deze, waarna ze gewoon weer doorliep. Een tikje wantrouwend keek ze de poes na. "Wie is dat?"

Hij wilde net antwoord geven op Yu toen Zira langs kwam banjeren. Meteen ontstond er een wantrouwige en woedende uitdrukking in zijn groengele ogen. Hij staarde haar na totdat ze uit het zicht was verdwenen. Eerst reageerde hij niet op zijn dochter terwijl hij zichzelf dwong de woede weer uit zijn lijf te verdrijven. Er liep even een rilling over zijn rug en daarna ontspande hij. Hij keek Yu aan met een iets wat ernstige blik in zijn ogen. “Weet je nog toen je heel jong was en je aangevallen werd door een Bloodclan kattin waar ik tussen moest springen? Dat was zij.” Hij zuchtte even en schudde wat mistroost zijn kop. “Ze weet wie je bent Yu en ik hoop dat ze zich aan onze afspraak houdt.” Hij tikte even wat gefrustreerd met zijn staart op de grond, maar stopte daar al snel mee. “Goed honden.” Hij moest zijn kop ergens anders bij hebben, anders zou hij zich weer op gaan vreten over Zira. “Je moet honden tegen de grond zien te werken en als dat niet lukt moet je ze bij de keel zien te grijpen en meteen doorbijten. De andere tactiek is om hun buik open te krabben, zodat ze doodbloeden.” Vervolgde hij toen.

De haat die haar vader uit leek te stralen was overwelmend. “Weet je nog toen je heel jong was en je aangevallen werd door een Bloodclan kattin waar ik tussen moest springen? Dat was zij.” Een schonk ging door Yu heen. Vandaar die haat. “Ze weet wie je bent Yu en ik hoop dat ze zich aan onze afspraak houdt.” "Natuurlijk!" Zei ze zeker, nog een beetje in de schrik. Het was gevaarlijk als Zira dit wist. “Goed honden.” Yu was blij dat Claw daarover begon, zo konden ze aan iets anders denken. Hij had vast ook afleiding nodig. “Je moet honden tegen de grond zien te werken en als dat niet lukt moet je ze bij de keel zien te grijpen en meteen doorbijten. De andere tactiek is om hun buik open te krabben, zodat ze doodbloeden.” Dit was allemaal best veel, ze had immers wel gevochten en dieren doodgemaakt, maar honden? De kattin haalde diep adem. "Zoals dit?" Ze ging in een vechthouding staan, tegenover zich een denkbeeldige hond. Ze maakte een schijnbeweging, en sprong toen bovenop haar niet bestaande tegenstander.

Gelukkig ging ook Yu niet over het feit door dat Zira wist wie ze was. Er kwam een smal grijnsje om zijn lippen toen zijn dochter een tactiek voordeed. Hij knikte meteen goedkeurend en hij genoot ervan dat ze het meteen uitprobeerde. “Ja precies.” Zei hij toen. “Je moet wel goed op hun poten letten. Ze moeten niet de kans krijgen om jou van hen af te slaan. Ze kunnen niet zo hoog komen met hun poten als wij dat kunnen, dan moeten ze al gaan liggen of hun kop naar beneden doen. Als je merkt dat ze dat van plan zijn moet je zo snel mogelijk weg wezen.” Vervolgde hij de uitleg. Hij was aan het bedenken of hij nog wat vergeten was, maar het belangrijkste had hij dacht hij wel verteld. “Snel en kordaat.” Zei hij tot slot, voordat hij weer opstond om verder te gaan. Hij liep verder het park uit langs de Twolegnesten. “In deze nesten wonen de Twolegs. Probeer er nooit naar binnen te gaan tenzij je honderd procent zeker weet dat er niemand is. Twolegs hebben de vreemde neiging om katten op te sluiten.” Hij keek om naar Yu met een waarschuwende blik in zijn groengele ogen. Hij moest er niet aan denken dat zijn dochter in de klauwen van die vreemde wezens zou vallen.

“Ja precies.” Een warm gevoel vulde haar, het was fijn om geprezen te worden door iemand waarvan je hield. “Je moet wel goed op hun poten letten. Ze moeten niet de kans krijgen om jou van hen af te slaan. Ze kunnen niet zo hoog komen met hun poten als wij dat kunnen, dan moeten ze al gaan liggen of hun kop naar beneden doen. Als je merkt dat ze dat van plan zijn moet je zo snel mogelijk weg wezen.” "Oke." Er zou een dag komen waar ze eigenhandig een grote hond kon uitschakelen, maar niet nu. “Snel en kordaat.” Yu grijnsde. Snel zou geen probleem worden. “In deze nesten wonen de Twolegs. Probeer er nooit naar binnen te gaan tenzij je honderd procent zeker weet dat er niemand is. Twolegs hebben de vreemde neiging om katten op te sluiten.” De doordringende blik en de woorden van haar vader lieten haar rillen. "Ik beloof het." Trouwens, waarom zou iemand vrijwillig daar naar binnen gaan?

Hij knikte toen ze zei dat ze het beloofde. Het stelde hem ergens gerust al wilde hij niet dat ze zich gedwongen voelde om beloftes te maken, omdat hij zich er beter bij zou voelen. Toch wist hij dat de belofte helemaal uit haarzelf gekomen was en daarom accepteerde hij het. Een van zijn zeldzame glimlachjes verscheen om zijn lippen terwijl hij haar aankeek. “Maak de belofte aan jezelf Yu, jij bent de enige die kan besluiten om een belofte na te komen of niet.” Hij keek weer voor zich terwijl ze langs de Twolegnesten liepen. “Ben je al vaak een Kittypet tegengekomen?” Vroeg hij terwijl de Twolegnesten verder uit elkaar begonnen te staan. Vlak voor het Roguegebied stopte hij met lopen. “Daar hoef ik jou de weg niet te laten zien, die weet jij waarschijnlijk nog beter dan ik.” Hij gaf zijn dochter even een lik over haar oor. “Wil je de grenzen van de Clans nog zien en daarna terug gaan?” Hij keek haar aan, zijn groengele ogen hadden een warme gloed.

“Maak de belofte aan jezelf Yu, jij bent de enige die kan besluiten om een belofte na te komen of niet.” Ze glimlachte. Dat waren woorden om te onthouden. "Doe ik." Terwijl ze langs de two-leg nesten liepen, kon de kattin het niet helpen om ernaar te staren. Het was groot, vreemd en nieuw. Sommige nesten waren verlicht, anderen donker als de nacht. “Ben je al vaak een Kittypet tegengekomen?” Yu schudde haar kop. "Nee, nog nooit, denk ik." Misschien een keer? Niets belangrijks, in elk geval. Ze kwamen bij de grens van Two-leg en Rogue aan. “Daar hoef ik jou de weg niet te laten zien, die weet jij waarschijnlijk nog beter dan ik.” Yu snorde bij de lik over haar oor, en knikte. “Wil je de grenzen van de Clans nog zien en daarna terug gaan?” De groengele ogen van haar vader stonden warm en liefhebbend. "Dat is goed." Ze was immers best moe, en kon eigelijk niet wachten om zich op te krullen en in slaap te vallen. Desondanks probeerde ze haar ogen goed open te houden, en niet in slaap te vallen. Ze moest alles herinneren en weten. De zwart-witte poes stond klaar om haar vader te volgen.

Hij keek haar aan toen ze zei dat ze nog nooit een Kittypet gezien had. “De meeste Kittypets zijn lui en zwak, maar ik wil dat je één ding goed in je oren knoopt. Elke Bloodclanner zal zeggen dat Kittypets niet kunnen vechten en zwakke tegenstanders zijn. De meeste zijn dat ook en het is leuk om een spelletje met ze te spelen, maar er zijn een paar Rogue of Clankat geweest, die kunnen wel vechten. Let dus op wie je treft, het zijn er niet veel maar er zijn er zeker een paar.” Hij draaide zich weer van het Rogue gebied af en liep in de richting van de grens van het Clangebied. Hij had wel door dat zijn dochter moe begon te worden, dus hij zou het kort houden. Straks als ze mentors had gingen die haar alles ook nog wel uitleggen, hij wilde haar gewoon alvast een beetje wegwijs maken. Hij stopte vlak voor de grens van het ThunderClan gebied. “Hier begint het ThunderClan territorium, deze ligt het dichts bij ons kamp. Achter het ThunderClan territorium ligt het RiverClan territorium en daar weer achter het WindClan territorium. Aan de andere kant van het Twolegpath ligt het ShadowClan territorium.” Hij knikte even. “Kom we gaan terug.” Hij gaf Yu een zetje terug in de richting van het BloodClan camp.

“De meeste Kittypets zijn lui en zwak, maar ik wil dat je één ding goed in je oren knoopt. Elke Bloodclanner zal zeggen dat Kittypets niet kunnen vechten en zwakke tegenstanders zijn. De meeste zijn dat ook en het is leuk om een spelletje met ze te spelen, maar er zijn een paar Rogue of Clankat geweest, die kunnen wel vechten. Let dus op wie je treft, het zijn er niet veel maar er zijn er zeker een paar.” Yu had al vaak gehoord hoe bloodclanners spottend spraken over kittypets. Maar de kans dat er een sterke bij zat, was niet heel klein. Haar vader draaide zich om, en zijn dochter volgde hem. “Hier begint het ThunderClan territorium, deze ligt het dichts bij ons kamp. Achter het ThunderClan territorium ligt het RiverClan territorium en daar weer achter het WindClan territorium. Aan de andere kant van het Twolegpath ligt het ShadowClan territorium.” De poes probeerde een soort beeld voor zichzelf te maken waar alles lag. Ze voelde een zetje in haar rug. “Kom we gaan terug.” Dankbaar knikte Yu. Ze onderdukte een gaap, en begon te lopen. "Bedankt voor alles," Ze keek even om zich heen. Waren er katten in de buurt? Ze trippelde nog heel even op hem af, en gaf hem een warm kopje. "Pap." Snel liep ze naar het kamp. Vandaag was uitputtend geweest, en ze kon niet wachten om in haar warme nestje te kruipen.

-Yu topic uit

Hij keek haar aan terwijl zijn bek tussen een grimas en een glimlach introk toen ze hem bedankte. “Geen dank.” Hij was nooit goed geweest met complimentjes, daar werd hij altijd een beetje ongemakkelijk van. Hij wist zich dan geen houding te geven. Hij sloot even zijn ogen toen zijn dochter hem een kopje gaf. “Lieve Yu.” Fluisterde hij zacht. Hij deed zijn ogen weer open en keek toe hoe ze naar de Young One’s Tower liep. Ooh, wat was hij toch trots op zijn mooie dochter. Toen verdween de warme blik uit zijn groengele ogen en trok de kilte erin. Hij rechtte zijn schouders en sjouwde naar zijn schuur. Er stond een harde trek om zijn bek en zijn oren gleden in zijn nek, de leider zoals de BloodClan hem kende.

[Topic uit]