{Butterstar} Not my fault

♥ Go to sleep!

Een zachte tik tegen de drie jonge kittens zorgde ervoor dat ze wakker werden. De grijze poes draaide haar staart om de kits heen om hun warm te houden voordat ze even later weer opstond. Ze waren behoorlijk dicht bij het kamp; ze kon de geur van haar clangenoten al onderscheidden. Na enkele maanden zou ze voor het eerst weer terugkeren naar het kamp. Enkele geruchten hadden ondertussen al de ronde gedaan. Zoals Dawnstar die afstand zou gedaan hebben van haar rang, en daarbij de leiding zou gegeven hebben aan een warrior. De grijze poes sloeg haar staart kwaad heen en weer. Hoe had ze dat nou kunnen missen! Haar blik vestigde zich op de drie kittens die achter haar aanliepen. "Here it is. This'll be your new home, kits." Ze had dit al even geleden met Jeff besproken. Vroeg of laat zat dit er aan te komen. Om die reden had ze hun oudste dochter, Venus, bij hem gelaten. Het zag ernaar uit dat hun dochter liever met haar vader optrok.

De grijze kattin gaf de kits een duwtje in de rug waarbij ze Leopardkit in haar bek nam en het kamp inwandelde. De vragende en vreemde blikken van haar clangenoten kon ze moeilijk missen. Met een lichte grom waarschuwde ze hen waarna niemand haar nog durfde aan te kijken. Ze plaatste Leopardkit weer op de grond voor de ingang van de nursery waarbij ze de andere twee kits naar binnen duwde. "I'll be there soon. Go inside kits." Een voorzichtige lik over hun kop was het laatste afscheid voordat ze zich omdraaide en zich richting de leadersden waagde. Hopelijk was de nieuwe leader aanwezig.

Eerste post Butterstar + Fallenkit Funkit Leopardkit. Daarna open

My prince ♥

Met harde ogen zat ze te wachten. Er was al een patrol terug gekomen nog voor Silvergale het kamp in was gekomen die haar had gezien en Butterstar wist dat ze bij haar langs zou komen. Toch was er iets dat Butter niet goed begreep. Waarom was Silvergale zo lang weggeweest? Waarom kwam ze nu terug. Nee wacht die vraag kon ze al beantwoorden. Ze had kittens bij zich gehad maar Butter zelf kon al de oorsprong van die kittens bedenken en nee ze was er absoluut niet blij mee. Dus wachtte ze in stilte tot ze de poes dichterbij hoorde komen en ook de oude vertrouwde lucht van de poes rook. Diep haalde ze adem haar persoonlijke emoties wegcijferend en keek naar de ingang. "Silvergale kom binnen.."

♥ Go to sleep!

'Silvergale kom binnen..' Klonk de stem van de nieuwe leider. Twijfelachtig bleef de poes staan. Nerveus haar klauwen in en uit trekkend. Wat zou ze vertellen? Ging ze de waarheid vertellen? Wat zou de nieuwe leider weten over haar? Zonder verder na te denken stapte ze de leadersden in. Haar houding had niets van onderdanigheid. Toch kon je de twijfelachtigheid niet misplaatsen. De poes liet een schamel lachje zien waarna haar blik onmiddellijk naar haar poten sloeg. "Butterstar..." Ze schraapte nerveus haar klauwen over de grond en keek de leider vervolgens recht in haar ogen. Zo erg kon dit toch niet zijn. "I-Ik weet niet waar ik moet beginnen. Er is zoveel gebeurd..." Van de twijfel was niets langer te merken. Haar houding was iets meer onderdaniger. Maar dat was enkel schijn.

Meh T-T

My prince ♥

Op het eerste gezicht zou alleen de hardheid in Butters ogen te lezen zijn maar als je verder keek kon je duidelijk de pijn zien. Ja dit deed Butter pijn. Heel veel pijn maar ze had een doel opgesteld om niet met zichzelf te laten sollen of over zich heen te laten lopen door de andere clans. Ze moest hard blijven.. "Begin bij het begin Silvergale." Haar stem was rustig maar haar staart zwiepte over de grond terwijl ze wachtte.

Leopardkit~ Eaglepain

Er waren ondertussen al een paar dagen voorbij gegaan sinds de drie kittens en hun moeder hun vader en zusje achterwege hadden gelaten. Leopard begreep niet zo goed wat er gaande was. Maar sinds enige dagen had hun moeder hun alles uitgelegd. Ze zouden naar de clan gaan waar hun moeder geboren was! Leopard werd net als zijn andere siblings wakker gemaakt door hun moeder. De geur van vis en katten was sterk aanwezig. Maar dit was anders. Hier leefden geen rogues. Dit was het gebied van de clans. Leopard sprong meten op waarbij hj als een jong veulen om zijn moeder heen huppelde. Het zat hem niet mee dat hij anders was dan de rest van zijn familie. Dus waarom zou hij niet zichzelf mogen zijn? Zijn moeder pakte hem op in haar mond en wandelde het kamp in. De kitten liet zijn glimlachend blik over de verschillende katten gaan die hen allemaal aankeken voordat de grijze poes hem voor de ingang van iets zette dat leek op een hol. Was dat hun nieuwe huis? Het leek veel keiner dan de schuur die hij gewoon was. De kitten keek zijn moeder na die verdween in nog een ander hol. Wat zou ze gaan doen? Hij besloot om haar te volgen. Zoals hij zichzelf aangeleerd had sloop hij nogal stuntelig door het kamp heen en bleef voor de ingang van het hol staan waar zijn moeder in was verdwenen. Hij hoorde haar stem, maar ook die van een andere kat. Zou dat een nieuw zusje voor hem zijn?

Silvergale~ The Nightingale

Butterstar gaf haar de indruk kalm te zijn. Maar aan haar staart te zien kon ze beter op haar hoede zijn. Ze had nooit eerder tegen een leider moeten praten dus wist ze niet zo goed hoe ze zich moest gedragen. "Eum... Het zit zo, een aantal moons geleden.... Eum... Een monster had me aangereden en..." Ze nam even diep adem. "Toen ik bijkwam had een rogue mijn leven gered. Hij vertelde me alles wat gebeurd was. Hij vertelde me waar ik vandaan kwam, en hoe ik hier weer moest geraken want ik had... Ik... Ik wist niets meer. En de volgende dag, overleed hij. Een groep Windclanners had hem aangevallen. Ik kon me nog net op tijd verbergen, en heb toen maar zijn kits in veiligheid gebracht, door naar hier te vluchten. Het spijt me Butterstar. Ik wilde niet ongehoorzaam zijn aan de code. Ik kon deze drie kittens toch niet helemaal alleen achterlaten? Ik zal alle zorg en consequenties op mij dragen, maar verstoot deze kittens alsjeblieft niet. Dat is het enige wat ik vraag." Ze liet haar oren en staart zakken. Ze zou alles, echt alles doen voor haar kits om veilig op te groeien, al moest ze daarvoor haar eigen leven geven.

Fallenkit zuchtte bij het feit dat ze weer verder moesten lopen. Samen met twee van haar siblings en haar moeder was ze een paar dagen geleden vertrokken. Venus was bij hun vader gebleven, wat in Fallenkit's ogen de reis een heel stuk makkelijker maakte. Hun reisje was richting de zogenaamde 'Riverclan', de plaats waar hun moeder vandaan kwam. Onderweg had Silvergale de kittens alles vertelt was zou moesten weten.

Na een hele tijd reizen kwamen ze eindelijk bij de plaats aan. Er waren vele katten en het rook er ontzettend naar vis. Met een wat afkeurende blik in haar zwarte oogjes keek de kitten rond. De katten keken hun alle vier wat apart aan. Niet op de manier waarna ze gekeken wilde worden. Samen met haar siblings werd ze voor een van de slaapplaatsen weggezet. "I'll be there soon. Go inside kits." Beviel Silvergale de drie kittens waarna ze zelf weg liep. Leopardkit liep meteen achter zijn moeder aan, negerend wat ze daarvoor had gezegd. Zelf liep Fallenkit de den in om er even rond te kijken. Na enkele seconde had ze haar oordeel al klaar. "I'm not gonna stay in this place, I'll search for a bigger and les crowded one." Zei de lynxpoint tegen niemand in speciaal waarna ze de den weer uitliep. Eenmaal buiten zag ze een kattin met haar broertje praten. Hun moeder was nergens te zien. Nieuwsgierig liep Fallenkit richting het tweetal.

Silvergale~ The Nightingale

Nerveus tikte de poes met haar nagels op de grond. Het was wel duidelijk dat Butterstar haar niet geloofde. Hoewel ze geen ongelijk had. De warrior had al geen goede reputatie binnen de clan. Waarom zou dan zelfs de nieuwe leider haar geloven? De poes stapte om haar heen en onzeker legde Silver haar oren in haar nek. Het volgende moment werden haar ogen groot van verbazingen. De jonge kater uit het nest die ze vernoemd had naar zijn vreemde vlekken. "Leopard how-" De blik op haar zei haar dat Butterstar haar geen aandacht schonk. Voorzichtig schudde de warrior haar kop wat alleen Leopard kon zien.

Leopardkit~ Eaglepain

De kitten hoorde voetstappen zijn kant op komen en voordat hij weg kon vluchten werd hij het hol ingeduwd door iemand waar hij zijn moeder zag. De kitten keek de mooie poes met zijn zeegroene oogjes aan. Was dit misschien zijn tante? 'Vertel eens kleintje, wie zijn jouw ouders?' De kitten keek de poes nietsbegrijpend aan. Waar had ze het over? Zijn blik liet hij afwisselend van de poes naar zijn moeder gaan tot deze begon te spreken. 'Leopard, tell her who your parents are.' Hij zag nog net haar oren in haar nek gaan. "Mommy and daddy!" Zijn staartje wees zwak zijn moeder aan. "Mommy can I go? I wanna play." Zijn blik viel vervolgens op Fallenkit bij de ingang die hem zwak deed glimlachen. Misschien was dit zo erg nog niet.

Silvergale~ The Nightingale

Haar oren spitsten zich zodra de leader weer tegen haar begon te spreken. Haar blik volgde de laatste passen van de twee kittens zodra die wegliepen. Hoe kon ze zo onoplettend zijn geweest? Nu moest ze alles opbiechten! De poes liet haar kop wat zakken waarbij haar staart zich tussen haar poten wrong. Wat was nou het ergste wat haar kon overkomen? Ze had gelogen tegen haar leader en nog wel eens betrapt geweest ook. Dus nam ze maar de gevolgen van haar daden. Wat die ook zouden zijn. "De echte waarheid is..." Ze nam even diep adem. "Ik wilde niet dat iemand het zou weten, maar de kits hun vader is een rogue." Haar oren zakten weer in haar nek. Ze zou haar straf aanvaarden. Zolang de kits daar maar veilig bij bleven. Ze zou alles voor hun veiligheid doen.

♥ Go to sleep!

Ze wist goed wat haar straf inhield maar durfde niet aan datgene te denken. De grijze poes spitste haar oren. 'Volgende keer dat je wil liegen.. Zorg ervoor dat ik niet kan zien dat je melk geeft.' De doge toon liet haar opkijken. Een klein, schaapachtig lachje kreeg ze er nog net uit. Weliswaar op een geforceerde manier. Misschien was de poes zo erg nog niet. Misschien kreeg ze zelf nog een kans after all. De poes keek weer op zodra haar leader begon te spreken. Deze keer met al wat meer respect. 'Zou je alles willen doen voor je kittens Silvergale.. Is dat waarom je terug gekomen bent? Je bent manen lang weg geweest.. Je weet je star zelf al nietwaar.. je weet wat er te komen staat en toch ben je terug gekomen.' Haar blik stond ongeloofwaardig. "M..maar B...Butterstar...H..Hoe..." Ze boog haar kop naar haar poten. Waarom dacht ze ook dat de leader haar een tweede kans zou geven. Ze gromde zwak binnensmonds zodat alleen zij het hoorde. Haar blik keek Butterstar verbinsterd aan toen ze de poes voorbij wandelde en richtin de uitgang van de den liep. Waarom zou ze respect hebben voor iemand als HAAR!

My prince ♥

♥ Go to sleep!

Ze hoorde de stem van Butterstar achter zich. Ze wist dat ze gelijk had. Als ze nu vertrok zag ze haar kittens nooit meer. Maar als ze zich nu terug omdraaide zou ze haar straf moeten ondergaan. En was dat dan beter dan haar kittens nooit meer te mogen zien? Zuchtend en met haar kop hangend draaide d zilveren poes zich weer om om de blik van haar leader te trotseren. "Vertel me dan even WAAROM ik überhaupt terug gekomen ben. Zolang jij het me toelaat ben ik nog steeds een Riverclan krijger. En leuk of niet, maar ik geef je hier drie nieuwe rekruten. Dus straf mij in plaats van hun, ik zal alles doen wat je me oplegt, maar wees me op zijn minst dankbaar. Dat was het. Wat is je oordeel?" Haar ambitie was ze niet verloren dezer dagen. Het was duidelijk dat ze dit meende. Dat ze zou vechten voor het goedzijn van haar kittens. Al was dat het laatste wat ze deed.

My prince ♥

Al snel werd het tweetal weggestuurd door de kattin die de leider van de clan leek te zijn. Haar moeder had een soort onderdanige houding tegenover de kat. Dat moest dan al wel iets betekenen aangezien ze dat haar moeder nooit eerder had zien doen. Niet geamuseerd liep ze samen met Leopardkit weer weg waarna ze vanaf een afstandje Silvergale en de kattin in de gaten hield, tot ze weer de den in liepen. Nieuwsgierig bleef Fallenkit kijken naar de den tot haar moeder naar buiten kwam gelopen. "Silvergale, is dit jouw antwoord, loop je weg.. Je weet wat zal gebeuren als jij nu vertrekt. Ik ben bereid een een mogelijkheid te bieden die het best is voor jouw kittens. Maar loop weg en je verliest alles." Zei de kattin tegen haar moeder op een toon die de lynxpoint niet beviel. Ze had amper een idee wie die leider van de clan was, maar ze had nu al een hekel aan haar. "Vertel me dan even WAAROM ik überhaupt terug gekomen ben. Zolang jij het me toelaat ben ik nog steeds een Riverclan krijger. En leuk of niet, maar ik geef je hier drie nieuwe rekruten. Dus straf mij in plaats van hun, ik zal alles doen wat je me oplegt, maar wees me op zijn minst dankbaar. Dat was het. Wat is je oordeel?" Zei de grijze kattin. Fallenkit was de afstand zat en ging tegen een voorpoot van haar moeder aan staan met haar schouder. Vanuit daar deed ze een poging om de flamepoint kattin aan te kijken.

Geïrriteerd zwiepte de poes met haar staart toen ze het kamp in liep. Ze wist niet precies wat het was, maar het voorval tussen haar en Leopardsong had ervoor gezorgd dat er iets in haar was veranderd. Ze had gelijk gehad over het feit dat je niet in een andere territorium mag jagen zonder de toestemming van je leader, maar waarom reageerde de warrior dan zo spottend? Ze had haar toch alleen maar verwezen naar de warrior code, de code die elke warrior normaal moest kennen?! Ze wist wel dat Butterstar nog uitdrukkelijk gezegd had om geen binnenclanse ruzies meer te hebben, toch niet openlijk op andere territoria, maar toch had ze haar oproep op dat moment totaal aan de kant geschoven. Even wenkte ze zenuwachtig met haar oortjes, waarna ze kort opkeek toen ze een bekende geur rook. Silvergale? Niet veel later zag ze dat Butterstar op de rots sprong en vervolgens de clan bijeen riep. Butterstar moest weten over de overtreding van Leopardsong. Haar eigen houding zou ze dan wel achterwege houden, dat was niet belangrijk. Haar blik ging naar Silvergale, die onder aan de rots zat, vlak bij de den van de leader. Even hield ze haar kopje schuin bij de woorden van de leader. Kittens van een niet-Riverclanner? De wereld werd gewoon gek, alle katten in de clan leken niet meer goed wijs te zijn. "Silvergale, jouw straf voor je verraad.. Is verbanning." Ze richtte haar blik strak op de twee kittens die iets verder zaten. Doordat ze hun blik zo gefocust hielden op Silver, wist ze dat ze van de warrior waren. Hoe durfde ze zelfs zoiets te doen?! "Maar je kittens dragen Riverclan bloed in hun aderen, ik ben bereid hen in Riverclan op te nemen en op te voeden als volwaardige Riverclan Warriors mits.. jij het hier mee eens bent natuurlijk." Volwaardige Riverclan Warriors zouden ze nooit worden. Ze wist dat halfbloedjes het vele moeilijker hadden om geaccepteerd te worden.

Leopardkit sloeg Fallen net naar haar oren toen de twee katten weer naar buiten liepen. Nieuwsgierig keek hij naar zijn moeder. Wat was er gebeurd? "Laat elke kat die zijn eigen prooi kan vangen zich verzamelen." Hij liep naar zijn moeder en keek met vragende oogjes naar boven. "Vele manen lang ben je weg geweest Silvergale. Je heb jouw plicht als Warrior compleet genegeerd en buiten de clan geleefd. Vervolgens kom je terug met kittens en lieg je tegen mij over hun afkomst." Leopard dook angstig ineen bij de koude stem van de poes. "Iedereen weet welke straf er staat voor het verlaten van je clan en zeker in de moeilijkste tijd van het jaar. Maar ik ben bereid een besluit te maken die het beste voor jouw kittens kan betekenen." Hij keek op naar Silvergale. "Mama..." Hij werd onderbroken door de poes. "Silvergale, jouw straf voor je verraad.. Is verbanning." Zijn blik werd vragend. "Je zal het kamp moeten verlaten en nooit meer terug moeten keren, je hebt tot moonhigh om het territorium te verlaten." "W-w..." "Maar je kittens dragen riverclan bloed in hun aderen, ik ben bereid hen in Riverclan op te nemen en op te voeden als volwaardige Riverclan Warriors mits.. jij het hier mee eens bent natuurlijk." Zijn kleine hartje hamerde in zijn borstkas. "Wat gebeurt er mama? Waarom moet jij weg?", snikte hij. Hij was nooit echt dapper geweest en dat werd nu zeker niet gestimuleerd. Hij drukte zijn kopje in haar vacht. "Waarom mag ik hier blijven en jij niet?"

♥ Go to sleep!

De harde blik van de poes vertelde haar waar ze voor vreesde. Echter verwachtte ze haar volgende zet niet. Silver keek vragend naar de poes toen die aanstalten maakte om de den uit te lopen. Echter kwam het gauw in haar op wat de poes van plan was. Het leek wel alsof ze aan de grond genageld stond toen de poes het welbekende begin van een ceremonie liet luidden. Echter was dit niet zomaar een ceremonie. Silver waagde zich buiten de den waar ze op de terecht gewezen plaats ging staan. Onderaan de grote rots waar de leider haar duidelijk kon toespreken. Met gebogen kop staarde de poes naar haar poten. Beschaamd. Een klein glimlachje kwam op haar snuit zodra de twee kittens Fallen en Leopardkit aan haar poten kwamen staan. 'Vele manen lang ben je weg geweest Silvergale. Je heb jouw plicht als Warrior compleet genegeerd en buiten de clan geleefd. Vervolgens kom je terug met kittens en lieg je tegen mij over hun afkomst.' De woorden sneden als messen door haar hart (voor zover ze er één had ;p). Toch wist ze dat het ergste nog moest komen. Het vonnis die haar voorgoed zou scheiden van haar kittens. 'Iedereen weet welke straf er staat voor het verlaten van je clan en zeker in de moeilijkste tijd van het jaar. Maar ik ben bereid een besluit te maken die het beste voor jouw kittens kan betekenen.' De poes wierp een droeve blik op de twee kittens. Voordat het vonnis gesteld zou worden boog ze zich voorover naar Fallenkit zonder haar aandacht van haa leider te verliezen. "Luister Fallen. Ik wil dat je je broertjes over een jaar hierover inlicht. Jij weet wat er gebeurd. Vertel je broers bij hun warrior ceremonie het hele verhaal. En onthoudt dat ik van jullie houdt. Zielsveel. Vergeet niet wie je familie zijn." Ze drukte voorzichtig haar kopje tegen die van de tabby point en richte zich toen weer tot Butterstar. 'Silvergale, jouw straf voor je verraad.. Is verbanning.' De poes keek verbitterd op. Een traan rolde langs haar wangen waarna ze knikte naar de leider. 'Je zal het kamp moeten verlaten en nooit meer terug moeten keren, je hebt tot moonhigh om het territorium te verlaten.' De poes knikte nogmaals. Dit was het. Voor nu, voor altijd. Ze richte zich verbitterd tot Butterstar. De woorden van de poes lieten haar geen seconde nadenken. Ze had dit allang zien aankomen. De pijn om haar kittens los te laten. Om hen nooit meer te mogen zien. Dit was het moment. Hadden ze al die tijd hierheen gelopen, om elkaar nooit meer te zien? Of werd ze verbannen, samen met haar kits? De poes schudde haar kop...

"Ik reken op je woord, Butterbell" Ze richtte zich weer tot Fallen. "Onthoudt wat ik je gezegd heb." Nog voordat iemand haar kon tegenhouden verdween ze in de menigte, voorgoed het kamp uit.

My prince ♥

De flame point zette een heel verhaal op tegenover alle katten van de clan, die voor het grootste deel geïnteresseerd luisterde. Waar het bij neer kwam was dat Silvergale de clan moest verlaten en nooit meer terug zou mogen komen. Zij en haar broertjes daar in tegen mochten blijven als hun moeder dat ook goed vond. "Luister Fallen. Ik wil dat je je broertjes over een jaar hierover inlicht. Jij weet wat er gebeurd. Vertel je broers bij hun warrior ceremonie het hele verhaal. En onthoudt dat ik van jullie houdt. Zielsveel. Vergeet niet wie je familie zijn." Had haar moeder nog voor het oordeel verteld terwijl ze haar kop tegen die van Fallenkit drukte. "Always mom," antwoordde de kitten rustig. Dat zou het doel van haar komende leven worden. Dit was een moment dat voor altijd in haar geheugen gegriefd stond. Leopardkit leek het allemaal niet goed te snappen, over Funkit kon ze niet veel zeggen. "Ik reken op je woord, Butterbell." Zei hun moeder tegen de kattin die blijkbaar vanaf nu de leader van de drie kittens zou zijn. "Onthoudt wat ik je gezegd heb." Zei de grijze kattin vervolgens tegen haar, meteen knikte Fallenkit waarna haar moeder het kamp uit liep. Even boorde de lynx point kitten haar klauwtjes de grond in terwijl ze diep adem haalde. Okay vanaf nu zou ze het zonder haar moeder moeten doen. Met een zelfverzekerde blik in haar zwarte oogjes wendde ze zich tot haar broertjes. "Jongens vanaf nu zullen jullie Silvergale niet meer zien. Jullie zullen je net als ik moeten aanpassen aan de regels hier." Vertelde ze tegen haar broertjes. Even keek ze in het rond of niet al te veel katten hun in de gaten hielden waarna ze dichter bij de twee ging staan. "Als jullie iets nuttigs horen melden jullie het meteen aan mij, en mijn bevel gaat boven dat van de leader." Vervolgde Fallenkit op fluistertoon. Vervolgens ging ze zitten alsof ze niets had gezegd en keek met een gemaakt nieuwsgierige blik in het rond wat er zou gaan gebeuren.